Τον γιδοβοσκό κατάφερε και τον πήρε πολιτικό όμηρο η αντιδημοκράτησα και νοσταλγός της δραχμής ζωήτσα. pic.twitter.com/ZnOj1Q4wch
— test tester (@hellasspecial) March 15, 2025
Η είδηση έπεσε σαν βόμβα.
Η Πλεύση Ελευθερίας δήλωσε πως «δεν νομιμοποιεί τον διορισμό του Τασούλα από τον κ. Μητσοτάκη» (13/1).
Υποθέτω πως η δήλωση δεσμεύει και την πρόεδρο και τον Διαμαντή και τους άλλους δυο, τρεις βουλευτές του κόμματος.
Συνεπώς η χώρα παραμένει ακέφαλη.
Υπάρχει βεβαίως μια λεπτομέρεια. Ο Τασούλας δεν διορίστηκε αλλά εκλέχθηκε κατά το Σύνταγμα σε τρεις ψηφοφορίες από τη Βουλή στην οποία μετείχαν και η πρόεδρος και οι υπόλοιποι.
Αλλά η πρόεδρος της Πλεύσης έχει ένα γινάτι με τον πρώην πρόεδρο της Βουλής. Την αντιμετώπιζε πάντα ως κουραστικό και θορυβώδες νούμερο.
Την καταλαβαίνω. Αλλά τι να κάνουμε; Τα έχουν αυτά η ζωή και η Ζωή.
Αντιθέτως η περίπτωση του Βελόπουλου είναι λιγότερο προσωπική. Ο άνθρωπος ενοχλήθηκε επειδή ο νέος Πρόεδρος είναι υπό «δικαστική διερεύνηση».
Είναι;
Οχι.
Και τι δεν κατάλαβε τότε ο Βελόπουλος;
Τα όρια της επιστήμης.
Να του τα εξηγήσουμε. Αν κάποιος αρπαγμένος υποβάλλει μηνύσεις της επινόησής του κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας, του προέδρου της Βουλής ή του αντιπροέδρου του Εδεσσαϊκού αυτό δεν καθιστά τους μηνυόμενους αντικείμενα «δικαστικής διερεύνησης».
Αντιθέτως μάλλον καθιστά τον μηνυτή περιστατικό που χρειάζεται επείγουσα ιατρική αντιμετώπιση.
Κατόπιν αυτών θα ανατρέξω άλλη μια φορά στην οξύνοια του Ευάγγελου Αντώναρου, πρώην Καραμανλή, πρώην Προκόπη, πρώην Τσίπρα και μάλλον νυν Κασσελάκη.
Τι λέει λοιπόν ο σοφός μετά τον ανασχηματισμό; Το αυτονόητο.
Πως ένας δρόμος υπάρχει. «Παραίτηση του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Αμεση προσφυγή στις κάλπες. Φυσικά με υπηρεσιακή κυβέρνηση και άλλον πρωθυπουργό. Τίποτε λιγότερο» (ανάρτηση 14/3).
Αλλά για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν λέει τίποτα. Τον νομιμοποιεί ή δεν τον νομιμοποιεί; Διώκεται ή δεν διώκεται ο άνθρωπος;
Ασε που δεν έχουμε νεότερα κι από τον Κασσελάκη. Μήπως αναλάβει πρωθυπουργός της υπηρεσιακής κυβέρνησης; Γιατί σιωπά ο σοφός;
Φυσικά δεν είναι δουλειά μου να ξεδιαλύνω το μπέρδεμα που έχει δημιουργηθεί. Ας τα βρουν μεταξύ τους.
Ακόμη περισσότερο που (για να είμαι ειλικρινής) μπορεί η Ζωή με τον Διαμαντή να άφησαν τη χώρα ακέφαλη αλλά έχουν μεγαλύτερη πλάκα από τους άλλους.
Ξέρετε γιατί;
Επειδή …
Η μοναδική συγκάλυψη που έκανε ο Μητσοτάκης,ήταν η προδοσία αυτουνού του τσόγλανου.
— Ελεύθερος Πολιορκημένος 🇬🇷 (@AleaJactaEst101) March 13, 2025
Αλλά είναι "καλό παιδί",ο Κυριάκος μας.
Ας συγκυβερνήσει τώρα με τον γιδοβοσκό,κ με την μουρλή στην αξιωματική αντιπολίτευση. pic.twitter.com/uJuLngcFEF
Toυ Γιάννη Σιδέρη
Όλο και πιο συχνές είναι οι εμφανίσεις του Αλέξη Τσίπρα στη δημόσια ζωή, επιταχύνοντας τα βήματα του rebranding, αφού τους απόντες τους λησμονεί η ξέφρενη ταχύτητα της εποχής μας.
Γι’ αυτό και επιχειρεί να παρουσιαστεί ως συμβουλάτορας με συσσωρευμένη πείρα. Αλλά οι συμβουλές του εμπεριέχουν το στοιχείο της προσωπικής ιδιοτέλειας και αφορούν στην επανενεργοποίησή του.
Έτσι, στον πρόλογο του βιβλίου του Γιάννη Μπαλάφα για τα έργα και τις ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης «καθιστά», λέει, «ευδιάκριτη και την ανάγκη για ένα νέο βηματισμό από την Αριστερά και όλες τις δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις της χώρας».
Ο λόγος κατά τον Αλέξη είναι «σοβαρός», αφού: «Γίνονται πλέον κάθε μέρα όλο και πιο ορατά τα βράχια προς τα οποία η πατρίδα οδηγείται από το σημερινό καθεστώς. Βράχια οικονομικά, κοινωνικά, εθνικά, αξιακά».
Ο Αλέξης και το κόμμα του ξέρουν από βράχια. Τα είδε ιδίοις όμμασι, και όχι εκ του μακρόθεν με κιάλια, κατά την περήφανη διαπραγμάτευση. Τότε που έντρομος κατανόησε ότι οδηγεί το πλοίο της χώρας στα βράχια. Και ταυτόχρονα ένιωσε ανακουφισμένος συνειδητοποιώντας ότι πλέον στην πολιτισμένη Ελλάδα δεν γίνονται εκτελέσεις «στο Γουδί».
«Δασκαλεύει» βεβαίως ότι η παρούσα κατάσταση «καθιστά ευδιάκριτη και την ανάγκη για ένα νέο βηματισμό από την Αριστερά και όλες τις δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις της χώρας». Και χθες επεσήμανε την ανάγκη για «ένα νέο βηματισμό από την Αριστερά και όλες τις δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις. Ένα βηματισμό που απομακρύνει από τα χθεσινά στερεότυπα και πλησιάζει τις νέες ανάγκες με νέα μέσα οργάνωσης της δημοκρατίας, αποφασιστικότητας και ενότητας».
Είναι σαν να λέει «Ακούς Ανδρουλάκη;».
Όμως, ποιες είναι σήμερα οι δυνάμεις της Αριστεράς, οι λεγόμενες δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις της χώρας;
Είναι Αριστερά ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει στις τάξεις του τον πρόεδρο Φάμελλο – εποχής Τσίπρα βεβαίως – που βρέθηκε στη φρικαλέα σκηνοθεσία τη βραδιά του Ματιού ως βουβό και άβουλο πρόσωπο, και σήμερα ξεσπαθώνει για τα Τέμπη; (δεν εστιάζουμε στο Μάτι, εστιάζουμε στις κατηγορίες Φάμελλου για τα Τέμπη).
Είναι Αριστερά ο Νίκος Παππάς, καταδικασμένος 13-0;
Ή ο Πολάκης που ολημερίς βρίζει και καταγγέλλει στο όνομα της Αριστεράς, αν και πρώην δραχμιστής, οπαδός του Καζάκη, σύμφωνα με τον Νίκο Βούτση;
Είναι αριστερά ο αλητήριος ευρωβουλευτής, πρώην μπασκετμπολίστας Νίκος Παππάς, που ακόμη δεν διεγράφη από την ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ; (και γιατί να διαγραφεί; Παρόμοια έγραφε και η υπόγα των τρολ του ΣΥΡΙΖΑ κατά την ορμητική τους άνοδο, όπως κατέγραψε τότε η εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη;).
Για να μην μακρηγορούμε, ήταν το συνολικό αποτέλεσμα της διακυβέρνησης Τσίπρα, αυτό που περιμέναμε ως Αριστερά;
Συν τοις άλλοις και με προγραφές ανεξάρτητων δημοσιογράφων (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι αλλά δεν είναι οι τηλεοπτικοί σταρ που αναγνωρίζει η μάζα), για να σιγήσουν την κριτική τους;
Είναι Αριστερά τα ξέφτια του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η «Νέα Αριστερά» που αγωνίζεται να ανέλθει όχι στη βάση εισόδου στη Βουλή του 3%, αλλά έστω στο 2%;
Είναι Αριστερά το ΜέΡΑ 25 του Βαρουφάκη, ο οποίος κάποτε συνήρπασε το πανελλήνιο, και τώρα πολλοί τύπτονται που τον πίστεψαν;
Είναι Αριστερά το Κίνημα Δημοκρατίας του Stefanos, που μόλις τελείωσαν τα fit γυμναστήρια και οι βόλτες με τη Φάρλι και τον Τάιλερ, τελείωσε και το γκλάμουρ ενδιαφέρον των πρωϊνάδικων;
Είναι Αριστερά το αυταρχικό προσωποπαγές μόρφωμα της Ζωής, που έγραψε στα παλαιά της υποδήματα (αν υποτίθεται ότι κυκλοφορεί με τέτοια - που δεν κυκλοφορεί), την ψήφο του λαού στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου του 2023, και στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση επέλεξε και αντικατέστησε τους επιλεγέντες από τη λαϊκή ψήφο με την «Μπλε», τον Μπιμπίλα και τον σύζυγο;
Είναι Αριστερά το ΚΚΕ που έχει ηττηθεί στρατηγικά (τουλάχιστον στην ορατή εποχή μας), και μάλλον αμετάκλητα μετά την πτώση του Υπαρκτού, και το οποίο μόνο στη θεωρία είναι επαναστατικό κόμμα, περιμένοντας αιωνίως «να ωριμάσουν ο συνθήκες»; Και στο ενδιάμεσο αφήνει το ΠΑΜΕ σε ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής, τις οποίες ζηλεύει ο νυν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν έχει τις συνδικαλιστικές δυνάμεις να μιμηθεί.
Ο Αλέξης γράφει και άλλα για να υποστηρίξει την ανάγκη συμφωνίας των «προοδευτικών» δυνάμεων: «Στις σημερινές συνθήκες, λέει, που βλέπουμε να μετακινούνται βίαια οι τεκτονικές πλάκες της παγκόσμιας γεωστρατηγικής, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους, όχι μόνο για την οικονομία αλλά και για τη δημοκρατία στη χώρα, για τη θέση της στον κόσμο, ακόμα και για την ακεραιότητά της».
Δηλαδή δεν θα μας σώσει το λιμάνι του Πούτιν, όταν ο ίδιος έλεγε ενώπιον του Πούτιν ότι «είμαστε ναυτικός λαός που ξέρει να βρίσκει ασφαλή λιμάνια»;
Πώς από το ασφαλές λιμάνι βρεθήκαμε να «μετακινούνται βίαια οι πλάκες της παγκόσμιας γεωστρατηγικής» και να είμαστε σε επικίνδυνο σημείο;
Και στη συνέχεια ο Πούτιν, άσπλαχνος σύντροφος, τον κάρφωσε στον Ολάντ ότι ζητούσε μηχανές έκδοσης χαρτονομισμάτων για να τυπώσει δραχμές.
Το βασικό πρόβλημα του Αλέξη είναι ότι…
Θες για πρόεδρο Γκιαούρη ή το Νίκο Φαραντούρη...;#Σταλινισμος #Αριστερα #Συριζα #Φαραντουρης #τσιρκο pic.twitter.com/Xti8lDipxg
— lifestalin.com (@lifestalin_com) August 28, 2024
Tόσους μήνες αναρωτιόμουν πώς θα καλυφθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το κενό του αξεπέραστου διδύμου Παπαδημούλη και Κούλογλου που δεν εξελέγησαν με τον καθημαγμένο ΣΥΡΙΖΑ.
Αναρωτιόμουν δηλαδή ποιος θα μεταφέρει την εθνική μπουρδολογία στις Βρυξέλλες, ποιος θα κάνει «αντιπολίτευση εξωτερικού», ποιος θα λύνει κρίσιμα διεθνή προβλήματα στο παρολί.
Και φυσικά ποιος θα φοβερίζει την Αρτα από το Στρασβούργο με κανένα παραπολιτικό περί της ακατάβλητης αντιπολιτευτικής του δραστηριότητας.
«Στην Κομισιόν φέρνει το θέμα της τριχόπτωσης ο Μπάμπης».
Ευτυχώς διασώθηκε από τη σφαγή ο Αρβανίτης. Τώρα κυνηγάει τους υπόλοιπους στην Ευρωβουλή να συζητήσουν στην ολομέλεια για τα Τέμπη και να καλέσουν τον επίτροπο Μεταφορών Τζιτζικώστα να απολογηθεί.
Τρεις φορές έχει απορρίψει την ιδέα του η Διάσκεψη των Προέδρων.
Ευλόγως. Εχει καμία ειδική αρμοδιότητα η Ευρωβουλή για σιδηροδρομικά ή άλλα δυστυχήματα;
Οχι.
Είχε καμία σχέση ο τότε περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας και νυν επίτροπος με το δυστύχημα;
Ούτε.
Επιμύθιο. Ο Αρβανίτης κάνει ό,τι μπορεί αλλά μάλλον τον έχουν πάρει χαμπάρι από την εποχή της «μικρής Μαρίας» στον Εβρο.
Ευτυχώς όμως έχουμε new entry. Φαραντούρης.
Πήγε λέει στη Συρία κι επιστρέφοντας έπιασε με αποφασιστικότητα κι από τα μούτρα την Υπατη Εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ενωσης Κάγια Κάλας.
Τι της ζήτησε;
«Αμεση διενέργεια εκλογών από τη μεταβατική κυβέρνηση», «σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», «τήρηση της αρχής της αντιπροσωπευτικότητας κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος της Συρίας» κ.λπ.
Πολύ ωραία. Μόνο που τίποτα από τα παραπάνω δεν εξαρτάται από τον Φαραντούρη με ή χωρίς την Κάλας. Είτε συμφωνούν, είτε διαφωνούν μεταξύ τους, τρεις σκασίλες έχουν οι τζιχαντιστές με τα φισεκλίκια στη Δαμασκό σε τι συμφωνούν και σε τι διαφωνούν.
Τι θα τους πει δηλαδή η Κάλας; «Μάγκες, κάντε εκλογές και κανονίστε με το Σύνταγμα μη σας πλακώσει ο Φαραντούρης»;
Λίγο χλωμό το βλέπω.
Είναι, ας πούμε, σαν να διαπραγματεύονται το μέλλον της Γροιλανδίας ο Κασσελάκης με τον Φάμελλο. Μπορεί να συμφωνήσουν σε πολλά, μπορεί να λύσουν και το πρόβλημα, αλλά ούτε που θα το πάρουν χαμπάρι οι Γροιλανδοί.
Γι’ αυτό τελικά είμαι αισιόδοξος για το μέλλον της φυλής. Βάσκανος μοίρα παρόπλισε Παπαδημούλη και Κούλογλου.
Είμαι βέβαιος όμως ότι …
Δεν (λογο)κρίνω! pic.twitter.com/4OYp7VFau7
— Ghpainting (@Ghpainting4) March 11, 2025
Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΩΒΑΙΟΥ
Οταν στην πολιτική χρειάζεται να εξηγήσεις για ποιο λόγο κάνεις ό,τι κάνεις ή αρχίζεις τις διευκρινίσεις και τα «δεν καταλάβατε…», έχεις ένα σοβαρό πρόβλημα.
Αυτό συμβαίνει εδώ και καιρό με το ΠΑΣΟΚ και η πρόταση δυσπιστίας ήταν μία χαρακτηριστική εκδήλωση του προβλήματος. Το πώς εξελίχθηκε η συζήτηση στη Βουλή την προηγούμενη εβδομάδα το απέδειξε.
Ποιο λόγο είχε τελικά ο Νίκος Ανδρουλάκης να συνυπογράψει ένα κείμενο με τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΝΕΑΡ και – κυρίως – την Πλεύση Ελευθερίας;
Ναι, δεν διαθέτει τους 50 βουλευτές που απαιτούνται για την κατάθεση της πρότασης. Θα μπορούσε και θα όφειλε όμως να είναι πιο επιλεκτικός, από τη στιγμή που για κάποιον ανεξήγητο λόγο επέμενε σε αυτήν την πρωτοβουλία και δεν του αρκούσε μία προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση. Τώρα πρέπει να εξηγεί.
Γιατί ταυτίστηκε με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, γιατί ταυτίστηκε με τις διάφορες εκδοχές του ΣΥΡΙΖΑ και – κυρίως – γιατί επέλεξε να εγκλωβιστεί σε μία πρόταση δυσπιστίας, που μοιραία θα τον υποχρεώνει να απολογείται για πολύ καιρό.
Ξεκίνησε με την παραδοξολογία, ότι κάνει πρόταση μομφής στην κυβέρνηση, αλλά δεν ζητάει εκλογές· μετά είπε ότι ζητάει· όμως δεν εξηγεί πώς θα σχηματίσει κυβέρνηση αν δεν συνεργαστεί με τον Φάμελλο, τον Χαρίτση και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Και πλέον τρέχει και δεν φτάνει, προσπαθώντας να διώξει από πάνω του τη ρετσινιά του συνεργάτη όλων αυτών και βλέποντας την Πλεύση Ελευθερίας να τον προσπερνά στις δημοσκοπήσεις με άνεση και χαλαρότητα.
Με το που έληξε κατά τον γνωστό, άδοξο τρόπο η διαδικασία της δυσπιστίας, το ΠΑΣΟΚ απολογείται.
Ξορκίζει τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ (πόσο μάλλον με την Κωνσταντοπούλου), όχι όμως ομόθυμα. Αλλοι σπεύδουν να την διαψεύσουν και άλλοι την βλέπουν ως στρατηγική επιλογή. Στον πυρήνα της βρίσκεται μία στείρα αντι-Μητσοτακική εμμονή, όχι κάποια πολιτική φιλοσοφία και πάντως, είναι πιθανό το θέμα «συνεργασίες» να εξελιχθεί σε αφορμή για μία επεισοδιακή συζήτηση και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.
Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει σανίδα σωτηρίας. Παγιδευμένος στη δημοσκοπική του περιδίνηση θέλει τώρα να εμφανίζεται ως δυνάμει κυβερνητικός εταίρος.
Και κάπως έτσι, το σκηνικό αποκτά μία σουρεαλιστική νότα.
Τα διάφορα κόμματα της αντιπολίτευσης ισχυρίζονται ότι θέλουν εκλογές, δίχως κανένα να διαθέτει σοβαρά διαπιστευτήρια κυβερνησιμότητας και ταυτόχρονα, μιλούν για συνεργασίες γενικές και αόριστες, ενώ το ένα απορρίπτει το άλλο.
Ισως είναι μάταιο να περιμένει κανείς κάτι καλύτερο. Και πάντως, ειδικά σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ, προξενεί μία βαθιά απορία η υποτίμηση της καθοριστικής παραμέτρου που δεν είναι άλλη από τον κεντρώο χώρο. Και αυτός τρομάζει όταν ακούει «ΣΥΡΙΖΑ» και «Ζωή Κωνσταντοπούλου».
Υπάρχουν φορές βέβαια, που οι πολιτικοί συσχετισμοί μεταβάλλονται και δια της αδράνειας. Επειδή όμως φαίνεται ότι δεν βρισκόμαστε εκεί…
— Ανδρέας Πετρουλάκης (@anpetroulakis) March 17, 2025
Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΟΥΣΟΥΛΗ
Δεν έχει καμία πρωτοτυπία να επιδιώκει κανείς με έναν ανασχηματισμό την ανακοπή μιας αρνητικής συνθήκης και τη διαμόρφωση μιας στιγμής νέας αφετηρίας. Είναι συνηθισμένο οι άνθρωποι της εξουσίας να πιστεύουν ότι αυτό που χάθηκε μπορεί να ανακτηθεί και ο χρόνος που έφυγε να κυλήσει από την αρχή. Κάθε σχετική φαντασία θα συναντηθεί με τη ματαιότητά της.
Ο ανασχηματισμός των ημερών θα υπακούσει και αυτός στη γνωστή πια μηχανική και θα αφομοιωθεί πριν το καταλάβουν οι ενδιαφερόμενοι στην ήδη εγκατεστημένη ατμόσφαιρα και θα τον πάρει αλύπητα μαζί της η ήδη διαμορφωμένη τροπή των πραγμάτων.
Στον έκτο χρόνο της διακυβέρνησης το σχήμα στην εξουσία έχει απολέσει κάθε δυνατότητα πολιτικής δημιουργικότητας και αξιοποίησης συνεπώς, με συγκεκριμένο αποτέλεσμα και χειροπιαστό για τους ανθρώπους στην καθημερινή τους ζωή, του διαθέσιμου τυπικά χρόνου, ως το καλοκαίρι του 2027.
Και η πιο καλή διακηρυγμένη πρόθεση, αν γίνει δεκτή ως ειλικρινής στο απαιτητικό μέτωπο της κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης, χρειάζεται τη σύνοδο πολλών παραγόντων για να γίνει πράξη.
Ο πρώτος και κύριος είναι η αντοχή και η ανθεκτικότητα των εμπλεκομένων στην αναγκαία σύγκρουση που απαιτεί η υλοποίηση μιας πολιτικής επιλογής. Και η αντίστοιχη πολιτική εργασία, ώστε κάτι να αλλάξει στην πράξη, ώστε να πάμε σε μια καλύτερη επόμενη φάση.
Η κυβέρνηση αυτή ξεκίνησε τον βίο της μέσα σε ιδανικές πολιτικές συνθήκες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ηττηθεί, υψηλού βαθμού εμπιστοσύνη τη συνόδευε για μακρύ χρόνο, μια προσδοκία αλλαγών στο κράτος, μια αναμονή βελτίωσης της καθημερινής ζωής, μια ελπίδα και προοπτική ατομικής και συλλογικής προόδου φάνηκε να κερδίζει, η πίστη ότι η χώρα μπορεί να κινηθεί γρήγορα και καλύτερα έμοιαζε να γεννάει μια συγκρατημένη και επιφυλακτική αλλά υπαρκτή αυτοπεποίθηση. Η απουσία αντιπολίτευσης και η ανυπαρξία μετώπων με το παρελθόν που αντιπροσωπεύει διευκόλυναν την πορεία και άνοιγαν τους δρόμους μιας μεταρρυθμιστικής πράξης, που σαν οξυγόνο είχε και έχει ανάγκη η χώρα.
Εν τω μεταξύ αμείλικτος ο χρόνος που χάθηκε θα σε κρίνει, πριν έρθουν οι πλατείες, και τη βουβή διαβρωτική του φθορά θα την ακούσεις όταν δεν υπάρχει πια εύκολη επιστροφή.
Τότε πλέον μια ποιοτική μεταβολή έχει συντελεστεί και δεν απομένει παρά κάτι απρόβλεπτο, κάτι τυχαίο ίσως, που θα γίνει ο οργανωτής της εμπειρίας, που θα ανακεφαλαιώσει αυτό που αργά-αργά γεννήθηκε στον χρόνο και αναζητούσε ευκαιρία και λόγο να βγει στο φως. Εάν και όταν μια τέτοια συνθήκη τεθεί σε κίνηση, όλα θα τεθούν με τη σειρά τους από την αρχή. Και αυτό που υπήρξε θα αφήσει πίσω του τον εαυτό του.
Εκεί βρισκόμαστε σήμερα. Εκεί που ο ανασχηματισμός μάς παρουσιάζεται ως απόπειρα νέας αρχής, μια άλλη τον έχει προσπεράσει. Δεν χρειάζονται ούτε μετρήσεις ούτε ποιοτικές έρευνες για να ακούσει κανείς την κοινωνική αγωνία που έχει πια ποικιλότροπα αναζητήσει φωνή.
Είμαστε πολύ μακριά από εκείνο το 2019, που έδινε την εικόνα μιας νέας αρχής.
Τα Τέμπη – συχνά μια τραγωδία αφυπνίζει – έχουν ανακινήσει τα δεδομένα του βάθους και …
— Ανδρέας Πετρουλάκης (@anpetroulakis) March 15, 2025
Πριν από κάθε ανασχηματισμό αναρωτιόμαστε ποιοι θα γίνουν υπουργοί. Μέχρι και στοιχήματα πέφτουν.
Σπανίως συζητάμε τι θα κάνουν αυτοί που γίνονται υπουργοί. Δεν το κουβεντιάζουμε ούτε καν μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους.
Εντάξει! Υπάρχουν τα ΦΕΚ αρμοδιοτήτων, για τα οποία ενίοτε τσακώνονται όσοι κατέχουν τους θώκους, αλλά αυτά είναι γενικόλογα και τυπικά. Δεν έχουμε κάποια «περιγραφή θέσης» (job description, που λένε και οι Αγγλοσάξονες) για να βρούμε τους καταλληλότερους. Ετσι, μπορεί στην ίδια κυβέρνηση να δούμε να κάθονται στα υπουργικά έδρανα ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και ο κ. Γεράσιμος Γιακουμάτος. Αυτό έγινε στην αλήστου μνήμης κυβέρνηση του κ. Αντώνη Σαμαρά μετά τον ανασχηματισμό τον Ιούνιο του 2014.
Πριν απ’ όλα πρέπει να δούμε το ισχύον προσοντολόγιο για τις επίζηλες αυτές θέσεις και μετά να αναρωτηθούμε αν και κατά πόσον αυτό ταιριάζει με τις σύγχρονες ανάγκες.
Μέχρι στιγμής ξέρουμε ότι οι υπουργοί επιλέγονται αναλόγως με όσα –γεωγραφικώς ή εσωκομματικώς– φοβάται ο εκάστοτε πρωθυπουργός.
Μετά κρίνονται πόσο καλά τον υπηρετούν. Το πρώτο χαρακτηριστικό ενός υπουργού είναι αυτό που λέει το όνομά του: «δηλώνει την προσφορά υπηρεσίας ή τη βοήθεια σε κάποιον, ενώ έχει και τη σημασία του υπηρετώ, βοηθώ, συντρέχω» (Liddell & Scott). Οσοι νομίζουν ότι τα παραπάνω ρήματα «υπηρετώ, βοηθώ, συντρέχω» έχουν να κάνουν με τον λαό, είναι τουλάχιστον ρομαντικοί.
Το πολύ λογικό καθήκον ενός υπουργού είναι να υπακούει τον πρωθυπουργό.
Σε αυτήν τη διακυβέρνηση δεν αρκεί μόνο αυτό. Πρέπει οι υπουργοί να το δηλώνουν κάθε τόσο. Οφείλουν να τον μνημονεύουν σε κάθε τρεις προτάσεις: «όπως είπε ο κύριος Μητσοτάκης», «όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός» κ.λπ. «Ο πρωθυπουργός παίρνει τις καλύτερες αποφάσεις», είπε ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ κ. Θανάσης Κοντογεώργης (ΕΡΤ, 10.3.2025).
Βεβαίως, γίνονται υπουργικά συμβούλια. Τυπικώς εκεί διατυπώνονται προτάσεις ή αντιρρήσεις, βελτιώνεται το σχέδιο των συμβούλων του πρωθυπουργού, συνδιαμορφώνεται η κυβερνητική πολιτική. Μετά λειτουργεί ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, δηλαδή όλοι οφείλουν να υποστηρίξουν τις δημοκρατικώς ληφθείσες αποφάσεις. Αλλά όσοι νομίζουν ότι στα υπουργικά συμβούλια γίνεται συζήτηση, ή εκφράζονται εναλλακτικές προτάσεις, ανήκουν στη χορεία εκείνων που προείπαμε, των ρομαντικών.
Η χρησιμότητα των υπουργών είναι μελλοντική. Οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες αν κάτι πάει στραβά. Είτε φταίνε είτε φταίει η ασυζήτητη πολιτική.
Σε κάθε ανασχηματισμό δημιουργούνται προσδοκίες. Οχι για το τι θα κάνουν οι υπουργοί, αλλά για το ποιοι θα είναι. «Νέο ξεκίνημα» θα πουν οι κυβερνητικοί, «μία από τα ίδια» θα πουν οι άλλοι.
Σπανίως υπάρχουν εκπλήξεις και ουδέποτε κάποιος ανασχηματισμός άλλαξε το κλίμα. Οι ελπίδες φουντώνουν μόνο κατά τον πρώτο σχηματισμό κάποιας κυβέρνησης. «Αν μπορούσε να φέρει υπουργούς από το εξωτερικό, τότε, πράγματι, ο ανασχηματισμός θα ήταν μια καλή λύση», σάρκασε ο συνάδελφος Κώστας Γιαννακίδης («Τα Νέα», 10.3.2025), αλλά έτσι όπως είναι διαρθρωμένο το πολιτικό σύστημα φοβόμαστε πως το «εξωτερικό», γενικώς, δεν φτάνει. Μια καλή λύση θα ήταν ο πλανήτης Κρύπτον, απ’ όπου κατάγονται ο Σούπερμαν και η Σουπεργούμαν.
Ενας υπουργός καλείται να κάνει τα πάντα και τίποτε συγκεκριμένο.
Δεν γνωρίζουμε, για παράδειγμα, γιατί αποπέμφθηκε ο κ. Χρήστος Σταϊκούρας. Είχε κάποιους στόχους να υλοποιήσει και δεν τα κατάφερε;
Δεν ξέρουμε καν αν είχε στόχους. Εκείνα τα γαλάζια ντοσιέ που μοιράστηκαν στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο μπήκαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Επαιξαν για λίγο στα ΜΜΕ και μετά ουδείς τα ξαναείδε.
Σε λίγο καιρό θα μιλάμε πάλι για…
Ναι αλλά ο Βορίδης έγινε Υπουργός Μετανάστευσης και θα τους στείλει πίσω 🤡🤡🤡#βοριδης #λαθρο #λαθροεισβολη #αντικατασταση_πληθυσμων pic.twitter.com/y81D0oeAbK
— Εθνική Ομάδα Μιμιδίων (@EOM_memes) March 17, 2025
Ευτυχισμένος ο Μάκης Βορίδης!
— Ο Σκρουτζ της Κηφισιάς 💰 (@ScroogeKifissia) March 17, 2025
Καλωσορίζει τα πρώτα "προσφυγόπουλα" με ελληνοποιήσεις, επιδόματα και σπίτια!
Μπράβο Μάκη, κι εσύ υπάλληλος του Σόρος! 🤢 pic.twitter.com/eQEznXsntk
● Ο Μάκης Βορίδης κάποτε ηγείτο (με χαρακτηριστική αποτυχία) του εθνικιστικού κόμματος «Ελληνικό Μέτωπο». Το κόμμα αυτό εξαϋλώθηκε, διότι ο ηγέτης αποκαρδιώθηκε με το ποσοστό 0,09% (ισοδυναμεί με 6.751 ψήφους) που έλαβε στις εθνικές εκλογές του 2004. Τότε, όπως δείχνουν τα νούμερα, δεν έπεισε ούτε καν τον εθνικιστικό χώρο ότι μπορούσε να τον εκπροσωπήσει επαρκώς.
● Ακόμα κι αυτά τα εκλογικά ψίχουλα τα έλαβε διότι υποσχόταν να δείξει «κόκκινη κάρτα» στους λαθρομετανάστες και να σταματήσει τον εποικισμό της Ελλάδας από αλλοδαπούς (βλ. σχετικές αφίσες του Ελληνικού Μετώπου).
● Τώρα, ως υφιστάμενος του Μητσοτάκη, πάλι υπόσχεται (μέσω της πλατφόρμας Χ) ότι έλαβε από εκείνον την εντολή να αντιμετωπίσει «την παράνομη μετανάστευση, οργανώνοντας τις επιστροφές των παράνομων μεταναστών. Θα εξαντλήσω κάθε νομική και διοικητική δυνατότητα στην κατεύθυνση αυτή. Οι παράνομοι μετανάστες δεν είναι καλοδεχούμενοι στην Ελλάδα!».
● Η πολιτική Μητσοτάκη είναι όντως εναντίον των παράνομων μεταναστών – τους νομιμοποιεί όλους και ησυχάζει το κεφάλι του από μια σκοτούρα που ταλανίζει μόνο τους… μπυθουλαίους ψηφοφόρους.
Αυτό θα κάνει κι ο Μάκης: νομιμοποιήσεις και…
— Ανδρέας Πετρουλάκης (@anpetroulakis) March 15, 2025
Ε μα πχια! Το φάγατε το παιδί https://t.co/fgkEwRMP6v
— Εθνική Ομάδα Μιμιδίων (@EOM_memes) March 17, 2025
Αυτό το γκομπλιν δηλαδή που υποκλίνεται στον Ερντογάν ήταν τόσο καλό σαν υπουργός εξωτερικών και δεν τον έπιασε ο ανασχηματισμός;;#γεραπετριτης #ανασχημαρισμος #ανασχηματισμο #κυβέρνηση_Μητσοτάκη pic.twitter.com/MpnSjNRBiH
— Εθνική Ομάδα Μιμιδίων (@EOM_memes) March 16, 2025
Δεν είναι μόνο ο #Δοξιάδης με τα σκάνδαλα εις βάρος του.
— Νικόλας Λύκος (@NikolasLykoss) March 17, 2025
Δεν είναι μόνο ο #Τσάφος που αναγνώριζε το ψευδοκράτος και την Τουρκική κατοχή στην Κύπρο μας.
Είναι και ο γνωστός γυμνοσάλιαγκας γιουσουφάκι των Τούρκων #Λοβέρδος που ήρθε για να μείνει στο ΥΠΕΞ.
Για του λόγου το αληθές… pic.twitter.com/EXtkMQhfbR
Τι ανθρωπάκι είναι αυτό ρε σείς…
— Πάνος Συνοδινός (@SinodinosP) March 17, 2025
Ρε Κυριακο, έκανες τον άλλον υπουργό απλα επειδή και μόνο σε έγλειφε;
Ρεζιλη.
pic.twitter.com/bd2cdv3lRA
Δεν έχει καμια σημασία που ο Λοβερδος θέλει συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο.
— Πάνος Συνοδινός (@SinodinosP) March 17, 2025
Σημασία έχει που βρήκε το κουμπί του Κυριάκου!
(Πάλι καλά να λεμε που δεν τον έβαλε στο Εξωτερικών)#ΜΕ_ΤΟΝ_ΚΥΡΙΑΚΟ #ανασχηματισμός pic.twitter.com/mLUY7nu03x
Δηλαδή παίρνεις έναν άνθρωπο (του κοινωνικού σου περιγύρου), τον κάνεις υπουργό για να βγάλεις την "υποχρέωση" και δεν ψάχνεις (έστω επιδερμικά) πόσους σκελετούς έχει στη ντουλάπα.
— Ας πρόσεχες. (@As_prosexes) March 16, 2025
Που να ξέρουμε
— Ιερώνυμος boss (@JeronymoBoss2) March 17, 2025
Παραιτήθηκε
Έφυγε
τι τα σκαλίζετε τώρα pic.twitter.com/6dhnOx0S9V
Μόνο μπάμιες κυρ Δοξιάδη μου. Με τις υγείες σου. pic.twitter.com/UDNeIhR58T
— Φαήλος Κρανιδιώτης (@failosK) March 16, 2025
Αν κατάλαβα καλά, μπορεί η αντιπολίτευση να βγάζει βρώμες για τους υπουργούς της ΝΔ, κι αυτοί να παραιτούνται…
— Πάνος Συνοδινός (@SinodinosP) March 17, 2025
ΕΤΣΙ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΕΤΕ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΜΩΡΕ?
#Δοξιαδης pic.twitter.com/ubcSOT1dbd
— Ας πρόσεχες. (@As_prosexes) March 16, 2025
Ναι αλλά ο Βορίδης έγινε Υπουργός Μετανάστευσης και θα τους στείλει πίσω 🤡🤡🤡#βοριδης #λαθρο #λαθροεισβολη #αντικατασταση_πληθυσμων pic.twitter.com/y81D0oeAbK
— Εθνική Ομάδα Μιμιδίων (@EOM_memes) March 17, 2025
Ευτυχισμένος ο Μάκης Βορίδης!
— Ο Σκρουτζ της Κηφισιάς 💰 (@ScroogeKifissia) March 17, 2025
Καλωσορίζει τα πρώτα "προσφυγόπουλα" με ελληνοποιήσεις, επιδόματα και σπίτια!
Μπράβο Μάκη, κι εσύ υπάλληλος του Σόρος! 🤢 pic.twitter.com/eQEznXsntk
Μη βιάζεσαι, Κυριάκο. Άσε να γίνουν 5 εκατομμύρια πρώτα, και βλέπουμε. Δηλαδή τώρα δεν χαίρεσαι που η Ελλάδα μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική κοινωνία; Τόσοι επενδυτές να πάνε χαμένοι; Κι αυτό το "παράνομων", πολύ σκληρό και άκαρδο, βρε παιδί μου. Παράτυπους δεν τους λέγατε μέχρι… https://t.co/gRN7nXKsm0
— Θάνος Τζήμερος (@ThanosTzimeros) March 15, 2025
Γατόπαρδος Παρασκευή: Πρόγραμμα έχουμε
— Ομάδα Αλήθειας (@omadaalithias) March 16, 2025
Γατόπαρδος Σάββατο: Πρόγραμμα θα φτιάξουμε pic.twitter.com/zMcPBWwB3F
Καραμέρος:"Θέλουν να πουλήσουν το Μπούρτζι, γιατί εκεί κρύβουν το χαμένο βαγόνι με το ξυλόλιο για τα Αμερικάνικα Drοnes".
— Φαήλος Κρανιδιώτης (@failosK) March 16, 2025
Με Νίκο Φίλη στο Υπουργείο Παιδείας θα είχε έρθει ήδη το Harvard… pic.twitter.com/diT2ZwdSFR
— Ιωσήφ Φουσέ (@JosephFouce) March 16, 2025
Ώρα να πάει η Ραλλία στην Ακρόπολη να εμποδίσει την πώλησή της…
— Ιωσήφ Φουσέ (@JosephFouce) March 16, 2025
Ας είναι το Μπούρτζι το τελευταίο μνημείο που ξεπουλήσανε σ´ αυτή τη χώρα για να γίνει πατσατζίδικο.. pic.twitter.com/38YJezGm1o
Μιλάμε για το απόλυτο κλάμα. Η κατάσταση πλέον περνάει σφαίρα της ιατρικής. pic.twitter.com/2i6R9O84Ga
— Georghy Zhukov (@GeorghyZhukov) March 17, 2025
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Έχω μεγάλη επιφύλαξη αν η ΝΔ είναι όντως πρώτη στις δημοσκοπήσεις pic.twitter.com/euZsRu1emD
— LouellaDeVil (@MsLouellaDeVil) March 17, 2025
Εξετάσαμε τη δήλωση Παππά και τη βρήκαμε ΟΚ. Δεν είμαστε για πεϊνερλί τέτοιες ώρες. pic.twitter.com/uz2CNnvNbu
— Georghy Zhukov (@GeorghyZhukov) March 17, 2025
Ο Συριζα δεν αλλάζει με τίποτα.
— George Lee (@Harhalas) March 17, 2025
Σύντομα στο 3%! pic.twitter.com/Uo47qjv5BP
Φοβούνται ωρε τα παλικάρια που κερνάνε πεϊνιρλί?🤣 https://t.co/2yeekaBmTz
— Θειος Σκρουτζ (@skroutzmcduck) March 16, 2025
Πού να μαυρίσει ο έρμος; 30 εξάμηνα κλεισμένος σπίτι διαβάζει Πολιτική Δικονομία και όλο κόβεται. pic.twitter.com/NiS2M6MC31
— Φαήλος Κρανιδιώτης (@failosK) March 16, 2025
2017: Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλίκία 92 ετών, μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητας της αθλητικής
δημοσιογραφίας, ο Θόδωρος Νικολαΐδης. Hταν ο άνθρωπος που το 1955, δημιούργησε μια από τις
πιο επιτυχημένες εφημερίδες της χώρας, το «Φως των ΣΠΟΡ».
2017: Αφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 90 ετών ο θρύλος του Rock and Roll Τσακ Μπέρι.
2017: Πέθανε σε ηλικία 80 ετών η κορυφαία Αμερικανίδα χορογράφος Tρίσα Μπράουν (Trisha Brown)
