ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΑΛΗΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Οι επαγγελματίες της διαδήλωσης

Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
 
Η πανδημία του κορωνοϊού δεν τους χτύπησε λιγότερο από τους επαγγελματίες της εστίασης. Η απαγόρευση των συναθροίσεων και η σχεδόν ανύπαρκτη κυκλοφορία στους δρόμους της Αθήνας τις ημέρες της καραντίνας, τους στέρησε τη δυνατότητα να ασκήσουν ευπρεπώς το επιτήδευμά τους. Η εκφώνηση ρυθμικών συνθημάτων χωρίς την πρόκληση κυκλοφοριακού χάους δεν διαφέρει και πολύ από συναυλία σε άδειο γήπεδο.  

Ομως, ενώ το υπουργείο Πολιτισμού φρόντισε να χορηγήσει θέατρα και μουσικές, αυτούς τους άφησε αβοήθητους. Θα μου πείτε μπροστά στον κίνδυνο να στερήσει ο Φοίβος Δεληβοριάς τη βαριά βιομηχανία του τόπου από τα τραγούδια του, η πολιτεία δεν μπορούσε να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια. Οι επαγγελματίες της διαδήλωσης όμως, με τη σεμνότητα που τους διακρίνει, δεν έφτασαν να απειλήσουν ότι αν δεν αποζημιωθούν για τα χαμένα μεροκάματα θα σταματήσουν να διαδηλώνουν. Δεν ξέρω τι γίνεται με τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Φοβούμαι ότι πολλοί απ’ αυτούς δεν είναι δηλωμένοι και θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα.

Η αλήθεια είναι ότι όπως και με πολλά άλλα επαγγέλματα, εμείς βλέπουμε μόνον το αποτέλεσμα. Δεν συνειδητοποιούμε τι κόπος και πόση αγάπη για τον λαό απαιτείται να καταναλώσεις για να γράψεις ένα τραγούδι. Οπως και δεν συνειδητοποιούμε τι κόπος και πόσο αίσθημα χρειάζεται για να διοργανώσεις μια διαδήλωση. Η επιλογή των συνθημάτων είναι η ευκολότερη πτυχή της βαριάς αυτής εργασίας. Λένε πως υπάρχει τράπεζα θεμάτων που τα παρέχει δωρεάν και απλώς χρειάζεται να αλλάξουν οι λέξεις και τα ονόματα ανάλογα με τις περιστάσεις. Ομως πώς να μαζέψεις κόσμο; Πόσα τηλεφωνήματα πρέπει να κάνεις για να συγκεντρωθεί ένα πλήθος τουλάχιστον εκατό ατόμων; Τα οποία μάλιστα πρέπει να συναντηθούν την ίδια ώρα ώστε να προκαλέσουν κυκλοφοριακό χάος. Και πώς θα αποφασίσεις αν η διαδήλωση πρέπει να καταλήξει στην αμερικανική πρεσβεία, στο Μαξίμου ή στο αρμόδιο υπουργείο; 

Ολα αυτά απαιτούν πεπειραμένους επαγγελματίες οι οποίοι, δεδομένης της συχνότητας των διαδηλώσεων, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά στη στήλη εκπρόσωπός τους, «τρέχουν και δεν προλαβαίνουν». 

Πόσες συναυλίες μπορεί να κάνει ο κ. Δεληβοριάς μέσα στο καλοκαίρι; 

Ομως, όταν έχεις να διοργανώσεις πενήντα διαδηλώσεις σ’ ένα μήνα τι να πρωτοκάνεις; Δικαιολογείται κατά συνέπεια το αίτημά τους για προσλήψεις ειδικευμένου προσωπικού.
 
Δεν πρόλαβε να καταργηθεί η απαγόρευση των συναθροίσεων, δεν πρόλαβαν οι άνθρωποι να ανασάνουν και να προσφέρουν κι αυτοί με το έργο τους στην ανάπτυξη του τουρισμού, και κατατίθεται στη Βουλή νομοσχέδιο που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο το έργο τους. Απορώ πώς δεν υπήρξε ακόμη αντίδραση από...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: ΣΥνένοχοι της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς - Η γίδα στην πλάτη του συντρόφου Παππά γίνεται γίδα στην πλάτη όλου του ΣΥΡΙΖΑ

Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Το αναμφισβήτητο είναι ότι ο Νικόλας ο Παππας πιάστηκε με μια γίδα στην πλάτη. 

Μπορεί να την έκλεψε, μπορεί να του την έκαναν δώρο, μπορεί να είναι μια γίδα την οποία μεγαλώνει από μωρό και την έχει για κατοικίδιο, αλλά η ουσία παραμένει μια: η γίδα είναι στην πλάτη του και η θέση του δεν δικαιολογεί γίδες στην πλάτη. Στην πραγματικότητα η γίδα στην πλάτη για άνθρωπο της θέσης του δεν σημαίνει τίποτα καλό ακόμα κι αν την έχει σηκώσει για να την ξεκουράσει.

Όμως η γίδα στην πλάτη δεν βαραίνει μόνο τον σύντροφο Παππά. Βαραίνει (αναπόφευκτα) και το κόμμα του. Η γίδα στην πλάτη του συντρόφου Παππά γίνεται γίδα στην πλάτη όλου του ΣΥΡΙΖΑ και το περίεργο είναι ότι το κόμμα του Αλέκση δεν κάνει τίποτα απολύτως για να τη διώξει από πάνω του. 

Ο σύντροφος Παππάς, όπως πια δεν αρνείται ούτε ο ίδιος, είπε ακριβώς όσα ακούσαμε και με τη σειρά που τα ακούσαμε. Πιθανόν να υπάρχουν και άλλα που θα ακούσουμε στο μέλλον, αλλά και αυτά που ακούσαμε αρκούν για να καταλάβουμε ότι κάτι από πολύ περίεργο εώς πολύ κακό συνέβαινε την περίοδο που η ο σύντροφος Παππάς είχε πολύ ψηλή θέση στο Μαγαζί, όπως του άρεσε να λέει την κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς Αριστεράς.

Αν ο πρόεδρος και τα υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος είχαν άγνοια για αυτά τα οποία λέει ο σύντροφος Παππάς, αν είχαν άγνοια για τις δουλειές του Μαγαζιού έτσι όπως αυτές περιγράφονται στο ηχητικό, ο παλιόφιλος του Αλέκση θα είχε ήδη διαγραφεί. Δεν θα είχε καμία λογική ένα κόμμα εντίμων να δέχεται να μπαίνει στη θέση του υπόπτου σύσωμο επειδή ένα υψηλόβαθμο στέλεχος ακούγεται να λέει τεράτα σε μια ηχογράφηση. Κανένα κόμμα δεν είναι τόσο αυτοκαταστροφικό ώστε να φορτωθεί τις αμαρτίες ενός στελέχους του.

Εκτός αν οι αμαρτίες δεν είναι ενός στελέχους αλλά κοινές. Εκτός αν ο Αλέκσης, ο Ευκλείδης, ο Γιάννης, η Όλγα, ο Πάνος, ο Νίκος, ο Γιώργος και όλα τα παιδιά, είχαν γνώση όλων όσων συνέβαιναν στο Μαγαζί και περιγράφει ο σύντροφος Παππάς στον Μυωνή.  

Εκτός αν ο σύντροφος Παππάς δεν έκανε τίποτα από μόνος του κι απλώς είχε κι αυτός, όπως όλοι, ένα πόστο στο μαγαζί της Πρώτης Φοράς Αριστεράς.

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, κάθε μέρα που ο Νικόλας ο Παππάς παραμένει στέλεχος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι μια μέρα στην οποία αποδεικνύεται πως ό,τι έκανε και έλεγε ήταν σε πλήρη γνώση όλης της ηγετικής ομάδας και ειδικότερα του Αλέκση.  

Κάθε μέρα που περνάει με τον  Νικόλα τον Παππά στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια απόδειξη ότι ο Αλέκσης και τα υπόλοιπα παιδιά κάτι φοβούνται. Κάτι που τους κάνει να προτιμούν να κρατήσουν κοντά τους τον σύντροφο Παππά και τις αμαρτίες του. 

Διαφορετικά...

ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η επανεμβάνιση ενός κατσαπλιά και οι κατεσταλμένες αριστερές συνειδήσεις

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Τίποτε δεν θύμιζε ποιος υπήρξε.  

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ περπατούσε χθες στην Κέρκυρα, έχοντας δίπλα του δύο στελέχη κάτω των 35 – την Εφη Αχτσιόγλου και την Κατερίνα Νοτοπούλου. Τίποτε δεν θύμιζε ότι ο ίδιος πολιτικός πριν από όχι πολύ καιρό έπεφτε, κυριολεκτικά, στην αγκαλιά του Πάνου Καμμένου.

Ακουσε άραγε ο Τσίπρας τον παλιό του εταίρο;  

Παρακολούθησε την επανεμφάνισή του; Τον είδε να παρασύρεται από τη λασποστιβάδα που προκαλεί κάθε φορά ο ελεύθερος συνειρμός του – αστυνόμοι, κουμπάροι, δικογραφίες, μυστικές υπηρεσίες, φαμίλιες, εθνική κυριαρχία, δολιοφθορές;

Στον αμέτοχο παρατηρητή, το θέαμα ήταν τόσο οχληρό, όσο και παρήγορο. Ο ομιλητής ήταν πρώην αρχηγός, πρώην υπουργός, πρώην πολιτικός. Σκιά μιας χώρας που δεν υπάρχει πια. Αλλαξε.

Πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ είχαν ελπίσει ότι μέσα στο κέλυφος του συνεταιρισμού τους με τους Ανεξάρτητους Ελληνες υπήρχαν στεγανά. Πίστευαν ότι ο ιός δεν μεταδιδόταν με τις αγκαλιές. Η Αριστερά είχε κάνει μια εφήμερη διευθέτηση, για την οικονομία της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, που θα έληγε αβλαβώς. Θα έφτυναν τα κουκιά του Καμμένου χωρίς να τα καταπιούν. Είχαν έτσι βρει το αναισθητικό για να βάλουν τις ενστάσεις της αριστερής συνείδησής τους σε καταστολή.
Χθες, με τη σύντομη απόδρασή του από την αφάνεια, ο Καμμένος επιβεβαίωσε ότι δεν πήγε εκείνος στην Αριστερά. Η Αριστερά, στη συριζαϊκή εκδοχή της, πήγε στον Καμμένο. Πήγε και βούτηξε στην πολιτική υποκουλτούρα εκείνης της Δεξιάς, που πάντα συναρπαζόταν από εξουσιαστικά και παραεξουσιαστικά παίγνια. Που τρεφόταν από τη σκανδαλοθηρία, τις θεωρίες συνωμοσίας και την εχθροπαθή ηθικολογία κατά των πολιτικών της αντιπάλων.

Η Δεξιά του Καμμένου και του Παπαγγελόπουλου επιχρωμάτισε τον μείζονα αριθμητικά εταίρο της, μεταγγίζοντάς του τη δική της ιδέα για το κράτος και τον έλεγχό του – αν όχι και τη δική της γλώσσα.

Αρκεί κανείς να σκεφτεί: Αν δεν ήξερες την πολιτική ταυτότητα του παράγοντα που συζητάει με τον Μιωνή, πώς θα καταλάβαινες ότι η φωνή του μαγαζιού ανήκει σε κάποιον που αυτοπροσδιορίζεται ως «Αριστερός»; Τι θα εμπόδιζε τον αδαή ακροατή να ταυτίσει την υπουργική φωνή με μια καμένη συνιστώσα της Δεξιάς που ηδονίζεται με την ισχύ των μηχανισμών;

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να προσδοκά ότι ο βετεράνος που εμφανίστηκε χθες δεν θα έχει ακόμη πολλές αφορμές διαφυγής από τη λήθη.  

Μπορεί να επιμείνει στην τακτική του: Να κρατάει την αναπνοή του μέχρι να σβήσει ο απόηχος των ηχογραφήσεων και των άλλων αποκαλύψεων.

Μέχρι στιγμής όμως...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Πέντε χρόνια μετά το δημοψήφισμα Η Ιστορία συγχωρεί;

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΑΣΤΑΝΑ

Πόσο μάταιο, σκοτεινό αλλά και γελοίο φαίνεται τώρα εκείνο το δημοψήφισμα; 

Ζάρια που στροβιλίστηκαν σε χέρια αδέξια και έδειξαν Grexit. 

Μάταιο, διότι κανείς δεν τόλμησε να κάνει χρήση της λαϊκής εντολής. 

Σκοτεινό, διότι δεν ξέρουμε με ακρίβεια τι παίχτηκε ούτε πριν αλλά ούτε και μετά.  

Γελοίο, διότι, με αφορμή αυτό, ειπώθηκαν λόγια και γράφτηκαν αράδες που η Ελλάδα τις θυμάται και χαμογελά πικρά. 

Ειδικά σήμερα που, μετά την πανδημία, η ευρωπαϊκή οικογένεια είναι παρούσα και ζεστή. Είναι κοντά μας. Όπως αρμόζει στις μονιασμένες οικογένειες. Η Ιστορία συγχωρεί;

Έπαιξαν την πατρίδα στα ζάρια χωρίς σχέδιο, χωρίς επόμενη μέρα, χωρίς plan B. Ο στρατός ήταν η εγγύηση για την εσωτερική ασφάλεια της χώρας και εκτός των άλλων θα κατασκεύαζε τα φάρμακα που θα μας έλειπαν. Ο Πούτιν θα τύπωνε νέες δραχμές, οι Ιρανοί και οι Κινέζοι θα μας έδιναν δανεικά και οι Βενεζολάνοι πετρέλαιο και είδη super market. Τους περίσσευαν. Και βέβαια αμερικάνοι εναλλακτικοί οικονομολόγοι θα οργάνωναν μαζί με τον Γιανάκι την ιστορία με τα IOUs. Μες τη βαρεμάρα τους γούσταραν να δουν και μια ευρωπαϊκή χώρα να καίγεται. Στην ανάγκη μια μπούκα στο Νομισματοκοπείο θα απλοποιούσε τα πράγματα. Τι άκουσαν τ’ αυτάκια μας εκείνες τις σκοτεινές μέρες; Και πόσο φοβήθηκαν;  

Μητέρα όλων των δεινών η άγνοια όταν συνοδεύεται από ιδεοληψία.  

Η Ιστορία ανατριχιάζει;

Διότι βεβαίως, «[...]η ΕΕ είναι μια συμφωνία εθνικών αστικών τάξεων και δεν εξυπηρετεί την κοινωνική ευημερία… Ο στόχος της είναι η δημιουργία μιας μεγάλης αγοράς που θα εξασφαλίζει υψηλά κέρδη για τις ευρωπαϊκές πολυεθνικές… Η Συνθήκη της Λισσαβόνας κωδικοποιεί όλες τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του παγκόσμιου καπιταλισμού… ενώ το 25% των πολιτών της ΕΕ ζει κάτω από το όριο της φτώχιας… Ο πολιτικός κώδικας της ΕΕ ευνοεί την άνοδο της ακροδεξιάς και γι αυτό ξεσπούν καθημερινά μαζικά κινήματα κατά του νεοφιλελευθερισμού σε όλη την Ευρώπη…. Και τέλος, …ο αγώνας ενάντια στην ΕΕ δεν είναι ένας αγώνας εθνικός, είναι ένας αγώνας πολιτικός και ταξικός που αγκαλιάζει όλους τους εργαζόμενους…». Όλα αυτά πού; Στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2015. Αυτά λέγονταν τις μέρες εκείνες και όποιος τα έλεγε αποθεώνονταν από το 62% των πολιτών αυτού του τόπου. Η Ιστορία ξέρει από ιστορία;

Παροξυσμός επαναστατικότητας. Χιλιάδες άνθρωποι πανηγύριζαν στο Σύνταγμα με την ιδέα ότι θα πέθαιναν στην ψάθα. 

Γιατί θα φορτώνονταν ένα νέο αχρείαστο μνημόνιο και θα έβαζαν για 99 χρόνια τα ασημικά της πατρίδας στην υποθήκη. Γιατί θα έψαχναν στη μαύρη αγορά ντεπόν, αντιβιοτικά και πετρέλαιο, γιατί οι άρρωστοι και οι γέροι θα πήγαιναν για φούντο. Γιατί η ανεργία και ο πληθωρισμός θα χτυπούσαν κόκκινο. Γιατί το μέλλον των παιδιών τους θα ήταν ναρκοθετημένο. Γιατί κανένας δεν θα μπορούσε να εγγυηθεί την ακεραιότητα της χώρας. Όλοι αυτοί ένιωθαν υπερήφανοι που θα αποτίναζαν τον ευρωπαϊκό ζυγό και το διεθνές κεφάλαιο, που αρνιόνταν να τους δανείζουν χωρίς κανόνες. Η Ιστορία αυτοκτονεί;

Πόσο τρελές ήταν εκείνες οι μέρες; Τι δημαγωγία, τι παραμύθιασμα από μπαλκόνια και οθόνες με δόσεις αξιοπρέπειας και εθνολαϊκισμού; 

Πώς ακροαριστεροί και φασίστες είχαν το ίδιο όραμα; 

Γιατί αντικαπιταλιστές και εθνικοί κομπραδόροι είχαν κοινά συμφέροντα; 

Ποιοι σπιρούνιαζαν την εθνική χίμαιρα και για πού τραβούσαν; 

Πότε θα μάθουμε όλη την εσωτερική αλήθεια; Τι ακριβώς του είπε ο Αμερικάνος Φίλος και τον σταμάτησε την ύστατη στιγμή;  

Η Ιστορία χάνεται στον δρόμο ή θυμάται;

Πέντε χρόνια πέρασαν και δεν είναι που τα θυμήθηκα και πάλι έτσι αναίτια. Είναι γιατί όλος ο κόσμος μετά την πανδημία μπήκε στα ζόρια, ο τουρισμός και η ναυτιλία έχουν προβλήματα, αλλά εδώ κανείς δεν φοβάται γιατί νιώθει την ασφάλεια της ευρωπαϊκής πατρίδας. Στην Ελλάδα σήμερα συζητάμε για τα καλλιτεχνικά στα σχολεία, την παγκόσμια υστερία της πολιτικής ορθότητας, τον αναμενόμενο ανασχηματισμό, την ψηφιακή οργάνωση του κράτους ή τον πεζόδρομο της Πανεπιστημίου. Είναι η νέα κανονικότητα με την εγγύηση του ευρώ. Τελικά είναι σίγουρο ότι ο σύντροφος Πούτιν μας «πούλησε» την ύστατη στιγμή; Ή μας έσωσε πουλώντας μας; Η Ιστορία τον ευγνωμονεί;

Και όμως υπήρξε ένας κόσμος που ήθελε να μείνει και να μείνουμε Ευρώπη και τα κατάφερε. Που βγήκε μπροστά, που μαζεύτηκε στο Σύνταγμα και στο Παναθηναϊκό Στάδιο, που έγραψε, σφύριξε και φώναξε μέχρι να πονέσουν τα χέρια και τα πνευμόνια του, που προσπάθησε να σταματήσει το κακό γιατί το έβλεπε με βήμα γοργό να πλησιάζει. Το τι άκουσε από τους φλεγόμενους λαϊκιστές δεν περιγράφεται, αλλά δεν μάσησε. Ήταν οι μέρες του διχασμού που άπλωνε παντού, δεν χρειάζονταν το δημοψήφισμα για να τον απεικονίσει. Η πατρίδα είχε κοπεί στα δύο. Αυτό ήταν το μεγάλο έργο των αφρόνων. Δεν ξέρω τι κατάλαβαν και πόσο το έχουν μετανιώσει. Αν έχουν μετρήσει τη χασούρα του τόπου και τα δικά τους κέρδη ή το αντίστροφο. Δεν θέλησαν ποτέ να συζητήσουν δημόσια για τις μέρες εκείνες. Η Ιστορία απολογείται;

Εκείνο το «Μένουμε Ευρώπη» κράτησε ζεστή την ιδέα της ανάταξης της χώρας και της φιλελεύθερης προοπτικής τα 5 χρόνια που πέρασαν. Η σημερινή κατάσταση είναι και δικό του επίτευγμα και ο Κυριάκος το ξέρει. Κόσμος της μεσαίας τάξης με καταγωγή από όλα τα σημεία του πολιτικού ορίζοντα, ανέστιος πολιτικά, απλοί αλλά συνειδητοί πολίτες της Ελλάδας και της Ευρώπης προσπάθησαν και έπεισαν όσους χρειάζονταν ότι έπρεπε ν’ αλλάξουμε ρότα. Και το έκαναν με επιχειρήματα, όχι με ύβρεις, όχι με απειλές. Δεν ήταν απλά ζήτημα κυβερνητικής αλλαγής αλλά ζήτημα νέας συλλογικής πολιτικής συνείδησης. Εκείνο το δημοψήφισμα του τρόμου αλλά και τα έργα και οι ημέρες που το περιέβαλαν με απώτερο σκοπό το ματαιωμένο Grexit, έβαλαν τη σφραγίδα τους στη πλάτη της Ελλάδας. Και τελικά την έσωσαν. Διότι απογύμνωσαν την αλήθεια. Η Ιστορία τους οφείλει;

Θα ήταν ιστορικό λάθος για τις δυνάμεις της προόδου να μείνει σκοτεινή από ιστορική σκοπιά η περίοδος του δημοψηφίσματος. Η εμπειρία της θα είναι οδηγός για κάθε επόμενο σχηματισμό που θα θελήσει να παίξει ανάλογα με το «είναι» της πατρίδας. Η νέα γενιά που μεγαλώνει σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον οφείλει και πρέπει να ξέρει. Δεν της αρκούν η μάχη του Μαραθώνα, το χάνι της Γραβιάς ή το «κάποτε στο Τεπελένι». Πρέπει να ξέρει και τη «μάχη του ευρώ». Να ξέρει τι ακριβώς παίχτηκε. Πόσο εύκολο είναι τελικά να χαθούν όλα και πόσο δύσκολο να διατηρηθούν μερικά. Η Ιστορία τολμά;

Οι «Μένουμε Ευρώπη» ήταν αυτοί που...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Τέτοιες μέρες, πριν από πέντε χρόνια

Toυ Σάκη Μουμτζή

Οι αποκαλύψεις που έρχονται στο φως της δημοσιότητας αυτές τις ημέρες, βρίσκονται σε συνάφεια με τα όσα διαδραματίσθηκαν τον Ιούνιο του 2015.

Η απόπειρα κατάλυσης του πολιτεύματος αποδεικνύεται πως ήταν ένα σταθερό παρακολούθημα στην σκέψη της ηγετικής ομάδας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δεν εξαντλήθηκε μετά το δημοψήφισμα, αλλά παρέμεινε στρατηγική θέση των κυβερνώντων.

Επεδίωκαν την, με κάθε τρόπο, παραμονή τους στην εξουσία.
 
Ήταν κεντρικό σημείο της αντίληψης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πως απέναντι τους έχουν εχθρούς και όχι πολιτικούς αντιπάλους. Γι΄αυτό εξέλαβαν την νίκη τους στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 ως αφετηρία αλλαγής του καθεστώτος της Μεταπολίτευσης. Όταν μιλούσαν για το «παλιό πολιτικό σύστημα», πίστευαν πως αυτοί θα εγκαθιδρύσουν το «νέο πολιτικό σύστημα». Ποιο θα ήταν αυτό;

Βλέπουμε και κάνουμε.

Πάντως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είχε αντιληφθεί πως οι σχεδιασμοί της δεν μπορούσαν να πραγματωθούν μέσα στην ΕΕ. Εκεί υπήρχαν ασφαλιστικές δικλείδες που προστάτευαν και προστατεύουν το δημοκρατικό πολίτευμα και την ελεύθερη οικονομία.

Υπάρχει η άποψη που την διακινούν και σοβαροί άνθρωποι, πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε ήθελε να φύγουμε από την ευρωζώνη και πως τα όσα έγιναν το πρώτο εξάμηνο του 2015 αποσκοπούσαν στο να πεισθεί η εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ πως δεν γινόταν να σκιστούν τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο

Αυτήν την άποψη την βρίσκω πως αποτελεί μια ερμηνεία εκ του αποτελέσματος. Παραβλέπει τα πραγματικά περιστατικά και κυρίως παραβλέπει το κλίμα εκείνης της περιόδου.

Το γεγονός πως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε γελοία στην εκτέλεση του σχεδιασμού της, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξε σχεδιασμός.  

Αναζήτησαν κεφάλαια στην Ρωσία, στην Κίνα, στην Ινδία για να αντεπεξέλθουν το κρίσιμο διάστημα των πρώτων μηνών.

Το δημοψήφισμα δεν το έκαναν για να το χάσουν. Αφού διαπίστωσαν πως ουδείς ήταν διατεθειμένος να τους δανείσει κεφάλαια, έριξαν την τελευταία τους ζαριά. Πίστεψαν πως με ένα πανηγυρικό «ΟΧΙ» οι αγορές θα κατέρρεαν και αυτοί καβάλα στ΄ άλογο θα επέβαλλαν τους όρους τους στους περιδεείς Ευρωπαίους ηγέτες.

Κανένας Παυλόπουλος δεν τους έπεισε να μετατρέψουν το «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ». Αυτό έγινε όταν ο Τσίπρας συνειδητοποίησε πως μαζί με την καταστροφή της Ελλάδας θα ερχόταν και το δικό του πολιτικό τέλος.

Αλλά πάντα στο μυαλό τους είχαν την κατάλυση του πολιτεύματος. Η εχθροπάθεια αποτελούσε κυτταρικό τους στοιχείο. Συνωμοσίες, ίντριγκες, παρακολουθήσεις τηλεφώνων, εκβιασμοί, απόπειρα φίμωσης των ΜΜΕ, όλα αυτά στην υπηρεσία του καθεστώτος τους μετά τον Σεπτέμβριο του 2015.

Αυτοί αντιμετώπιζαν την δημοκρατική εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία ως παλινόρθωση του «παλιού καθεστώτος». Δικά τους είναι και τα λόγια και τα έργα.

Συνεπώς, τα όσα μαθαίνουμε σήμερα θα πρέπει να τα εντάξουμε σε μια ακολουθία γεγονότων που ξεκινά από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 και τελειώνει με τις αλλεπάλληλες ήττες του ΣΥΡΙΖΑ πριν από ένα χρόνο.

Μέσα σε αυτούς τους 54 μήνες έκαναν τα πάντα για να μην ηττηθούν στις εκλογές, που δεν μπορούσαν να αποφύγουν. Οι πολιτικές και πολιτισμικές δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν τους επέτρεπαν να μετέλθουν απροκάλυπτα μαδουρικές πρακτικές.
 
Συμπερασματικά, δεν θα πρέπει να λησμονούμε πως...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: "Καμένα μυαλά" και "καμένα χαρτιά"...

Του Κώστα Στούπα

Φέτος συμπληρώθηκαν πέντε χρόνια από μια από τις μεγαλύτερες σε όγκο αυθόρμητες συγκεντρώσεις που έλαβε χώρα  στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης.

Η συγκέντρωση έγινε στο Σύνταγμα με βασικό σύνθημα "Μένουμε Ευρώπη" και αφορούσε την αποτροπή της "πρόσκρουσης στα βράχια" και μια άτακτη έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. από την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μετά το καταστροφικό πρώτο πεντάμηνο διακυβέρνησης και την προκήρυξη του δημοψηφίσματος...

Η συγκέντρωση οργανώθηκε από μεμονωμένα άτομα χωρίς την υποστήριξη κάποιου κόμματος ή συνδικάτου και μέσω των κοινωνικών δικτύων. Το κάλεσμα συγκεκριμένα  έγινε κυρίως  μέσω Facebook με αναρτήσεις όπως αυτή: "Όλοι μαζί στο Σύνταγμα στις 19.30. Να πιέσουμε την κυβέρνηση να βάλει τέλος στο πεντάμηνο που έφερε τη χώρα στο χείλος της καταστροφής. Πείτε ΟΧΙ σε GRexit. Πάμε να το σφυρίξουμε." 

Το ΝΑΙ έχασε τη μάχη του δημοψηφίσματος αλλά κέρδισε τον πόλεμο αφού ο κ. Τσίπρας και η παρέα του όταν αντίκρυσαν την άβυσσο ενός Grexit ανέκρουσαν πρύμνα κάνοντας την περίφημη "κωλοτούμπα" για την  οποία ο κ. Τσίπρας θα μείνει γνωστός στην ιστορία.

Τις τραγικές ημέρες και εβδομάδες που έζησε η χώρα την Άνοιξη και το Καλοκαίρι του 2015 μου θύμισε προχθές μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου για τον νέο εκπρόσωπο της Ελλάδας στο ΔΝΤ κ. Μ. Μασουράκη.

"Η ΝΔ, συνεχίζοντας την παράδοσή της στις αξιόπιστες και σταθερές προβλέψεις, τοποθέτησε εκπρόσωπο της χώρας στο ΔΝΤ -αφού υπηρέτησε πιστά το κίνημα "Μένουμε Ευρώπη" και τον ΣΕΒ- τον κ. Μασουράκη.

Οικονομολόγο που το 2010 έγραφε στους Financial Times ότι "αδράξαμε την ευκαιρία" και μπήκαμε στα μνημόνια, προέβλεπε ότι το 2011 θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, ότι η δημοσιονομική προσαρμογή θα αποφέρει αναπτυξιακό μέρισμα, και ότι το χρέος έχει σταθεροποιηθεί στο 144% του ΑΕΠ.

Άριστα!"

Ο κ. Τσακαλώτος καίτοι αναρριχήθηκε στην εξουσία ως αντιμνημονιακός εφάρμοσε αποτελεσματικότερα από τους μνημονιακούς προκατόχους, το νέο μνημόνιο που έφερε το Καλοκαίρι του 2015 με τη στήριξη των μνημονιακών κομμάτων  που μέχρι τότε ο ίδιος και η παρέα του κατηγορούσαν και λοιδωρούσαν ως "μερκελιστές" και "γερμανοτσολιάδες"...

Η αίσθηση της ντροπής φαίνεται πως για ανθρώπους όπως ο κ. Τσακαλώτος, ο κ. Τσίπρας ή ο κ. Παπαδημούλης είναι έννοια άγνωστη.

Πέντε χρόνια μετά ό,τι έχει μείνει από την περιπέτεια του 2015 και της αντιμνημονιακής λαίλαπας της περιόδου 2010-15 που έφερε τη χώρα στα πρόθυρα της κατάρρευσης εκτός από τον εξευτελισμό και την ταπείνωση του αντιμνημονιακού μετώπου Τσίπρα-Καμμένου έχουν απομείνει οι δίκες του κ. Λαφαζάνη για την παρεμπόδιση πλειστηριασμών κατοικιών και οι "μπίζνες" με ακίνητα, ΜΚΟ και μετανάστες του κ. Παπαδημούλη.

Στις 23/6 ο πρώην υπουργός Παναγιώτης Λαφαζάνης  μαζί με άλλους κληθηκαν να καθίσουν για πέμπτη φορά στο σκαμνί του κατηγορουμένου στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο, αντιμετωπίζοντας τον μισό ποινικό κώδικα...

Όλες αυτές οι κατηγορίες τους αποδόθηκαν επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από Τμήμα για την Προστασία του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών...

Μέχρι το καλοκαίρι του 2015 ο κ Τσίπρας, ο κ. Λαφαζάνης και ο κ. Τσακαλώτος βρίσκονταν στην ίδια πλευρά που υποστήριζε "Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη", κατάργηση των μνημονίων με ένα άρθρο και ένα νόμο και μετείχαν στις ίδιες δυναμικές κινητοποιήσεις...

Σήμερα προφανώς ο κ Τσακαλώτος παριστάνει πως δεν γνωρίζει τον κ. Λαφαζάνη, αλλά θυμάται τις προβλέψεις του κ. Μασουράκη, ο οποίος παρέμεινε συνεπής στις αρχές και τις απόψεις που είχε από την αρχή της κρίσης και τις οποίες λάθρα υιοθέτησε και ο ίδιος ο κ. Τσακαλώτος.

Τόσο η κριτική του κ. Τσακαλώτου όσο και η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στους δημοσιογράφους προδίδουν...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΟΥΡΓΕΛOΑΡΙΣΤΕΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Αυτοί που πήγαν να καταστρέψουν τη χώρα

Ο Ανδρέας Ζαμπούκας γράφει για τα 5 χρόνια από την συγκέντρωση «Μένουμε Ευρώπη» και το δημοψήφισμα που δίχασε επικίνδυνα τους Έλληνες.

Πέντε χρόνια  πέρασαν από τα συλλαλητήρια του 2015. Στις 30 Ιουνίου 2015, βγήκαμε στο Σύνταγμα να πούμε «Ναι» στο δημοψήφισμα. Μια μέρα πριν ήταν η συγκέντρωση του «Όχι».

Θυμίζω μόνο το ερώτημα που τέθηκε στο ψηφοδέλτιο της εκλογικής διαδικασίας την  5η  Ιουλίου, ευτελίζοντας κάθε πολιτικό νόημα του διλήμματος: «Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25.06.2015 και αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους; Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» («Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού») και το δεύτερο «Preliminary Debt sustainability analysis» («Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους».

Το δημοψήφισμα υπήρξε η αποθέωση του εμπαιγμού ενός θυμωμένου λαού, χωρίς ενσυναίσθηση και αντίληψη της πραγματικότητας, για την δεινή προοπτική  στο ευρωπαικό μέλλον του.

Οι περισσότεροι εξαπατήθηκαν. Και ψήφισαν Όχι. Χωρίς να συνειδητοποιούν ότι μία «ακτιβιστική» έξοδος της χώρας από το ευρώ θα επέφερε μία ή το πολύ, δύο μέρες εθνικής γοητείας και έπαρσης. Και από εκεί και πέρα, το χάος.

Το ηρωικό και πένθιμο «εμβατήριο» που συνεπήρε την πλειοψηφία των Ελλήνων τότε, γράφτηκε από πολλά και διαφορετικά αφηγήματα. Του Αλέξη Τσίπρα, του Πάνου Καμμένου, του Γιάννη Βαρουφάκη, του Παναγιώτη Λαφαζάνη, της Ζωής Κωνσταντοπούλου και πολλών άλλων «μοναχικών λύκων».

Όλοι αυτοί και ο καθένας μόνος του πούλησαν ανέξοδα, στον λαό ένα προσωπικό και ένδοξο μεγαλείο, μιας χρήσης. Ένα ουτοπικό και προκλητικό όραμα εκτόνωσης του θυμικού, χωρίς  ασφαλέστερη διέξοδο για το μέλλον.

Πουθενά δεν υπήρχε  συλλογικό σχέδιο που μπορούσε να αποδείξει ότι η οικονομία και το πολιτικό σύστημα είχαν δυνατότητες επιβίωσης μετά από ένα διαζύγιο με την Ευρωζώνη.  

Πουθενά δεν μπορούσε λογικός άνθρωπος να διαγνώσει τι θα σήμαινε η δραχμή για την ελληνική παραγωγικότητα. Ποιες θα είναι οι κοινωνικές επιπτώσεις, οι εθνικές, οι γεωστρατηγικές, οι αναπτυξιακές συνέπειες για μία χώρα που εξάγει λιγότερα από αυτά που εισάγει και που μονίμως έχει να αντιμετωπίσει τις απειλές της Τουρκίας.

Αντίθετα, διέκρινες με γυμνό μάτι,  τις ναρκισσιστικές ιαχές ενός «ροκ σταρ» οικονομολόγου που έδινε παραστάσεις στο  Eurogroup, κάποιου ακτιβιστή που ήθελε να μπουκάρει στο Νομισματοκοπείο και μιας προέδρου της Βουλής που συμπεριφερόταν σαν αρχηγός κόμματος. Και πάνω από όλους, έναν «ζεν πρεμιέ» της Αριστεράς, τον πρωθυπουργό που λειτουργούσε σαν γενναιόδωρος εγγυητής  όλων των προσωπικών αφηγημάτων.

Το δραματικό πρώτο εξάμηνο του 2015 ήταν ένα διάστημα «χωροχρόνου» που παραλίγο να τινάξει την οικονομία της Ελλάδας στον αέρα. Η τότε κυβέρνηση έπαιξε απροκάλυπτα με τα ταπεινά ένστικτα πολλών ανθρώπων και ανερυθρίαστα, δίχασε επικίνδυνα τους Έλληνες ακόμα και μέσα στις οικογένειές τους.

Σήμερα, μπορούμε, εκ του ασφαλούς, να λέμε ότι η περίοδος ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ήταν και διδακτική για τις πολιτικές μας επιλογές. Ότι χρειαζόταν μία τέτοια θητεία της Αριστεράς για να μας δείξει ότι είναι άλλο η «λογοτεχνία των πολιτικών ιδεών» και άλλο η πραγματικότητα.

Από εκεί και πέρα, πολλοί από τους «τραγικούς ήρωες» εκείνης της περιόδου είναι ακόμα εδώ. Ως συστημική πλέον, αντιπολίτευση αλλά και ως αμετανόητοι περίοικοι του πολιτικού συστήματος. 

Από την άλλη, το ζητούμενο πάντα είναι...

ΣΥΡΙΖΑίικου κλαμένου Μ$&#@!*# κωμωδία

Σαν σήμερα (5/7/ΧΧΧΧ)

1687: Ο Ισαάκ Νεύτων εκδίδει το κυριότερο έργο του, τις τρίτομες «Μαθηματικές Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας», όπου παραθέτει τα τρία αξιώματα της μηχανικής και το νόμο της βαρύτητας.

1811: Ο Σιμόν Μπολιβάρ κηρύσσει την ανεξαρτησία της Βενεζουέλας από την Ισπανία.

1934: «Ματωμένη Πέμπτη»: Η αστυνομία του Σαν Φρανσίσκο πυροβολεί κατά απεργών λιμενεργατών και σκοτώνει δύο.

1946: Ο γάλλος μηχανικός Λουί Ρεάρ επιδεικνύει το πρώτο μαγιό μπικίνι σε υπαίθρια επίδειξη μόδας στο Παρίσι.

1965: Η Μαρία Κάλλας δίνει την τελευταία της παράσταση, τραγουδώντας «Τόσκα» στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου

5/7/2015: Δημοψήφισμα για τον εξυπνότερο λαό του κόσμου με το ερώτημα της φωτογραφίας. Ο κατσαπλιάς-λαός ψηφίζει πανηγυρικά ΟΧΙ το οποίο η κυβέρνηση των τσαρλατάνων της 1ης φοράς αριστερά μετατρέπει σε 3ο  ΜΝΗΜΟΝΙΟ

ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικα ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΕΝΟ ΡΑΓΙΑΔΟΜΑΧΜΟΥΤΙΣΤΑΝ: Ρατσισμός από την ανάποδη!

Του ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ

Στην Ελλάδα επίσημη γλώσσα είναι η Ελληνική. Τέλος.  

Άρα, στα ελληνικά σχολεία η κύρια γλώσσα οφείλει να είναι η Ελληνική. Τέλος. 

Πρέπει να διδάσκεται και μία δεύτερη γλώσσα;  

Βεβαίως. Θα είναι μία από τις "μεγάλες" γλώσσες του κόσμου, αυτές που ομιλούνται από πολλούς ανθρώπους και μπορούν να αποτελέσουν εφόδιο επαγγελματικής εξέλιξης για τον κατέχοντα. Αν θες να μάθεις Τούρκικα, Δανέζικα ή Σουαχίλι είναι δικό σου θέμα. Θα βρεις δάσκαλο και θα τον πληρώσεις από την τσέπη σου. Τέλος.

Επίσης, στην Ελλάδα υπάρχουν Έλληνες πολίτες. Με ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις. Δεν υπάρχουν "μειονοτικοί" λόγω φυλής, χρώματος, θρησκείας, ύψους, βάρους κ.λπ. διότι αυτά τα κριτήρια ουδόλως επηρεάζουν την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη στις σχέσεις του με το κράτος ή με τους άλλους πολίτες.  

Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει τα παιδιά των μουσουλμάνων να θεωρούνται μειονοτικά; 

Θα δεχθούμε το ίδιο και για τα παιδιά των καθολικών, των βουδιστών, των γιαχωβάδων ή των αγνωστικιστών;  

Θα φτιάχνουμε ομάδες, με κάποια κριτήρια μειονοτικότητας, και θα ζητάμε από το κράτος ειδική μεταχείριση;
 
Δεν καταλαβαίνω επίσης γιατί ενώ σφαζόμαστε για το αν θα διδάσκεται και πώς, για 2 ώρες την εβδομάδα το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία της Ελληνικής Επικράτειας, αποδεχόμαστε ασυζητητί την ύπαρξη "ιεροσπουδαστηρίων" πάλι εντός της Ελληνικής Επικράτειας στα οποία διδάσκεται ως βασικό μάθημα το Κοράνι, από "ιεροδιδασκάλους" πληρωμένους από τον φορολογούμενο;  

Είναι ή δεν είναι...

 ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ το παρακάτω πρόγραμμα μαθημάτων που όρισε το Υπουργείο Παιδείας για Ελληνικό Σχολείο;


Θες να κάνεις το παιδί σου ταλιμπάν στο Ισλάμ, στον Χριστιανισμό, στον Ανιμισμό ή στην Εκκλησία του Ιπτάμενου Μακαρονοτέρατος;  


Δεν είναι η δημόσια Παιδεία γι αυτή τη δουλειά. Θα βρεις δάσκαλο και θα τον πληρώσεις από την τσέπη σου.

Ήρθε η ώρα και τέλειωσες το Λύκειο - όχι το ιεροσπουδαστήριο, ε; - και θες να πας παραπάνω;  


Θα δώσεις εξετάσεις όπως όλος ο κόσμος.  
Έγραψες καλά; Πέρασες. 


Δεν έγραψες; Κόπηκες.  


Από πού κι ως πού, τα παιδιά των μουσουλμάνων της Θράκης εισάγονται με ποσόστωση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι και τα παιδιά των Συριανών που είναι καθολικά;

Αναγνωρίζω ότι στο παρελθόν οι μουσουλμάνοι της Θράκης είχαν λιγότερα δικαιώματα από τους άλλους Έλληνες. Αυτή η εποχή όμως τελείωσε. Τώρα έχουν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ! Κι αυτό ρατσισμός είναι - από την ανάποδη.

Αν κυβερνούσε η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ κανένας δεν θα είχε σ΄ αυτή τη χώρα περισσότερα ή λιγότερα δικαιώματα, περισσότερες ή λιγότερες υποχρεώσεις. Κανένας δεν θα είχε ούτε θα τολμούσε να διεκδικήσει ειδική μεταχείριση με πρόσχημα το ότι ανήκει ιδεολογικά, θρησκευτικά ή… ποδοσφαιρικά κάπου.  


Οι Θρακιώτες, ό,τι και να πιστεύουν, θα διδάσκονταν Ελληνικά και θα έδιναν εξετάσεις όπως οι Πελοποννήσιοι ή οι Επτανήσιοι, που κάποτε μιλούσαν και Ιταλικά, ε; Ιεροσπουδαστήρια, τέλος. Ιεροδιδάσκαλοι, τέλος. 


Ελληνικά σχολεία, μόνο, για όλους.  


Δεν συμφωνείς, διότι αισθάνεσαι Τούρκος; Δεν μας ενδιαφέρει. Εμείς αυτό διδάσκουμε. 


Δεν σ’ αρέσει;  Να πας να ζήσεις στην Τουρκία. Ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα.

Τόσο...

ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικο ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΑΔΙΚΟ: Από τον «καταυλισμό Χριστοδουλοπούλου» στον «καταυλισμό Μηταράκη» δυο λαθρομαχμουτολάγνες κυβερνήσεις δρόμος

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
 

Προχθές ο ιδιοκτήτης του περιπτέρου στη γωνία μού είπε ότι ανοίγοντας το πρωί βρήκε κρυμμένο κάτω από το ρολό ασφαλείας ένα περίστροφο. 

Χθες στις 7.30 μ.μ. στην ίδια γωνία είδα καμιά δεκαπενταριά μοτοσικλετιστές της αστυνομίας και πλησιάζοντας διαπίστωσα ότι ασχολούνταν με δύο μαχαιρωμένους. Περιέγραφαν δε στο «κέντρο» τα χαρακτηριστικά του μαχαιροβγάλτη ο οποίος είχε εξαφανιστεί. Ησαν Αφγανοί.  

Δύο καθημερινά περιστατικά στην πλατεία Αζάντι, πρώην πλατεία Βικτωρίας, όπως την αποκαλούν οι αλλοδαποί στα φαρσί. Αν δεν κάνω λάθος σημαίνει πλατεία Ελευθερίας. 

Η πλατεία Αζάντι δεν έχει σιντριβάνι ούτε ποδηλατόδρομο. Ομως ο δήμαρχος, σε συνεργασία με τον κ. Μηταράκη, προκειμένου να μην αφήσει τους περιοίκους παραπονεμένους έχει εγκαταστήσει εκεί έναν νέο καταυλισμό προσφύγων για να μη βαριούνται. 

 Η διαφορά του «καταυλισμού Μηταράκη» από τον «καταυλισμό Χριστοδουλοπούλου» είναι ότι τον έχουν στήσει όσοι έχουν πάρει άδεια παραμονής στη χώρα και έχουν εγκαταλείψει τη Μόρια. Παρουσιάζουν τα «χαρτιά» τους στους αστυνομικούς, και αυτοί ικανοποιούνται με τη «νομιμότητα της κατάστασης», ασχέτως αν στα σακίδιά τους κρύβεται καμιά χατζάρα όπως αυτή του χθεσινού μαχαιροβγάλτη. Γνωστή μου, από τους παλαιότερους κατοίκους της πλατείας, μου είπε ότι σε ένα από τα πολλά τηλεφωνήματα που έκανε στον δήμο, ο υπάλληλος την αποστόμωσε λέγοντάς της ότι δεν απαγορεύεται να ξαπλώνεις σε δημόσιο χώρο. Ουάου που θα έλεγε και το γυαλιστερό κρανίο.
«Είμαστε παιδιά του πολέμου, πολεμήστε». Ετσι κλείνει η ανάρτηση στο fb κάποιου που δηλώνει «ανεξάρτητος δημοσιογράφος» και μας εξηγεί ότι οι πρόσφυγες έχουν πλήρη δικαιώματα και μπορούν να πάνε όπου θέλουν. Προς το παρόν, θέλουν να είναι κοντά στο σιντριβάνι της Ομόνοιας. Η διαφορά από το 2015 είναι ότι αυτοί ήρθαν για να μείνουν. Πού θα μείνουν, πώς θα ζουν, αυτό δεν μοιάζει να απασχολεί τον κ. Μηταράκη. Εχει ήδη παρασημοφορήσει τον εαυτό του επειδή φροντίζει για την αποσυμφόρηση της Μόριας. Κι αν βγει και κάνα μαχαίρι εν τω μεταξύ τι να κάνουμε. Ανθρώπινο είναι.  

Εξάλλου υπάρχουν και τα διαμερίσματα. Τα νοικιάζουν οι ΜΚΟ για μία ή δύο οικογένειες, οι οποίες εντός εικοσιτετραώρου πολλαπλασιάζονται. Κι από οχτώ τα άτομα γίνονται είκοσι ως διά μαγείας. Μερικοί μιλούν για υπενοικίαση αλλά δεν τους πιστεύω.

Επειδή η Μόρια είναι καλό σχολείο, η μεταφορά της «τάξης» της στο κέντρο της Αθήνας κάνει τα σχέδια του κ. Μηταράκη να μοιάζουν με μουντζούρες.  

Παρ’ όλ’ αυτά οι κάτοικοι δεν ανησυχούν ιδιαίτερα. Σε μια πρόχειρη έρευνα που έκανα, οι περισσότεροι πιστεύουν ότι...

ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικο ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΑΔΙΚΟ: Σιωπή! Η λαθρομαχμουτολάγνα πολιτική τάξη κοιμάται

Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

Πατησίων. Μπροστά ο μπαμπάς, δίπλα δύο έφηβοι γιοι, πίσω του η γυναίκα τυλιγμένη στα μαύρα σαν ντολμάς, γκαστρωμένη, σπρώχνει καροτσάκι με μωρό και από δίπλα δύο νήπια.

Εμείς φυσικά έχουμε υπογεννητικότητα, αλλά το πρόβλημά μας είναι ο ομόφυλος γάμος και να υιοθετούν οι Μουτσινάδες. Το δικαίωμα των παιδιών σε γονείς, μάνα και πατέρα, μητρικό και πατρικό πρότυπο, όπως το προβλέπει ο Χάρτης των Δικαιωμάτων του Παιδιού, πάει στον κουβά, αρκεί να παίξουμε τους μοδέρνους και να ετοιμάσουμε πειράματα με ψυχές. Η φαμίλια που είδα, η πολλοστή που συναντώ, καλοταϊσμένη, με το σπίτι της πληρωμένο, τζάμπα και τα κοινόχρηστα και οι παροχές κοινής ωφέλειας, κάρτα μετρητών για επίδομα, αφορολόγητο φυσικά. Το Ελληνάκι που λιποθύμησε από την πείνα είναι κι αυτό, μαζί με τη μάνα του, όπως και κάθε ατυχής Ελληνας, Ορθόδοξος, που δεν είναι τέλος πάντων εισαγόμενος από τον Ερντογάν ή παραδείσιο πουλί του «Δικαιωματισμού», για τον κουβά.

Έχουμε σοβαρό πρόβλημα, παίδες. Οι τρελοί κλείσανε μέσα τους πολλούς, τους γνωστικούς, τους μαντρώσανε με απειλές, συκοφαντίες και δεν διοικούν πλέον μόνο το τρελάδικο, αλλά έχουν λόγο για όλη τη χώρα.  

Λες, οι παράνομοι πετάνε το φαγητό, ενώ υπάρχουν Ελληνες που πεινάνε. Είσαι ρατσιστής. 

Λες, οι αλλοδαποί μουσουλμάνοι παραβιάζουν τον νόμο, μπαίνουν λάθρα στη χώρα και τους δίνουν τζάμπα σπίτι, περίθαλψη, λεφτά στο χέρι κάθε μήνα, ενώ Ελληνες άνεργοι δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι τους ούτε μαντίλι να κλάψουν και τους πετάνε στον δρόμο. Είσαι φασίστας.

Ένα ολόκληρο σύστημα, που ξεκινάει από το εξωτερικό, το κράτος-συμμορία του Ερντογάν, την αριστερόστροφη γραφειοκρατία της Ε.Ε., τους δουλεμπόρους – διακινητές, τους ΜΚΟτζήδες κομπιναδόρους και φτάνει ως την καρδιά του πολιτικού συστήματος, με αριστερούς μεγαλοϊδιοκτήτες κερδοσκόπους, την Ύπατη Αγυρτεία, τον Σόρος, τα πλοκάμια του και μια σειρά από προμηθευτές, μαγαζάτορες, κομπιναδόρους των κονδυλίων και ένα σύστημα δοσιλωγικών ανθελληνικών ΜΜΕ εποικίζει τη χώρα, διαλύει τον κοινωνικό και εθνικό της ιστό. Επιδιώκουν την αντικατάστασή μας, ανοίγουν τον δρόμο σε μια Ελλάδα γηροκομείο και νεκροταφείο των Ελλήνων και πεδίο επέκτασης του Ισλάμ, προφυλακή του Ερντογάν.

Η αντιμετώπιση της απειλής, στρατιωτικής, δημογραφικής, μεταναστευτικής, πρέπει να είναι ένα ενιαίο σχέδιο. Δεν έχει νόημα να είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε στον Εβρο, στο Αιγαίο και πίσω τους να γίνεται «μπάτε, σκύλοι, αλέστε», να έχουμε ρατσισμό σε βάρος των Ελλήνων και ελεύθερη η ομοχειρία των Αποστόλων του Μαρασμού, αγκαλιά με τους δουλεμπόρους διακινητές, να εποικίζουν τη χώρα και να βρίζουν τους Ελληνες. Δεν γίνεται να επιδοτούμε τις εκτρώσεις και να μην επιδοτούμε τις εξωσωματικές, να μαραζώνει η Ελλάδα και να επιδοτούμε και ευνοούμε την αύξηση των αναφομοίωτων ξένων.

Στην Αμερική οι μάσκες έχουν ήδη πέσει και το διαβόητο κίνημα των Black Lives Matter έχει περάσει στο επόμενο επίπεδο της ολοκληρωτικής φασιστοειδούς παραφροσύνης.  

Είναι πλέον μια Μαύρη Κου Κλουξ Κλαν που επιτίθεται και κυριολεκτικά στην πλειοψηφία, με τον πλέον απεχθή τρόπο, με επιθέσεις – λιντσάρισμα μεμονωμένων λευκών, επιτίθενται ευθέως στον πολιτισμό μας, στον Χριστιανισμό και καθαιρούν αγάλματα και εν γένει σύμβολα του Δυτικού Πολιτισμού, που στηρίζεται σε τρεις πυλώνες, την Ελλάδα, τη Ρώμη και τον Χριστιανισμό, όλα δημιουργήματα της Ευρώπης και του Ιουδαϊσμού, του λευκού ανθρώπου.

Έχει δε πλην των ειδεχθών εγκλημάτων που διαπράττονται σε βάρος απλών ανθρώπων μόνο και μόνο γιατί δεν είναι μαύροι και έχουν άλλη πολιτική άποψη, και σε βάρος ιστορικών μνημείων, και μια φαιδρή, γελοία όψη, αν σκεφτείς πως εκ των αρχηγών, ο Κινγκ, είναι ένας λευκός που παριστάνει τον μαύρο, με καταγγελίες πως είναι κοινό λαμόγιο, πως έχει ενθυλακώσει χρήματα που προορίζονταν για καμπάνιες του «αντιρατσιστικού αγώνα». Τα δε πρότυπα που ηρωοποιούνται ξεκινάνε από ληστές μπράβους και φτάνουν σε τραβεστί κλεπτομανή πρεζόνια. Όλο δε αυτό, όπως και στα καθ’ ημάς, συνοδεύεται από μια αισθητική χαβούζας και σκουπιδότοπου, με βανδαλισμούς, ελεεινά γκραφίτι, καταστροφή και δυσωδία. Στο πέρασμα των αντίφα, αναρχικών, «αντιρατσιστών» μένει πίσω μια αισθητική χωματερής και αθλιότητας. Το μέσα τους αποτυπώνεται στο αστικό τοπίο σαν μια απέραντη λερή και δύσοσμη μουντζούρα.

Άριστα πράττουν οι Ένοπλες Δυνάμεις και κάνουν επίδειξη δύναμης και δείχνουν στους Τούρκους με τορπίλες και πυραύλους τι θα πάθουν, αν τολμήσουν. Όμως, αδέρφια, έχουμε και τους Τούρκους εσωτερικού, την Πέμπτη Φάλαγγα των δήθεν ψυχοπονιάρηδων διεθνιστούληδων, που όλως τυχαίως πολλές θέσεις τους συμπίπτουν με τις θέσεις και τα συμφέροντα των ισλαμοναζί της Αγκυρας.

Κάνουμε μισές δουλειές και επιτρέπουμε τη συνέχιση της υπονόμευσης. 

Αναστολή επ’ αόριστον της εξέτασης όλων των αιτήσεων ασύλου και αποτροπή της παράνομης εισόδου όλων. Και να μπεις, άσυλο δεν θα δεις ούτε με το κιάλι. Στρατόπεδο, αντίσκηνο και καζάνι με πλούσιο συσσίτιο. Μπέικον το πρωί, σάντουιτς με ζαμπόν δεκατιανό, χοιρινό κοκκινιστό το μεσημέρι, πανσέτα το βράδυ. Φτηνό είναι το χοιρινό, αυτό μπορούμε. Και όποιος το πετάξει, θα το καθαρίζει με τη γλώσσα και το πληρώνει. 

Και δεν θα κάθονται. Πρέπει να δεντροφυτέψουμε κάθε νησί και βραχονησίδα. Θα πληρώσουν για τη σίτιση, στέγαση και ιατρική περίθαλψη μέχρι την απέλαση.  

Δεν θες να φύγεις, δοκιμάζεις την υπομονή μας;

Κανένα πρόβλημα. Θα φυτεύεις ελιές, δάφνες, πεύκα και θα τα ποτίζεις όσα χρόνια σου χρειάζεται να το αποφασίσεις. Αλλά άσυλο, επιδόματα, τσάρκες και παροχές, γιοκ. Κι όποια συνθήκη μας εμποδίζει, θα την καταγγείλουμε.  

Πάντως...

ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίκο ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΑΔΙΚΟ: Δεν τους καίγεται καρφάκι για την υπογεννητικότητα γι αυτό θέλουν λαθρομαχμουταράδες

ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίκο ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΑΔΙΚΟ: Υιοθέτησε κι εσύ μερικά εκατομμύρια Αφροασιάτες λαθρομαχμουταράδες..

NoυΔοΣΥΡΙΖΑίικο ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΑΔΙΚΟ: Greece is a Black Pill

ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικο ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΑΔΙΚΟ: Τα χαρτζιλίκια του εποικισμού

Η κυβέρνηση συνεχίζει με ταχύτητα, συστηματικότητα και φανατισμό την προσπάθεια μετατροπής της Ελλάδας σε hot spot. 

Ο αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Γιώργος Κουμουτσάκος στον λογαριασμό του στο twitter ανάρτησε είδηση για την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με την υφυπουργό Δικαιοσύνης και Εσωτερικής Ασφάλειας της Νορβηγίας Hilde Barstad.

Εκεί, όπως αναφερόταν στο σχετικό άρθρο, ο κ. Κουμουτσάκος «ευχαρίστησε την κυρία Barstad για τη χρηματοδότηση ύψους 7.632.000 ευρώ που παρέχεται από το πρόγραμμα “Άσυλο και Μετανάστευση” του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (EEA Grants). Μέσω της χρηματοδότησης αυτής θα δημιουργηθούν 1.000 νέες θέσεις φιλοξενίας για ασυνόδευτα παιδιά και ευάλωτους αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα». Επίσης, ο κ. Κουμουτσάκος συνυπέγραψε με τον υπουργό Αναπτυξιακής Συνεργασίας της Δανίας Rasmus Prehn συμφωνία «προσφοράς» από τη Δανία προς την Ελλάδα, ύψους περίπου 3.000.000 ευρώ, για τη στήριξη των ασυνόδευτων ανηλίκων.  

Τα χαρτζιλίκια του εποικισμού γίνονται αντικείμενο… πανηγυρισμών από την πλευρά της κυβέρνησης.

Αντί να αποθαρρύνονται τα ρεύματα των ισλαμιστών εποίκων να συρρέουν στη χώρα μας, ενθαρρύνονται από τους κυβερνητικούς παράγοντες, που επιχαίρουν για πράξεις οι οποίες προκαλούν την καταστροφή του ελληνικού πολιτισμού και την αλλοίωση της σύνθεσης του πληθυσμού της πατρίδας μας.

Μάλλον είναι αδύνατον να ανακοινώνονται τόσο αρνητικές για τον λαό και το έθνος πρωτοβουλίες εν είδει… διαφημίσεων της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής. Οι Ελληνες δεν ενθουσιάζονται με την ιδέα της διαμόρφωσης μιας πολυπολιτισμικής κουρελούς, όπως έχουν αποδείξει και με τις πρόσφατες κινητοποιήσεις τους σε διάφορες περιοχές της χώρας και με τις απαντήσεις τους σε δημοσκοπήσεις σχετικά με τη λαθρομετανάστευση και τους ισλαμιστές εποίκους που τοποθετούνται σε διάφορα τμήματα της επικράτειας και με την εν γένει συμπεριφορά τους. Οπότε, ο κύριος Κουμουτσάκος και κάθε άλλος υπουργός στην κυβέρνηση αποκλείεται να νομίζουν ότι κερδίζουν πολιτικές συμπάθειες ή εξασφαλίζουν ψήφους για τους εαυτούς τους και για το κόμμα τους δηλώνοντας, εμμέσως πλην σαφώς, ότι η Ελλάδα χαρτζιλικώνεται από άλλες ευρωπαϊκές χώρες για να καταντήσει hot spot. 

Προφανώς, αυτού του είδους οι εξαγγελίες δεν απευθύνονται στο εσωτερικό της χώρας αλλά στο εξωτερικό. Οι εμπλεκόμενοι στα προαναφερθέντα υπουργοί, σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο, δείχνουν να στοχεύουν να πείσουν και άλλες κυβερνήσεις να διαθέσουν κονδύλια για να στριμωχτούν ακόμα περισσότερα εποικιστικά ρεύματα στην Ελλάδα.

Οι πολίτες αυτής της χώρας δεν είναι τριτοκοσμικοί για να πανηγυρίζουν για μερικά εκατομμύρια ευρώ που δίδονται ως αντίτιμο για την υποδοχή και τη συντήρηση χιλιάδων ανήλικων και ενήλικων αλλοδαπών. Θα χαρούν όταν...

ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίκο ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΑΔΙΚΟ: Το απόλυτο χάος με τους λαθρομαχμουταράδες: Όποιος μπαίνει, δικαιούται-δεν δικαιούται άσυλο, μας μένει πεσκέσι…

 Από τον Γιώργο Χαρβαλιά

Αρκεί μια βόλτα στο υποβαθμισμένο κέντρο της Αθήνας για να σε πείσει ότι ολόκληρες συνοικίες της πόλης τελούν υπό κατάληψη.

Υπάρχουν δρόμοι και πλατείες όπου δεν διανοείται να πατήσει το πόδι του Ελληνας. Οικοδομικά τετράγωνα περιορισμένης πρόσβασης. Πραγματικές «no go zones», έξω από τα όρια και τη δικαιοδοσία του συμβατικού κράτους.

Εκεί η ζωή κυλάει σε ένα παράλληλο σύμπαν. 

Αλλόκοτες φυλές έχουν καταλάβει τις γειτονιές και στήνουν τα δικά τους γκέτο, με τους δικούς τους κανόνες νομαδικής συνύπαρξης, έξω από κάθε αναφορά στην ελληνική κοινωνική πραγματικότητα. Το λευκό ως απόχρωση επιδερμίδας κάτω από την Ομόνοια σπανίζει, εκτός από κάποιους Αφγανούς, το new entry της πιάτσας, με έντονα μογγολικά χαρακτηριστικά. Η μαντίλα όμως περισσεύει. Γυναίκα χωρίς καλυμμένο το κεφάλι πολύ δύσκολα μπορεί να διασχίσει τις υπό κατάληψη οδούς.

Κάποιοι μπορεί να βρίσκουν το θέαμα μέχρι και χαριτωμένο. Γραφικό. Συναντάται, λένε, σε σχεδόν όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Μόνο που ξεχνούν ότι αυτές οι χώρες στις οποίες αναφέρονται απλά λούζονται τα επίχειρα της αποικιοκρατικής πολιτικής τους. Άρμεξαν τον Τρίτο Κόσμο επί αιώνες, στήριξαν τις οικονομίες τους με το κλεμμένο βιος των ιθαγενών και επιχείρησαν να… εξαγάγουν πολιτισμό.

Ε, σε αυτό το τελευταίο δεν τα κατάφεραν, γι’ αυτό και σήμερα οι απόγονοι τρίτης και τέταρτης γενιάς των κατακτημένων και λεηλατημένων αποικιών, έποικοι πλέον οι ίδιοι στην Ευρώπη, ριζοσπαστικοποιούνται, επαναστατούν και τα κάνουν λίμπα.

Στην Ελλάδα, όμως, τι δουλειά έχουν οι Πακιστανοί, οι Αλγερινοί και οι Σομαλοί; 

Είδαμε και πάθαμε να αφομοιώσουμε το μεταναστευτικό ρεύμα της δεκαετίας του ’90 από τις όμορες βαλκανικές χώρες, με προεξάρχουσα την Αλβανία, πραγματικό πρωταθλητή στην εξαγωγή εγκληματικότητας. Στους Ασιάτες και τους Αφρικανούς τι ακριβώς χρωστάμε για να αναζητούν στην πατρίδα μας το οικογενειακό μέλλον τους;
 
Ένα λοιπόν βασικό επιχείρημα για μια διαφορετική «πολιτική ασύλου» είναι ότι η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ στη νεότερη Ιστορία της αποικιοκρατική δύναμη. Δεν ταλαιπώρησε λαούς για να ταλαιπωρείται σήμερα από αυτούς. 

Εν ολίγοις, δεν χρωστάμε ούτε χάρη και δεν ψάχνουμε εξιλέωση. Το μαγαζί φράκαρε, δεν χωράει άλλους.

Πόσοι είναι, στ’ αλήθεια, αυτοί οι εισβολείς που έχουν καταλάβει μεγάλο τμήμα του αστικού κέντρου;  

Είναι μόνο οι αιτούντες άσυλο και όσοι τελούν σε καθεστώς διεθνούς προστασίας; Δηλαδή καμιά εκατοστή χιλιάδες, σύμφωνα με τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς; Ούτε για αστείο!

Ο εποικισμός των αλλοθρήσκων βαστάει τουλάχιστον μία 15ετία. Κάποιοι από τους απρόσκλητους επισκέπτες ζουν ως «πρόσφυγες», κάποιοι άλλοι παρασιτούν λαθραία και οι παλιότεροι έχουν βρει τον τρόπο να βγάζουν το ψωμί τους στήνοντας παραμάγαζα για τους ομοεθνείς τους ή και νοικοκυρεμένες επιχειρήσεις, μικρά παντοπωλεία, κουρεία, καταστήματα με ηλεκτρονικά και ψιλικατζίδικα με φανταχτερές επιγραφές σε ακατάληπτες αραβικές γλώσσες.

Ξαναρωτάω όμως: Πόσοι είναι όλοι αυτοί που κυκλοφορούν στην υποσαχάρια ζώνη της Ομόνοιας κάθε μέρα; Κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες; Ένα εκατομμύριο; Παραπάνω;  

Ουδείς γνωρίζει και ουδείς ενδιαφέρεται να μάθει.

Και τι γίνεται με τους καινούργιους; Αυτούς που στοιβάζονται στα νησιά και στην ενδοχώρα περιμένοντας να κριθεί η τύχη τους από τις «επιτροπές ασύλου»; 

Θα σας πω λοιπόν εγώ τι γίνεται: Όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως παραμένουν στη χώρα! Για να καταλήξουν κάποια στιγμή στα γκέτο της Μενάνδρου.

Αυτοί μεν που παίρνουν το πολυπόθητο άσυλο (περίπου οι μισοί από τους αιτούντες) έχουν πλέον και με τη βούλα άδεια παραμονής στη χώρα. Αν δεν τους βολέψουν κάποια ΜΚΟ, οι υπηρεσίες του ΟΗΕ και τα συναφή κυκλώματα, απλά περιφέρονται ελεύθερα στην πρωτεύουσα, πότε καταλαμβάνοντας την πλατεία Βικτωρίας και πότε διασκορπιζόμενοι στις γνωστές ζώνες-άβατα.

Για όσους απορρίπτεται η αίτηση, και πάλι χαράς Ευαγγέλια. Ο Μηταράκης φροντίζει για τη μεταφορά τους στην ενδοχώρα και από κει και πέρα τους αφήνει στην τύχη τους. Ούτε κρατούνται υπό περιορισμό ούτε, βεβαίως, απελαύνονται στην Τουρκία ή στις χώρες προέλευσής τους.

Τα νούμερα προς το παρόν είναι σχετικά ελέγξιμα. Προσέξτε όμως: Η λεγόμενη αποσυμφόρηση (μαϊμού) των νησιών το τελευταίο τρίμηνο, που μας έπιασε ζαλισμένους η πανδημία, εξαντλήθηκε στη μεταφορά περίπου 2.000-3.000 μεταναστών από τα τρία νησιά «αιχμής» στην ενδοχώρα. Στο μεταξύ, μόνο το πρώτο 15νθήμερο του Ιουνίου πέρασαν στη Λέσβο 185 νέοι λαθροέποικοι από τα μικρασιατικά παράλια. Και αυτό παρά τη συνεχιζόμενη κρίση κορωνοϊού στην Τουρκία και τις ενισχυμένες περιπολίες του Ελληνικού Λιμενικού.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι η κυβερνητική πολιτική στο Μεταναστευτικό είναι στην κυριολεξία μια τρύπα στο νερό. «Φύγε εσύ, έλα εσύ». Και όποιος μπαίνει παράνομα στη χώρα, δικαιούται δεν δικαιούται άσυλο, μας μένει αμανάτι. Γιατί, όπως λέει η κυρία Αντιγόνη Λυμπεράκη, της Solidarity Now, του Soros, «Η μίζερη κοινωνική πολιτική παράγει μεγαλύτερο κόστος και δημιουργεί αντιθέσεις…Άρα πρέπει να ξοδεύεις σε Αστυνομία και καταστολή. Όσο καλύτερα συμβιώσουμε με αυτούς τους ανθρώπους τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ευημερία για όλους».

Σωστά. Μόνο που σε λίγο...

ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίκο ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΑΔΙΚΟ: Για τις πλατείες

Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου

Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle

Oι πλατείες της Αθήνας είναι δημόσιος χώρος και ανήκουν στον Δήμο Αθηναίων. Κάποιες πλατείες ωστόσο ανήκουν μεν στον δήμο, αλλά δεν ανήκουν στους δημότες του.

Η πλατεία Βικτωρίας, η πλατεία Αμερικής, ο Άγιος Παντελεήμονας και η πλατεία Ομονοίας έχουν εδώ και έτη καταληφθεί από διάφορες ομάδες διάφορων εθνικοτήτων, οι οποίες έχουν εκτοπίσει τους γηγενείς από τον δημόσιο χώρο που πληρώνουν με τους φόρους τους.  

Πρόσφατα η πλατεία Βικτωρίας έγινε για ακόμη μία φορά καταυλισμός. Ο κ. Μηταράκης, που έχει σκοπό να αποσυμφορήσει τα νησιά και να πάθουμε συμφόρηση εμείς στην Αθήνα, άφησε 2.000 άτομα από τις δομές, και αυτά τα άτομα αποφάσισαν να έρθουν να κατασκηνώσουν στην πλατεία. Μαζί τους ήρθαν αλληλέγγυοι, οι οποίοι άπλωσαν και ένα πανό, ώστε να μάθουμε όλοι οι Αθηναίοι ότι η πλατεία Βικτωρίας είναι και Antifa zone, εκτός από Μόρια, Καμπούλ και τσαντίρι.

Η πόλη στενάζει κάτω από την μπότα, τους τραμπουκισμούς και τους εκβιασμούς διάφορων ομάδων που ασελγούν επάνω της, γιατί απλά το κράτος τούς ανέχεται, αν δεν τους στηρίζει κιόλας. Το 6ο Δημοτικό Διαμέρισμα, όπου βρίσκονται οι περισσότερες πλατείες που ανέφερα, έχει έναν μοναδικό αρχιτεκτονικό πλούτο, που έχει αφεθεί έρμαιο στα χέρια των διάφορων καταστροφέων. Κτίρια κοσμήματα, κτίρια με ιστορία, γειτονιές αστικές, πλατείες ιστορικές έχουν παραδοθεί στη μιζέρια, την αλητεία, το περιθώριο, τις συμμορίες, λες και κάποιοι θέλουν να σβήσουν την ιστορία αυτής της πόλης και μαζί με αυτήν και τους κατοίκους της.

Εδώ και δέκα χρόνια κάποιοι τράβηξαν ένα Χ πάνω από τις ζωές μας, τα σπίτια μας και τις γειτονιές, όπου μεγαλώσαμε. Με εξαίρεση την περίοδο 2012-14, όταν επιχειρήθηκε να ανακοπεί από την τότε κυβέρνηση η κατηφορική πορεία της περιοχής, όλη η υπόλοιπη δεκαετία, ως και σήμερα, είναι για όλους τους κατοίκους αυτών των περιοχών μία κόλαση.

Οι δήμαρχοι, μπροστάρηδες στην καταστροφή, παρέδωσαν ολόκληρες συνοικίες στο πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ, την Ύπατη Αρμοστεία και τις ΜΚΟ, παραγεμίζοντας διαμερίσματα και ολόκληρα κτίρια με νομαδικούς πληθυσμούς εντελώς ασύμβατους με το ελληνικό στοιχείο, το αστικό ευρωπαϊκό περιβάλλον, με τον χαρακτήρα της περιοχής, με όλους εμάς.  

Πολλοί ξεπούλησαν τα σπίτια τους σε Παπαδημούληδες, που κάνουν περιουσία εις βάρος μας. Νεοκλασικά σπίτια πυρπολούνται, οι μόνιμοι κάτοικοι μειώνονται, οι νόμιμοι επαγγελματίες επίσης. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Οι αφιχθέντες από τα πέρατα της οικουμένης έρχονται πλέον και βρίσκουν τη δική τους κοινωνία, με τους δικούς της κανόνες, τις δικές της συνήθειες, τη δική της γλώσσα.  


Και αυτή η κοινωνία...