ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΝουΔοΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΑΛΗΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: 5 μπούρδες που (ξανά) ακούσαμε για τη βία στα πανεπιστήμια

 

Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Προφανώς το σημερινό «και μπράβο τους» γράφεται με αφορμή την επίθεση των ταγμάτων εφόδου στον καθηγητή της ΑΣΟΕΕ γι’ αυτό ξεκινώντας να διευκρινήσω πως στις μπούρδες στις οποίες θα αναφερθώ δεν περιλαμβάνω το «καλά του κάνανε» ή το «ας πρόσεχε» που κάποιοι συμπολίτες είπαν για το θύμα.  

Αυτό δεν είναι μια απλή μπούρδα. Είναι μια αντικοινωνική και επικίνδυνη στάση από άμυαλους που δεν καταλαβαίνουν ότι αν η δικαιοσύνη γίνει δικαιοδοσία ταγμάτων εφόδου και αυτόκλητων τιμωρών, τα επόμενα θύματα μπορεί να είναι (και θα είναι αργά ή γρήγορα) οι ίδιοι και οι φίλοι τους. 

Το «καλά του έκαναν» (ή το «ας πρόσεχε») είναι κουβέντα ανθρώπου που είτε δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει οργανωμένη κοινωνία είτε δεν του αρέσει η οργανωμένη κοινωνία, δηλαδή, σε κάθε περίπτωση, ανθρώπου με τον οποίο δεν έχει νόημα να συζητήσεις τι είναι καλύτερο για την οργανωμένη κοινωνία.

Οι μπούρδες στις οποίες αναφέρομαι είναι σίγουρα λιγότερο επικίνδυνες, καθώς, αν μη τι άλλο δεν διακατέχονται από νεατερντάλια αντίληψη για τον κόσμο.

1. «Πρέπει να γίνει μια μεγάλη συζήτηση για το θέμα...».

Η αγαπημένη φράση κάθε παραβατικού κι εγκληματία που ξέρει ότι η μετάφραση της είναι «αφήστε τους να κάνουν ό,τι θέλουν όσο εμείς θα το κουβεντιάζουμε χωρίς να καταλήγουμε πουθενά». Η συζήτηση για τη δράση συμμοριών στα ελληνικά πανεπιστήμια γίνεται εδώ και δεκαετίες και πάντα μοιάζει με συζήτηση για το αν η μπάλα του ποδοσφαίρου είναι σφαιρική. Δεν χωράει συζήτηση για το αν οι εγκληματίες και οι παραβατικοί πρέπει να τιμωρούνται. Δεν χωράει συζήτηση για το ότι το πανεπιστήμιο είναι χώρος σπουδών και όχι κέντρο αναψυχής διαταραγμένων ή φυτώριο κομματικών στελεχών. Δεν χωράει συζήτηση για το ότι μια κατάληψη είναι κλοπή χρόνου και χώρου. Δεν χωράει συζήτηση για το ότι οι μόνοι που πρέπει να μπαίνουν στα πανεπιστήμια είναι όσοι έχουν δουλειά στα πανεπιστήμια. Δεν χωράει συζήτηση για το ότι ο νόμος πρέπει να επιβάλεται σε όσους δεν είναι σε ψυχολογική ή πνευματική θέση να ακολουθήσουν τους απαραίτητους για την κοινωνική συμβίωση κανόνες. Ακόμα κι αν κάποτε χωρούσε (γιατί και πότε;) συζήτηση για όλα αυτά, ο χρόνος της έχει τελειώσει. Η υποκοσμιακή δράση καταδικάζεται από παντού, η απαίτηση να τερματιστεί είναι πάνδημη και μόνο κάποιοι λίγοι πονηροί ή αφελείς έχουν μείνει να την υπερασπίζονται.     

2. «Η κυβέρνηση έχει κάνει άλματα στο θέμα της βίας στα πανεπιστήμια»

Ας υποθέσουμε ότι είμαι ένας υπάλληλος που βαριέται να πάει στη δουλειά του και δεν πάει ποτέ. Ο συνάδελφός μου που πάει δύο φορές την εβδομάδα δεν είναι εργατικός. Το ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις ήταν ακίνητες δεν κάνει «άλτη» μια κυβέρνηση που πάει με μικρά διστακτικά βηματάκια. Κάθε κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της αστυνομία, ασφάλεια, όργανα επιτήρησης και παρακολούθησης και γενικά εξοπλισμό. Έχει μηχανισμούς. Έχει τη δυνατότητα (με την κοινοβουλευτική της ομάδα) να νομοθετήσει. Έχει τη συγκατάθεση της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών της χώρας. Αν η μάχη της με μερικούς εκατοντάδες εγκληματίες και παραβατικούς δεν είναι εύκολη τότε κλάφτα, Χαράλαμπε, γενικώς*.

3. «θα ξεσηκωθεί η αντιπολίτευση»

Ε και; Ας ξεσηκωθεί. Πόσοι λέτε πως νοιάζονται; Είμαι σίγουρος πως ούτε οι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους τους. Το ξερίζωμα από τα πανεπιστήμια (και την κοινωνία γενικότερα) των τραμπούκων και των ταγμάτων εφόδου, το τέλος της ασυδοσίας, η μετατροπή των πανεπιστημίων από κέντρα διερχομένων και κομματικά φυτώρια σε χώρους σπουδών, είναι επιθυμία της συντριπτικής πλειονότητας των κατοίκων αυτής της χώρας. Και στο κάτω-κάτω η κυβέρνηση όταν ζήτησε την ψήφο μας και παρουσίασε το πρόγραμμά της δεν ενημέρωσε ότι θα το εφαρμόσει μόνο αν έχει τη σύμφωνη γνωμη της αντιπολίτευσης.

4. «Στην Ευρώπη η φύλαξη των πανεπιστημίων είναι αρμοδιότητα των πρυτανικών αρχών»

Στην Ευρώπη δεν δρουν ανενόχλητα τάγματα εφόδου στα πανεπιστήμια. Στην Ευρώπη οι πρυτάνεις και οι καθηγητές δεν τρέμουν για τη σωματική τους ακεραιότητα. Στην Ευρώπη αν φοιτητής πάει να ξυλοφορτώσει συμφοιτητή ή καθηγητή θα πάψει να είναι φοιτητής. Στην Ευρώπη τα πανεπιστήμια δεν είναι άντρα συμμοριών. Καταλαβαίνω πως κάποιοι συμπολίτες έχουν κάθε συμφέρον να μην αλλάξει τίποτα αλλά ας μην μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Και μπράβο τους.

5. «Η επίθεση στην ΑΣΟΕΕ στρώνει το έδαφος στην κυβέρνηση για περαιτέρω αντιδραστικές αποφάσεις που αφορούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση» / «(Αυτές είναι) πράξεις & ενέργειες, που αξιοποιούνται για να επανέλθουν και να νομιμοποιηθούν διάφορα σχέδια καταστολής μέσα στα πανεπιστήμια»

Η πρώτη φράση είναι από την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, η άλλη από του ΚΚΕ. 

Και οι δυο κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν πως...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΝουΔοΤΣΟΓΛΑΝΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Ο ΝουΔοΚνίτης Θεοδωρικάκος σε φιλοτσογλανικό οίστρο!!! Πάτε καλά, ρε γαλαζαίοι;

 

 

Του ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!

Ακούστε από το 33:30, να φρίξετε!
https://www.skairadio.gr/mia-tou-noti-dyo-tou-xioti/episode-2022-01-14
 

Ο #Θεοδωρικάκος λέει ότι δεν μπορεί να επέμβει στην #κατάληψη της #ΑΣΟΕΕ διότι η απόφαση ελήφθη από τη συνέλευση του Συλλόγου των Φοιτητών και ΤΗΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ!  

Από πότε ένα νόμιμο όργανο όπως ο Σύλλογος των Φοιτητών, μπορεί να παίρνει παράνομες αποφάσεις;

ΚΑΘΕ κατάληψη, ΚΑΘΕ χώρου, δημόσιου ή ιδιωτικού είναι παράνομη πράξη! 

Πάτε καλά, ρε γαλαζαίοι; 

Τι σόι...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΑΛΗΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Αχ, ρε Καποδίστρια

 

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Φίλη εκπαιδευτικός μού εξέφραζε χθες την ανησυχία της ότι, αν λειτουργήσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα, υπάρχει ο κίνδυνος να πέσουν στα χέρια τυχάρπαστων επιχειρηματιών. 

Τους περισσεύουν κάποια δισεκατομμύρια, δεν ξέρουν πώς να τα «εξαγνίσουν» – για να το πω κομψά. Μεταμορφώνονται σε καλούς Σαμαρείτες.  

Γιατί η Γαλλία δεν έχει ιδιωτικές πανεπιστημιακές σχολές νομικής ή ιατρικής; Ενώ η Κύπρος έχει.  

Γιατί η Βρετανία επιβάλλει δίδακτρα ακόμη και στο δημόσιο πανεπιστήμιο;  

Σκέφτηκα το πολύ απλό. Αν κάποιος επιχειρηματίας στη Γαλλία αποφάσιζε να επενδύσει σε ιατρική σχολή, θα έπρεπε να πείσει ότι τα δίδακτρα που ζητεί αξίζουν περισσότερο από τη δωρεάν εκπαίδευση των δημόσιων σχολών – καμιά τριανταριά, αν δεν κάνω λάθος. Δεν αμφιβάλλω ότι στην Ελλάδα οι ιατρικές σχολές δημιουργούν όρους υψηλού ανταγωνισμού για οποιονδήποτε ιδιώτη. Το ελπίζω τουλάχιστον, διότι η καρδιολόγος μου έχει αποφοιτήσει από μιαν απ’ αυτές.  

Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω τι γίνεται με τις ανθρωπιστικές σπουδές. Από τη μετριότητα ενός φιλολόγου δεν κινδυνεύεις να πεθάνεις. Ομως κινδυνεύεις να ζήσεις χωρίς να μπορείς να διαβάσεις και να μιλήσεις, άρα να σκεφτείς. Και επειδή το πανεπιστήμιο σε προετοιμάζει για να ζήσεις, και όχι για να πεθάνεις, είναι εξίσου σημαντικό.  

Στις δημοκρατικές κοινωνίες αυτά δεν λύνονται με τη νομοθεσία. Οι νόμοι υπάρχουν για να ρυθμίζουν την πραγματικότητα και όχι για να τη διαμορφώνουν.

Η συζήτηση με τη φίλη εκπαιδευτικό έγινε με αφορμή τον ξυλοδαρμό του καθηγητή στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και τις καταλήψεις στο Αριστοτέλειο. Η δράση συμμοριών του υποκόσμου στα πανεπιστήμια δεν είναι ζήτημα που αφορά το υπουργείο Παιδείας. Αφορά την αστυνομία. Η κατάληψη στο Αριστοτέλειο δεν διαφέρει από την κατάληψη του σπιτιού του Αλέξανδρου Σβώλου στην οδό Φερών, στο κέντρο της Αθήνας. Και αυτή είχε εκκενωθεί, και πάνω από ένα χρόνο τώρα «ανακαταλήφθηκε» χωρίς να το πάρει είδηση κανείς.

 Η φύλαξη των πανεπιστημίων είναι αρμοδιότητα της αστυνομίας, της κανονικής. Τα πανεπιστήμια είναι δημόσια περιουσία. Η αστυνομία οφείλει να τα προστατεύει όπως την πλατεία Συντάγματος – για να μη χάσουμε και το χιούμορ μας.

Η δουλειά του υπουργείου Παιδείας είναι άλλη. Είναι δυνατόν άνθρωπος που κατηγορείται για απεχθείς πράξεις, όπως το θύμα της επίθεσης στο Οικονομικό, να συνεχίζει να διδάσκει;  

Οταν το διάβασα, αισθάνθηκα για μία ακόμη φορά στη ζωή μου αφελής. Και σκέφτηκα ότι...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΚΩΛΟΠΑΙΔΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Τουρνικέ

Του ΣΑΚΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Στην προ κορωνοϊού εποχή έτυχε να βρεθώ για μία ημέρα στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ. Η ημέρα ήταν ηλιόλουστη και η εικόνα που αντίκρισα ήταν αυτή που ξέρουμε από τις ταινίες. 

Ομάδες φοιτητών να κάθονται στο καταπράσινο γρασίδι και στα παγκάκια του campus, καθηγητές να συζητούν, άλλοι να δουλεύουν με ένα λάπτοπ αγκαλιά –θυμάμαι πως είχε ελεύθερο WiFi για όλους τους επισκέπτες– και άλλοι σαν εμένα να έρχονται για δουλειά. Στην πραγματικότητα για μια διαμαρτυρία.

Ηταν το 2019 όταν μερικοί φοιτητές του πανεπιστημίου είχαν οργανώσει μια πρωτότυπη διαμαρτυρία για να τονίσουν το έλλειμμα συμπεριληπτικότητας του πανεπιστημίου, το λεγόμενο Butler Banner Project, στην ομώνυμη βιβλιοθήκη του campus. Η Butler Library φέρει στην πρόσοψή της τα ονόματα οκτώ μεγάλων προσωπικοτήτων του αρχαίου κόσμου, του Ομήρου, του Ηροδότου, του Σοφοκλή, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Δημοσθένη, του Κικέρωνα και του Βιργιλίου. Οκτώ ανδρών. Οι φοιτητές που διεκδικούσαν ένα συμβολικό και ουσιαστικό «άνοιγμα» του πανεπιστημίου, τοποθέτησαν ένα πανό ακριβώς πάνω από τους οκτώ, με ισάριθμα ονόματα επιδραστικών γυναικών: Τόνι Μόρισον, Ντιάνα Τσανγκ, Ζόρα Νεάλε Χάρστον, Ντοζάκε Σάνγκε, Μάγια Ανγκέλου, Λέσλι Μάρμον Σίλκο, Γκλόρια Ανζαλντούα, Α. Ρεβανθί.

Για να συναντήσω τους διαμαρτυρόμενους φοιτητές, έπρεπε να βγάλω μια ειδική κάρτα επισκέπτη. Πριν από την άφιξή μου στο πανεπιστήμιο είχα στείλει τα στοιχεία μου ηλεκτρονικά σε μια εκπρόσωπό τους. Εκείνη με περίμενε στο προαύλιο και με οδήγησε στη βιβλιοθήκη. Περάσαμε έναν τυπικό έλεγχο τα σακίδια μας, σαν αυτόν που γίνεται όταν μπαίνετε, π.χ., στο Μουσείο της Ακρόπολης, και μέσα σε λίγα λεπτά είχα μία κάρτα επισκέπτη με 24ωρη, αν θυμάμαι καλά, διάρκεια. Είχε τουρνικέ; Δεν θυμάμαι.

Συνάντησα δύο φοιτήτριες, μιλήσαμε, τις χαιρέτησα, έκανα μια βόλτα στη βιβλιοθήκη – από περιέργεια και μόνο ανεβοκατέβηκα τους ορόφους με τις σκάλες και όχι με το ασανσέρ, φωτογράφισα το μπάνερ και μετά έφυγα. Το μήνυμά τους είχε περάσει. Η διαμαρτυρία τους δεν «θάφτηκε», οι ιδέες τους δεν τσαλακώθηκαν, δεν σκέφτηκαν να ταμπουρωθούν μέσα στα κτίρια ή να απειλήσουν τη ζωή του πρύτανη. Το μπάνερ τους ήταν πρώτο θέμα στο CNN.

Κάθε φορά που γίνεται η συζήτηση για την ασφάλεια των ελληνικών πανεπιστημίων, για τις καταλήψεις και το αν θα δεχθούν τουρνικέ μερικά ιδρύματα, σκέφτομαι τη μικρή μου εμπειρία στο Κολούμπια και...

 

ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίων εθνικών σουργελοξεφτιλαράδων κωμωδία

 

 

 

Σαν σήμερα (16/1/ΧΧΧΧ)

1547: O (17χρονος τότε)  Ιβάν ο Τρομερός στέφεται τσάρος της Ρωσίας,

1945: Λήγει νικηφόρα για τους συμμάχους η Μάχη των Αρδενών

1979: Ο Σάχης του Ιράν Μοχάμεντ Ρεζά Παχλεβί εγκαταλείπει τη χώρα, μετά την επικράτηση του Αγιατολάχ Χομεϊνί.

1992: Το Ειδικό Δικαστήριο αθωώνει τον Ανδρέα Παπανδρέου με ψήφους 7-6, ενώ καταδικάζει τον Δημήτρη Τσοβόλα σε φυλάκιση 2,5 ετών και τον Γιώργο Πέτσο σε φυλάκιση 10 μηνών.

1853: Γεννιέται ο Αντρέ Μισελέν, γάλλος κατασκευαστής ελαστικών, ιδρυτής της βιομηχανίας ελαστικών «Michelin».

1998: Φεύγει απ τη ζωή ο Δημήτρης Χορν

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΑΓΚΟΥΡΟΓΚΑΖΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Οι γρήγορες λαμαρίνες

 

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΥΘΥΜΑΚΗ

Και καβαλάνε μια Porsche ή μια Ferrari ή μια Mercedes, πατάνε το γκάζι ως το τέρμα και καρφώνονται στο απέναντι δέντρο. 

Στην ευθεία ή στην ελαφριά στροφή. Δίχως κάποιο παπάκι να πεταχτεί μπροστά τους, δίχως να τους κόψει κάποιο άλλο όχημα, δίχως να τους τρακάρει ένας διπλανός με το σαραβαλάκι του. Ετσι από μόνοι τους. Στα ξαφνικά και χωρίς λόγο. Και η σύγκρουσή τους με το κράσπεδο του πεζοδρομίου που καβαλάνε, με το δέντρο που ζει εκεί επί μία εκατονταετία ή με την μπάρα που φράζει την κατωφέρεια είναι τόσο σφοδρή, που άλλος αυτόπτης νόμισε ότι πέρασε πύραυλος δίπλα του, άλλος ότι έσκασε βόμβα μπροστά του κι άλλος ότι έγινε σεισμός με επίκεντρο το διάζωμα της λεωφόρου.  Και γίνεται το αμάξι ένας τόσο αποκρουστικός σωρός από μεταλλικά θρύψαλα και αποκαΐδια, που τα βλέπεις στην τηλεόραση και παθαίνεις την πλάκα σου.  

Θαρρείς πως χωράνε σε ένα κουτί μετακόμισης, ολόκληρη αμαξάρα, ένα σωρουλάκι θλιβερά αποκρουστικά συντρίμμια και κάρβουνα. Τα παρατηρείς με φρίκη και αναρωτιέσαι πώς έβγαλαν τον δύστυχο οδηγό από ‘κει μέσα. Σκέφτεσαι το ουρλιαχτό του πριν από το μπαμ και μετά κομμάτια σάρκας, κόκαλα θρυμματισμένα, αίματα πιτσιλισμένα, μυαλά χυμένα, ιστούς απανθρακωμένους. Κάπου εκεί σταματάς να φαντάζεσαι ήχους και να φτιάχνεις εικόνες, ακόμα και η φρίκη έχει τα όριά της. Και δεν ήταν καν γνωστός σου ο νεκρός, φαντάσου να ήταν δικός σου άνθρωπος. 

Μετά παρελαύνουν από την οθόνη οι μαρτυρίες. Φοβερός τύπος και καλλιτέχνης ο Παντελίδης, καταπληκτικός άνθρωπος ο Mad Clip, σεμνός και αγαπητός απ’ όλους ο Μονογυιός. Κρίμα, κρίμα, κρίμα… άδικο, άδικο, άδικο… επαναλαμβάνουν όλοι τους με μια φωνή και μ’ ένα δάκρυ στην άκρη του ματιού. Δικαίως τα λένε, τσάμπα πήγαν. 

Από πίσω να σου οι γνώστες των αυτοκινήτων. Εξακόσιους ίππους η Ferrari, 500 η Porsche, 400 η Mercedes. Τριακόσιες χιλιάδες κάνει η συγκεκριμένη Ferrari μεταχειρισμένη, 200.000 έκανε η Porsche, 180.000 η Mercedes. Τόσα χιλιόμετρα πιάνει το δευτερόλεπτο το ένα, τόσα το άλλο, τόσα το τρίτο, επιταχύνσεις ανεξέλεγκτες, γκάζια εκρηκτικά, στροφές θανατηφόρες, παρά τα καλά κρατήματα.  

Στο τέλος της ημέρας, αρχίζουν οι συγγενείς, ξεσπώντας τον αφόρητο πόνο τους. «Δεν μπορεί να σκοτώθηκε έτσι στην ευθεία. Κάποιος θα πετάχτηκε μπροστά του, να βρεθεί. Ηταν εξαιρετικός οδηγός, ούτε λαμαρίνα δεν είχε φάει ποτέ όσα χρόνια καθόταν στο τιμόνι, τώρα δηλαδή πως έγινε; Μήπως είχε λάδια κάτω, τίποτα πέτρες; Ζητάμε ενδελεχή διερεύνηση, να μην κουκουλωθεί τίποτα». Τι να πουν κι αυτοί μέσα στην απύθμενη δυστυχία τους… Ψάχνουν, ψάχνονται.  

Κι από πίσω καταφθάνουν οι εμπειρογνώμονες. Αλλόκοτες φάτσες, που διυλίζουν τον κώνωπα δίχως να είναι βέβαιο ότι καταπίνουν την κάμηλο. Κι αρχίζουν τα δικά τους. «Μήπως είχε λάδια κάτω; Με την απόσταση από το προηγούμενο φανάρι δεν δικαιολογείται τέτοια λοξοδρόμηση του οχήματος. Πότε είχε καθαρίσει ο δήμος τον δρόμο; Πότε επισκευάστηκε ο τάπητας τελευταία φορά; Γιατί δεν είχε βάλει μπάρες η περιφέρεια; Κι αν είχε μπάρες, είναι οι σωστές ή με τη σύγκρουση γίνονται μαχαίρια που σφάζουν τον οδηγό; Και πού είναι η αστυνόμευση; Και γιατί το σημείο δεν έχει κάμερες;». Δίκιο έχουν κι αυτοί σε όλα ή σε σχεδόν όλα.  

Και δεν βρίσκεται ένας μπαγάσας να αρπάξει το μικρόφωνο και να φωνάξει: «Γιατί, ρε ‘σεις...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΑΓΚΟΥΡΟΓΚΑΖΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Οι όμορφες Ferrari άσχημα καίγονται

Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο

 Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ


Δεν έχει σημασία αν είναι κάποιος επώνυμος ή ανώνυμος. Αν αυτός που χάνεται οδηγεί «φιατάκι» ή «φεραρικό». Ο θάνατος εξισώνει το αποτύπωμα της απώλειας. Δεν κοιτάζει το σήμα στο καπό.  

Ομως, κάθε μέρα, γίνεται σφαγή στους ελληνικούς δρόμους. Τα ξέρετε. Από κακοσυντηρημένους τάπητες με ανύπαρκτο συντελεστή τριβής, ανεπαρκείς ελέγχους και συχνά υποκριτική αστυνόμευση σε ευθείες (καλά κρυμμένη πίσω από πικροδάφνες και όχι σε επικίνδυνες στροφές, ίσα-ίσα για να μαζεύονται πρόστιμα μετ’ ευκολίας) μέχρι ανελέητη κοινωνική επίδειξη τσάμπα μαγκιάς, αντρίλας – συχνά και βάρβαρης καγκουριάς. 

Το βράδυ της Πέμπτης πάντως, η θέα της απανθρακωμένης κόκκινης Ferrari στο ατάραχο δέντρο της Λεωφόρου Καραμανλή, στα Πηγαδάκια της Βούλας, πέρα από το αυτονόητα θλιβερό ενός θανάτου, ήλθε να υπενθυμίσει μερικές βασικές αλλά ξεχασμένες αλήθειες. 

Μια πρώτη; 

Οτι, κυρίες και κύριοι, τα αυτοκίνητα έχουν εξελιχθεί ως δυνατότητες μακράν περισσότερο από τις ικανότητες του μέσου οδηγού. Δεν χρειάζεται να έχεις supercar για να πας «τέζα». Πλέον, αν ξέρεις και δεν είσαι απλός χειριστής αλλά Πραγματικός Οδηγός (με σκόπιμα πεζοκεφαλαία), μπορείς να πας εξαιρετικά γρήγορα.  

Αλήθεια, πόσοι οδηγοί, από την εποχή που πήραν δίπλωμα μέχρι μερικές δεκαετίες αργότερα, εξελίχθηκαν ανάλογα;  

Ποιο απηρχαιωμένο σύστημα είναι αυτό που μας έδωσε κάποτε ένα δίπλωμα, το χώσαμε στο νάιλον και, κάθε φορά που αγοράζουμε αυτοκίνητο, ανεβαίνουμε ιπποδυνάμεις με βάρκα την ελπίδα; 

 Δεν αναφέρομαι στον νεκρό, εδώ δεν θα διαβάσετε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Η τοποθέτηση αφορά όλους μας. Τα αυτοκίνητα, ακόμα και ένα κατηγορίας υπερ-μίνι, πάνε πλέον πολύ πιο γρήγορα για τον μέσο οδηγό. 

Ενα 200 ίππων; Πάει σφαίρα. Σε σκοτώνει για πλάκα, αν δεν το σεβαστείς. 

Ενα, δε, 500 ίππων; Ασ’ το. Οπλο κανονικό. Και το όπλο, αν δεν ξέρεις να το χειριστείς, αν δεν έχεις μάθει πώς αντιδρά σε μια απότομη υπερστροφή ή πώς ελέγχεται μια μεταφορά βάρους (λέγεται ότι έγινε αυτό καθώς ο άτυχος 45χρονος προσπάθησε να αποφύγει πεζό), τιμωρεί.  

Κανονικά; 

Ναι, θα έπρεπε να υπάρχουν διαβαθμίσεις διπλωμάτων οδήγησης: με τακτικές εξετάσεις, ξανά και ξανά, αναλόγως ισχύος αυτοκινήτου που οδηγείς, αναλόγως γνώσεων και ικανοτήτων. Κάτι σαν ώρες πτήσης και εμπειρίας.  

Ναι, το ξέρω, δεν γίνονται αυτά. Θα κατέρρεε το σύστημα. Εδώ, επί δεκαετίες συντηρείται ένα ολόκληρο οικοδόμημα μίζας και αδιαφορίας για εν δυνάμει serial killers. Τελούμε ακόμη υπό ενός σαθρού συστήματος αξιολόγησης που σε κόβει αν ακουμπήσεις πεζοδρόμιο στο παρκάρισμα. Είναι το ίδιο ακριβώς που δεν υποψιάζεται καν να ελέγξει τι κάνεις ως νέος οδηγός αν σου ξεκολλήσει το αυτοκίνητο σε κάκιστους δρόμους με ελάχιστη πρόσφυση.  

Ταυτόχρονα, υπάρχουν εκπαιδευτές που συντηρούν επί δεκαετίες ανήθικες παράγκες.  

Με ακόμα περισσότερους διεφθαρμένους εξεταστές για μια χούφτα ευρώ. 

Φυσικά, ζούμε στη χώρα όπου υπάρχει ανύπαρκτη επανεξέταση ακόμα κι όταν είσαι με το ένα πόδι στον τάφο και ίσα που ξεχωρίζεις το πλέξιμο από το μεσαίο πεντάλ. 

Στο δε άλλο ηλικιακό άκρο, συχνά σε εύπορες οικογένειες, παρατηρούνται άλλου τύπου φαινόμενα. Δηλαδή, τι; Να πάρεις στον δεκαοκτάχρονο γιο σου δυνατό πισωκίνητο; Εδώ, αν κάνεις μερικές πλαγιολισθήσεις (κοινώς, παντιλίκι), μπορείς να πας μετά να δεις τα πίσω σου λάστιχα και να διαπιστώσεις ότι μόλις έχασες μερικά χιλιοστά γόμας. Και αρκεί ένα σετ ψιλοφθαρμένα πίσω ελαστικά για να μην προλάβεις να ψελλίσεις τη μάρκα του δυνατού σου πισωκίνητου αν, χτύπα ξύλο, κάνεις λάθος και πατήσεις μερικά χιλιοστά περισσότερο το γκάζι – ας πούμε, σε έναν τυπικό τσάτρα-πάτρα, βρεγμένο, ελληνικό δρόμο.  

Κακά τα ψέματα, κανένα ηλεκτρονικό σύστημα, κανένα ABS, ESP, EBD, και βάλτε μέσα όσα αρκτικόλεξα θέλετε, δεν μπορεί να νικήσει τη Φυσική.  

Αν σου ξεκολλήσει βίαια μια μεταλλική μάζα βάρους, ας πούμε, ενάμισι τόνου;

  Μαζεύεται είτε από τύχη είτε από σοβαρή γνώση. Και η δεύτερη δεν αποκτάται παρέα με την επιταγή που έσκασες για να βγεις με το καμάρι από το showroom. Κοινώς, τα φράγκα δεν αγοράζουν ένα ζευγάρι έμπειρα χέρια. Δυστυχώς, πάνε χωριστά.  

Και τι να γίνει, δηλαδή; Δεν θα έπρεπε να πηγαίνει ο κόσμος σε πίστες και να μαθαίνει να οδηγεί πέρα από τα βασικά;  

Ναι, σύμφωνοι, εννοείται και θα έπρεπε. Θα έπρεπε να υπάρχουν εν αφθονία και συστηματοποιημένες στον σχεδιασμό εκπαίδευσης. Ομως αυτό, για ένα εκατομμύριο λόγους, δεν μπορεί να γίνει στην Ελλάδα. Αμα θες, πας στις κάνα δυο που υπάρχουν. Και στις πίστες ή σε σχολές σπορ οδήγησης πηγαίνουν, βασικά, δύο κατηγορίες ανθρωπότυπων: πρώτον, οι petrolheads, όσοι δηλαδή απολαμβάνουν την οδήγηση και, δεύτερον, όσοι αναγνωρίζουν πως χρειάζεται να βελτιωθούν ώστε να γίνουν ασφαλέστεροι οδηγοί στις καθημερινές τους μετακινήσεις. Πόσοι είναι αυτοί; Ξέρετε πολλούς;  

Μία λύση είναι να γίνουμε Ελβετία. Ή και Λονδίνο. Με άπειρες κάμερες, πρόστιμα που έρχονται συστημένα, τροχαία που δεν την πιάνεις στο φιλικό και γενικώς με πολιτική αυστηρής αστυνόμευσης που δεν αστειεύεται.  

Μπορεί να γίνει αυτό στην Ελλάδα;  

Οσο απέχουν οι τρύπες του Εμενταλ από αυτές του Σύμπαντος. 

Στη Βρετανία, για παράδειγμα, υπάρχουν πιο πολλές πίστες από περίπτερα, υπάρχει αυτοκινητική κουλτούρα, υπάρχουν δρόμοι στα Χάιλαντς όπου πάνε για οδήγηση, οι Γερμανοί έχουν ακόμα ελεύθερα όρια στις αουτομπάνεν, γενικώς έχει διαμορφωθεί άλλου τύπου σχέση με την οδήγηση. 

 Εδώ είμαστε στο χύμα. Πότε έγιναν οργανωμένοι έλεγχοι για το αν φοράμε ζώνη; Πόσες φορές μας γράψανε επειδή τα λάστιχά μας είναι «κόντρα πλακέ»; Και αν το έκαναν, ποιον γνωστό μας θα βάζαμε για να σβήσουμε την κλήση; Το έγκλημα συντελείται εν συνόλω.  

Με τούτα και μ’ εκείνα, δυστυχώς, η οδήγηση παραμένει μια υποτιμημένη τέχνη. Ή τεχνική. Ή δεξιοκινητική ικανότητα. Πείτε την όπως θέλετε.  

Αντίθετα, υπάρχουν άπειρες καθημερινές δραστηριότητες για τις οποίες τελούμε υπό συστηματική άγνοια αλλά δεν υπάρχει καμιά περαιτέρω συνέπεια ή κόστος. Ας πούμε, μπάσκετ. Σκάκι. Ή πιάνο. Και τι έγινε, δηλαδή, αν δεν ξέρεις; Η οδήγηση, ωστόσο, αυτό το μυστήριο, παραμένει δραστηριότητα που την ασκεί όλος ο πλανήτης χωρίς σημαντικό τμήμα του να γνωρίζει κάτι πέραν των βασικών.  

Ακόμα περισσότερο ...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Το μοιραίο λάθος του κορωνοϊού

ΚΑΡΓΙΕΣ ΑΜΑ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΕΦΤΑ ΠΟΝΤΟΥΣ ΤΟΝΕ ΛΕΤΕ ΓΑΡΙΔΑΚΗ ΚΑΙ ΦΥΣΤΙΚΟΥΛΗ ΑΛΛΑΜΑ Ο ΓΕΡΟΠΑΡΑΛΗΣ ΜΕ ΒΙΛΑ ΕΚΑΛΗ ΠΑΘΕΙ ΚΟΒΙΤ ΤΙΚ ΚΑΙ ΔΕ ΤΟ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΟΥΤΕ ΜΕ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΗΜΑΝΤΟ ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΜΕΤΡΑΕΙ.
ΨΟΦΟ ΝΕΡΟΦΙΔΕΣ pic.twitter.com/Y5p1z478a5

— ΚΟΝΚΛΑΒΙΟΣ (@Conclavios) January 14, 2022

 Γράφει το ΕΜΟ ΤΕΑΜ

Αν είχε βγει κάποιος από την αρχή και έλεγε πως ενδέχεται ο Covid να συρρικνώνει το ανδρικό μόριο θα είχαν σωθεί δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι.

Διότι τώρα που απεδείχθη πως τα αιμοφόρα αγγεία μπαίνουν άμα περάσεις Covid τα πράγματα είναι πολύ απλά, όλα παίρνουν το δρόμο τους.

Ο σεξουαλικά ενεργός πληθυσμός (έως 110 ετών ας είναι καλά το μπλε χάπι της Φάιζερ και όλα τα παρόμοια του ανταγωνισμού) όχι απλά θα τρέξει να κάνει το εμβόλιο, θα γίνει πρεζάκι και θα κάνει καμιά τριανταριά δόσεις.

Οι γυναίκες, σύντροφοι, συμβίες, όλοι και όλες που τους ενδιαφέρει το σπορ (και ξέρουν πως παρά τις παπαριές που ακούμε ναι το μέγεθος μετράει και παραμετράει) θα τους παροτρύνουν με κάθε μέσο να πάνε για καθαρά αλτρουιστικούς λόγους και έτσι είναι θέμα ολίγων μηνών η πλήρης εξαφάνιση του ιού.

O Covid Dick φέρνει το τελευταίο μίλι της πανδημίας.

Ακόμη κι αν μεταλλαχθεί...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΤΑΛΙΝΟΦΑΣΙΣΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Σταλινοκαθαρμάτων "δικαιοσύνη" !

Του ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

 Η διοικητική εκτόπιση (εξορία) ήταν αρχικά μέτρο για την καταστολή των ληστών, ληστοτρόφων, ζωοκλεπτών και άλλων κακοποιών. Θρυλική η ομαδική εξορία των νταβαντζήδων της Πάτρας που τους αποχαιρετούσαν στο λιμάνι κλαίγοντας οι πουτάνες τους κουνώντας μαντήλια. Το μνημονεύει ο αείμνηστος Εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας στην εξαιρετική αυτοβιογραφία του "Το ημερολόγιο ενός Πιλάτου". 

Με το Ιδιώνυμο,μετά την προδοτική στάση του ΣΕΚΕ στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του Έθνους στην Μ. Ασία, ο Ελευθέριος Βενιζέλος επεξέτεινε το διοικητικό μέτρο του εκτοπισμού και στους κομμουνιστές.

Εφαρμόστηκε και από τον Ι. Μεταξά, τον Γ. Παπανδρέου,και τον Ν. Πλαστήρα για αντιμετώπιση των προδοτών κομμουνιστών. 

Σημειωτέον,το αστικό καθεστώς επεφύλασσε για τους εχθρούς του όχι μόνο τα 6 μέτρα αλλά στην συντριπτική πλειοψηφία αμνηστία ή φυλακή και εξορία, με διέξοδο την δήλωση μετανοίας. 

 Έτσι χιλιάδες πρώην Εαμοελασίτες αμνηστεύθηκαν για φοβερά εγκλήματα, εξέτισαν ποινές ή εξορία αλλά με δήλωση αποκήρυξης του κομμουνισμού εντάχθηκαν στον Στρατό, πολέμησαν νικηφόρα τους πρώην συντρόφους τους και έζησαν ως το βαθύ γήρας κάνοντας παιδιά και εγόνια. 

Τέτοιος, ανανήψας μακρονησιώτης, ήταν ο Στρατιώτης Μαργαρίτης Τζήμας (βλ. φωτογραφία), ο πρώτος μαχητής του Εθνικού Στρατού που πάτησε την κορυφή του απελευθερωμένου Γράμμου. 

Οι σταλινοφασίστες όμως...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Κάτι ενοχλημένοι αριστεροί λαθρολάγνοι κατσαπλιάδες...

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

 ➤ Τους ενοχλεί ο βασιλεύς Κωνσταντίνος που νοσηλεύεται «δωρεάν» στο Αττικό με κορονοϊό. Δεν τους ενοχλούν οι εκατοντάδες χιλιάδες κουβαλητοί του Ερντογάν που στεγάζονται, σιτίζονται και νοσηλεύονται τζάμπα στη χώρα μας και παίρνουν και επιδόματα.

➤ Ο βασιλεύς Κωνσταντίνος είναι Ελλην, δεν πλήρωσε Τούρκο λαθρέμπορο για να μπει στη χώρα. Η παραμονή της οικογένειάς του εδώ αποτελεί διαφήμιση για την πατρίδα μας και ουδέποτε έχει δηλώσει ότι σκοπεύει να μετατρέψει την Ελλάδα σε χαλιφάτο και να επιβάλει τον ισλαμικό νόμο.

➤ Ο βασιλεύς Κωνσταντίνος δεν έχει θητεύσει στο ISIS ή στην Αλ Κάιντα για να τον καλοδεχτούν οι της Αριστεράς. Αντιθέτως, έχει φοιτήσει και στις τρεις ελληνικές στρατιωτικές σχολές (του Στρατού, του Ναυτικού και της Αεροπορίας) και έχει προσφέρει στην πατρίδα το πρώτο της χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο από το 1912, πρωτεύοντας (στην κατηγορία Ντράγκον) στην ιστιοπλοΐα ως πηδαλιούχος του σκάφους «Νηρεύς» στους Ολυμπιακούς Αγώνες, που διεξήχθησαν στην Ιταλία (βλ. φωτό).

➤ Και να προσέχουν πολύ τις αναφορές, ακόμα και τις αρνητικές, στον βασιλέα Κωνσταντίνο: Δημιουργούν αναρίθμητους συνειρμούς και υποχρεώνουν τους πολίτες σε συγκρίσεις – ακόμα και αισθητικού τύπου.

➤ Να, για παράδειγμα, ας συγκρίνουμε το κύρος, το παράστημα, την αίγλη και τον μύθο που περιβάλλει τη βασιλική οικογένεια με αυτό που είδαμε στην εξέδρα των επισήμων στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, όπου ο Ελληνικός Στρατός έστρεφε την κεφαλή προς το μέρος της Κατερίνας Σακελλαροπούλου και του αμόρε της.

➤ Πριν...

 

ΣΥΡΙΖΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Είναι ο καπιταλισμός ανόητε

 

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Τι συμβαίνει με την «Αυγή»; 

 Συμβαίνει ότι μπορεί να κλείσει. Αυτό συμβαίνει.  

Και γιατί;  

Επειδή έτσι λειτουργεί το σύστημα. Τόσο απλό. 

Τι σημαίνει αυτό; 

Δύο πράγματα. 

Το πρώτο, ότι κανείς, όσο και να θέλει, δεν μπορεί επ αόριστο να συντηρεί και να επιδοτεί «κάτι», το οτιδήποτε είναι αυτό. 

Το δεύτερο εξίσου σημαντικό ότι ακόμα και το αριστερό κοινό, το φερόμενο ως πιο απαιτητικό και καλλιεργημένο, έχει γυρίσει την πλάτη του σε μια τόσο ιστορική εφημερίδα όπως η «Αυγή» Ανεξάρτητα από το περιεχόμενό της, τον προσανατολισμό της και τα σχόλιά της. Αλλωστε το ίδιο πρόβλημα δεν αντιμετωπίζει και η άλλη, η ακόμα πιο ιστορική εφημερίδα, ο «Ριζοσπάστης»;

Επομένως δύο πράγματα μαζί.  

Το πρώτο ότι η Αριστερά, και ότι σημαίνει αυτό, είτε με τη μία τη ροζ εκδοχή, είτε με την άλλη την αυθεντική και την κόκκινη, βρίσκεται σε υποχώρηση. Σε μεγάλη υποχώρηση

Το δεύτερο ότι το κοινό, το ευρύτερο κοινό, έχει κουραστεί πια να αγοράζει και να διαβάζει εφημερίδες που έχουν ταυτιστεί με κάποια κομματική παράταξη.

Το σύστημα λοιπόν. Που σημαίνει ανταγωνισμός. Που σημαίνει ότι με τις επιδοτήσεις δεν γίνεται προκοπή. Και που σημαίνει κάτι ακόμα για την συγκεκριμένη εφημερίδα την «Αυγή». Χωρίς περικοπές η εφημερίδα θα κατεβάσει ρολά. Και όταν λέμε περικοπές εννοούμε «εθελουσία έξοδο».

Πόσοι εργαζόμενοι και συνάδελφοι συμφωνούν; 

Λίγοι. Επομένως μέσα στα σπλάχνα μιας αριστερής εφημερίδας που από τη «φύση» της υπερασπίζεται μέχρι τελευταίας ρανίδας της ύπαρξής της το δικαίωμα στην εργασία και την απεργία, είναι τώρα αναγκασμένη να καταπιεί το δηλητήριο των περικοπών και των απολύσεων με τη μορφή της «εθελουσίας εξόδου»

Θα μου πείτε ότι όλα αυτά είναι δείγματα και τεκμήρια των αντιθέσεων αλλά και των αντιφάσεων που συμβαίνουν μέσα στο σύστημα που λειτουργούμε και πορευόμαστε μ αυτό. Κάπως έτσι

Το παράδειγμα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό είναι ακόμα πιο χαρακτηριστικό. Γι αυτό προκάλεσε μια τόσο μεγάλη απογοήτευση. Γι αυτό οι χειρισμοί και η διαχείριση που επιχειρήθηκαν ελάχιστη να μην πω καμία σχέση είχαν με αριστερή κυβέρνηση και με προοδευτική προοπτική

Γι αυτό ο Τσίπρας και οι σύμβουλοί του κατέφυγαν κι αυτοί στην εύκολη μέθοδο των επιδοτήσεων. 

Γι αυτό χρεοκόπησε η συνταγή.  

Και γι αυτό...

 

ΣΥΡΙΖΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Όταν δεν έχεις έσοδα το μαγαζί κλείνει σύντροφοι!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

Τελικά η εφημερίδα «Αυγή», με πολιτική απόφαση, δεν έκλεισε. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έκρινε πολιτικά ασύμφορη την επικράτηση αμιγώς οικονομικών κριτηρίων για την παραπέρα πορεία της ιστορικής εφημερίδας.

Η κοινή πείρα λέει πως πρόκειται για μια μηχανική υποστήριξη με ημερομηνία λήξεως. Οι περιπτώσεις της «Τυποεκδοτικής», του «902» και χιλιάδων επιχειρήσεων, επιβεβαιώνουν τον κανόνα πως όταν μια επιχείρηση δεν πουλά, δεν έχει έσοδα και συνεπώς κλείνει. Και στα κράτη συμβαίνει το ίδιο. Μόνον που τα κράτη δεν κατεβάζουν ρολά, αλλά καταρρέουν όταν δεν αντέχουν τα προϊόντα τους στο διεθνή ανταγωνισμό, όπως τα κράτη του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Όσοι προσπάθησαν να αμφισβητήσουν αυτόν το χρυσό κανόνα του καπιταλισμού, απέτυχαν αν ήταν ακαδημαϊκοί, καταστράφηκαν αν ήταν επιχειρηματίες. 

Α propos, φαίνεται πως η συνταγή της κυρίας Αχτσιόγλου πως με την αύξηση των μισθών τονώνεται η οικονομία, στην περίπτωση της «Αυγής» δεν έπιασε. Απεναντίας οι εργαζόμενοι έχουν λαμβάνειν περίπου 600.000 ευρώ. Μάλιστα, ακούσαμε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να ψιθυρίζουν, δειλά-δειλά είναι αλήθεια, «πως τουλάχιστον η Αυγή δεν έβαλε φέσι στις τράπεζες». 

Αυτό δεν θα το έλεγε ούτε ο πιο ανάλγητος νεοφιλελεύθερος, τη στιγμή που είναι απλήρωτοι οι εργαζόμενοι του. Είναι πρωτοφανές αριστεροί να νοιάζονται για τις τράπεζες και όχι για τους εργαζόμενους.

Σε αυτές τις ομολογουμένως δυσάρεστες καταστάσεις το ερώτημα που ανακύπτει είναι: τι έφταιξε και ο κόσμος δεν αγοράζει το συγκεκριμένο προϊόν;

Στην περίπτωση της εφημερίδας «Αυγή»-πέραν βεβαίως της γενικότερης κρίσης του κλάδου της έντυπης δημοσιογραφίας-συνέβαλε και ο εκχυδαϊσμός της. Κατά γενική ομολογία η συγκεκριμένη εφημερίδα απώλεσε σταδιακά την τελευταία εικοσαετία το χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία της που είχε κατακτήσει μέσα σε βάθος δεκαετιών. Η τύχη της ήταν προδιαγεγραμμένη από τη στιγμή που έπεσε στα χέρια των Τσερνομπιλάδων. Κατάντια. Και γι' αυτήν την κατάντια υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες.

Συνεπώς, αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θέλει να στηρίξει ουσιαστικά την «Αυγή» θα πρέπει να την ανανεώσει στο ύφος και στο περιεχόμενο. 

Μπορεί; 

Τέτοιες προσπάθειες δε διατηρούνται για πολύ με σταχανοβίτικες μεθόδους. Ο κομματικός πατριωτισμός δεν μπορεί να νικήσει τους οικονομικούς νόμους. Οι εφημερίδες δεν αγοράζονται λόγω κομματικής υποχρέωσης. Είτε η ύλη και το ύφος τους παρουσιάζουν ενδιαφέρον-δηλαδή το προϊόν είναι καλό-είτε με μαθηματική ακρίβεια αυτό που απετράπη χθες θα επανεμφανισθεί, πιο έντονα μάλιστα, μεθαύριο.

Είναι γεγονός ότι δεν αποτελεί πρωτοτυπία να κλείνει μια κομματική εφημερίδα για οικονομικούς λόγους. Και η ιστορική εφημερίδα «Ουνιτά», που ίδρυσε ο Α. Γκράμσι το 1924, ανέστειλε την έκδοση της την 1η Αυγούστου 2014, γιατί οι μέτοχοι δε συμφώνησαν στο πλάνο εξυγίανσης της. Είπαμε ο καπιταλισμός έχει κανόνες και όποιος τους αγνοεί, πληρώνει κυριολεκτικά και μεταφορικά. 

Πάντως, η εικόνα της «Αυγής»...

 

ΝουΔοΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΑΔΙΚΟ: Πισώπλατη μαχαιριά της λαθρομαχμουτολάγνας χαζο-ΝουΔου στις Ένοπλες Δυνάμεις

 

Οι Εβρίτες είναι ανάστατοι και διαμαρτύρονται. Η κυβέρνηση θέλει να μετατρέψει τον τόπο τους σε ισλαμικό μαχαλά, επεκτείνοντας το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης Μεταναστών στο Φυλάκιο του Έβρου.  

Κάνουν κινητοποιήσεις -μεταξύ αυτών και καθιστική διαμαρτυρία- για να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο. Η κυβέρνηση, όμως, κάνει ότι δεν καταλαβαίνει πως η ύπαρξη ΚΥΤ πίσω από την… πλάτη του Στρατού μας σε αυτή την περιοχή, όπου ο εχθρός βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής, συνιστά ευθεία υπονόμευση της εθνικής ασφάλειας της πατρίδας.

Οι κινητοποιήσεις των κατοίκων δεν προβάλλονται από τα παραφουσκωμένα με κρατικό χρήμα συστημικά ΜΜΕ. Όμως, οι Εβρίτες αλλά και όλοι οι Έλληνες έχουν μάτια και βλέπουν το ενδιαφέρον που δείχνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη να ιδρύσει παντού ισλαμικές πόλεις.

 Δεν είναι τυχαίο ότι κραυγαλέοι υποστηρικτές της κυβερνητικής πολιτικής, όπως ο Δημήτρης Καμπουράκης, γνωστός πρώην πασόκος και φίλος του Κώστα Σημίτη, και ο Σάκης Μουμτζής έχουν αναλάβει την προετοιμασία της κοινής γνώμης για τη μονιμοποίηση και νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών.

Ο Δημήτρης Καμπουράκης, με το γνωστό καφενειακό ύφος του, με άρθρο στο liberal.gr απεφάνθη ότι για τους Πακιστανούς «δεν υπάρχει λύση. Η μόνη πρακτική πρόνοια είναι να μην αφήσουμε να έρθουν και άλλοι απ’ έξω. Τους νυν, που ζουν ήδη στη χώρα, θα τους κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές και στις μελλοντικές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες. Είναι τόσο δεδομένο πια…».

Ο κ. Μουμτζής έγραψε σε άρθρο του στην ίδια ιστοσελίδα: «Γι’ αυτούς που βρίσκονται ήδη εγκατεστημένοι στην πατρίδα μας, η μόνη λύση είναι να γίνουν προσπάθειες ώστε όσο το δυνατόν περισσότεροι από αυτούς να καταστούν χρήσιμοι στις τοπικές κοινωνίες που τους φιλοξενούν».

Ταυτόχρονα με τη δημοσίευση των άρθρων και λίγες ημέρες μετά το άθλιο θέαμα της κατάληψης της πλατείας Συντάγματος από τους Πακιστανούς η κυβέρνηση...

 

ΝουΔοΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Φόρος Προστιθέμενου Μπουμπούκου!

 

Του ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ


«Αρα… μισό λεπτό. Αρα μας λέτε ότι είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο να μειώσετε τον συντελεστή ΦΠΑ…». Νίκη Λυμπεράκη, δημοσιογράφος, παρουσιάστρια εκπομπής «Μεγάλη Εικόνα». 

«Είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο… Αν δούμε ότι οι αυξήσεις είναι υπερβολικές, να πάρουμε επιπλέον μέτρα για να ελέγξουμε το κύμα της ακρίβειας». Αδωνις Γεωργιάδης, υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, στην ίδια εκπομπή.  

Αυτά, επί λέξει, ειπώθηκαν αργά το βράδυ Δευτέρας στην τηλεοπτική συχνότητα του Mega.  

Το πρωί της Τετάρτης ο ίδιος υπουργός ξεκαθάρισε, από την τηλεοπτική συχνότητα του ΣΚΑΪ: «Εγώ δεν είπα πουθενά ότι θα γίνει μείωση (ΦΠΑ). Με ρώτησε ο κ. Φιλιππίδης “εξετάζεται και αυτό το σενάριο;” και είπα “εξετάζεται”. Αλλο το “εξετάζεται” και άλλο το θα γίνει». 

Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι την κρίσιμη ερώτηση στον κ. Γεωργιάδη, για το ενδεχόμενο μείωσης του ΦΠΑ σε βασικά αγαθά ως απάντηση στις ανατιμήσεις, την έκανε η Νίκη και όχι ο Νίκος. Και ας σταθούμε στο γεγονός ότι για μία ακόμη φορά, η κυβέρνηση βρέθηκε στην αμήχανη θέση να πρέπει να διαχειριστεί και να μαζέψει κάτι που είπε στην τηλεόραση ένας κορυφαίος υπουργός. Με το επιπλέον πρόβλημα ότι αυτή τη φορά έπρεπε και να αποδείξει ότι δεν είναι κοινωνικά ανάλγητη που δεν μειώνει τον ΦΠΑ, ο οποίος, ως διά τηλεοπτικής μαγείας, από πολυπαραγοντικό θέμα που αφορά και τις Βρυξέλλες, περιγράφηκε ως κάτι που συζητείται στις «ασκήσεις» που κάνουν οι επιτελείς για να αντιμετωπίσουν το κύμα της ακρίβειας

. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, όταν στο υπουργείο Οικονομικών έμαθαν τι θέμα άνοιξε ο κ. Γεωργιάδης, «δεν χάρηκαν». Το περιέγραψαν διακριτικά. Χρειάστηκε να βγει στο ραδιόφωνο ο Χρήστος Σταϊκούρας για να το κλείσει όπως όπως.  

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ούτε και αποτελεί έκπληξη. Είναι τόσο το πλήθος των υπουργών και άλλων κυβερνητικών παραγόντων που βγαίνουν από το πρωί ως το βράδυ στα κανάλια και στα ραδιόφωνο που, στατιστικά μιλώντας, είναι απίθανο να μην υπάρξει μια κοτσάνα την εβδομάδα –είναι η περιβόητη «πολυφωνία» ή και «κακοφωνία» της κυβέρνησης, για την οποία μιλούν με σκεπτικισμό οι αναλυτές και την οποία έχει αναγνωρίσει ως φαινόμενο ο Πρωθυπουργός. Ομως επειδή όταν φταίνε όλοι, τελικά δεν φταίει κανείς, επειδή το φαινόμενο έχει εκφραστές, η περίπτωση του υπουργού Ανάπτυξης ξεχωρίζει. 

Μπορεί να κλωτσάει μέσα του ο τηλεοπτικός αστέρας που υπήρξε κάποτε και να μην μπορεί να πει ένα «όχι» σε προσκλήσεις να βγει στο γυαλί, όποια ώρα, όποια μέρα, με όποιον απέναντί του, εδώ πήγε στο Kontra και στην Αναστασία Γιάμαλη.  

Μπορεί να θέλει να λέει ότι εκείνος δίνει περισσότερο από κάθε άλλον τις τηλεοπτικές μάχες.  

Μπορεί να θέλει να φανεί ο λαϊκός της κυβέρνησης και να σπάσει τα κοντέρ των σταυρών στον Βόρειο Τομέα, με αποτέλεσμα μια κουβέντα τόσο σοβαρή όσο η μείωση του ΦΠΑ να εκπίπτει στα επίπεδα καφενειακής πάρλας για να μην κακοκαρδίσει κανέναν –άλλωστε, άλλος υπουργός θα χρειαστεί να φανεί κακός για να το μαζέψει. 

Αλλά...

 

ΝουΔοΓΑΛΑΖΑΙΩΝ σουργελαράδων κωμωδία

 

 

ΣΥΡΙΖΑίων εθνικών σουργελαράδων κωμωδία

 

 

 

Σαν σήμερα (15/1/ΧΧΧΧ)

 

1759: Εγκαινιάζεται το Βρετανικό Μουσείο (το αρχαιότερο του κόσμου)

1822: Συγκρήτηση της πρώτης Επαναστατικής Ελληνικής Κυβέρνησης.

1861: Πατεντάρεται ο πρώτος ανελκυστήρας. Ήταν ατμοκίνητος και σχεδιάστηκε απο τον Ελίσα Ότις

1943: Ολοκληρώνεται η κατασκευή του αμερικανικού πενταγώνου

1809: Γεννιέται ο ο κατά πολλούς «πατέρας» του αναρχισμού, Πιερ Ζοζέφ Προυντόν, γάλλος συγγραφέας και πολιτικός

1906: Γεννιέται ο Αριστοτέλης Ωνάσης

1908: Γεννιέται ο «πατέρας» της βόμβας υδρογόνου , ο Έντουαρτ Τέλερ (ουγγροαμερικανός πυρηνικός φυσικός)

2018:  Πέθανε, σε ηλικία 46 ετών, η τραγουδίστρια του ροκ συγκροτήματος Cranberries, Ντολόρες Ο' Ριόρνταν

2019: «Έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 81 χρονών ο ηθοποιός Γιώργος Τζώρτζης

 

 

 

 

 

 

 

2021 Την τελευταία του πνοή άφησε στα 57 του χρόνια ο τραπεζίτης και πρόεδρος της Edmond de Rothschild, Benjamin de Rothschild