"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΑ ΑΠΟΧΑΥΝΩΜΕΝΗΣ ΔΥΣΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗ: Νόμος-καταπέλτης για τα ανώμαλα σούργελα στην Ιταλία χαρακτηρίζει ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΝΘΕΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ (Στέφανε κατέβα για αρχηγός σε κανένα Ιταλικό κόμμα αριστερών ηλιθίων με σύνθημα την κατάργηση του μέτρου με νόμου μέ ένα νόμο-ένα άρθρο...)

 

Tης Francesca de Villasmundo

Στην Ιταλία, η παρένθετη μητρότητα είναι πλέον ένα παγκόσμιο έγκλημα, επομένως τιμωρείται ως τέτοιο ακόμη και αν ασκείται στο εξωτερικό. Το οριστικό πράσινο φως έδωσε η ιταλική Γερουσία στο νομοσχέδιο για την καταπολέμηση της παρένθετης μητρότητας, το οποίο είχε ήδη ψηφιστεί στη Βουλή. Ο νόμος απαγορεύει στους Ιταλούς να ασκούν παρένθετη μητρότητα όχι μόνο στη χώρα τους, όπου είναι ήδη παράνομη, αλλά και στο εξωτερικό, σε κράτη όπου η πρακτική είναι δυνατή.

Οι κεντροδεξιές δυνάμεις ψήφισαν υπέρ του μέτρου, ενώ η αντιπολίτευση εξέφρασε τη διαφωνία της με το νομοσχέδιο που επιθυμούν κατά προτεραιότητα τα Αδέλφια της Ιταλίας, το κόμμα της Giorgia Meloni, σημερινής πρωθυπουργού της Ιταλίας. Οι ψήφοι υπέρ ήταν 84 και κατά 58.

Παγκόσμια πρωτοπορεία

Ο νόμος που μόλις εγκρίθηκε από τη Βουλή προβλέπει ότι ακόμη και αν οι πράξεις διαπράττονται στο εξωτερικό, « ο Ιταλός πολίτης τιμωρείται σύμφωνα με την ιταλική νομοθεσία », η οποία προβλέπει ποινή φυλάκισης από τρεις μήνες έως δύο χρόνια και πρόστιμο 600.000 έως ένα εκατομμύρια ευρώ για όποιον δημιουργεί, οργανώνει ή διαφημίζει την εμπορία γαμετών ή εμβρύων ή παρένθετης μητρότητας.

« Η σημερινή ψηφοφορία, η οποία επιτέλους καθιστά αποτελεσματική την απαγόρευση της ενοικίασης μήτρας για τους Ιταλούς πολίτες, μας τοποθετεί στην πρώτη γραμμή των εθνών στο μέτωπο των δικαιωμάτων », σχολίασε η Eugenia Roccella, Υπουργός Οικογένειας, Γέννησης και Ίσων Ευκαιριών.

Το ιταλικό κοινοβούλιο, με την ισχυρή υποστήριξη της κυβέρνησης, επιβεβαίωσε ότι η γονεϊκότητα δεν μπορεί να γίνει εμπορική σύμβαση. Αυτή η απλή αλήθεια, που ήδη περιέχεται στο νομικό μας σύστημα που τιμωρεί την παρεκκλίνουσα πρακτική της ενοικίασης της μήτρας ως έγκλημα, δεν μπορεί πλέον να παρακαμφθεί », συνέχισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κάνοντας λόγο για πραγματική « μάχη πολιτισμού ».

 

Σε ένα σημείωμα, ο πρόεδρος των γερουσιαστών της Forza Italia , Maurizio Gasparri, όρισε επίσης την έγκριση από τη Γερουσία ως « ένα βήμα στην πορεία προς έναν αυθεντικό νομικό πολιτισμό ».

Κατόπιν επέκρινε τη στάση της «ορθοφρονούσας»  αριστεράς: « Με εξέπληξε ο κυνισμός με τον οποίο πολλοί εκπρόσωποι του Grillini και της αριστεράς υπερασπίστηκαν την αγοραπωλησία παιδιών, που ασκούσαν κυνικά ζευγάρια Ιταλών, ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων, που κερδοσκοπούν την απελπισία φτωχών γυναικών, κυρίως από τον τρίτο κόσμο . « Όσοι εκμεταλλεύονται τη φτώχεια και την αδυναμία των άλλων για να αγοράσουν παιδιά είναι υπεύθυνοι για μια απαράδεκτη και απαράδεκτη πρακτική », δήλωσε περαιτέρω ο γερουσιαστής, αναφερόμενος στην πολιτική στάση της αντιπολίτευσης.

Το νομοσχέδιο συνάντησε την έντονη αντίθεση του προοδευτικού χώρου. Έτσι ο γραμματέας της +Europa Riccardo Magi έκανε λόγο για « μαύρη σελίδα, πολύ μαύρη για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες ». « Αυτό είναι ένα τεράστιο μέτρο όσον αφορά τη σοβαρότητά του. Για δύο τουλάχιστον λόγους », επιτέθηκε ο εκπρόσωπος της κεντροαριστεράς σχολιάζοντας την ψηφοφορία. Ο πρώτος, γράφει, « είναι ότι η γέννηση ενός παιδιού και η γονεϊκότητα εξισώνονται με «καθολικά εγκλήματα», όπως η παιδεραστία και η γενοκτονία ». Ο δεύτερος είναι ότι « για άλλη μια φορά η πολιτική προσπαθεί και καταφέρνει να ρυθμίσει τα σώματα και την αυτοδιάθεση των γυναικών ». Ως εκ τούτου, ο Magi ελπίζει ότι η διάταξη « θα παραμεριστεί από το Συνταγματικό Δικαστήριο ».

Αντίθετα, ο καθολικός κόσμος χαίρεται, καθώς ήταν πάντα ενάντια στην πρακτική της παρένθετης μητρότητας, την οποία ο ίδιος ο Πάπας Φραγκίσκος όρισε ως « ποταπή», αν και είναι πολύ φιλικός προς τους ομοφυλόφιλους, κάτι που δεν είναι παρά αντίφαση. « Ελπίζω σε μια δέσμευση από τη διεθνή κοινότητα να απαγορεύσει αυτή την πρακτική σε παγκόσμιο επίπεδο », είπε νωρίτερα αυτό το έτος. Ο νόμος που εγκρίθηκε από τη Γερουσία κινείται ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση.

« Από σήμερα, η Ιταλία δεν θα είναι πλέον συνένοχος, έστω και έμμεσα », δήλωσε ο Jacopo Coghe, εκπρόσωπος της ProVita & Famiglia onlus , « μιας πρακτικής που εκμεταλλεύεται το γυναικείο σώμα ως πραγματικό «φούρνο» για να παράγει κομμένα παιδιά κατά παραγγελία σαν να ήταν αντικείμενα προς πώληση και αγορά.

  Είναι σαφές ότι από σήμερα, ακόμη περισσότερο από πριν, οι δικαστές θα πρέπει...

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΔΥΤΙΚΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ: Ποιος είναι ο δυτικός τρόπος ζωής;

 

 

Toυ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

Ολο και πιο συχνά αναφερόμαστε στον δυτικό τρόπο ζωής, που απειλείται παντοιοτρόπως από το συνοικέσιο της άκρας Αριστεράς με τις ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις. Εναν τρόπο ζωής που ενώ επιζητούν την καταστροφή του, συγχρόνως είναι τόσο ευρύχωρος και ελκυστικός, που οι μεν απολαμβάνουν τις ανέσεις του και οι δε διανύουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να εγκατασταθούν στα κράτη που τον εκπροσωπούν. Δεν πάνε στις πλούσιες χώρες της γειτονιάς τους που είναι και ομόθρησκες, στην Ευρώπη έρχονται.

Επειδή μερικές φορές κι εμείς οι ίδιοι δεν εκτιμάμε αυτό που έχουμε, καλόν είναι να ορίσουμε ό,τι αποκαλούμε τρόπο ζωής μας.

Πρώτα πρώτα, ο δυτικός τρόπος ζωής χαρακτηρίζεται από τη δημοκρατία. Από την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων όλων των πολιτών και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα, τη διεξαγωγή αδιάβλητων εκλογών και την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, από την ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας, από την παροχή υποχρεωτικής εκπαίδευσης, από την ύπαρξη συστημάτων υγείας και κοινωνικής περίθαλψης, από την ανοχή απέναντι σε αυτούς που είναι δηλωμένοι εχθροί όλων όσα μόλις περιέγραψα. Που αγωνίζονται να καταστρέψουν τον τρόπο ζωής μας. Και σε αυτούς ακόμη δίνουμε το δικαίωμα της έκφρασης.

Οπως είπε ο Κορνήλιος Καστοριάδης, «μόνον η Δύση δημιούργησε την ικανότητα για εσωτερική αμφισβήτηση των ίδιων των θεσμών και των ιδεών της εν ονόματι της λογικής συζήτησης».

Είναι γεγονός ότι οι μετανάστες/πρόσφυγες που διανύουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να έρθουν στην Ευρώπη και καταβάλλουν υψηλό ποσό για τα «ναύλα» στους επαγγελματίες-διασώστες, θέλουν να εγκαταλείψουν τους πολέμους και τη φτώχεια της γενέθλιας γης τους. Προσδοκούν με τη μετανάστευση μια καλύτερη ζωή και γι’ αυτό όλοι είναι νέοι άνθρωποι.

Το αξιοπερίεργο, ωστόσο, είναι πως κουβαλούν στις αποσκευές τους και όλα αυτά από τα οποία θέλησαν να δραπετεύσουν. Τη βία, τα ήθη και τα έθιμά τους, τα οποία όμως δεν συμβαδίζουν με τον τρόπο ζωής που αυτοί επέλεξαν, την παραβατικότητα, αποτέλεσμα του πολιτισμικού χάους που υπάρχει μεταξύ φιλοξενούντων και φιλοξενουμένων, και τέλος σε μερικές περιπτώσεις –που δεν είναι και λίγες– την προσπάθειά τους να δημιουργήσουν γκέτο με τους δικούς τους νόμους και κανόνες. Και όμως, οι δυτικές κοινωνίες επιδεικνύουν τεράστια αποθέματα ανοχής σε όλα αυτά.

Το ερώτημα είναι αν ο δυτικός τρόπος ζωής θα αυτοαναιρεθεί βάζοντας δικλίδες αυτοπροστασίας. Αν στην έσχατη περίπτωση καταφύγει σε πολιτικές που θα αντιβαίνουν στις βασικές ανθρωπιστικές αρχές του.

Την απάντηση δίνει…

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΔΥΤΙΚΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ: Η πρεσβυωπία της Γηραιάς Ευρώπης

 

Toυ Τάκη Θεοδωρόπουλου

Οταν εξελέγη η Μελόνι πρωθυπουργός της Ιταλίας, η προοδευτική Ευρώπη ανέβασε πυρετό. Είναι δυνατόν μια πολιτικός που αναφέρεται στον Μουσολίνι να κυβερνήσει μια χώρα που συμμετείχε στην ίδρυση της τότε ΕΟΚ;

Υπήρχε το άγχος για τη στάση της Ιταλίας απέναντι στην Ουκρανία. Και υπήρχε πάνω απ’ όλα το άγχος για τον τρόπο που θα αντιμετώπιζε η Ιταλία της Μελόνι, χώρα πρώτης υποδοχής, το μεταναστευτικό.

Το μεταναστευτικό, ας μη γελιόμαστε, ορίζει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη λεγόμενη «συντηρητική» και την «προοδευτική» Ευρώπη.

Στις 16 Σεπτεμβρίου ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ, Εργατικός ειρήσθω εν παρόδω, στη διάρκεια επίσκεψής του στην Ιταλία, την αποκάλεσε πρότυπο για τη διαχείριση του προβλήματος.

Ενδιαφέρθηκε για τα στρατόπεδα υποδοχής που έχει δημιουργήσει η Ιταλία στην Αλβανία στα οποία φιλοξενούνται οι ζητούντες άσυλο ώσπου να εξετασθεί το αίτημά τους.

Ενδιαφέρθηκε για τη συμφωνία με τη Λιβύη, τη βασική πηγή τροφοδοσίας μεταναστών στην Ιταλία, η οποία παρέχει στους Λίβυους τεχνογνωσία για την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης στα σύνορα της Ε.Ε.

Προς στιγμήν σκέφθηκα να γράψω στην «πηγή» της. Ομως και η Λιβύη είναι χώρα υποδοχής από Αφρικανούς. Ο πληθυσμός της Αφρικής θα ξεπεράσει τα 2 δισ. Πόσοι απ’ αυτούς θα μετακινηθούν προς την Ευρώπη και πόσους μπορεί να αντέξει η Γηραιά χωρίς να ανατραπούν οι κοινωνικές της ισορροπίες ή να κινδυνεύσουν οι πολιτισμικές της αξίες;

Δεν είναι ζήτημα «φυλετικής καθαρότητας», η οποία ιστορικά οδήγησε την Ευρώπη στις πιο βάρβαρες εκτροπές της Ιστορίας της.

Είναι ζήτημα αντοχής των κοινωνιών και των θεσμών της.

Επρεπε η Γερμανία να αντιμετωπίσει την άνοδο της AfD για να αποφασίσει η πολιτική της ηγεσία ότι η μετανάστευση είναι πρόβλημα; Και να πάρει μέτρα, άτσαλα κατά τη συνήθειά της, τα οποία απειλούν την ουσία των ευρωπαϊκών θεσμών;

Επρεπε η Γαλλία να αντιμετωπίσει την επέλαση της Λεπέν για να αποφασίσει ο νέος πρωθυπουργός της Μισέλ Μπαρνιέ ότι ο έλεγχος της μετανάστευσης είναι η άμεση προτεραιότητα της κυβέρνησής του;

Επειδή δεν είμαστε εξωγήινοι, πώς είναι δυνατόν όλοι αυτοί να κατηγορούσαν ως ρατσιστές όσους τολμούσαν να ψελλίσουν ότι η μετανάστευση είναι το βασικό πρόβλημα της ευρωπαϊκής κοινωνίας;

Πώς να ξεχάσεις την ανοιχτή μητρική αγκαλιά της κ. Μέρκελ το 2015 που την θεωρούσε ευλογία;

Μάλλον για…

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΔΥΤΙΚΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ: Σταυρόλεξο το μεταναστευτικό για την Ευρώπη

 

Του Γιάννη Σιδέρη

Έπρεπε να αυξηθούν δραματικά οι ακροδεξιές δυνάμεις στις εκλογές της Θουριγγίας, της Σαξονίας και του Βρανδεμβούργου, καθώς και του κόμματος της αριστερής Βάγκεκνεχτ με τις αντιμεταναστευτικές θέσεις, για να θορυβηθεί η αρειμάνια κυβέρνηση Σολτς και να κλείσει τα σύνορα.

Βέβαια, το κλείσιμο ήταν πρακτικά αναποτελεσματικό και μικροπολιτικής στόχευσης, αλλά είχε τον συμβολισμό της κατά βούλησιν υπονόμευσης της Σένγκεν.

Τα αποτελέσματα, όμως, των εκλογών όπως και εκείνα της Γαλλίας με την Λεπέν και των βορειοευρωπαϊκών κρατών, καταδεικνύουν τις σοβαρές μετατοπίσεις που συντελούνται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Δεν τρελάθηκαν π.χ. ξαφνικά οι σκανδιναβικές κοινωνίες που επί δεκαετίες ψήφιζαν τους σοσιαλδημοκράτες, να ψηφίζουν τώρα ακροδεξιούς πολιτικούς.

Η στροφή καταδεικνύει την πίεση που αισθάνονται, καθώς τα πλήθη των μεταναστών, και ιδιαίτερα οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί (αυτοί είναι το κυρίως πρόβλημα) αρνούνται συνειδητά να ενταχθούν στις πολιτισμικές συντεταγμένες των χωρών υποδοχής. Δημιουργούν δικές τους παράλληλες κοινότητες, και όταν ξεπεράσουν ένα κρίσιμο ποσοστό, απαιτούν να παρέμβουν στη θεσμική συγκρότηση των χωρών υποδοχής.

Η έλξη του μουσουλμανικού ριζοσπαστισμού είναι αρκετά γοητευτική και μπολιάζει ακόμη και νεότερες γενιές, των οποίων οι γονείς ήλθαν νόμιμα στις ευρωπαϊκές χώρες από τις πρώην αποικίες τους (π.χ Βρετανία, Γαλλία, Βέλγιο), εξωθώντας τους εκτός αποδεκτού κοινωνικού πλαισίου.

Θεωρούν, για παράδειγμα, το Κοράνι σημαντικότερο από τους νόμους του κράτους, στο οποίο διαβιούν.

Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Εγκληματολογικών Ερευνών της Κάτω Σαξονίας (KFN), το 67,8% των μουσουλμάνων μαθητών που φοιτούν σε σχολεία της Γερμανίας δηλώνουν ότι «οι κανόνες του Κορανίου είναι σημαντικότεροι από ό,τι το Σύνταγμα και οι νόμοι» του γερμανικού κράτους. Επιπλέον, το 51,5% θεωρεί ότι «μόνο το Ισλάμ είναι σε θέση να δώσει λύσεις στα προβλήματα της εποχής μας» και το 45,8% ότι «ένα ισλαμικό θεοκρατικό σύστημα είναι το καλύτερο πολίτευμα».

Επίσης, το 36,5% δηλώνει η γερμανική κοινωνία θα ήταν ισχυρότερη, εάν εφαρμόζονταν οι ισλαμικοί κανόνες και το 35,3% εκφράζει κατανόηση για τη βία εναντίον ατόμων τα οποία προσβάλλουν τον Αλλάχ ή τον Μωάμεθ και μάλιστα το 21,25% δικαιολογεί και την ισλαμιστική βία στη Δύση, εφόσον απειλείται το Ισλάμ, ενώ το 18,1% θεωρεί δικαιολογημένη ακόμη και τη χρήση βίας για τη διάδοση και την επιβολή του Ισλάμ (Euronews 2/04/24).

Με βάση τα ανωτέρω, όταν η εύκολη και ανερμάτιστη Αριστερά (εκτός πλέον της Βάγκεκνεχτ) σηκώνει επιτιμητικά το δάκτυλο και χαρακτηρίζει σωρηδόν ως φασίστες όσους ανησυχούν για την πολιτισμική αλλοίωση των χωρών τους, είναι επόμενο ο κόσμος να στρέφεται  σε αυτούς που προσποιούνται ότι τους ακούν.

Παράλληλα αυτή η Αριστερά δεν έχει θέσεις για τη δέουσα λύση. Κι ούτε καν προσπαθεί να παρέμβει στο κοινωνικό σύνολο για να το μεταπείσει προκειμένου να γίνει ευνοϊκό προς τις μεταναστευτικές ροές. Απλώς αρκείται από θέση ναρκισσιστικής «ανθρωπιστικής» αυθεντίας να καταγγέλλει τους άλλους ως «φασίστες».

Δικαιώνονται εκείνοι που …

 

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΔΥΤΙΚΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ: Κουρδικό ενιαίο κράτος

 

Toυ ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

Η επιθετικότητα των ισλαμιστών, των θυμάτων που έχουν δημιουργήσει σε όλες τις μουσουλμανικές κοινότητες στις χώρες της Ε.Ε., όπου έχουν ικανό πληθυσμιακά ποσοστό, δεν θα ανακοπεί με ημίμετρα.

Η λαθροεισβολή συνεχίζεται, η υπογεννητικότητα καλπάζει και οι ταγοί της Ευρώπης, με τιμητικές εξαιρέσεις, «πέρα βρέχει». Το σφαγείο όμως μας περιμένει όλους στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, αν δεν τελέσουμε καθένας το καθήκον του, αν δεν υπερασπιστούμε τα σύνορά μας, την ελληνική, ρωμαϊκή και χριστιανική ταυτότητα των Εθνών μας και της Ευρώπης ως συνόλου, αλλά και την ταυτότητά μας ως λευκών ανθρώπων.

Η ιδεοληπτική λατρεία και υπεράσπιση κάθε είδους υπαρκτής αλλά και πολλών ανύπαρκτων μειονοτήτων έχει καταντήσει ρατσιστική προς τον λευκό, Χριστιανό, Ευρωπαίο άνθρωπο, που αν τύχει και είναι ετεροφυλόφιλος, άνδρας ή γυναίκα που πιστεύει στην παραδοσιακή οικογένεια, στις αξίες που έχτισαν την κοινή μας ταυτότητα, αλλά και στο επιμέρους αξιακό πλαίσιο κάθε Έθνους μας, προκαλεί ντελίριο μίσους και παρανοϊκών ιδεών και πολιτικών στους μηδενιστές, που έχουν πειρατικά πάρει τα ηνία της Ευρώπης.

Ο σύγχρονος κόσμος, χωρίς την Ελλάδα, τη Ρώμη και τον Χριστιανισμό, χωρίς τη συμβολή των Ευρωπαίων λευκών ανθρώπων θα ήταν μια δυστοπία ολοκληρωτισμού. Η δημοκρατία, η ανεκτικότητα, η ειρηνική συνύπαρξη λευκών, μαύρων, κιτρίνων είναι δημιουργήματα του δικού μας πολιτισμού. Χωρίς τις αξίες των ευρωπαϊκών Εθνών, χωρίς την κληρονομιά της Ακρόπολης, του Καπιτωλίου και του Γολγοθά, των τριών στηριγμάτων του σύγχρονου πολιτισμένου κόσμου, ακόμη και οι επικριτές της ∆ύσης δεν θα είχαν τίποτα, θα ζούσαν σε μια εις το διηνεκές δεσποτεία μίσους, βίας, δυσανεξίας σε καθετί διαφορετικό.

Ο σύγχρονος πολιτισμός δεν θα υπήρχε χωρίς εμάς, που τόσο αρέσκονται να μισούν οι αριστεροί μηδενιστές και οι τριτοκοσμικοί συνεργοί τους, ιδίως οι φορείς του ισλαμοφασισμού, του πιο επικίνδυνου σημερινού εχθρού της ασφάλειας και των δικαιωμάτων των πολιτών, και ιδίως των γυναικών, των παιδιών, των ομοφυλοφίλων.

Είναι εξοργιστική η τύφλωση των δήθεν δικαιωματιστών μπροστά σ’ αυτόν τον άμεσο και επικείμενο κίνδυνο. Η Φον ντερ Λάιεν έστειλε επιστολή στις χώρες-μέλη με ημίμετρα για επιστροφές, αλλά και για ενίσχυση της… Τουρκίας με νέο πακτωλό χρήματος των Ευρωπαίων φορολογουμένων. ∆ηλαδή, κάτι σαν να δίνουμε πλούσια χρηματοδότηση στα καρτέλ του Μεντεγίν, της Σιναλόα και στους Αλβανούς ναρκεμπόρους και χασισοκαλλιεργητές, για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα των ναρκωτικών. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε πιο εξοργιστικά παράλογη και ηλίθια αυτοκτονική πολιτική.

Η λαθρομεταναστευτική εισβολή, επιταγή του Κορανίου για επέκταση διά της μετανάστευσης, εν προκειμένω παράνομης, λαθραίας, που χρησιμοποιούν η Τουρκία, το Κατάρ και άλλοι ως όπλο κατά της Χριστιανικής ∆ύσης, με πρώτη γραμμή την Ελλάδα, πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί όπως η πολιορκία ενός κάστρου, με άμεση και σκληρή άμυνα, με τιμωρία των προδοτών των αξιών και της ασφάλειάς μας εντός των τειχών, και με τιμωρία των εχθρών – εδώ τιμωρία και όχι ανταμοιβή της Τουρκίας.

 

Υπάρχουν δύο παράγοντες που μπορούν να αποτελέσουν ισχυρά αναχώματα της ∆ύσης απέναντι στην πλημμυρίδα των παράνομων, στη συντριπτική πλειονότητά τους, μουσουλμάνων.

Το ένα ανάχωμα είναι η αυστηρή φύλαξη -και με νομιμοποίηση των βίαιων απωθήσεων- των ευρωπαϊκών συνόρων, με παράλληλη κατάργηση του δικαιώματος ασύλου σε όποιον μπαίνει παράνομα, κατάργηση κάθε επιδόματος και παροχής, με κράτηση ως την απέλαση σε απομονωμένα νησιά και σε τρίτες μακρινές χώρες, όπως η Ρουάντα και π.χ. η Αιθιοπία. Αυτά θα λειτουργήσουν ως ισχυρό αντικίνητρο.

Το άλλο ανάχωμα, μελλοντικό, είναι η δημιουργία ενιαίου κουρδικού κράτους, αρχικά με την ενοποίηση των κουρδικών κοινοτήτων σε Ιράκ, Ιράν και Συρία, που θα λειτουργήσουν και ως αρχή του τέλους της ισλαμοφασιστικής Τουρκίας. Η μεγαλύτερη κουρδική κοινότητα είναι στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν, που η ανεξαρτησία των υπόλοιπων αδερφών τους θα λειτουργήσει ως παράδειγμα και θρυαλλίδα της ουράνιας, που θα κάψει το πρωτοφασιστικό πολυεθνικό οικοδόμημα του δασκάλου του Μουσολίνι και του Χίτλερ, του Κεμάλ. Ένα ενιαίο κράτος με δεκάδες εκατομμύρια πληθυσμό, που θα ξεκινά κοντά στον Καύκασο, με πρώην τουρκικά, ιρακινά, περσικά και συριακά εδάφη, θα φτάσει να έχει σύνορα με το Ισραήλ, σύμμαχο του πολιτισμένου κόσμου.

Οι σχέσεις των Κούρδων πατριωτών με το Ισραήλ και τις υπηρεσίες του ξεκινούν από το 1948 και τη βραχύβια ∆ημοκρατία της Μαχαμπάντ, υπό τον Μουσταφά Μπαρζανί.

Θα έρθει η ώρα να πληρώσει και η Τουρκία τον αντισημιτισμό της, την υποστήριξη στους γενοκτόνους τρομοκράτες της Χαμάς και της Χεζμπολάχ. Και το βαθύ τουρκικό κράτος το ξέρει και ήδη φοβάται πως, μετά τη Γάζα, τον Λίβανο και το Ιράν, θα έρθει η σειρά των ως τώρα ατιμώρητων γενοκτόνων.

Γι’ αυτό πρέπει να το βουλώσουν οι Απόστολοι του Μαρασμού, όπως τα φερέφωνα του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Χρειάζεται να…

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΔΥΤΙΚΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ: Επτά παρανοήσεις για το Ισραήλ και τον πόλεμο στην Παλαιστίνη

 

Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο

Γράφει ο  Μωρίς Σιακκής

Έλληνας εβραϊκού θρησκεύματος, με καταγωγή από τη Χαλκίδα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Ελλάδα και την Αγγλία και η μεταπτυχιακή του διατριβή ήταν η συγκριτική ανάλυση τριών περιπτώσεων γενοκτονίας, εστιάζοντας στο ρόλο του σύγχρονου κράτους. Έχει χάσει παππού και θεία στο Ολοκαύτωμα, ενώ ο πατέρας του παρασημοφορήθηκε για τη συμμετοχή του στην εκστρατεία του Ρίμινι με τον ελληνικό στρατό.

 

Παρά το «ακαδημαϊκό» μου παρελθόν, δεν συνηθίζω να γράφω πολιτικά άρθρα. Και δεν συνηθίζω να τοποθετούμαι και στα θέματα της Μέσης Ανατολής γιατί, όσο και να προσπαθήσω, θα μου είναι δύσκολο να είμαι αντικειμενικός λόγω του θρησκεύματος μου.

Κάτι όμως η επέτειος της 7ης Οκτωβρίου, κάτι οι συνηθισμένες διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων και, κυρίως, κάποιες ανακρίβειες που αναπαράγονται αμάσητες, αποφάσισα να γράψω ένα σύντομο κομμάτι πάνω στις συνηθέστερες παρανοήσεις για το ζήτημα.

Δεν έχουν επικρατήσει τυχαία αυτές· αποτελούν συνειδητή παραπλάνηση από αυτούς που έχουν συμφέρον να τις επαναλαμβάνουν σε όσους τις πιστεύουν, είτε λόγω άγνοιας είτε γιατί θέλουν να τις πιστέψουν. Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και να ασχοληθώ με τις πιο συνηθισμένες. Ας τις κάνουμε επτά, λόγω της 7ης Οκτωβρίου.

 

1.    «Οι Εβραίοι κατέλαβαν την γη των Παλαιστινίων»

 

Εδώ δεν υπάρχει μία, αλλά τρεις παρανοήσεις.

Πρώτον: ο όρος «Παλαιστίνιοι» δεν υπήρχε κάν πριν από 60 χρόνια. Ούτε η Παλαιστίνη «υπήρχε» πριν από τους Ρωμαίους. Η αρχαία Ιουδαία (η οποία είχε δύο εβραϊκά βασίλεια) μετονομάστηκε σε Παλαιστίνη (Syria Palaestina) από τους κατακτητές Ρωμαίους, για να τιμωρήσουν τους Εβραίους που εξεγέρθηκαν εναντίον τους. Το όνομα αυτό διατηρήθηκε μέχρι τον 20ό αιώνα από όλους τους κατακτητές της περιοχής. Μέχρι την ίδρυση του Ισραήλ, το 1948, ο όρος «Παλαιστίνιος» χαρακτήριζε τόσο τους Άραβες όσο και τους Εβραίους που ζούσαν εκεί.

Δεύτερον: όταν Εβραίοι από όλη την Ευρώπη, πρώτα επί Οθωμανικής διοίκησης (τέλη 19ου αιώνα και αρχές 20ου) και μετά επί Βρετανικής (1917 και μετά) άρχισαν να μεταναστεύουν στην Παλαιστίνη για να γλυτώσουν από τα ευρωπαϊκά πογκρόμ (κυρίως της Ρωσίας) ψάχνοντας γη, την αγόραζαν από γαιοκτήμονες της περιοχής, κυρίως Άραβες. Η γη λοιπόν δεν κλάπηκε, αγοράστηκε.

Τρίτον: το κράτος του Ισραήλ δεν έγινε με το «έτσι θέλω». Μετά την αποχώρηση των Βρετανών, ο ΟΗΕ αποφάσισε τη δημιουργία δύο κρατών στην περιοχή, ενός εβραϊκού και ενός αραβικού.

Οι Εβραίοι το δέχτηκαν και ανακήρυξαν κράτος, οι Άραβες όχι και διακήρυξαν πόλεμο. Τον έχασαν και έτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτοι Άραβες πρόσφυγες. Εκεί ο Αραφάτ είχε την έξυπνη ιδέα να προσεταιριστεί το όνομα, να ονομάσει τους Άραβες «Παλαιστίνιους» και να δημιουργήσει μια νέα εθνική ταυτότητα

 

2.    «Στο Ισραήλ επικρατεί απαρτχάιντ»

 

Απαρτχάιντ είναι η πολιτική που εφάρμοζε η Νότια Αφρική: στην κυριολεξία, διαχωρισμός των μεν (λευκοί) από τους δε (μαύροι). Καμία σχέση με το Ισραήλ. Όλοι οι πολίτες του κράτους, οιασδήποτε θρησκείας και καταγωγής, έχουν ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες. Οι Άραβες του Ισραήλ έχουν πρόσβαση στα ίδια νοσοκομεία και στα ίδια σχολεία με τους Εβραίους, γίνονται γιατροί, αστυνομικοί, αρεοπαγίτες και ότι άλλο θέλουν, έχουν βουλευτές στο ισραηλινό κοινοβούλιο, ενώ ένας από τους πρόσφατους Ισραηλινούς πρέσβεις στην Αθήνα, ήταν Άραβας.


3.    «Το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία»

 

Γενοκτονία είναι η πολιτική απόφαση, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση της εξολόθρευσης μιας ομάδας ανθρώπων λόγω (και μόνο λόγω) της θρησκείας, της φυλής ή κάποιας άλλης ιδιότητάς της, με στόχο τον αφανισμό της. Γι αυτούς που τη διενεργούν, το μόνο τεκμήριο «αθωότητας» ή «ενοχής» αυτών τους οποίους διώκουν, είναι η ταυτότητά τους· και είναι όλοι ένοχοι απλά και μόνο επειδή υπάρχουν, ανήκουν σε αυτή την ομάδα και πρέπει να εξαφανιστούν. Κάνει κάτι τέτοιο το Ισραήλ;

Όχι. Οι άμαχοι που σκοτώνονται μαζικά από τις επιχειρήσεις του στο παρόν, αλλά και στο παρελθόν, είναι αποτέλεσμα ενός πολέμου, το πεδίο του οποίου έχουν επιλέξει οι ηγέτες αυτών των αμάχων, όχι το Ισραήλ. Αυτοί έχουν επιλέξει να χρησιμοποιούν το λαό τους ως ανθρώπινες ασπίδες, έχοντας βάσεις ρουκετών μέσα στον αστικό ιστό κάτω από σπίτια, σχολεία, τζαμιά και νοσοκομεία.

 

4.    «Το Ισραήλ είναι επιθετικό γιατί ο σιωνισμός είναι επεκτατικός»

 

Σιωνισμός, όπως τον έχουν ορίσει οι ιδρυτές του, και όχι όπως τον παραφράζουν οι καλοθελητές, είναι η επιστροφή των Εβραίων στην πατρογονική τους γη, τη Σιών. Και επειδή οι θεωρίες παρερμηνεύονται, ας δούμε ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: το Ισραήλ είναι ίσως το μόνο κράτος στην Ιστορία που νικάει στους πολέμους που δίνει, αλλά η έκτασή του ουσιαστικά παραμένει ίδια. Έκταση που ανέρχεται στα 22.000 τ. χλμ, είναι δηλαδή ίση με την Πελοπόννησο. Και γιατί;

Γιατί θέλει την ειρήνη, όπως κατέδειξε η ιστορική συμφωνία με την Αίγυπτο, στην οποία μετά από έναν (νικηφόρο) πόλεμο, έδωσε πίσω όλη τη χερσόνησο του Σινά, έκτασης 60.000 τ. χλμ. Όπως κατέδειξαν και οι συμφωνίες με την Ιορδανία, τα ΗΑΕ και άλλες αραβικές χώρες. Πού είναι λοιπόν η επέκταση του σιωνισμού; Και για ποια επιθετικότητα μιλάμε, όταν όλοι οι πόλεμοι –εκτός από έναν, το 1956– στα 70 χρόνια ζωής του κράτους ήταν αμυντικοί;

 

5.    «Η κριτική στην πολιτική του Ισραήλ δεν είναι αντισημιτισμός»

 

Πολύ σωστά. Και εγώ, που δεν μπορώ να είμαι αντισημίτης, έχω κάνει κριτική στην πολιτική του Ισραήλ. Με τη διαφορά ότι αυτοί που συνήθως επικαλούνται αυτό το τσιτάτο, το κάνουν για να δικαιολογήσουν το δικαίωμα να κάνουν κριτική ΜΟΝΟ στο Ισραήλ. Έγιναν μήπως διαδηλώσεις στα γραφεία της Παλαιστινιακής αρχής στην Αθήνα, την 8η Οκτωβρίου, αφότου σφαγιάστηκαν, βιάστηκαν και απήχθησαν 1.200 άνδρες, γυναίκες και μωρά σ’ ένα φεστιβάλ υπέρ της ειρήνης;

Έγιναν μήπως εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στις πρεσβείες της Τουρκίας και της Συρίας για τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία που τραβάει μια δεκαετία, έχει δει χρήση χημικών και έχει στοιχίσει μέχρι τώρα τις ζωές 600.000 αμάχων;

Έγιναν δηλώσεις από τους «συνήθεις ύποπτους» για την κατάληψη και τη διάλυση του Λιβάνου από τη Χεζμπολά;

Η κριτική δεν είναι αντισημιτισμός, η επιλεκτική κριτική όμως είναι

 

6.    «Και οι δύο λαοί θέλουν ειρήνη και το δικό τους κράτος»

 

Θα ήθελα να πιστεύω ότι έτσι είναι. Στο κάτω-κάτω, όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο θέλουν φαγητό, στέγη, ασφάλεια και μέλλον για αυτούς και τα παιδιά τους. Με προβληματίζουν όμως κάποια πράγματα που παρατηρώ.

Να βλέπω, δηλαδή, τον απλό λαό στη Γάζα να πανηγυρίζει στις κάμερες μετά τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου.

Να ακούω το σύνθημα «από τον ποταμό στη θάλασσα», που επαναλαμβάνεται στις διαδηλώσεις και που, εάν αποδοθεί κυριολεκτικά (δηλαδή «από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο»), σημαίνει την εξαφάνιση του Ισραήλ.

Να διαβάζω την ανακοίνωση της παλαιστινιακής κοινότητας στην Αθήνα για τον Ιωνά Καρούση, η οποία ουσιαστικά νομιμοποιεί τις ενέργειες της Χαμάς. Θα συνεχίσω να ελπίζω

 

7.    «Λευτεριά στην Παλαιστίνη»

 

Συμφωνώ απόλυτα. Με μία προσθήκη: 

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΔΥΤΙΚΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ: 7η Οκτωβρίου ένα χρόνο μετά

 

Toυ Τάκη Θεοδωρόπουλου

Η Ιστορία δεν αλλάζει με τον τρόπο που καταγράφουν οι αφηγήσεις της, από κεφάλαιο σε κεφάλαιο. Είναι μια διαδικασία αργή. Δεν είναι γραμμική. Τη συνθέτουν γεγονότα ετερόκλητα, άλλα σημαντικά και άλλα ασήμαντα, τα οποία όμως συσσωρεύονται και δημιουργούν το επόμενο βήμα της.

Οσοι τα ζουν ή τα προκαλούν αντιλαμβάνονται εκ των υστέρων τη σημασία τους. Σημαντικά γεγονότα περνούν απαρατήρητα από τους συγχρόνους τους. Σκεφθείτε τι θέση έχει η Σταύρωση του Ιησού στους ιστορικούς της εποχής Του. Οι περισσότεροι δεν αναφέρονται καν σε αυτήν.

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ξεκίνησε την 1η Σεπτεμβρίου του 1939. Είχε ξεκινήσει πολύ πριν. Απλώς η εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία ήταν ο καταλύτης που ενεργοποίησε όλες τις «χημικές» αντιδράσεις που είχαν προηγηθεί και προκάλεσε την έκρηξη.

Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να συμπεράνουμε ότι η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου του 2023 ήταν ο καταλύτης που προκάλεσε την έκρηξη όχι μόνο στη χημεία της Μέσης Ανατολής, αλλά στον κόσμο μας. Ενα χρόνο μετά, οφείλαμε να την τιμήσουμε ως ημέρα πένθους για όλο τον ελεύθερο κόσμο, στον οποίον ανήκει το Ισραήλ. Η θηριωδία της ημέρας εκείνης σηματοδοτεί μια καμπή για το κουβάρι της Μέσης Ανατολής.

Σημασία έχουν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της περιοχής.

Το Ισραήλ, το Ιράν με τους τρομοκράτες που το αντιπροσωπεύουν, τη Χεζμπολάχ, τους Χούθι, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη.

Η Ευρώπη είπατε;

Αλήθεια, πού είναι;

Εκεί που ήταν εδώ και χρόνια. Αντικρίζει με τα κιάλια της ένα ακόμη πρόβλημα που την αφορά, σαν να μην την αγγίζει. Οταν ξεκινήσει ο Γ’ Παγκόσμιος, η Ευρώπη θα συνεδριάσει για να αποφασίσει δημοκρατικά εάν ξεκίνησε.

Εμείς, εσύ κι εγώ, αγαπητέ αναγνώστη, δεν μπορούμε να επηρεάσουμε τις κινήσεις των μεγάλων πρωταγωνιστών του δράματος. Μας αφορά, όμως, ο τρόπος με τον οποίο το αντιμετωπίζουμε. Κοινώς, η πρόσληψη αυτού που συνέβη ένα χρόνο πριν.

Μια μαύρη αφίσα δηλώνει ότι η 7η Οκτωβρίου δεν είναι τρομοκρατική ενέργεια. Είναι πράξη αντίστασης του παλαιστινιακού λαού. Κάτι ελάχιστοι διαδηλώνουν με παλαιστινιακές σημαίες και ζητούν ειρήνη. Ευγενές το αίτημά τους, όλοι θέλουμε ειρήνη, πλην όμως και η ειρήνη έχει το κόστος της. Αυτό βέβαια είναι το ήσσον.

Το μείζον είναι ότι προχθες, ημέρα πένθους, όχι μόνο για το Ισραήλ αλλά για τον ελεύθερο κόσμο, περίμενα κάποιο φόρο τιμής απέναντι στα θύματα της σφαγής από την πολιτική εκπροσώπηση της δημοκρατίας μας.

Μόνον η κυβέρνηση. Οι υπόλοιποι τηρούν αιδήμονα σιωπή. Ωσάν να μη συνέβη.

Θα μου πείτε είχαν σοβαρά ζητήματα, παγκοσμίου εμβελείας, όπως το δίλημμα Ανδρουλάκης ή Δούκας.

Τι να την κάνεις τη Μέση Ανατολή όταν…

 

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΙΣΛΑΜΟΜΑΛΑΚΙΑ: Μαθήματα Ισλαμικής θεολογίας by AI

 Toυ ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ

 ΜΑΘΗΜΑ 1ο

Ρώτησα την ΑΙ: Πώς ένας μάρτυρας του Αλλάχ θα είναι σε θέση να ικανοποιήσει τις 72 παρθένες; Θα έχει επαρκή στύση; Τι λένε οι χαντίθ γι' αυτό;

ChatGPT said:

"Η αναφορά στις "72 παρθένες" στον ισλαμικό παράδεισο αποτελεί μια δημοφιλή, αλλά και παρερμηνευμένη εικόνα, κυρίως μέσα από τις χαντίθ (παραδόσεις που αποδίδονται στον προφήτη Μωάμεθ).

Ωστόσο, για να απαντήσουμε με ακρίβεια στο ερώτημά σου, θα αναλύσουμε το θέμα με βάση τις ισλαμικές πηγές:

1. Το ζήτημα των 72 παρθένων

Η ιδέα ότι οι μάρτυρες που πεθαίνουν για την πίστη τους θα λάβουν 72 παρθένες στον παράδεισο βασίζεται σε μια συγκεκριμένη χαντίθ που συζητά την ανταμοιβή τους. Οι γυναίκες αυτές, οι οποίες αναφέρονται ως 'χοούρ' (ūr al-ʿĪn), περιγράφονται ως όμορφες παρθένες. Ωστόσο, υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες σχετικά με τη φύση αυτών των παρθένων, όπως αν είναι πνευματικά όντα ή αν ο αριθμός είναι συμβολικός.

2. Σωματική κατάσταση στον παράδεισο

Σύμφωνα με την ισλαμική πίστη, οι άνθρωποι στον παράδεισο θα έχουν τέλεια και ανανεωμένα σώματα, χωρίς τις αδυναμίες και τους περιορισμούς που υπάρχουν στη γήινη ζωή. Ορισμένες χαντίθ αναφέρουν ότι οι πιστοί θα έχουν την ικανότητα να απολαμβάνουν πλήρως τις απολαύσεις του παραδείσου, συμπεριλαμβανομένων των σεξουαλικών. Ως εκ τούτου, υπάρχουν χαντίθ που υπονοούν ότι οι άνδρες στον παράδεισο θα έχουν πλήρη σωματική λειτουργία, συμπεριλαμβανομένης της στύσης.

3. Τι λένε οι χαντίθ

Ορισμένες χαντίθ περιγράφουν τον παράδεισο ως έναν τόπο όπου οι φυσικές απολαύσεις μεγιστοποιούνται. Αναφέρονται παραδείγματα που μιλούν για την αναγέννηση των ανθρώπων με μεγαλύτερη δύναμη και αντοχή σε διάφορες δραστηριότητες. Σε σχέση με τις σεξουαλικές απολαύσεις, ορισμένες χαντίθ υπαινίσσονται ότι οι άνθρωποι στον παράδεισο θα είναι σε θέση να απολαμβάνουν τέτοιου είδους χαρές χωρίς περιορισμούς, περιλαμβάνοντας και τη σωματική ικανότητα.

Παρόλα αυτά, αυτές οι περιγραφές είναι συχνά συμβολικές και προορίζονται να μεταφέρουν την ιδέα ενός υπερφυσικού παραδείσου, και όχι ακριβείς φυσιολογικές καταστάσεις. Οι ερμηνείες διαφέρουν, με ορισμένους μελετητές να θεωρούν αυτές τις περιγραφές ως μεταφορικές.

4. Συμβολισμός και παρανόηση

Πολλές από τις αναφορές για τις 72 παρθένες έχουν παρερμηνευθεί, ειδικά στον σύγχρονο διάλογο γύρω από το Ισλάμ. Ο σκοπός των περιγραφών αυτών μπορεί να είναι περισσότερο η έκφραση της υπερβατικής ανταμοιβής και όχι η απλή σαρκική απόλαυση. Η ιδέα είναι ότι ο παράδεισος προσφέρει απόλυτη ευτυχία και ανταμοιβές που ξεπερνούν τις γήινες προσδοκίες.

Συμπέρασμα

Σύμφωνα με τις χαντίθ, η σωματική ικανότητα στον παράδεισο, περιλαμβανομένης της σεξουαλικής απόλαυσης, παρουσιάζεται ως τέλεια. Ωστόσο, πολλές από αυτές τις περιγραφές μπορεί να είναι συμβολικές, δίνοντας έμφαση στις υπερφυσικές απολαύσεις και όχι στις ακριβείς φυσιολογικές λειτουργίες όπως τις γνωρίζουμε στη γήινη ζωή."

Το ξέρουν αυτό οι βομβιστές αυτοκτονίας;

Δηλαδή μπορεί να μην είναι σαρκική αλλά... πνευματική η απόλαυση;

Ανατινάχτηκαν και θα μείνουν με τον... βομβητή στο χέρι;

Ο μον ντιέ!

 

ΜΑΘΗΜΑ 2ο

Μια που την βρήκα πρόθυμη την ΑΙ, είπα να εμβαθύνω στα θέματα της ισλαμικής πίστης.

Ρώτησα: Αν ένας βομβιστής αυτοκτονίας χάσει το μόριό του λόγω της έκρηξης, πώς θα συνευρεθεί με τις 72 παρθένες. Θα του το αντικαταστήσει ο Αλλάχ;

ChatGPT said:

"Σύμφωνα με την ισλαμική θεολογία και τις παραδόσεις των χαντίθ, η πίστη περιγράφει ότι οι πιστοί που εισέρχονται στον παράδεισο θα αποκτήσουν τέλεια, ανανεωμένα σώματα. Αυτό σημαίνει ότι οποιεσδήποτε σωματικές βλάβες ή ελλείψεις που υπέστησαν κατά τη διάρκεια της ζωής τους – ή ακόμα και κατά τη στιγμή του θανάτου, όπως στην περίπτωση ενός βομβιστή αυτοκτονίας – δεν θα υπάρχουν πλέον στον παράδεισο.

1. Αναγέννηση των Σωμάτων στον Παράδεισο

Σύμφωνα με την ισλαμική πίστη, τα σώματα των πιστών στον παράδεισο θα είναι τέλεια, χωρίς ατέλειες ή ασθένειες. Επομένως, αν κάποιος υποστεί σωματική ζημιά κατά τη διάρκεια του θανάτου, ο Αλλάχ θεωρείται ικανός να του δώσει ένα νέο, ανανεωμένο σώμα στον παράδεισο, απαλλαγμένο από κάθε είδους ελάττωμα ή βλάβη. Υπάρχουν αρκετές χαντίθ που αναφέρουν ότι οι άνθρωποι θα επιστρέψουν στην αρχική τους τέλεια μορφή.

2. Πνευματική και Σωματική Κατάσταση στον Παράδεισο

Η θεολογία του Ισλάμ περιγράφει τον παράδεισο ως ένα μέρος όπου οι άνθρωποι θα απολαμβάνουν πλήρως πνευματικές και σωματικές χαρές, και οποιεσδήποτε φυσικές ατέλειες θα διορθωθούν από τον Αλλάχ. Αυτό υποδηλώνει ότι, ακόμα κι αν κάποιος υποστεί σωματικές βλάβες ή ακρωτηριασμό στη γήινη ζωή, δεν θα περιοριστεί από αυτές στον παράδεισο.

3. Συμβολισμός των Απολαύσεων στον Παράδεισο

Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές από τις περιγραφές σχετικά με τις σωματικές απολαύσεις στον παράδεισο είναι πιθανό να είναι μεταφορικές ή συμβολικές. Για πολλούς μουσουλμάνους θεολόγους, αυτές οι αναφορές μπορεί να έχουν σκοπό να δώσουν έμφαση στην ιδέα ότι ο παράδεισος θα προσφέρει απεριόριστη χαρά και ευτυχία, πέρα από τις γήινες φυσικές απολαύσεις που γνωρίζουμε. Το πώς θα πραγματοποιηθούν ακριβώς αυτές οι απολαύσεις είναι ένα ζήτημα που πολλές φορές αντιμετωπίζεται ως μυστήριο ή υπερβατικό.

Συμπέρασμα

Σύμφωνα με την ισλαμική πίστη, οποιαδήποτε σωματική βλάβη ή απώλεια που μπορεί να υποστεί κάποιος κατά τη διάρκεια της ζωής ή του θανάτου του δεν θα επηρεάσει την κατάσταση του σώματος στον παράδεισο. Ο Αλλάχ θεωρείται ότι θα παρέχει ένα τέλειο και ανανεωμένο σώμα σε όσους εισέρχονται στον παράδεισο, επιτρέποντάς τους να απολαμβάνουν τις υποσχόμενες ανταμοιβές, συμπεριλαμβανομένων των απολαύσεων που περιγράφονται στις χαντίθ."

Ξαναρώτησα: Αν το μόριο που είχε εν ζωή ο βομβιστής αυτοκτονίας ήταν πολύ μικρό, με το τέλειο σώμα που θα έχει στον Παράδεισο θα έχει μεγαλύτερο;

ChatGPT said:

"Σύμφωνα με την ισλαμική θεολογία, η κατάσταση στον παράδεισο δεν εστιάζει τόσο στις φυσικές λεπτομέρειες του σώματος με τον τρόπο που τις αντιλαμβανόμαστε στη γήινη ζωή. Το βασικό μήνυμα είναι ότι οι πιστοί στον παράδεισο θα έχουν τέλεια και ανανεωμένα σώματα, χωρίς ελαττώματα ή περιορισμούς. Οι παραδοσιακές πηγές δεν αναλύουν τέτοιου είδους λεπτομέρειες για τα φυσικά χαρακτηριστικά, όπως το μέγεθος του μορίου.

1. Η Φύση των Σωμάτων στον Παράδεισο

Η ισλαμική παράδοση αναφέρει ότι τα σώματα των πιστών θα είναι τέλεια και θα έχουν ιδιότητες ανώτερες από εκείνες που είχαν κατά τη διάρκεια της γήινης ζωής. Αυτό σημαίνει ότι οι πιστοί δεν θα βιώνουν σωματικές ατέλειες, προβλήματα ή περιορισμούς που είχαν εν ζωή. Αν και οι χαντίθ δεν αναφέρονται σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες όπως το μέγεθος του μορίου, η ιδέα της τελειότητας των σωμάτων στον παράδεισο υποδηλώνει ότι οποιεσδήποτε γήινες ανησυχίες θα πάψουν να υφίστανται.

2. Πνευματική Έμφαση και Ανώτερες Απολαύσεις

Πολλές από τις περιγραφές του παραδείσου στις χαντίθ εστιάζουν σε πνευματικές και ανώτερες απολαύσεις, πέρα από τις σωματικές. Το μέγεθος ή άλλες φυσικές πτυχές του σώματος πιθανώς δεν είναι το κεντρικό σημείο, καθώς ο παράδεισος προσφέρει ευρύτερες μορφές χαράς και πληρότητας που ξεπερνούν τις υλικές και σαρκικές ανησυχίες της γήινης ζωής.

3. Συμβολική Ερμηνεία

Η ερμηνεία των απολαύσεων στον παράδεισο, συμπεριλαμβανομένων των σωματικών, μπορεί να θεωρηθεί συμβολική. Οι περιγραφές για τις απολαύσεις εκεί συχνά αποσκοπούν στο να δείξουν την απόλυτη ευτυχία και ικανοποίηση που θα προσφέρει ο παράδεισος, ανεξαρτήτως των γήινων μέτρων και αντιλήψεων.

Συμπέρασμα

Η ισλαμική παράδοση δεν επικεντρώνεται σε λεπτομέρειες όπως το μέγεθος του μορίου στον παράδεισο. Η έννοια της τελειότητας που υποστηρίζεται για τους πιστούς στον παράδεισο υποδηλώνει ότι τέτοιες ανησυχίες είναι περιττές, καθώς οι απολαύσεις και η ευτυχία στον παράδεισο θα υπερβαίνουν τις γήινες επιθυμίες και προσδοκίες."

Δεν με κάλυψε και επέμεινα: Τελικά, υπάρχουν 72 παρθένες στον Παράδεισο ή τζάμπα ανατιναζόμαστε;

ChatGPT said:

Η έννοια των "72 παρθένων" στον ισλαμικό παράδεισο έχει γίνει αντικείμενο πολλών παρερμηνειών και ανακριβειών, ειδικά στο πλαίσιο του σύγχρονου διαλόγου για το Ισλάμ και τον μαρτυρικό θάνατο. Για να κατανοήσουμε τι πραγματικά διδάσκει το Ισλάμ, πρέπει να εξετάσουμε τις ισλαμικές πηγές με προσοχή και να διαχωρίσουμε τον συμβολισμό από την κυριολεκτική ερμηνεία.

1. Οι Χαντίθ και οι 72 Παρθένες

Η ιδέα ότι οι μάρτυρες θα λάβουν "72 παρθένες" προέρχεται από κάποιες χαντίθ που αποδίδονται στον Προφήτη Μωάμεθ. Οι παρθένες αυτές περιγράφονται ως 'χοούρ' (ūr al-ʿīn), πνευματικά όντα που θα είναι σύντροφοι των πιστών στον παράδεισο. Ωστόσο, πολλές από αυτές τις περιγραφές θεωρούνται από τους ισλαμικούς μελετητές ως συμβολικές και όχι κυριολεκτικές. Ο αριθμός "72" μπορεί να θεωρηθεί συμβολικός και να μην αναφέρεται σε πραγματικό αριθμό γυναικών, αλλά σε μια αφθονία ευλογιών και χαρών στον παράδεισο.

2. Ο Παράδεισος ως Χώρος Ευλογιών

Στην ισλαμική θεολογία, ο παράδεισος περιγράφεται ως ένας χώρος υπερβατικών και αιώνιων απολαύσεων. Αυτές οι απολαύσεις δεν περιορίζονται μόνο στις φυσικές ή σαρκικές απολαύσεις, αλλά περιλαμβάνουν πνευματική ευτυχία, ψυχική ηρεμία και την ένωση με τον Θεό. Πολλοί μελετητές θεωρούν ότι οι αναφορές στις παρθένες είναι συμβολικές των ευλογιών που θα προσφέρει ο Αλλάχ στους πιστούς.

3. Ο Μαρτυρικός Θάνατος και οι Παρερμηνείες

Η έννοια του μαρτυρικού θανάτου (shaheed) στο Ισλάμ αφορά κυρίως τη θυσία κάποιου για τον Αλλάχ, υπερασπίζοντας την πίστη ή την κοινότητα, και όχι την αυτοκτονία ή τη βία κατά αθώων. Ο μαρτυρικός θάνατος θεωρείται ύψιστη πράξη πίστης, αλλά η θυσία του εαυτού μέσω τρομοκρατικών ενεργειών δεν είναι συμβατή με τη διδασκαλία του Ισλάμ. Η αυτοκτονία και η δολοφονία αθώων απαγορεύονται ρητά στο Κοράνι και τις χαντίθ.

4. Συμπέρασμα

Η ιδέα των 72 παρθένων δεν πρέπει να λαμβάνεται κυριολεκτικά ή ως κίνητρο για πράξεις βίας, όπως η αυτοκτονία με βόμβα. Ο πραγματικός στόχος του παραδείσου στην ισλαμική πίστη δεν είναι οι φυσικές ή σαρκικές απολαύσεις, αλλά η επίτευξη αιώνιας ευτυχίας, ειρήνης και εγγύτητας με τον Αλλάχ. Ο δρόμος προς τον παράδεισο σύμφωνα με το Ισλάμ απαιτεί ειλικρινή πίστη, καλοσύνη, φιλανθρωπία και σεβασμό προς τη ζωή.

Επομένως, η "ανατίναξη" δεν αποτελεί έγκυρο ή αποδεκτό μέσο απόκτησης των ευλογιών του παραδείσου."

Μου τα μάσαγε η ΑΙ και ζήτησα περαιτέρω διευκρινίσεις: Μετά την συνεύρεση με τον μάρτυρα του Αλλάχ στον Παράδεισο, οι 72 παρθένες προφανώς δεν θα παραμείνουν παρθένες. Τι θα γίνει μετά; Θα κάνει παρθενορραφή ο Αλλάχ ή ο μάρτυρας θα συνευρίσκεται πλέον με μη παρθένες;

ChatGPT said:

Η έννοια των "72 παρθένων" στον παράδεισο, όπως περιγράφεται στις ισλαμικές χαντίθ, έχει συμβολικό χαρακτήρα και δεν πρέπει να εκλαμβάνεται κυριολεκτικά σε τέτοιες λεπτομέρειες όπως η διατήρηση της παρθενίας μετά από συνεύρεση.

1. Συμβολισμός και Πνευματική Διάσταση

Οι 'χοούρ' (ūr al-ʿīn), που αναφέρονται ως παρθένες στον παράδεισο, περιγράφονται περισσότερο ως πνευματικά και υπερβατικά όντα παρά ως ανθρώπινες γυναίκες με γήινες ιδιότητες. Στην ισλαμική θεολογία, πολλές από τις περιγραφές του παραδείσου είναι αλληγορικές και σκοπεύουν να δείξουν την απόλυτη ευτυχία και χαρά που θα βιώσουν οι πιστοί. Η ιδέα της παρθενίας σχετίζεται περισσότερο με την αγνότητα, την ομορφιά και την τέλεια κατάσταση, και όχι με τις φυσικές ή βιολογικές πτυχές της παρθενίας όπως τις αντιλαμβανόμαστε στη γη.

2. Η Αιώνια Φύση των Απολαύσεων στον Παράδεισο

Ο παράδεισος στην ισλαμική πίστη περιγράφεται ως ένας χώρος όπου οι απολαύσεις και οι ευλογίες είναι ατελείωτες και αιώνιες. Οι "παρθένες" στον παράδεισο θεωρούνται ότι βρίσκονται σε μια κατάσταση αιώνιας αγνότητας και τελειότητας, και αυτό σημαίνει ότι δεν υπόκεινται στους γήινους κανόνες και περιορισμούς, όπως η απώλεια της παρθενίας. Οι απολαύσεις του παραδείσου δεν επηρεάζονται από τις φυσικές διαδικασίες που ισχύουν στη γήινη ζωή.

3. Συμβολισμός της Παρθενίας

Η παρθενία στον παράδεισο μπορεί να θεωρηθεί περισσότερο ως σύμβολο ανανέωσης και αέναης αγνότητας παρά ως μια βιολογική κατάσταση που μπορεί να "χάσει" κάποιος. Οι χοούρ στον παράδεισο παραμένουν αγνές και τέλειες σε κάθε στιγμή, και αυτό σημαίνει ότι η κατάσταση της "παρθενίας" τους είναι διαρκής, πέρα από οποιεσδήποτε γήινες αντιλήψεις.

4. Συμπέρασμα

Η έννοια της παρθενίας στον παράδεισο δεν έχει τις ίδιες βιολογικές ή φυσικές πτυχές που ισχύουν στη γη. Η περιγραφή των 72 παρθένων στις χαντίθ συμβολίζει την αιώνια αγνότητα και τελειότητα που θα απολαύσουν οι πιστοί στον παράδεισο. Επομένως, δεν υπάρχει ζήτημα "απώλειας" της παρθενίας ή ανάγκης "παρθενορραφής", καθώς ο παράδεισος λειτουργεί πέρα από τα γήινα πρότυπα και περιορισμούς."

Για να μην έχετε κενά.

 

ΜΑΘΗΜΑ 3ο


You said:

Μια πιστή στο Ισλάμ, όταν πεθαίνει, συναντάει τον άντρα της που σκοτώθηκε ως μάρτυρας του Αλλάχ και τον βρίσκει να απολαμβάνει τις 72 παρθένες! Είναι σωστό αυτό για τη γυναίκα;

ChatGPT said:

"Σύμφωνα με την παραδοσιακή ισλαμική διδασκαλία, η υπόσχεση για τις 72 παρθένες αφορά τους άνδρες μάρτυρες που θυσιάζονται για τον Αλλάχ. Η θέση της γυναίκας στον Παράδεισο δεν περιγράφεται με τον ίδιο τρόπο. Ωστόσο, στο Ισλάμ, ο Παράδεισος θεωρείται τόπος απόλυτης δικαιοσύνης και ανταμοιβής για όλους τους πιστούς, άνδρες και γυναίκες. Οι γυναίκες πιστές που πηγαίνουν στον Παράδεισο αναμένεται να έχουν απόλυτη ευτυχία, αντάξια της δικαιοσύνης και της ευσπλαχνίας του Αλλάχ. Ορισμένοι ερμηνευτές αναφέρουν ότι μια γυναίκα μπορεί να ενωθεί με τον σύζυγό της, αν το επιθυμεί, ή να έχει διαφορετικές ανταμοιβές, όπως η αιώνια ευτυχία, χωρίς τις ίδιες αναφορές στις "72 παρθένες" . Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτές οι ιδέες βασίζονται σε ερμηνείες των γραφών και μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τον ισλαμικό λόγιο ή τη θρησκευτική σχολή."

Πες το πιο απλά, ΑΙ μου: το Ισλάμ είναι "θρησκεία" των ανδρών. Οι γυναίκες απλώς δεν υφίστανται.

Θες τον αντρούλη σου;

Θα είσαι η 73η.

 

 ΜΑΘΗΜΑ 4ο :