Toυ Γιάννη Σιδέρη
Βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία ο Αλέξης να γιορτάσει τη συμπλήρωση έξι χρόνων από τη Συμφωνία των Πρεσπών. Σήμερα και αύριο το «Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα» και το «Ιδρυμα Ζόραν Ζάεφ» συνδιοργανώνουν διεθνή διάσκεψη για την «Ειρήνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη».
Τα πάνελ της συζήτησης θα αφορούν τα Βαλκάνια, τις περιφερειακές εξελίξεις, τον ρόλο των διεθνών οργανισμών για την προώθηση της ειρήνης, την κλιματική κρίση και την πράσινη ατζέντα κλπ.
Και για να ολοκληρωθεί η ιστορική πειρατεία των Σκοπίων έναντι της ιστορίας, με εργαλείο την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η εκδήλωση ντύνεται με ωραία λόγια: «φιλοδοξία των δύο συνδιοργανωτών είναι η διεθνής διάσκεψη να λαμβάνει χώρα σε ετήσια βάση κάθε Ιούνιο στην επέτειο της υπογραφής της Συνθήκης των Πρεσπών», «δίνοντας ένα ισχυρό μήνυμα ειρήνης απέναντι στον εθνικισμό που τόσο επικίνδυνος έχει αποδειχθεί στα Βαλκάνια, την Ευρώπη, την ευρύτερη περιοχή».
Καραμέλα η καταγγελία του εθνικισμού με κάθε ευκαιρία, τη στιγμή που ο Τσίπρας μια χαρά εξυπηρέτησε τον ανιστόρητο, θηριώδη και κατασκευασμένο εθνικισμό των Σλάβων, που πήραν γλώσσα και εθνικότητα κάνοντας μια μικρή παραχώρηση στο επίσημο όνομα της χώρας τους.
Και όποιος υπενθυμίζει την ιστορική πειρατεία, είναι προφανώς ακροδεξιός, εθνικιστής και φασίστας. Όχι μόνο για τους Συριζαίους που εκπλήρωσαν κατά πολύ το όνειρο του Ζαχαριάδη, αλλά και για τον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο, έτσι που έχουν απονομιμοποιηθεί, ενοχοποιηθεί και σκυλευτεί οι έννοιες.
Βεβαίως, ο Αλέξης είναι έξυπνος. Ακαλλιέργητος αλλά έξυπνος. Του το αναγνωρίζαμε από πάντα. Βρήκε τον πλέον κατάλληλο τρόπο να επιχειρήσει το περίφημο rebranding του.
Αντί να παραμένει απόμακρος, προβαίνοντας από καιρού εις καιρόν σε σιβυλλικές δηλώσεις που θα έδιναν ελπίδα διαρκείας στους οπαδούς για επαναφορά του, φιλοτεχνεί μια περσόνα που τάχα μου υπερβαίνει τα ελληνικά σύνορα.
Φιλοδοξεί να εκφράζει άποψη, μέχρι και να δίνει συμβουλές, για το μέλλει γενέσθαι και το αναγκαίως πράττειν της ευρωπαϊκής Αριστεράς, και τη συνεργασία της με τη σοσιαλδημοκρατία.
Να εκπέμπει παράλληλα ειρηνιστικές κορώνες, ώστε να καθιερωθεί ως... ευρωπαϊκή προσωπικότης!
Η ελληνική σκηνή μπορεί όμως να περιμένει επί μακρόν το rebranding του. Τουλάχιστον ώσπου να αποσυρθεί ο Μητσοτάκης.
Ίσως, δε γνωρίζει ότι κανείς αποτυχών Πρωθυπουργός δεν επέστρεψε. Δεν επανήλθαν ο ΓΑΠ, ο Κώστας Σημίτης, ο Αντώνης Σαμαράς, ο ανιψιός Καραμανλής, για να μείνουμε στους εν ζωή. Και από τη σωρεία των τεθνεώντων επανήλθαν ο παλιός Καραμανλής, ο Αντρέας, ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Οι επανελθόντες δεν ήταν μόνο ιστορικές χαρισματικές προσωπικότητες που ηλέκτριζαν τα πλήθη. Επανήλθαν μέσα από ειδικές ιστορικές συνθήκες (δεν αναφερόμαστε στις πτώσεις και επαναφορές θνησιγενών κυβερνήσεων σε εποχές κοινοβουλευτικής αστάθειας).
Ο Καραμανλής επανήλθε μετά την πτώση της χούντας, ο Αντρέας μετά την περιπέτεια του Ειδικού Δικαστηρίου (όπου ο λαός θέλησε να αποκαταστήσει την αδικία που θεώρησε ότι υπέστη), ο Γεώργιος Παπανδρέου ως «Γέρος της Δημοκρατίας» σε δύσκολες εποχές, και ο Βενιζέλος 8 χρόνια μετά τη συντριβή του το 1920.
Άλλωστε μεσούντος του Μητσοτάκη θα ήταν αυτοχειριασμός να προσπαθήσει επαναφορά. Καταγράφει ήδη τρεις ήττες σε εθνικές εκλογές. Δεν θα ήταν σοφό να διακινδυνεύει και τέταρτη. Θα τελείωνε για πάντα. Ενώ τώρα εξακολουθεί να διατηρεί την ελπίδα ότι κάποια στιγμή μπορεί να κληθεί ως χρυσή εφεδρεία για τη συσπείρωση της κεντροαριστεράς.
Κομμάτι δύσκολο, γιατί ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ είναι… ιδιαίτερη φυλή. Γι’ αυτό απέμεινε και επέμεινε, κρατώντας το λαβωμένο αλλά ζωντανό, όταν όλοι θεωρούσαν ότι παρέδιδε πνεύμα με το 4,68% των εκλογών τον Ιανουάριο του 2015. Και ο κόσμος αυτός – οι παλιές γενιές που είναι το κύριο σώμα του - είναι δύσκολο να αναγνωρίσει τον Τσίπρα ως φυσικό του αρχηγό και να υπαχθεί σε ένα ευρύτερο σχήμα στο οποίο θα άρχει.
Το δοκίμασαν και άλλοι «ξενομερίτες», με τελευταίο παράδειγμα τον Σταύρο Θεοδωράκη επί «Δημοκρατικής Συμπαράταξης», ώσπου πήρε των ομματιών του και επέστεψε στην - καλή - δημοσιογραφία.
Δεν ξέρουμε πότε η ευρωπαϊκή και η ελληνική Αριστερά, η Δημοκρατία και η διεθνής Ειρήνη, θα καλέσουν τον Αλέξη Τσίπρα να τις σώσει. Ως τότε …
θα πλασάρεται ως ευρωπαϊκή προσωπικότης με γενικόλογες εκκλήσεις για ειρήνη και για συμπαράταξη των «προοδευτικών δυνάμεων».
Και εργαλείο του θα είναι το Ινστιτούτο, όπου κάθε Ιούνιο με τις δράσεις που θα αναλαμβάνει, θα μας θυμίζει τη διπλωματική επιτυχία των Σκοπιανών έναντι της Ελλάδας.
Με δική του υπαιτιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου