Ο βιαστικός ανασχηματισμός της Παρασκευής δείχνει ότι ο πρωθυπουργός κατάλαβε την ύπαρξη μηνύματος στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, δεν δείχνει όμως να μπήκε στον κόπο να το διαβάσει με προσοχή και (το σημαντικότερο) να έχει τη διάθεση να ανταποκριθεί σ’ αυτό.
Γιατί το σίγουρο είναι ότι το μήνυμα δεν αφορούσε τα πρόσωπα των υπουργείων, κι ακόμα κι αν μπορεί να σχετιζόταν κάπως με αυτά δεν μπορώ να καταλάβω πώς θα βοηθήσει η επιστροφή σε αυτή την κυβέρνηση Μητσοτάκη υπουργών που είχαν κριθεί αποτυχημένοι σε προηγούμενες κυβερνήσεις Μητσοτάκη από τον ίδιο τον πρωθυπουργό (π.χ. ο υπουργός Τσιάρας και ο υπουργός Θεοδωρικάκος ας πούμε, απέτυχαν τόσο πολύ στα υπουργεία Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη που όταν ο πρωθυπουργός τούς απομάκρυνε δεν τους ανέθεσε κανένα άλλο υπουργείο). Εκτός αν το κριτήριο του πρωθυπουργού δεν είναι η επάρκεια, πράγμα που είναι τόσο προβληματικό ώστε να καθιστά κάθε συζήτηση για τη στελέχωση της κυβέρνησης μάταιη.
Σε κάθε περίπτωση οι εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι του πρωθυπουργού και της ΝΔ που δυσαρεστημένοι απείχαν από τις εκλογές δεν το έκαναν για να ξαναγίνουν υπουργοί ο Τσιάρας, ο Θεοδωρικάκος, ο Παναγιωτόπουλος και οι υπόλοιποι νέοι υπουργοί. Η δυσαρέσκειά τους δεν αφορά τόσο τα πρόσωπα όσο τη συνολική αδιαφορία της κυβέρνησης –και άρα και του Μεγάρου Μαξίμου– για την καθημερινότητά τους.
Το έκαναν γιατί βλέπουν ότι έχει στηθεί ένα πάρτι από κείνα τα παλιά (που λέει και το τραγούδι) με απευθείας αναθέσεις και διαγωνισμούς με έναν μόνο διαγωνιζόμενο (δηλαδή διαγωνισμούς που συχνά είναι φωτογραφικοί).
Το έκαναν γιατί βλέπουν τα καρτέλ να κάνουν πάρτι και τις ελεγκτικές αρχές να κοιμούνται τον βολικό (και πιθανότατα επικερδή) ύπνο του δικαίου.
Το έκαναν γιατί είναι δυσαρεστημένοι με την υγεία, την παιδεία, την ασφάλεια, τις συγκοινωνίες και γενικώς τις υπηρεσίες που τους παρέχει το κράτος.
Και τίποτα μέχρι στιγμής δεν δείχνει ότι ο πρωθυπουργός έχει (ή θέλει) να απαντήσει κάτι στο μήνυμα τους.
Μάλλον το αντίθετο: Μόλις προχτές ο υπουργός Λιβάνιος παρενέβη προκειμένου να δοθεί στον σύζυγο και προπονητή της Κατερίνας Στεφανίδου η τιμητική ελληνική ιθαγένεια για την οποία έχει κάνει αίτηση από το 2020. Η παρέμβαση του υπουργού είτε προδίδει ένα καθεστώς ευνοιοκρατίας είτε αποκαλύπτει ένα κράτος το οποίο είναι τόσο ξεχαρβαλωμένο ώστε να χρειάζεται η παρέμβαση υπουργού για να εφαρμοστεί ο νόμος και να δικαιωθεί ο πολίτης (παρέμβαση η οποία, αφού δεν γίνεται για κάθε πολίτη, πάλι ευνοιοκρατία αποκαλύπτει).
Ό,τι από τα δύο κι να ισχύει περιλαμβάνεται στη λίστα με τα όσα έκαναν τους εκατοντάδες χιλιάδες να διαμαρτυρηθούν μην πηγαίνοντας να ψηφίσουν.
Πέρα από όλα αυτά η κυβέρνηση μοιάζει να έχει και ένα δομικό πρόβλημα το οποίο…
ξεκινά από το καλοκαίρι του 2022 και την αποχώρηση του Γρηγόρη Δημητριάδη εξαιτίας του αδικαιολόγητου πανικού του πρωθυπουργού για ένα ζήτημα το οποίο δεν απασχολεί παρά ελάχιστους. Από εκείνη τη στιγμή και μετά η κυβέρνηση μοιάζει με ομάδα που κατεβαίνει στα παιχνίδια χωρίς κόουτς και καταφέρνει να επικρατεί μόνο επειδή οι αντίπαλες ομάδες δεν έχουν ούτε κόουτς, ούτε πρόεδρο, ούτε και παίκτες.
Η ακραία ανεπάρκεια των αντιπάλων της όμως δεν μπορεί για πάντα να κρύβει την εγκατάλειψη της καθημερινότητας των πολιτών στο έλεος των δυνατών είτε αυτοί είναι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου είτε καρτέλ είτε ασύδοτοί δημόσιοι λειτουργοί. Και σε όλα αυτά κανένας ανασχηματισμός –και σίγουρα όχι κάποιος που μοιάζει με ανακύκλωση– δεν δίνει απάντηση. Και μπράβο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου