Το κακό με τη δημοκρατία, όχι τη γνήσια φιλελεύθερη – για να εξηγούμαστε –, είναι πως όποιος κατέχει την εξουσία κι ελέγχει αδιαμφισβήτητα το νομοθετικό σώμα αισθάνεται πως μπορεί να κάνει περίπου οτιδήποτε του κατέβει στο κεφάλι. Δίχως να υπακούει σε κανόνες της λογικής ή σε αρχές ιδεολογικές και αξιακές. Οπως λ.χ. ο ανεκδιήγητος Τζο Μπάιντεν στις ΗΠΑ, που αποφάσισε να προωθήσει έναν νέο νόμο που οι φόροι θα επιβάλλονται ανάλογα με το χρώμα του δέρματος των πολιτών. (Περί αυτού σε άλλο ειδικό μου άρθρο.)
Εξίσου προκλητικά απαράδεκτες είναι διάφορες ρυθμίσεις που προωθούνται από δημοκρατικές κυβερνήσεις που στόχο έχουν, υποτίθεται, τη γενική ευημερία των πολιτών, αλλά που στην ουσία φροντίζουν ορισμένους ενώ εξοντώνουν οικονομικά πολλούς άλλους, χωρίς ποτέ να τους έχουν ρωτήσει σχετικά. Στις περισσότερες των περιπτώσεων πίσω από τέτοιες ρυθμίσεις βρίσκεται η γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Δίχως να έχουν ποτέ εκλεγεί, οι λεγόμενοι ευρωκράτες κάθονται και σκαρφίζονται λογής παρεμβάσεις και κανονισμούς που το μόνο που πετυχαίνουν είναι να επιβαρύνουν οικονομικά ή να δυσκολεύουν την καθημερινότητα των ευρωπαίων πολιτών. Και μετά πολλοί αναρωτιούνται για το αντιευρωπαϊκό κλίμα που βαθμιαία διαμορφώνεται στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
Τελευταία γίναμε μάρτυρες κάποιων περίπου ακατανόητων εθνικών νομοθετημάτων που πρέπει να έχουν προέλευση την Ευρώπη. Αυτά αφορούν τα μέτρα για την αποφυγή πυρκαγιών σε ιδιοκτησίες που βρίσκονται κοντά ή μέσα σε δάση. Χωρίς την παραμικρή προειδοποίηση των πολιτών για το οικονομικό τσουνάμι που τους περιμένει, νομοθετήθηκαν κάποιες προβλέψεις και ρυθμίσεις με τεράστιο κόστος για τους ενδιαφερόμενους πολίτες. Μελέτες από μηχανικούς πρέπει να εκπονηθούν για το είδος της προστασίας που θα πρέπει να υπάρξει. Παράλληλα, έργα πρέπει να γίνουν για την εφαρμογή των μελετών αυτών – κι αυτά κοστοβόρα και δύσκολα υλοποιήσιμα.
Ολα αυτά βέβαια στηρίχθηκαν σε ένα νομοθέτημα ατελές και ουσιαστικά ανεφάρμοστο.
Οσοι ζήτησαν από μηχανικούς να εκπονήσουν τις σχετικές μελέτες αντιμετωπίστηκαν με χαμόγελα συγκατάβασης ή απελπισίας. «Δεν υπάρχουν προδιαγραφές για να γίνει το οτιδήποτε» απάντησαν οι σοβαροί μηχανικοί. Παρόμοια υπήρξε και η αντίδραση των αρμόδιων δημοτικών Αρχών, όπου αυτές ερωτήθηκαν.
Ολοι τελικά συνέστησαν καθαρισμό του οικοπέδου από τον ιδιοκτήτη με δικά του μέσα.
Ολα αυτά βέβαια συνιστούν έξοδα που κανείς δεν είχε ειδοποιήσει τους πολίτες πως θα αντιμετώπιζαν όταν θα έκαναν αυτές τις αγορές. Οπως βέβαια και κανείς δεν τους είχε ενημερώσει για τον ΕΝΦΙΑ που θα αντιμετώπιζαν ύστερα από κάθε αγορά γης. Και βέβαια αυτές οι έξτρα επιβαρύνσεις των ιδιοκτησιών δεν γίνονται μια φορά. Αλλά θα πρέπει κάποιες από αυτές να καταβάλλονται πλέον κάθε χρόνο, ροκανίζοντας το εισόδημα και την ιδιωτική ιδιοκτησία του καθενός.
Και ο γολγοθάς των ιδιοκτητών δεν τελειώνει εδώ.
Πρέπει να δηλωθεί και ο καθαρισμός μέσω περίπλοκων τεχνολογικών διαδικασιών που απαιτούν ενδεχόμενα κι άλλο τοπογραφικό με κόστος μηχανικού και ταυτοποίηση ακινήτου με εντοπισμό στο χωροταξικό του δήμου. Δηλαδή, μην μπλέξεις με το ελληνικό Δημόσιο. Ιδιαίτερα όταν αποφασίσει να σε φροντίσει για να σε προστατεύσει! Ευρωπαϊκή και ελληνική γραφειοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.
Ακούστηκε κανένας υποψήφιος ευρωβουλευτής να ομιλεί για τέτοια προβλήματα;
Αυτά όμως είναι τα ζητήματα των εκλογών.
Το κράτος παρεμβαίνει για κάποιους σαν γκουβερνάντα – για τους μηχανικούς λ.χ. που τους εξασφαλίζει πρόσφατο κι αναπάντεχο εισόδημα.
Για κάποιους άλλους βέβαια – για τους ιδιοκτήτες λ.χ. – σαν εκμεταλλευτής που…
τους κατακλέβει εισοδήματα χωρίς ποτέ να τους έχει προειδοποιήσει.
Δεν είναι αυτή η δημοκρατία που προσδοκούσαμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου