Αυτός είναι. Πάντα αυτός ήταν. Η πιο χαρακτηριστική του φωτογραφία. Μάτι, 23 Ιουλίου 2018. Το Μάτι ως συλλογικό μας τραύμα. 104 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πόσοι άλλοι στιγματίστηκαν εσαεί. Η μυρουδιά έσπαζε ρουθούνια, τα μάτια έτσουζαν και τα μπαλκόνια της χώρας ακόμα και σε μεγάλες αποστάσεις (το θυμάμαι στην Τήνο που ήμασταν) γέμιζαν αποκαΐδια.
ΝουΔο-ΣΥΡΙΖΑίοι ΕΘΝΙΚΟΙ ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΕΣ: Νάτος! Νάτος!
Αυτός είναι. Πάντα αυτός ήταν. Η πιο χαρακτηριστική του φωτογραφία. Μάτι, 23 Ιουλίου 2018. Το Μάτι ως συλλογικό μας τραύμα. 104 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πόσοι άλλοι στιγματίστηκαν εσαεί. Η μυρουδιά έσπαζε ρουθούνια, τα μάτια έτσουζαν και τα μπαλκόνια της χώρας ακόμα και σε μεγάλες αποστάσεις (το θυμάμαι στην Τήνο που ήμασταν) γέμιζαν αποκαΐδια.
ΝουΔο-ΣΥΡΙΖΑίοι ΕΘΝΙΚΟΙ ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΕΣ: Η απολογία της καραμανλικής συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ
Του ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
Δεν χρειάζεται το χάρισμα της Πυθίας για να προβλέψει κανείς τι θα έλεγε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Προκόπης Παυλόπουλος, στη συνέντευξή του στον Νίκο Χατζηνικολάου, μετά τα μεσάνυχτα της Δευτέρας, 7 Ιουλίου.
Οπαδός της καραμανλικής συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ (του Κώστα Καραμανλή, του χρεοκόπου, στις κυβερνήσεις του οποίου υπήρξε σημαίνον στέλεχος), υποστηρίζοντας τον Αλέξη Τσίπρα για το συνολικό πακέτο της παρουσίας του και όχι για τις συνεχείς αναθεωρήσεις που επέβαλε η ανάγκη στη διάρκεια της πολιτικής διαδρομής του, επί της ουσίας δικαιολογεί τη δική του στάση, που είναι πιο συνεκτική απ’ όσο του παλαιού φίλου του: είναι η στάση ενός παλαιοκομματικού, που επιδιώκει να βρίσκεται και ξέρει πώς στα πράγματα.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος εμφανίστηκε κατά πρώτον για να επιβεβαιώσει αν όντως κρατήθηκαν πρακτικά στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Είπε ότι ορθώς δεν δόθηκαν όταν ζητήθηκαν από πολιτικούς, επειδή έτσι έπρεπε να γίνει. Αλλά επιβεβαίωσε τα πρακτικά. Άλλωστε, η διαρροή τους αναζωπύρωσε τη συζήτηση για το 2015 και, ιδίως, για την απόπειρα του Τσίπρα να αναβαπτιστεί στη λήθη του χρόνου. Αλλά εκτός απ’ αυτό το σημείο, το οποίο κινητοποίησε κυρίως όσους είχαν βρεθεί απέναντι στις επιλογές του Τσίπρα, όχι μόνο την ημέρα του δημοψηφίσματος αλλά από την αρχή της παρουσίας του στα πολιτικά πράγματα του τόπου, ο Προκόπης Παυλόπουλος ρωτήθηκε και πήρε θέση για πολλά ακόμα θέματα της θεσμικής σχέσης του με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όλα έχουν νόημα και όλα απαιτούν απομυθοποίηση.
Ας τα δούμε ένα ένα:
Ηρωισμός χωρίς αντίκρισμα: Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας φτιάχνει ένα ηρωικό αφήγημα για τον εαυτό του. Ζήτησε, λέει, ρητά από τον Τσίπρα να δηλώσει, μετά την αναγγελία του δημοψηφίσματος, ότι «αν την άλλη Κυριακή –που δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι– το αποτέλεσμα είναι αρνητικό, την ίδια ώρα πρέπει να δηλώσεις ότι αυτό είναι ένα αποτέλεσμα το οποίο θα χρησιμοποιήσεις για εκ νέου διαπραγμάτευση, σαν μια ετυμηγορία του ελληνικού λαού. Και κατόπιν τούτου, αυτό το πράγμα δεν είναι δυνατόν σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ότι μας οδηγεί εκτός ευρώ». Επιπλέον, ισχυρίζεται ότι προσπάθησε, μαζί με τον Γιούνκερ, να ξαναμπεί η χώρα σε πρόγραμμα και, συνεπώς, να ματαιωθεί το δημοψήφισμα. Η εμμονή στο δημοψήφισμα, όμως, παρέμεινε, η χώρα μπήκε σε capital control (αυτονόητο, αφού δεν υπήρχε ενεργό πρόγραμμα χρηματοδότησης μιας οικονομίας με πήλινα πόδια που κατέρρευσαν) και ο Πρόεδρος παρέμεινε παρατηρητής μιας δυσοίωνης κατάστασης.
Τουλάχιστον, εμείς, που δεν είχαμε καμία δυνατότητα, κατεβαίναμε στα συλλαλητήρια του Ναι και γράφαμε υπέρ της Ευρώπης και της ανάγκης να μη βρεθούμε εκτός. Εκείνος;
«Νέα Δεκεμβριανά 2008»: Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε αναφορά στις δύο θητείες του που συζητήθηκαν: στη θητεία του στο υπουργείο Εσωτερικών, που είχε την ευθύνη και της Δημόσιας Τάξης, που αποθεώθηκε με την καταστροφή του κέντρου της Αθήνας, τον Δεκέμβριο του 2008, από τα επεισόδια που προκάλεσαν «εξεγερμένοι» με ορμητήριο τα Εξάρχεια – επεισόδια που αποκλήθηκαν «νέα Δεκεμβριανά», μια που η ρεβάνς του Εμφυλίου είναι διάχυτη στη ρητορική και τις επιλογές της Αριστεράς, από τη στιγμή που μέσω του Τσίπρα κυριάρχησε η κινηματική, η ριζοσπαστική δηλαδή εκδοχή της. Ο Προκόπης Παυλόπουλος απέφυγε να κάνει αναφορά σε εκείνα τα γεγονότα, την έκανε όμως στην εκπομπή ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος είπε ότι τους έφερε κοντά τότε η δολοφονία του Γρηγορόπουλου «που πυροδότησε τη δικαιολογημένη οργή των νέων ανθρώπων τότε». Ο Τσίπρας είπε ότι «ο Προκόπης Παυλόπουλος τότε έπαιξε ένα καταλυτικό ρόλο προκειμένου η τραγωδία αυτή να μην φέρει και νέες τραγωδίες. Και μας έφερε κοντά αυτή η κοινή έγνοια τότε. Να μην μετατραπεί αυτή η οργή των νέων ανθρώπων σε μια ανεξέλεγκτη κλιμάκωση». Ο Τσίπρας, ακόμα και την εποχή του επαναλανσαρίσματός του, υπεραμύνεται της κυριαρχίας των μπάχαλων, που διέλυσαν την πόλη. Υποστήριξε ότι η απόσυρση των δυνάμεων της τάξης μπροστά στους καταστροφείς απέτρεψε νέες τραγωδίες. Κάνει λάθος. Η απόσυρση των δυνάμεων της τάξης, εντεταλμένων από το κοινωνικό συμβόλαιο των πολιτών με το κράτος να υπερασπίζονται τη ζωή στην πόλη και τις περιουσίες των ανθρώπων, κατέστρεψε πλήθος μικρών επιχειρηματιών, που είδαν τα καταστήματά τους να λεηλατούνται και να κλείνουν. Για πολύ καιρό κατόπιν, το αθηναϊκό κέντρο ερημοποιήθηκε – ενώ η κοινωνική ζωή σε συγκεκριμένες περιοχές δεν αποκαταστάθηκε ποτέ εξ ολοκλήρου. Αλλά για τον Αλέξη Τσίπρα η καταστροφή της περιουσίας και της ζωής επαγγελματιών που πληρώνουν τους φόρους τους και προσδοκούν τα στοιχειώδη από το κράτος είναι ασήμαντες λεπτομέρειες. Οι επαναστάτες του μηδενισμού, άλλωστε, δεν έπληξαν τους εαυτούς τους, αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να πλήξουν την κανονικότητα. Φρόντισε άλλωστε γι’ αυτό ο Προκόπης Παυλόπουλος, που είδε λίγες εβδομάδες μετά κουκουλοφόρους εκδικητές να καίνε το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα και την κομματική «Αυγή» να πανηγυρίζει γι’ αυτό, δημοσιεύοντας τα Κάλαντα της εξέγερσης: «Ω έλατο, ω έλατο, τι ωραία που αρπάζεις».
Για όλα φταίνε οι Γερμανοί: Ο Προκόπης Παυλόπουλος λέει ότι η Μέρκελ λέει τη μισή αλήθεια για την κρίση κι ότι δεν είναι σωστό να φορτώνει στον Σόιμπλε την πρόθεση να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ. Γιατί; Επειδή, «ο κύριος Σόιμπλε (sic) είχε ένα χαρακτηριστικό: είναι προτεστάντης. Όταν λάβει μια αποστολή θα την εκτελέσει μέχρι το τέλος. Τον έβαλε η κυρία Μέρκελ υπουργό Οικονομικών, από εκεί και πέρα έπρεπε να εφαρμοστεί το μνημόνιο». Ενώ τι έπρεπε να κάνει ο παλιοπροτεστάντης; Απλούστατα, να ακούσει την κυβέρνηση που είχε επιλέξει για Πρόεδρο τον ορθόδοξο Προκόπη Παυλόπουλο, και να φτιάξει ευρωπαϊκό μηχανισμό και να σώσει τη χώρα χωρίς πολλά πολλά.
Ο πρώην Πρόεδρος στέκεται στα λόγια της Μέρκελ ότι «δεν μπορεί να γίνει αυτό. Γιατί αν ακολουθήσουμε ευρωπαϊκό μηχανισμό, αν σχηματίσουμε έναν ευρωπαϊκό μηχανισμό […] οι Ευρωπαίοι στους θεσμούς είναι επιεικείς απέναντι στους εταίρους. Άρα πρέπει να μπει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να είναι αυστηρό στη μεταρρύθμιση». Τι θα έπρεπε δηλαδή να κάνει η προτεστάντισσα Μέρκελ; Να πληρώσει τα σπασμένα των ορθόδοξων Ελλήνων. Οι φορολογούμενοι της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας, αλλά και της Πορτογαλίας, της Ιταλίας, της Αυστρίας να πληρώσουν τους Έλληνες, χωρίς καν το αίτημα ή την προϋπόθεση μιας μεταρρυθμιστικής προσαρμογής της οικονομίας τους. Η πολιτική και η πολιτειακή ηγεσία μας ζητούσε κορόιδα – και εξακολουθεί να πιστεύει ότι ήταν διατεθειμένα τα κορόιδα να μας πληρώσουν αλλά ας όψονται οι προτεστάντες.
Ηταν σκιτζήδες οι τροϊκανοί;
Ποιος όμως φταίει που φτάσαμε σε τρία μνημόνια;
Ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι ξεκάθαρος: οι τεχνοκράτες. Η τρόικα, δηλαδή, και κυρίως «αυτός που έφτιαξε αυτό το μνημόνιο, που λέγεται κύριος Τόμσεν, που δεν είχαν ιδέα. Ένα μνημόνιο, το οποίο είναι από την αρχή μέχρι το τέλος λάθος». Ήταν όντως λάθος οι επιλογές της τρόικας, ήταν δηλαδή σκιτζής ο επικεφαλής της;
Ο Γιώργος Προκοπάκης, που παρακολουθούσε συστηματικά τους αριθμούς, είχε απαντήσει με ακρίβεια στην κατηγορία αυτή, που είχε κυκλοφορήσει πολύ νωρίς από διαφόρους οι οποίοι αναζητούσαν άλλοθι για την αποτυχία του πρώτου μνημονίου (η πλήρης απάντησή του στο Protagon, 3/10/2012). Ο Προκοπάκης θέτει καταρχήν το ερώτημα που ετίθετο τότε και μιλούσε για «την ανικανότητα των τεχνοκρατών της τρόικας, δεδομένου ότι το Μνημόνιο 1 προέβλεπε μέτρα €25 δισ. μέχρι το 2013 και καταλήξαμε να έχουν ήδη ληφθεί μέτρα €49 δισ., τα οποία, μαζί με τα κυοφορούμενα, φθάνουν το σύνολο μέχρι το 2014 στα €62 δισ. Εχουν πέσει έξω στον σχεδιασμό και στον προγραμματισμό κατά €37 δισ, τα οποία λίγο-πολύ “έτσι, χωρίς πρόγραμμα” έχουν πέσει δίκην κεραμίδας στο κεφάλι του Έλληνα από τους σκιτζήδες». Και απαντά:
«1. Ο αρχικός σχεδιασμός του Μνημονίου προέβλεπε έσοδα από αποκρατικοποιήσεις €8,2 δισ, τα οποία θα πήγαιναν στον “προϋπολογισμό του προγράμματος”. Αυτή που έγινε καθυστερημένα (ΟΤΕ) κι αυτές που θα γίνουν δεν συνεισφέρουν στο πρόγραμμα, αλλά στη μείωση του χρέους.
2. Το έλλειμμα του 2010 ήταν €24 δισ., όμως το χρέος αυξήθηκε κατά €41 δισ. τον ίδιο χρόνο. Η διαφορά των €17 δισ. αφορούσε “άγνωστες” υποχρεώσεις του ελληνικού δημοσίου. Χρέη κρυμμένα κάτω από το χαλί. Ο λογαριασμός πήγε στην τρόικα (σε πρώτη φάση – όπως όλα άλλως τε).
3. Στον τελευταίο προϋπολογισμό προ Μνημονίου που παρουσίασε ο κ. Παπακωνσταντίνου στις Βρυξέλλες, τέλη Ιανουαρίου 2010 (ήταν η τέταρτη βόλτα του προϋπολογισμού στην Ευρωζώνη), προβλέπονταν πρόσθετα έσοδα από την σύλληψη της φοροδιαφυγής ύψους €2,5 δισ. Αυτά και αντίστοιχα έσοδα μπήκαν στο Μνημόνιο 1 – κάτι ξέρουν οι Έλληνες θα είπε ο κ. Τόμσεν. Σύνολο μέχρι το 2014 περίπου €12,5 δισ. Από την άνοιξη 2011 η τρόικα αρνείται να δεχθεί οποιαδήποτε πρόβλεψη που αφορά πάταξη της φοροδιαφυγής, δεδομένου πως από τον πρώτο χρόνο ήδη είχε αποδειχθεί πως η ελληνική κυβέρνηση είτε δεν μπορεί ή δεν θέλει να κάνει οτιδήποτε. Η φοροδιαφυγή βέβαια αυξήθηκε!
4. Οι διπλές εκλογές του 2012,η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος και οι καθυστερήσεις φόρτωσαν το πρόγραμμα με κόστος. Με μέτριες εκτιμήσεις, άνοιξαν στο πρόγραμμα μια τρύπα €5 δισ. Τα παραπάνω ως σύνολο είναι σχεδόν €43 δισ. Σε κανένα δεν μπορούσε να παρέμβει παράγων άλλος από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Βρήκαμε λοιπόν εύκολα και γρήγορα τα €43 δισ. από τα €45 δισ. της αστοχίας. Μόνο που ο κ. Τόμσεν και η παρέα του δεν είχαν τίποτε να κάνουν με αυτά. Δεν αναφερθήκαμε καν στην μη εφαρμογή αποφασισμένων μέτρων που έχει ως αποτέλεσμα τη λήψη άλλων μέτρων πολλαπλάσιου κόστους σε μεταγενέστερο χρόνο. Τα παραδείγματα είναι δεκάδες».
Η εθνικοφροσύνη επιστρέφει: Μια επιχείρηση ανασκευής του 2015 δεν έχει νόημα αν δεν συμπεριλάβει το σήμερα. Γι’ αυτό ο Προκόπης Παυλόπουλος (τον οποίο όλοι θυμόμαστε στην ιστορική για τον ίδιο συνάντησή του με τον τούρκο πρόεδρο Ερντογάν στην Αθήνα, αλλά δεν θυμούνται οι συνομιλητές του πρώην Προέδρου) φτιάχνει την εικόνα της Τουρκίας ως εθνικού φόβητρου που «θέλει να καταπιεί την Κύπρο», να διχοτομήσει το Αιγαίο και να αυτονομήσει τη Θράκη και παρ’ όλα αυτά αντιμετωπίζεται από την Ελλάδα με ενδοτικότητα – αυτό σημαίνει η φράση «δεν εννοούμε να κάνουμε πίσω ούτε γραμμή» που αντιπαραβάλλει σε αυτό που θεωρεί ότι είναι η στάση της σημερινής κυβέρνησης. Ο Προκόπης Παυλόπουλος μιλάει σαν παλαιός εθνικόφρων. Η ιδεολογία του δεν του επιτρέπει να ομολογήσει λάθη στην εθνική γραμμή. Δεν καταλαβαίνει τι σήμαιναν για τους Τούρκους τα εγκλήματα της ΕΟΚΑ Β΄στην Κύπρο, ούτε τι άλλαξε το χουντικό πραξικόπημα που έριξε τον Μακάριο και έφερε τον Αττίλα. Δεν του επιτρέπεται να σκεφτεί τα λάθη μας, τι σήμαινε το περήφανο «Όχι» του Τάσσου Παπαδόπουλου στο Σχέδιο Άναν, ούτε τι σήμαινε η διάλυση χωρίς αποτέλεσμα της διάσκεψης στο Κραν Μοντανά (που έγινε όταν ο ίδιος ήταν Πρόεδρος). Επιπλέον, ο πρώην Πρόεδρος αρκείται στην επανάληψη της πολεμικής απειλής κατά της Τουρκίας. Ζητάει η Ελλάδα να είναι ανυποχώρητη επειδή «το επίπεδο των Ενόπλων Δυνάμεων και σε επίπεδο φρονήματος και σε επίπεδο μέσων που έχουμε σήμερα, είναι τέτοιο που δεν τολμάει καμία Τουρκία να μας θίξει έστω και κατά κεραία ένα νησάκι ή μια βραχονησίδα». Υπέροχος. Ζητάει δηλαδή η χώρα να αλλάξει κατεύθυνση, να γίνει μια χώρα έτοιμη για πόλεμο, κάτι σαν Ισραήλ της Ευρώπης. Αν έστω από ατύχημα η χώρα βρεθεί σε σύγκρουση με τους γείτονες, ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι βέβαιος ότι θα νικήσει. Λες και το πρόβλημα μιας οποιασδήποτε πολεμικής εμπλοκής είναι ποιος θα νικήσει και όχι η διατάραξη των αγαθών της περιόδου ειρήνης, χάρη στην οποία απολαμβάνουμε ό,τι έχουμε. Επιπολαιότητες στο όνομα ενός αντανακλαστικού αντιμητσοτακισμού. Πονάει ακόμα ότι ο Πρωθυπουργός είχε καταψηφίσει την προεδρική υποψηφιότητά του.
Ο Λαφαζάνης και ο Πούτιν: Η κορυφαία στιγμή της συνέντευξης του Προκόπη Παυλόπουλου είναι ...
ΣΥΡΙΖΑίικα REBRAND-ΙΣΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: «Γειά σου Βλαδίμηρε, εδώ Αλέξης»
είπε ο Λαφαζάνης ενώπιον του ΠτΔ ότι ο Πούτιν θα μας βοηθήσει οικονομικά και για να κόψουμε Νόμισμα !!!!
— Tryfon (@Nogate_T) July 8, 2025
Και ο Τσίπρας τον πήρε τηλέφωνο;
Γιατί τηλεφώνησε; αφού σύμφωνα με το ριμπράντινγκ ήταν υπέρ του € 🤣 pic.twitter.com/0CJ79IgAR7
Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Τελικά σκάβει τον λάκκο του με τα ίδια τα χέρια του. Ήθελε rebranding και το ζητούσε ανακινώντας την πιο σκοτεινή και άθλια πτυχή της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Αντί να καθίσει σιωπηλός και να περιμένει να ξεχαστεί η υπόθεση του τρίτου μνημονίου, επεδίωξε αυτή να αποτελέσει την προσωπική κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Και φυσικά γνώρισε τη γενική κατακραυγή.
Θα μου πείτε ότι δεν καταλαβαίνει από τέτοια.
Σωστό, όμως καταλαβαίνουν οι πολίτες.
Προχθές ο κ. Π. Παυλόπουλος ήταν αποκαλυπτικός. Ήταν γνωστό το γεγονός πως η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήθελε να μπλέξει τη Ρωσία στην ελληνική κρίση με τους εταίρους δανειστές, δεν γνωρίζαμε όμως τις λεπτομέρειες. Το μόνο που γνωρίζαμε ήταν πως ο Πούτιν ενημέρωσε τον Ολάντ για αυτές τις κινήσεις των Συριζαίων.
Ο κ. Παυλόπουλος ήταν και πολύ συγκεκριμένος. Δεν θα επαναλάβω τα όσα, επί του προκειμένου ζητήματος, είπε στον κ. Ν. Χατζηνικολάου, απλώς θα αναφερθώ στο τηλεφώνημα που έκανε ο Α. Τσίπρας στις 6 Ιουλίου 2015 στον Πούτιν προσωπικά. Μεσολάβησε η παρέμβαση Λαφαζάνη ο οποίος, προφανώς μιλώντας με κάποιον συνεργάτη του Ρώσου ηγέτη, είδε ένα παράθυρο ελπίδας ώστε το «όχι» να μη γίνει «ναι». Διότι η κοινή λογική λέει ότι δεν μπορεί όλα αυτά να τα έβγαλε από το μυαλό του. Ίσως και αυτός θα έπρεπε σήμερα να μας πει τι συγκεκριμένα έγινε εκείνες τις ώρες.
Και ακολουθεί το κωμικοτραγικό γεγονός. Ο Α. Τσίπρας, ο οποίος –όπως λένε οι όψιμοι αγιογράφοι του—ήθελε να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, να τηλεφωνεί στον Πούτιν για να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Διότι δεν διέκοψε το άτυπο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για την χώρα, απλώς και μόνο για να επικοινωνήσει με τον Ρώσο ηγέτη. Ήταν εμφανές πως έψαχνε την εναλλακτική για να μη διαψεύσει αυτό το 61,3% που ψήφισε «όχι». Άλλωστε, αυτός είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο πως το νόμισμα δεν είναι φετίχ.
Τελικά, αποδείχθηκε πως ο Λαφαζάνης είτε είχε λάθος πληροφόρηση είτε ήθελε απλώς να υπονομεύσει τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών.
Αλλά το κρίσιμο πρόσωπο δεν είναι αυτός, που στο κάτω—κάτω ποτέ δεν έκρυψε τις απόψεις του ούτε προσπάθησε να τις καλλωπίσει.
Το κρίσιμο πρόσωπο είναι ο τότε πρωθυπουργός ο οποίος, παρά τα θρυλούμενα σήμερα, φαίνεται πως ακόμα και σε εκείνη την οριακή στιγμή δεν εγκατέλειψε τις αυταπάτες του. Έψαχνε στο παρά ένα μια σανίδα σωτηρίας. Ακόμα και από τη Ρωσία.
Είναι κανόνας: από τη ζημία ποτέ δεν βγαίνει κέρδος. Όμως, ο Α. Τσίπρας...
ΣΥΡΙΖΑίικα REBRAND-ΙΣΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Πώς γλιτώσαμε τις κρεμάλες το 2015
Ζητώ να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά του συμβουλίου το βράδυ του δημοψηφίσματος που ο Τσίπρας έκανε το ΟΧΙ -> ΝΑΙ. https://t.co/C96Nr2LHjC
— Ας πρόσεχες. (@As_prosexes) July 1, 2025
Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Η σοφότερη απόφαση του Αλέξη Τσίπρα το 2015 ήταν η «κωλοτούμπα» με την οποία γλίτωσε τα χειρότερα για τον ίδιο και την χώρα. Μπορεί ο κόσμος να τον αποθέωνε μετά την εκλογική νίκη του Ιανουαρίου με αποδοχή που άγγιζε τα 2/3 της κοινωνίας αλλά θα ήταν οι φανατικότεροι των αντιμνημονιακών που θα του έστηναν ικριώματα αν οι βρύσες σταματούσαν να τρέχουν νερό, οι αντλίες βενζίνη και τα ράφια των σούπερ μάρκετ άδειαζαν…
Οι συναισθηματικά εκρηκτικοί άνθρωποι (συνήθως των άκρων) που αποθέωναν το σκίσιμο των μνημονίων και κραύγαζαν κρεμάλες στο Σύνταγμα, πυρπολώντας τράπεζες δεν θα άντεχαν στη νέα πραγματικότητα του δραχμιστάν ούτε για μερικές ώρες.
Τα 50 δισ. ανθρωπιστικής βοήθειας που υπόσχονταν ο Σόιμπλε θα αρκούσαν για μια χώρα που ξοδεύει 30 δισ. το χρόνο για συντάξεις, μόνο για λίγους μήνες.
Ο Σόιμπλε ήθελε να χρησιμοποιήσει την καταστροφή του ελληνικού Grexit προκειμένου να μαντρώσει τους υπόλοιπους Ευρωπαίους σε μια περαιτέρω ενοποίηση με συνοπτικές διαδικασίες. Κάποιοι Γερμανοί στον βαθύτερο υπαρξιακό πυρήνα τους παραμένουν πάντα βάναυσα αδιόρθωτοι.
Ο αδαής Τσίπρας είχε προχωρήσει πολύ την «περήφανη» διαπραγμάτευση και τα «γεράκια» του βορρά αναζητούσαν μια αφορμή να προχωρήσουν την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ θυσιάζοντάς την ατίθαση αλλά και αμελητέα Ελλάδα. Επί της ουσίας ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του προσπαθούσαν να τους εκβιάσουν προσφέροντας αυτό που επιζητούσαν δωρεάν στο πιάτο.
Ο Τσίπρας και η παρέα του απέφυγαν τα χειρότερα (π.χ. την τύχη των Έξι μετά τη μικρασιατική καταστροφή…) χάρη στην ασφυκτική πίεση του προέδρου Ομπάμα και την παρεμβάσεις του προέδρου Ολάντ.
Αν η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το 2015 υλοποιούσε το ΟΧΙ με το Grexit, η καταστροφή που θα δεχόταν η χώρα θα ήταν πολλαπλάσια της μικρασιατικής και ανάλογη με αυτή του εμφυλίου στη Λιβύη και τη Συρία.
Παρακάτω παρατίθενται πέντε βασικές συνέπειες του Grexit, πολιτικές, οικονομικές και γεωστρατηγικές:
1. Κατάρρευση τραπεζικού συστήματος και υπερπληθωρισμός
Οι τράπεζες θα κατέρρεαν άμεσα, αφού το ελληνικό τραπεζικό σύστημα εξαρτιόταν πλήρως από τη ρευστότητα του ELA της ΕΚΤ.
Το νέο νόμισμα (π.χ. «νέα δραχμή») θα υποτιμούνταν βίαια (κατά 50-70%), προκαλώντας υπερπληθωρισμό, κατάρρευση εισοδημάτων και εξαέρωση αποταμιεύσεων.
Κεφαλαιακοί έλεγχοι θα μονιμοποιούνταν (αντί της 4ετίας που κράτησαν) και η έλλειψη εισαγωγών (καύσιμα, φάρμακα, τρόφιμα) θα οδηγούσε σε ανθρωπιστική κρίση.
Όταν το χρήμα χάνει την αξία του, οι άνθρωποι χάνουν τον έλεγχο. Μαύρη αγορά, ανεργία πάνω από 30%, ανασφάλεια, πολιτική βία. Τα Εξάρχεια θα γινόταν Κόσοβο. Κανείς δεν θα ήξερε ποιος κυβερνά. Ούτε ο ίδιος ο Τσίπρας.
2. Πτώχευση του Δημοσίου και στάση πληρωμών
Χωρίς πρόσβαση σε ευρώ και αγορές, το ελληνικό Δημόσιο θα προχωρούσε σε εσωτερική στάση πληρωμών: μισθοί/συντάξεις στο Δημόσιο, φάρμακα και προμήθειες σε νοσοκομεία, δημόσια έργα.
Θα ακολουθούσε χρεοκοπία έναντι διεθνών πιστωτών (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ESM), με αποτέλεσμα έξωση από τις αγορές κεφαλαίου για δεκαετίες.
Η ΔΕΗ θα έσβηνε, τα νοσοκομεία θα γύριζαν σε εποχές ΕΣΣΔ και το Δημόσιο θα λειτουργούσε με δελτία. Ό,τι δεν θα ιδιωτικοποιούνταν για ένα κομμάτι ψωμί, θα κατέρρεε.
3. Εκτόξευση ανεργίας και κοινωνική απορρύθμιση
Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα και η νομισματική απομόνωση θα προκαλούσαν μαζικές πτωχεύσεις επιχειρήσεων, κυρίως εισαγωγικών και τραπεζοεξαρτώμενων.
Η ανεργία θα εκτοξευόταν πάνω από 30%, ενώ η μαύρη αγορά και η εγκληματικότητα θα ανθούσαν εν μέσω κοινωνικής αποδιοργάνωσης.
4. Γεωπολιτική απομόνωση – ρήγμα με ΕΕ
Η Ελλάδα θα γινόταν η πρώτη χώρα που εγκαταλείπει την Ευρωζώνη, διαταράσσοντας τη συνοχή της ΕΕ και απομονώνοντάς την πολιτικά και θεσμικά.
Θα αυξανόταν η επιρροή δυνάμεων όπως η Ρωσία, που τότε στήριζε τον Τσίπρα ρητορικά, οδηγώντας πιθανώς σε διπλωματική κρίση με Δύση και ΝΑΤΟ.
Η Ελλάδα, απομονωμένη από την Ευρώπη και σε δεινή θέση, θα γινόταν εύκολη λεία για όσους καιροφυλακτούν στα ανατολικά. Κι εκεί θα βρίσκονταν “πρόθυμοι σωτήρες” με γκρίζα συμφέροντα. Από την Κριμαία μέχρι το Αιγαίο, η απόσταση είναι μικρή.
5. Πολιτική κατάρρευση ΣΥΡΙΖΑ – θεσμική εκτροπή
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατέρρεε. Ή θα εξαφανιζόταν σαν το ΠΑΣΟΚ ή θα προσπαθούσε να επιβιώσει ως καθεστώς. Σε μια χώρα όπου τα ταμεία είναι άδεια και ο λαός δεν έχει να φάει, οι “επαναστάτες” γίνονται είτε δικτάτορες είτε θύματα είτε απλά παρελθόν…
Το «Όχι» του 2015 ήταν μια απελπισμένη κραυγή. Αν είχε εφαρμοστεί, σήμερα η Ελλάδα θα ήταν εκτός ευρώ, εκτός ΕΕ και εκτός ιστορίας.
Ο Τσίπρας έκανε «κωλοτούμπα» για να σώσει τον εαυτό του – και άθελά του έσωσε τη χώρα.
Χρωστάει πολλά στον...
ΣΥΡΙΖΑίικα REBRAND-ΙΣΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Το πιο αποτυχημένο rebranding μετά τη Vanilla Coke
Του ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΝΟΥΤΣΟΥ
«Μας έλεγε Μερκελιστές και τώρα χαίρεται που η Μέρκελ μίλησε καλά για αυτόν και θέλει να παρουσιάσει τον εαυτό του για ευρωπαϊστή»: το έλεγε στέλεχος του ΠΑΣΟΚ για τον Αλέξη Τσίπρα. Είναι όμως και η γνώμη όσων μίλησα εντός και εκτός ΝΔ μετά το πιο αποτυχημένο rebranding από το 2002 και την Vanilla Coke.
Το rebranding του Τσίπρα συνεχίζει μια προσπάθεια που ξεκίνησε με τον Στέφανο Κασσελάκη. The Great Left Hope από τα Χάμπτονς που μια μέρα από το πουθενά ανακάλυψε ότι είναι αριστερός και έγινε αρχηγός στον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα προβληματίζεται στη Λυκόβρυση αν καλύτερα θα ήταν να έψαχνε το μέλλον του στην ΝΔ.
Η μοίρα των αρχηγών είναι σκληρή. Οχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για τους συνεργάτες τους. Οι αρχηγοί των κομμάτων είναι κάτι σαν τους μαχαραγιάδες. Οταν «πεθαίνουν», τα στελέχη τους όπως οι μαχαρανές καίγονται μαζί τους στην πυρά. Το αποτέλεσμα είναι ότι για να επανέλθουν στην επικαιρότητα πιέζουν πρώην αρχηγούς κομμάτων να δραστηριοποιηθούν. Συνέβη πρόσφατα με τον Αντώνη Σαμαρά ο οποίος όμως παρά το ταπεραμέντο του συγκρατήθηκε. Το ερώτημα είναι αν θα συμβεί το ίδιο και με τον Τσίπρα.
Οχι με τους οπαδούς του αφού τέτοιο πράγμα μάλλον δεν υπάρχει, αλλά με τα Μέσα που τον στήριξαν, τον στηρίζουν και θα τον στηρίξουν και χρειάζονται δράση. Καθημερινή αν είναι δυνατόν –και με τον Αλέξη Τσίπρα να μην έχει κόμμα θα πρέπει να δημιουργήσει ένα ή να βρει κάποιο άλλο για να δραστηριοποιήσει.
Μόνο που τα κόμματα είναι πεπερασμένα. Οι συνιστώσες και η εναλλακτική Αριστερά ανήκουν στο απώτερο παρελθόν και τα rebranding στα Χάρβαρντ δείχνουν ότι άλλοι είναι οι στόχοι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Φάμελλου και η Νέα Αριστερά του Χαρίτση θα μπορούσαν να είναι συνιστώσες του παλιού ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι κόμματα εξουσίας. Στο κεφάλαιο «κόμματα των άλλων» στο ΠΑΣΟΚ χρειάζονται ψηφοφόρους και όχι δελφίνους. Αλλωστε, ο αύξων αριθμός στην ουρά διαδοχής του αρχηγού είναι διψήφιος. Στην Πλεύση Ελευθερίας το περισσότερο που θα μπορούσε να ελπίζει είναι η Ζωή να του δώσει την θέση του Μπιμπίλα. Η ΝΔ θα μπορούσε να είναι μια εκκεντρική επιλογή. Δεν έχω αμφιβολία ότι αρχικά θα εκπλήξει, αλλά κάποιος θα βρεθεί για να πει «το 2015 μετά το δημοψήφισμα ο Αλέξης έλεγε για την ΝΔ τα καλύτερα». Ανεξάρτητοι και μεμονωμένοι υπάρχουν. Κάποιοι διαχρονικές αξίες τύπου Σπηλιωτόπουλου και Αντώναρου πρέπει να είναι εύκαιρες. Με την πείρα τους θα προσφέρουν όσα ο Μαρτσέλο στον Ολυμπιακό. Και αν τα προηγούμενα ακούγονται υπερβολικά, το rebranding του Τσίπρα σαν σωτήρα της Ελλάδας από το δημοψήφισμα, που ο ίδιος έκανε, τι είναι ;
Et maintenant, που τραγούδαγε και ο μακαρίτης ο Ζιλμπέρ Μπεκώ. Και τώρα;
Ο Τσίπρας και οι υποστηρικτές του θα κάνουν μια αποτίμηση μετά την πρώτη κρούση. Αν το ερώτημα είναι αν η Ιστορία μπορεί να ξαναγραφτεί η απάντηση είναι ότι γίνεται. Μπορεί να γίνει από έναν λαό που συμφωνεί να αναθεωρήσει την Ιστορία του. Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ με τα «εμείς ή αυτοί» και το δημοψήφισμα δεν δημιούργησε εθνικά μέτωπα ή την Ιστορία που χάνεται στην αχλή του μύθου.
Το 2015, δυστυχώς για τους rebranders είναι...
ΣΥΡΙΖΑίων εθνικών σουργελοξεφτιλαράδων κωμωδία
Σκίτσο του @CPapanikos για το Ελλάδα 24 (07/09/2025) pic.twitter.com/Zl2QrC7nfY
— ΕΛΛΑΔΑ 24 (@ellada24) July 9, 2025
Σκίτσο του @CPapanikos για το Ελλάδα 24 (4/7/2025) pic.twitter.com/aDEBa56scd
— ΕΛΛΑΔΑ 24 (@ellada24) July 4, 2025
Ποτέ ποτέ ποτέ pic.twitter.com/PqUZ1ndwy2
— Ομάδα Αλήθειας (@omadaalithias) July 8, 2025
Μετά θα πει ότι τον βάζουν να λέει βλακείες https://t.co/Asz1QMrQ7N
— Ο Τέμπορας ο Μόρες 🇺🇦 (@temporasmores) July 11, 2025
Ο Ζαχαριαδης που τον ξέρει όλη η Ελλάδα με το παρατσούκλι «βουτυρούλης» είπε τον Πλεύρη κομάντο του γλυκού νερού. pic.twitter.com/hAZbx8TiUQ
— Miltiadis Benakis (@BenakisM) July 11, 2025
Τελικά κανείς απ όσους είχαν εξουσία το 2015 (Τσίπρας, Καμένος, 13-0 κτλ) δεν ήθελε να βγούμε από ΕΕ, ευρώ. Είχαν πέσει θύματα παρεξηγήσεων και συκοφαντιών. Άδικα γινόταν όλος εκείνος ο χαμός τότε
— Γενικώς Γραμματέας (@HonErich) July 9, 2025
Η #Ακρίτα έχει άποψη για όλα αλλά για τη βόμβα στον #Πρετεντερη ακόμη ΤΟΥΜΠΕΚΙ. Μάλλον στη Φιλοθέη δεν έχουν τηλεόραση
— Apostolos (@GRAMOVITSI49) July 11, 2025
Παρ' τους στη βίλα σου στη Φιλοθέη pic.twitter.com/nVWz4p4axu
— LouellaDeVil (@MsLouellaDeVil) July 8, 2025
Σαν σήμερα (12/7/ΧΧΧΧ)

2023 Πέθανε σε ηλικία 94 ετών ο μεγάλος συγγραφέας και φιλόσοφος Μίλαν Κούντερα.
ΣΥΡΙΖΑίικα REBRAND-ΙΣΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Τσίπρας: ολοταχώς στο παρελθόν
Σκίτσο του @CPapanikos για το Ελλάδα 24 (07/09/2025) pic.twitter.com/Zl2QrC7nfY
— ΕΛΛΑΔΑ 24 (@ellada24) July 9, 2025
Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΨΗ
Δεν γνωρίζω ποιος σύμβουλος έχει αναλάβει το rebranding του Αλέξη Σύριζα. Αν ήμουν στη θέση του πρώην πρωθυπουργού θα τον είχα ήδη αλλάξει. Πιο βλακώδη και αυτοκαταστροφική επιχείρηση από το «ξαναγράψιμο» της περίφημης σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών το 2015, δεν μπορώ να φανταστώ.
Καταρχήν επειδή για την συντριπτική πλειονότητα των πολιτών η αντιπαράθεση που έγινε ήταν ακατανόητη. Κρατήθηκαν ή όχι πρακτικά κι αυτά που δόθηκαν στη δημοσιότητα ήταν γνήσια, πειραγμένα ή απλώς ανεπίσημα - ποιος νοιάζεται δέκα χρόνια μετά;
Κανείς, με μόνη εξαίρεση ίσως όσους το θεωρούμε μείζον θεσμικό ατόπημα. Αν ούτε το απόρρητο των συζητήσεων μεταξύ των πολιτικών αρχηγών δεν μπορεί να τηρηθεί, δεν μιλάμε για χώρα αλλά για παιδική χαρά.
Αλλά και το πολιτικό δια ταύτα ήταν μάλλον κωμικό. Αυτό που θέλησε να μας πει ο κ. Τσίπρας είναι ότι χάρη στο δημοψήφισμα πέτυχε μια καλύτερη και «βιώσιμη» συμφωνία. Και ότι η αρχική εκδοχή της, αυτή που απορρίφθηκε δηλαδή, θα εγκλώβιζε τη χώρα σε παρατεταμένη λιτότητα.
Αφορά κανέναν σήμερα αν όπως ισχυρίζεται το δικό του μνημόνιο κόστισε 5 ή 10 δισεκατομμύρια λιγότερο;
Κι ακόμα κι αν αυτό ίσχυε σε τι αλλάζει τη βιωμένη εμπειρία όλων μας;
Μήπως δεν υπήρξε η μεγαλοπρεπής κωλοτούμπα από το καταργώ το μνημόνιο με ένα νόμο και ένα άρθρο;
Αυτός δεν μίλησε για «ψευδαισθήσεις»;
Ή μήπως δεν ακολούθησαν 4 χρόνια σκληρής λιτότητας με πρόσθετες περικοπές στις συντάξεις και νέους φόρους για όλους;
Και το χειρότερο: ξαναγυρνώντας σε όλα αυτά σε ποιους απευθύνεται και τι ακριβώς κερδίζει;
Το μόνο που πετυχαίνει είναι αφενός να ξαναζωντανέψει μνήμες και μαζί το αντισύριζα μέτωπο και αφετέρου να θυμίσει στους ψηφοφόρους του «όχι» ότι τους πούλησε πριν περάσουν οι 40 ημέρες από τον ενταφιασμό του δημοψηφίσματος.
Εντάξει ξύπνησε από τον πολιτικό λήθαργο την κ. Γεροβασίλη η οποία μας είπε ότι ο Τσίπρας δεν κορόιδεψε κανέναν. Δεν το λες και θρίαμβο.
Το χειρότερο ωστόσο είναι ότι με την κίνηση αυτή ο Τσίπρας έχασε μια καλή ευκαιρία να κάνει μια ηγετική παρέμβαση. Η συγκυρία είναι εξαιρετικά ευνοϊκή. Η κοινωνία διψά για μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση στην κυβέρνηση. Το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ, όσο κι αν ισχύει το τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα, πληγώνει τον Μητσοτάκη εκεί που περισσότερο ποντάρει. Στο ότι είναι ο μόνος που μπορεί και θέλει να προχωρήσει σε μεταρρυθμιστικές τομές. Τελικά είδαμε ότι σε ένα κρίσιμο τομέα, τον αγροτικό, ο παλαιοκομματισμός και η παρανομία βασιλεύουν. Κι ενώ για την αντιπολίτευση αυτό θα ήταν ιδανική στιγμή να δείξει ένα διαφορετικό πρόσωπο, να κάνει δηλαδή θετικές προτάσεις αναγνωρίζοντας και το δικό της αρνητικό παρελθόν, πόνταρε για μια ακόμα φορά στην καταγγελία και την ποινικοποίηση. Δεν θα είναι έκπληξη αν στις επόμενες δημοσκοπήσεις επαναληφθεί το φαινόμενο η κυβέρνηση να βγαίνει πληγωμένη χωρίς να κερδίζουν τα υπόλοιπα κόμματα.
Για τον κ. Τσίπρα λοιπόν η στιγμή να δείξει ότι είναι ο μόνος ικανός να ηγηθεί της αντιπολίτευση και να αντιπαρατεθεί στον Μητσοτάκη, ήταν ιδανική. Τα δέκα χρόνια από το δημοψήφισμα προσφέρονταν για μια θετική παρέμβαση. Μια παρέμβαση δηλαδή που δεν θα κοιτούσε προς τα πίσω. Δεν χρειαζόταν να πει πολλά ούτε να αυτομαστιγωθεί. Αρκούσε να έλεγε ότι από εκείνα τα χρόνια όλοι βγήκαμε σοφότεροι και ότι η χώρα δεν θα πρέπει ποτέ να βρεθεί ξανά σε τέτοια θέση αδυναμίας. Να έδειχνε έστω και με αυτόν τον έμμεσο τρόπο ότι έχει συνείδηση των ιστορικών διλημμάτων που έχουμε μπροστά μας.
Αρκεί μια τέτοια γενικόλογη κοινοτοπία για να κλείσει τις πληγές από το παρελθόν;
Προφανώς όχι, ένα μεγάλο μέρος των πολιτών δεν είναι καθόλου διατεθειμένο να ξεχάσει τον κίνδυνο στον οποίο έβαλε τη χώρα. Από την άλλη πλευρά ωστόσο rebranding χωρίς να δείξει ότι και ο ίδιος έχει αλλάξει δεν έχει κανένα νόημα. Θα παραμείνει ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα.
Η επέτειος των δέκα χρόνων από το δημοψήφισμα προσφερόταν για να κάνει ένα πρώτο τέτοιο βήμα. Αντί να ανοίξει καινούργιους δρόμους ωστόσο το μόνο που κατάφερε ήταν...
ΣΥΡΙΖΑίικα REBRAND-ΙΣΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Η μεγάλη απάτη του Αλέξη Τσίπρα
Διαβάστε στο Βήμα της Κυριακής. Αφιέρωμα: «Αλέξης Τσίπρας ο άνθρωπος που μας κράτησε στην Ευρώπη» pic.twitter.com/37ZchVpvL2
— oldschoolfileles (@oldfileles) July 9, 2025
Του Μανόλη Καψή
Ο τίτλος της ιστορίας είναι "Η Μεγάλη Απάτη".
Για φωτογραφία θα επιλέξουμε τον Νίκο Φίλη που στέκεται στο ΑΤΜ της Βουλής για να βγάλει τα 60 ευρώ που δικαιούται μετά τα capital controls. Τη λεζάντα την αφήνω σε εσάς. Στη φαντασία σας.
Και η ιστορία πάει ως εξής:
Στην αρχή αρνούνταν ότι υπάρχει καν κρίση. Έλεγε ότι όλη η οικονομική κρίση για την οποία κάνουν λόγο τα "συστημικά μέσα", αρχίζει και τελειώνει στα δελτία των 8. Όλα είναι ψέματα για να κόψουν τους μισθούς του κοσμάκη.
Μετά έλεγε τα γνωστά αριστερά, την κρίση να την πληρώσει το κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι. Λες και το κεφάλαιο έφταιγε που το πολιτικό σύστημα - μαζί με τους συνδικαλιστές - είχαν φτιάξει ένα Ασφαλιστικό Τέρας, που μοίραζε συντάξεις σε εφήβους, υψηλότερες και από τις αποδοχές των εργαζομένων ή το κεφάλαιο έφταιγε για τους stagiaires (του Παυλόπουλου) που είχαν γεμίσει ακόμα και τις σκάλες στα υπουργεία, αφού δεν υπήρχαν άδεια γραφεία.
Και μετά μας υποσχέθηκε ότι θα καταργήσει το μνημόνιο με ένα νόμο και με ένα άρθρο.
Αυτός ήταν ο πρόλογος.
Αφού με όλες αυτές τις ασυναρτησίες πήρε τις εκλογές, συνεργάστηκε με ένα μόρφωμα της άκρας δεξιάς με επικεφαλής έναν πολιτικό τετάρτης κατηγορίας - ένας buffon που θα έλεγαν οι Γάλλοι - και άρχισε μια διαπραγμάτευση οπερέτα, με κορυφαίο "γελωτοποιό" τον Βαρουφάκη. Άφησε εποχή, γέλασε και ο κάθε πικραμένος. Τα κλάματα ήρθαν μετά.
Ταυτόχρονα φλέρταρε με την έξοδο από το ευρώ, ονειρευόταν παράλληλο άυλο νόμισμα και (νόμιζε ότι) είχε ανοιχτή γραμμή με τον Πούτιν για να τυπώσει δραχμές. Όταν η δήθεν διαπραγμάτευση - με ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί ότι η Ελλάδα θα καταρρεύσει και θα οδηγήσει σε χρεοκοπία όλη την Ευρώπη, το γνωστό Κούγκι - έφθασε σε αδιέξοδο και είδε ότι η χώρα κινδυνεύει να σκάσει στα χέρια του (και ο ίδιος θα χρειαστεί ενδεχομένως ελικόπτερο), κατέφυγε σε μια κίνηση τυχοδιωκτική, που με τη σειρά της οδήγησε στο κλείσιμο των Τραπεζών και στα capital controls. Το περίφημο Δημοψήφισμα. Η κυρίως ιστορία.
Και ο επίλογος:
Καθώς η χώρα οδηγείται σε χαώδεις καταστάσεις, συγκαλείται σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, και μεταφράζει το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος ως Ναι στην Ευρώπη και στο Ευρώ, όχι στο πακέτο Γιούνγκερ (που δεν είχε διαβάσει κανείς). Και εκείνος, ο Αλέξης Τσίπρας, επιστρέφει στη διαπραγμάτευση, χωρίς κανένα χαρτί στα χέρια του, αφού η χώρα κινδυνεύει άμεσα με άτακτη χρεοκοπία και έξοδο από την Ευρώπη, με ένα δημοψήφισμα που έχει ήδη καταργηθεί και συνομολογεί ένα ακόμα μνημόνιο, το πιο βαρύ από όλα τα άλλα που έχουμε υπογράψει.
Υπολογίζεται ότι μας κόστισε 100 δισ. Άλλοι λένε μόνο 80 δισ.
Είναι η περίφημη κωλοτούμπα.
Τα άλλα κόμματα για να αποτρέψουν την χρεοκοπία το ψηφίζουν, πολλοί από τους βουλευτές του κ. Τσίπρα αρνούνται (ίσως και γιατί ξέρουν ότι το μνημόνιο θα ψηφιστεί από την αντιπολίτευση), η Ζωή κάνει ότι μπορεί για να εμποδίσει την ψήφιση των μέτρων και η χώρα γλυτώνει το χάος την τελευταία στιγμή. Μετά, το ευχαριστώ του Αλέξη Τσίπρα θα είναι η εξαπάτηση των άλλων αρχηγών και η προκήρυξη των εκλογών, που θα τις κερδίσει και πάλι.
Είναι και πάλι πρωθυπουργός.
Θα κάνει ότι μπορεί για να εξαφανίσει τον ανταγωνισμό από τα άλλα κόμματα και τους άλλους πολιτικούς, τα παλαιά κόμματα όπως λέει, θα επιχειρήσει ακόμα και να βάλει στη φυλακή τους επικεφαλής τους, αλλά η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Όπως έχουν δείξει οι έρευνες του Γιάννη Μαυρή και της Public Issue, η αξιοπιστία του έχει μηδενιστεί μέσα σε λίγα 24ωρα. Θα χάσει όλες τις επόμενες εκλογές που θα βρεθεί υποψήφιος ως αρχηγός. Και στο τέλος θα βγει στη σύνταξη. End of the story.
Εκείνος όμως είναι ακόμα νέος και βαριέται.
Θέλει να κάνει rebranding (όπως και ο εκλεκτός του για την Προεδρία που όπου σταθεί και όπου βρεθεί παρουσιάζεται ως ο άνθρωπος που μας έσωσε από την έξοδο από την Ευρώπη) και θέλει να επιστρέψει στην πολιτική δράση. Οι επίγονοί του στο κόμμα, ακόμα και αυτοί που είχαν την επίνευσή του, έχουν αποδειχθεί ατάλαντοι ή εν πάση περιπτώσει κατάλληλοι περισσότερο για σαπουνόπερα ή για reality show ή για εκπομπές, όχι όμως για αρχηγοί κομμάτων και εκείνος, ο Αλέξης Τσίπρας, διαθέτει ακόμα οπαδούς. Κάποιοι τον λατρεύουν. Θεωρούν ότι έχει και μεταφυσικές ιδιότητες, κάτι σαν τα τζίνι των παραμυθιών που μπορούν να ικανοποιήσουν όλες μας τις επιθυμίες. Αυτός είναι η λύση για να γλυτώσουμε από τον άθλιο Μητσοτάκη που είναι κάτι σαν τον Όρμπαν αλλά στο πιο Μεσογειακό.
Θα χρειαστεί ένα νέο όχημα, καθώς το κόμμα του κινδυνεύει να μην είναι καν στη νέα Βουλή. Και ένα νέο αφήγημα.
Θέλει λοιπόν να ξαναγράψει την ιστορία:
ΣΥΡΙΖΑίικα REBRAND-ΙΣΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Δεν θα επανέλθει, αλλά και να το κάνει θα ξεφτιλιστεί
Το ριμπραντινγκ το σωστό pic.twitter.com/5JeXfq5t70
— Judas 2.0 🇪🇺 (@panos_101) July 7, 2025
Παιδιά ψυχραιμία. Δεν ανακοίνωσε ακόμα το κόμμα του ο Αλέξης, ούτε ο άχαστος ξαναπήρε την εξουσία.
Απλώς κάναμε μια επετειακή γιορτούλα για τα δέκα χρόνια από το υπέροχο εκείνο δημοψήφισμα και όσα ακολούθησαν, δεν είδαμε δα τον Τσίπρα να ορκίζεται πρωθυπουργός ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, μήτε ξαναδιορίστηκε ο Βαρουφάκης υπουργός οικονομικών της χώρας. Ο Μητσοτάκης παραμένει προσώρας στο Μέγαρο Μαξίμου, με δημοσκοπικό ποσοστό ίσο με το άθροισμα των τριών επόμενων. Οπότε μην μας πιάνει πανικός, την επέτειο ξαναθυμηθήκαμε, δεν ξαναπροκηρύχθηκε δημοψήφισμα για «ΝΑΙ» ή «ΟΧΙ».
Το γράφω γιατί αυτές τις μέρες κατέφθανε από παντού στ’ αυτιά μου ένας βουερός θρήνος από την πλευρά του παλαιού μετώπου του «ΝΑΙ», λες και ιστορικά έχει υποστεί τόσο βαριά ήττα που μόνο οιμωγές του πρέπουν.
Γιατί ρε παιδιά;
Από τότε που το μπλοκ του «ΝΑΙ» μετασχηματίστηκε σε «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο», μόνο νίκες έχει στο ενεργητικό του. Δείτε τους πρωταγωνιστές του «ΟΧΙ» στα ντοκιμαντέρ της δεκαετίας. Τι οίστρος, τι υπουργική αυτοπεποίθηση στον λόγο και στις κινήσεις τους! Δείτε τους και σήμερα. Μαύρο χάλι όλοι τους. Πλήρης απαξίωση, μηδενικό πολιτικό εκτόπισμα. Από τον πρώτο ως τον τελευταίο τους.
Τι φοβάστε και οδύρεστε;
Μήπως και πετύχει το rebranding του Τσίπρα και τον ξαναδούμε στο κουρμπέτι;
Προσωπικά πιστεύω ότι πάντα θα περιμένει μια καλύτερη στιγμή για την έφοδο του και στο τέλος θα καταλήξει άπραγος σαν τον Καραμανλή στη Ραφήνα.
Αλλά και να κάνει το απονενοημένο, προς τι ο φόβος και η μεμψιμοιρία;
Αργά ή γρήγορα κάποιος θα εμφανιστεί απέναντι στον Κυριάκο, δεν γίνεται αιωνίως να παίζει χωρίς αντίπαλο. Εδώ έχει βουίξει ο τόπος ότι Καραμανλής και Σαμαράς ψάχνουν εναγωνίως κάποιο πρόσωπο για να του φτιάξουν δεξιό κόμμα και να του το δώσουν δώρο, ο Τσίπρας που έχει ήδη χάσει πέντε-έξι φορές απ’ τον Μητσοτάκη μας ενόχλησε;
Κοιτάξτε, καλό ήταν που θυμηθήκαμε το δημοψήφισμα, την κωλοτούμπα, την σύνοδο των πολιτικών αρχηγών, αλλά ας μην κάνουμε εμείς rebranding στον Αλέξη εκφράζοντας χαζό τρόμο για την επανεμφάνιση του ή ανακυκλώνοντας τις ανακατασκευασμένες ιστορίες του, έστω και για να τις διαψεύσουμε.
Είναι δυνατόν να μπούμε εμείς στη συζήτηση για το αν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί του 2015 στήριξαν το δήθεν plan B του Τσίπρα;
Που τους μάζεψε στο Προεδρικό και τους δούλεψε ψιλό γαζί; Θα συζητήσουμε εμείς τέτοια πράγματα;
Η ιστορία του 2015 έχει γραφτεί οριστικά, για την δική μας την γενιά δεν ξαναγράφεται. Σε μισό αιώνα από τώρα ενδεχομένως, αλλά επί του παρόντος το βιβλίο σφραγίστηκε.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Αλέξης δεν θα επανεμφανιστεί, αλλά και αν το κάνει τώρα, στις επόμενες εκλογές θα ξεφτιλιστεί πάλι.
Το ξέρει και γι αυτό...
ΣΥΡΙΖΑίικα REBRAND-ΙΣΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Προφίλ
Όταν ο Tupac γνώρισε τον Έλληνα μύθο του ραπ, τον Α-LEX pic.twitter.com/WhUGYhSHcK
— oldschoolfileles (@oldfileles) June 29, 2025
Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ
H επετειακή κλωτσοπατινάδα για το ναυάγιο και την κωλοτούμπα του 2015 είχε δύο προφανή συμπεράσματα.
Πρώτον, ότι ο Τσίπρας θέλει να επιστρέψει στα πράγματα και φτιασιδώνει όπως μπορεί το προφίλ του. Δικαίωμά του και χαρά στο κουράγιο του.
Δεύτερον, ότι ο πρώην πρωθυπουργός έχει καταλάβει πως το μεγάλο βαρίδι που σέρνει είναι το 2015 και προσπαθεί να το ελαφρύνει.
Σωστά το κατάλαβε αλλά άμα γράψει το σκορ, πάει το ματσάκι.
Τα υπόλοιπα είναι για όσους ενδιαφέρονται να επιστρέψει ο Τσίπρας που δεν είναι και πλήθη.
Ο Μητσοτάκης θα αποκτήσει πάλι τον αγαπημένο μπαμπούλα για το ακροατήριό του.
Ο κατακερματισμός της αντιπολίτευσης θα βαθύνει.
Το Κέντρο θα ζωντανέψει την «αντιαριστερή» επαγρύπνηση που είχε λίγο χαλαρώσει.
Και οι υπόλοιποι αρχηγοί και αρχηγίσκοι της αντιπολίτευσης θα πλακώνονται μεταξύ τους με μεγαλύτερο κέφι και όρεξη. Μεγάλα γλέντια.
Διότι το πραγματικό αφήγημα είναι τελικά απλό και δεν αλλάζει.
Το 2015, ένας θίασος παλιάτσων προσπάθησε να πιάσει κορόιδο ολόκληρη την Ευρώπη. Και φυσικά έχασε.
Μα είχαν ακροατήριο, θα μου πείτε.
Ασφαλώς. Και το Τρίο Στούτζες είχε ακροατήριο και μεγάλη πλάκα αλλά κανείς δεν διανοήθηκε ποτέ να τους αναθέσει τη διακυβέρνηση των ΗΠΑ.
Ποιος άνθρωπος με σώα μυαλά θα καθόταν σήμερα να αναλύει τα προ δεκαετίας ανδραγαθήματα του Τσίπρα και των υπολοίπων Συριζανέλ αν είχαν παραμείνει στον καλλιτεχνικό χώρο;
Αντιθέτως οι δικοί μας όχι μόνο το διανοήθηκαν, όχι μόνο απέρριψαν σε ποσοστό 61,31% κάτι που δεν καταλάβαιναν, όχι μόνο χόρευαν υπερήφανα καλαματιανά, αλλά κάποιοι ψάχνουν ακόμη και σήμερα δικαιολογίες.
Υποθέτω ότι μιλάμε για ανίατες περιπτώσεις.
Που μάλλον θα είχαν γιατρευτεί με τη μέθοδο του σοκ αν ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι τότε αρχηγοί την αντιπολίτευσης δεν βοηθούσαν ανεξήγητα τον Τσίπρα να πέσει στα μαλακά μετά το δημοψήφισμα.
Διευκόλυναν μια κυβέρνηση που δεν είχε πια κοινοβουλευτική πλειοψηφία να κάνει την κωλοτούμπα. Και μάλιστα τη διευκόλυναν χωρίς να ζητήσουν αλλαγή πρωθυπουργού, αλλαγές στην κυβέρνηση ή έστω κάποιο στοιχειώδες πολιτικό εχέγγυο.
Παραδόξως λοιπόν όχι μόνο η τότε κυβέρνηση αλλά ούτε η τότε αντιπολίτευση ανταποκρίθηκε στον ρόλο της.
Αποδείχτηκε κατώτερη των περιστάσεων. Και δεν άφησε τον υπεύθυνο πρωθυπουργό αντιμέτωπο με τον λογαριασμό που ο ίδιος είχε ανοίξει σε μια ανύπαρκτη διαπραγμάτευση και με ένα καταστροφικό δημοψήφισμα.
Ακούω πως μαζί του θα πλήρωνε το ναυάγιο και η χώρα.
Καμία αντίρρηση. Μόλις άλλωστε το είχε ζητήσει μεγαλοφώνως και η ίδια με ποσοστό 61,31%.
Για κάποιον λόγο...
ΣΥΡΙΖΑίικα REBRAND-ΙΣΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Ο «νέος» Αλέξης Τσίπρας και ένα παλιό σχέδιο
Ιδιοφυής προσέγγιση να κάνεις rebranding υπενθυμίζοντας συνεχώς πόσο ανίκανος και θρασύς απατεώνας υπήρξες.
— Αλήτμπιρό (@Local_Bureau) July 7, 2025
Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ
Το σύστημα έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ικανοποιημένο.
Ο Αλέξης Τσίπρας του 2025 δεν κουβαλάει μαζί του την Ζωή, τον Παναγιώτη και τα άλλα παιδιά. Καλά- καλά ούτε τον Παύλο. Το «νέο κόμμα» δεν έχει βρει καινούργια υλικά, αλλά έχει τουλάχιστον προσπαθήσει να απαλλαγεί από τις κακοτεχνίες του παρελθόντος. Ναι μεν ο μηχανικός παραμένει ο ίδιος, αλλά ελλείψει άλλων ικανών επαγγελματιών στην αριστερή πολυκατοικία, δεν μοιάζει στην ολιγαρχία για κακή επιλογή. Ο νέος Αλέξης Τσίπρας δεν είναι απειλή. Αποτελεί ευκαιρία για τη λεγόμενη μεγαλοαστική τάξη. Άλλος έχει το όνομα και άλλος τη χάρη…
Έτσι συνέβαινε και το 2015! Ο Αλέξης Τσίπρας είχε ισχυρή στήριξη από ένα κομμάτι της ολιγαρχίας. Διαφορετικά δεν θα στεκότανε μία στιγμή. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην κρίσιμη φάση που ακολούθησε το δημοψήφισμα, όταν η αντιπολίτευση θα μπορούσε να του έχει επιβάλλει όρους και προϋποθέσεις στήριξης, η ΝΔ τον έβγαλε «ανεξήγητα» από τη δύσκολη θέση. Στο τέλος όχι και τόσο ανεξήγητα! Είχε τη «συμβολή» των … Θεών της ελληνικής επιχειρηματικότητας.
Ο «νέος» Τσίπρας είναι ο ίδιος παλιός Αλέξης. Αυτό δεν αλλάζει. Η νέα του εικόνα, πάντως, τον θέλει περισσότερο «Ευρωπαίο», πιο κοσμοπολίτη, πιο φιλικό στην άρχουσα τάξη. Ο «νέος» Τσίπρας δεν θα είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου του 1981. Το νέο αφήγημα είναι αυτό του … δημοκρατικού καπιταλισμού. Μπερδεμένα πράγματα σε μπερδεμένους καιρούς.
Να θυμηθείτε, πάντως, ένα πράγμα. Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του ετοιμάζουν αυτό το βήμα εδώ και πολύ καιρό. Από την εποχή ακόμη που ο κ. Τσίπρας ήταν πρωθυπουργός και οι πραιτωριανοί του τον κατηγορούσαν ότι δαπάνησε μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο για να πείσει το ΠΑΣΟΚ για συνεργασία. Τότε ήταν που κατάλαβε ότι θα έπρεπε να «εκτελέσει» όλη τη φρουρά και να συνεχίσει στο μέλλον με νέο επιτελείο και νέα εικόνα. Έτσι μας προέκυψε και ο κ. Κασσελάκης. Ο «χρήσιμος ηλίθιος» για να εκτελεστεί το έργο. Και αυτό τελικά έγινε! Η αριστερά διαλύθηκε και ο νέος μεσσίας εμφανίζεται στη σκηνή για να συναρπάσει τα πλήθη.
Μπορεί άραγε ο κ. Τσίπρας να «χτυπήσει» στα ίσια τον κ. Μητσοτάκη;
Η απάντηση είναι αρνητική. Ο κ. Τσίπρας δεν θα συγκεντρώσει ένα ποσοστό της τάξης του 30%. Μπορεί όμως να συγκεντρώσει ένα 8% ή 12%. Μόνο του δεν έχει τύχη.
Κι εδώ τίθεται το μεγάλο ερώτημα της βραδιάς: Τι θα κάνει ο Νίκος Ανδρουλάκης; Θα συνεχίσει να ικανοποιεί τις επιθυμίες των εκδοτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων που τον στηρίζουν;
Σε αυτήν την περίπτωση δεν θα αποφύγει εύκολα μία «συνεργασία» με τον κ. Τσίπρα.
Και η αμέσως επόμενη κρίσιμη ερώτηση είναι η εξής: Μπορεί ο κ. Τσίπρας να σταθεί απέναντι στον κ. Μητσοτάκη με τη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ;
Μάλλον όχι! Δεν φτάνει. Χρειάζεται κάτι ακόμη, πέρα από την φθορά του κ. Μητσοτάκη. Έναν ακόμη εταίρο! Έναν τρίτο πόλο, πιθανότατα από τα σπλάχνα της ΝΔ! Οπότε τότε ο κύκλος κλείνει, με μία νέα κυβέρνηση με στοιχεία «οικουμενικότητας».
Είναι αυτό που ήθελαν οι Γερμανοί το 2015. Το «σχέδιο» σκόνταψε στο γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας μεταμορφώθηκε πολύ γρήγορα και ανέλαβε να κάνει μόνος του όλες τις δουλειές που θα ζητούσαν οι δανειστές. Οπότε και δεν υπήρχε λόγος για κάτι το οικουμενικό, αφού η δουλειά μπορούσε να γίνει πιο απλά και πιο αποτελεσματικά.
Οι Γερμανοί του 2015 δεν είναι οι ίδιοι με αυτούς του 2025! Έχουν αλλάξει τα πράγματα. Αλλά και...
ΣΥΡΙΖΑίικα REBRAND-ΙΣΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Ο "Νέος Τσίπρας" φλερτάρει τον "κυρ Παντελή"
Rebranding Τσίπρα pic.twitter.com/RAvMPhVr40
— aggelosview (@aggelosview) July 7, 2025
Του Άγη Βερούτη
agissilaos@gmail.com
Ο Νέος Τσίπρας δεν θα απευθυνθεί ξανά στους προσφιλείς του Ριζοσπάστες Αριστερούς. Εκείνους οι οποίοι διακήρυτταν τον "κυρ Παντελή" ως εγνωσμένο εχθρό τους, και τον κυνήγησαν με μένος επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Μεγαλοοικονόμου-Παπακώστα για να τον διαλύσουν.
Αντίθετα, ο ταλαντούχος κ. Τσίπρας θα προσπαθήσει να προσελκύσει τον ίδιο τον "κυρ Παντελή" και τις οικογένειες της Μεσαίας Τάξης, που τον έστειλαν στον πάγκο.
Όμως, έκτοτε οι ίδιοι είδαν τη ζωή τους να ακριβαίνει σε πραγματικούς όρους επί διακυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη, στα νοίκια, στο ρεύμα, στο σουπερμάρκετ, στην αντλία...
Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Τσίπρας επανεμφανίζεται στην πολιτική σκηνή μετά από μια δεκαετία που σημάδεψε βαθιά το πολιτικό DNA της χώρας.
Η επιστροφή του, σύμφωνα με όσα αποτυπώνονται τις τελευταίες ημέρες, δεν θα είναι απλά μια προσωπική κίνηση, αλλά μια μεγάλη προσπάθεια ενοποίησης μεγάλου κομματιού της κεντροαριστεράς με στόχο τη δημιουργία ενός νέου κεντρώου μετώπου, που θα ανταγωνιστεί ευθέως τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη .
Ο κ. Τσίπρας φημολογείται ότι σχεδιάζει ένα νέο κόμμα, ενδεχομένως υπό μορφή κινήματος, με όχημα την ανανέωση και διαμηνύοντας ότι τα παραδοσιακά πρόσωπα δεν αρκούν πλέον .
Το εγχείρημα αξιολογούμε ως τολμηρό: να διεκδικήσει τον χώρο του ΠΑΣΟΚ και ευρύτερα της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτή είναι μια προσπάθεια που μάλλον θα αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό, τόσο από το πολιτικό προσωπικό του σχετικού πολιτικού χώρου, όσο από τα ΜΜΕ. Ωστόσο, έρευνα των ΝΕΩΝ δείχνει ότι μεταξύ των αυτοπροσδιοριζόμενων ως κεντροαριστερών, ο κ. Τσίπρας συγκεντρώνει μεγαλύτερη αποδοχή από ό,τι σε άλλες ομάδες!
Τα αντανακλαστικά της κεντροδεξιάς θα έπρεπε ήδη να έχουν ενεργοποιηθεί (αν και μοιάζει ότι όχι) με στόχο την ενίσχυση των ψηφοφόρων της μεσαίας τάξης, ενόψει μάλιστα της πιθανής σειρήνας που θα εκπέμψει προς το παραδοσιακό κέντρο το αναμενόμενο νέο κίνημα Τσίπρα.
Ίσως στην ΝΔ θα έπρεπε να εξετάσουν το ενδεχόμενο μετατόπισης πολιτικών προς το κέντρο-κεντροαριστερά, στοχεύοντας στην εξουδετέρωση της δυναμικής που αναπτύσσει ο Τσίπρας, ιδίως στο μέτωπο των νοικοκυριών που στην τελευταία διετία δοκιμάζονται από τα υψηλά κόστη διαβίωσης λόγω καρτελοποίησης της οικονομίας, και από τα αυξημένα κόστη σουπερμάρκετ, ρεύματος, βενζίνης και ενοικίων, καθώς και από τα σκάνδαλα διαφθοράς που βγαίνουν στο φως.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης δέχεται μεγάλη πίεση καθώς βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή.
Η εκλογολογία πιθανόν να τον χτυπά περισσότερο από ότι τον Τσίπρα, καθώς το πρόσφατο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ λειτουργεί ως καταλύτης για επικείμενες εξελίξεις αλλά το ΠΑΣΟΚ μένει κολλημένο κάτω από το 20%. Ο Ανδρουλάκης τί θα κάνει όσο ο Τσίπρας θα ετοιμάζει τον δικό του φορέα; Θα υπάρχουν δύο παράλληλα σχέδια, με την ίδια ατζέντα;
Στο ΠΑΣΟΚ ανησυχούν. Η τελική κρίση έχει ήδη ξεκινήσει, και την ίδια στιγμή, οι πρωτοκλασσάτοι του χώρου (Δούκας, Γερουλάνος, Διαμαντοπούλου) πιθανόν να ετοιμάζουν κίνηση ώστε να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Το ερώτημα που μένει είναι το τι θα κάνουν όλοι αυτοί μετά τις εκλογές του 2027, αν ο Τσίπρας τους αποδεκατίσει ως πολιτικό φορέα; Η παρουσία τους, τα δίκτυα επιρροής και οι αποφάσεις τους πιθανόν να δώσουν σχήμα στην επόμενη μέρα της κεντροαριστεράς.
Το αφήγημα του "αναμορφωμένου Τσίπρα" θα παρουσιαστεί σε μια νέα φιλοευρωπαϊκή εκδοχή χωρίς επαναστατισμό, με ταυτόχρονο ξέπλυμα της διακυβέρνησης του παρελθόντος. Θα επιδιώξει να αποστασιοποιηθεί από το 2015, εμφανιζόμενος ως ώριμος και σοβαρός ηγέτης.
Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του, η πολιτική του ωρίμανση αναγνωρίζεται πλέον στη χώρα με αναφορές από διεθνείς και ευρωπαϊκούς κύκλους. Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ θυμίζει ότι "Η ιστορία δεν γράφεται με marketing". Οι πληγές του 2015, το δημοψήφισμα που οδήγησε σε capital controls, το τρίτο μνημόνιο, η απώλεια του ΕΚΑΣ και περιουσιακών αγαθών, η υποτιθέμενη κατάργηση του ΕΝΦΙΑ με ένα νόμο και ένα άρθρο, η υπερφορολόγηση δια χειρός Κατρούγκαλου και Τσακαλώτου είναι βέβαιο ότι δεν έχουν επουλωθεί ακόμα.
Η κυβέρνηση θα έπρεπε, βλέποντας την πιθανή απώλεια ψηφοφόρων προς τον "κεντροαριστερό” Τσίπρα, να εξετάζει πολιτικές κεντροποίησης. Έννοιες όπως φοροελαφρύνσεις μεσαίας τάξης, με μέτρο και νηφάλια επικοινωνιακά μηνύματα, πρέπει να βρίσκονται στο τραπέζι ώστε να εξευμενιστεί η εκλογική βάση της που νιώθει στοχοποιημένη.
Το πολιτικό σκηνικό για τις εκλογές του 2027 προδιαγράφεται πολωμένο, αλλά με νέο διαχωρισμό: Μεσαία τάξη έναντι Φτωχοποίησης.
Η κυβέρνηση, αν μη τι άλλο, οφείλει να υπερασπιστεί το προοδευτικό προφίλ της με άμεσες κινήσεις δραστικών μεταρρυθμίσεων στην καθημερινότητα, με αδρές ενέργειες απόδοσης δικαιοσύνης στα φαινόμενα διαφθοράς, πάρτι και έλλειψης διαφάνειας, και με ουσιαστική αλλαγή του κλίματος στη χώρα!
Στο ΠΑΣΟΚ, οι ηγετικές φιλοδοξίες των υπολοίπων εντός και εκτός της ομάδας Ανδρουλάκη θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό ποιος θα διεκδικεί την αρχηγία του κέντρου.
Από την άλλη, η επιστροφή Τσίπρα δεν θα είναι μια απλή επανεκκίνηση, αλλά μια προσπάθεια δημιουργίας ενός "νέου πολιτικού πόλου" στο κέντρο-αριστερό φάσμα. Η πρόκληση που θα κληθεί να αντιπαρέλθει ο κ. Τσίπρας θα είναι διπλή:
ΣΥΡΙΖΑίικα REBRAND-ΙΣΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Αγαπητέ σύντροφε Αλέξη…
Έκανε 2 σωστά πραματάκια προς την σωστή κατεύθυνση
— P💙tty m⭕️uth 🆒 (@John_Fletcher70) July 7, 2025
1 έκανε την Μπεριστέρα καθηγήτρια στο ΕΜΠ
2 Νοίκιασε μεζονέτα 180μ2 στο Σούνιο 10 μετρα από το
κύμα με 500€/μήνα https://t.co/tvTWopbbPl
Toυ ΙΩΣΗΦ ΦΟΥΣΕ
Αντιλαμβάνομαι ότι το rebranding δεν έγινε για όσους ψήφισαν όχι, αλλά για όσους ψήφισαν ναι…
Θέλετε να μας πείσετε ότι είστε το ίδιο φιλοευρωπαϊστής με εμάς…
Τους δραχμιστές τους έχετε χάσει, τους αντιευρωπαϊστές επίσης. Θέλετε να κερδίσετε τους αντίπαλούς τους. Να κερδίσετε εμάς…
Εξ ου και κάψατε την παλιά ιδεολογική πραμάτεια (σαν τον Κούρκουλο στο «Ορατότης μηδέν»), μας λέτε ότι είστε υπέρ του δημοκρατικού καπιταλισμού, με άψογες σχέσεις με την κα Μέρκελ κατά την πρωθυπουργία σας…
Η δεκαετής χρονική απόσταση από τα γεγονότα, σάς επιτρέπει μερικώς να προσπαθήσετε να διαστρεβλώσετε την ιστορία τη βοηθεία επιχειρηματικών συμφερόντων…
Θεωρώ θεμιτή κάθε προσπάθεια του οποιουδήποτε. Μόνο που μέσα μας δεν μιλάει ούτε το πάθος, ούτε η οργή, ούτε η αντιπαλότητα προς το πρόσωπό σας…
Μιλάει η ιστορική μνήμη…
Και ...
ΣΥΡΙΖΑίικα REBRAND-ΙΣΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: «Σας ευχαριστούμε πολύ κ. Τσίπρα»
Ο σωστός όρος είναι "τα πρωκτικά της συνεδρίασης των πολιτικών αρχηγών" αφού η συζήτηση γίνεται τη στιγμή που ο Αλέκσης έχει συνειδητοποιήσει ποιος θα πρέπει να ζητήσει άσυλο στη Βενεζουέλα έτσι και η Ελλάδα βγει από το ευρώ και το σκατό του έχει φτάσει στην κάλτσα.
— Manos Voularinos (@ManosVoularinos) July 7, 2025
Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Αυτό γράφει η κάρτα με τα λουλούδια που έστειλε ο πρωθυπουργός και η Νέα Δημοκρατία στον Α. Τσίπρα.
Ο λόγος;
Μα, το ότι άλλαξε την πολιτική ατζέντα. Αντί να συζητούμε για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, επί σχεδόν μια εβδομάδα ασχολούμαστε με το τι έγινε πριν από δέκα χρόνια.
Γιατί συνέβη αυτό;
Διότι ο Α. Τσίπρας είχε τη φαεινή ιδέα να ανοίξει τη συζήτηση για το δημοψήφισμα και για τα όσα ειπώθηκαν την επομένη στο προεδρικό μέγαρο στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Επιζητούσε τη δικαίωσή του για ένα ζήτημα στο οποίο ήταν χαμένος από χέρι.
Σε αυτή την προσπάθειά του τον βοήθησε και ένας φίλος του από τα παλιά-- από την αλήστου μνήμης εποχή του αντιμνημονιακού αγώνα, ο εκδότης τότε του περιοδικού Unfollow και σήμερα διαχειριστής της ιστοσελίδας in.gr.-- δημοσιεύοντας κάτι σαν πρακτικά εκείνης της σύσκεψης, διανθισμένα με σχόλια δικά του.
Ήταν επόμενο η πολιτική επικαιρότητα να εστιαστεί σε αυτό το γεγονός. Η πρόκληση ήταν μεγάλη όσο και το θράσος όσων επιχείρησαν να ξαναγράψουν τα όσα διαδραματίστηκαν μόλις πριν από δέκα χρόνια. Καταιγισμός από δημοσιεύματα που υπενθύμιζαν τα πεπραγμένα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όλο το πρώτο εξάμηνο του 2015 και όχι μόνον το τι έγινε την 6η Ιουλίου στο προεδρικό μέγαρο, όπως ήθελε ο Α. Τσίπρας και οι αγιογράφοι του. Η Ιστορία δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένα γεγονότα κατά το δοκούν ούτε μπορεί να την επανασυγγράψει ο καθένας.
Σήμερα, διαβάζω σχόλια από όλο το φάσμα της αντιπολίτευσης που εγκαλούν την κυβέρνηση ότι άλλαξε την πολιτική ατζέντα.
Η κυβέρνηση δεν άλλαξε καμιά ατζέντα.
Την πολιτική ατζέντα την άλλαξε ο Α. Τσίπρας, η κυβέρνηση πήρε την ασίστ και σκόραρε. Έτσι παίζεται το παιχνίδι της πολιτικής. Η μια πλευρά εκμεταλλεύεται τα λάθη της άλλης και προσπαθεί να επιβάλει αυτή τους όρους που διεξάγεται ο πολιτικός αγώνας. Θα ήταν ανόητη η Νέα Δημοκρατία, με τους επικοινωνιακούς μηχανισμούς της, αν άφηνε ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία που της προσέφερε ο Α. Τσίπρας, διότι όντως ο ΟΠΕΚΕΠΕ ενοχλούσε πολύ. Ήταν και παραμένει ένα αγκάθι αλλά, βοηθούντος του Αλέξη, λιγότερο αιχμηρό απ΄ό,τι αρχικά φαινόταν.
Ανοησία ή καθαρή χρονική σύμπτωση;
Εκτιμώ το δεύτερο. Συνέπεσαν ο ΟΠΕΚΕΠΕ και τα δέκα χρόνια από το δημοψήφισμα και ο Α. Τσίπρας και οι επικοινωνιολόγοι του προέταξαν το rebranding και όχι την φθορά της κυβέρνησης. Προφανώς, είδαν πως οι δημοσκοπήσεις δεν επηρεάστηκαν από το συγκεκριμένο σκάνδαλο και έκριναν πως δε θα έπρεπε να αφήσουν ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία να ξαναγράψουν την ιστορία του δημοψηφίσματος.
Ήταν μια κίνηση αποτυχημένη διότι...
ΣΥΡΙΖΑίικα REBRAND-ΙΣΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Η νέα αυταπάτη του Α. Τσίπρα
Rebranding Τσίπρα pic.twitter.com/RAvMPhVr40
— aggelosview (@aggelosview) July 7, 2025
Toυ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΟΝΔΡΟΥ
Tο μακρινό 2007 ο νεαρός, τότε, Αλέξης Τσίπρας είχε δώσει μια συνέντευξη στο περιοδικό «Blow». Η δυνατή του ατάκα, που έγινε πρωτοσέλιδο, ήταν πως «η δύναμη είναι στο παραμύθι».
Λίγοι έδωσαν σημασία σε αυτή την αποστροφή που αποτέλεσε και τη γραμμή πλεύσης του τα επόμενα χρόνια. Ο κ. Τσίπρας στήριξε την άνοδο του στην εξουσία σε μια αυταπάτη, μάλλον την πίστεψε και ο ίδιος και στο τέλος, ήταν το μεγάλο θύμα της. Υπήρξε ο νεότερος Πρωθυπουργός αλλά και ο νεότερος Πρώην.
Το 2025 ο Αλέξης Τσίπρας, όπως όλα δείχνουν, επιχειρεί να στήσει, μεθοδικά, μια νέα αυταπάτη προκειμένου να πετύχει την επιστροφή του στο πολιτικό σκηνικό, σε ρόλο πρωταγωνιστή. Σύμφωνα με τη νέα αφήγηση, σε πείσμα των γεγονότων, ο πρώην πρωθυπουργός που θα τελείωνε με τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο δεν υπέγραψε κανένα μνημόνιο. Υπέγραψε, μετά από σκληρή διαπραγμάτευση με τους θεσμούς (έτσι ονομάστηκε η λαομίσητη τρόικα) μια συμφωνία που εξασφάλιζε την έξοδο της Ελλάδας από την θηλιά των μνημονίων.
Δηλαδή και αδιαπραγμάτευτα, όλα μια χαρά. Κανέναν δεν ξεγέλασε ο κ. Τσίπρας. Ούτε έκανε το ΝΑΙ το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος.
Φυσικά, πάλι αδιαπραγμάτευτα, η περίοδος διακυβέρνησης του κ. Τσίπρα ήταν μια όαση. Δεν προσπάθησε να τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ούτε επιχείρησε να ελέγξει τα μέσα ενημέρωσης.
Εννοείται ότι ο κ. Τσίπρας ουδεμία σχέση είχε με το στρατό των τρολ που στήθηκε στα υπόγεια της Κουμουνδούρου με σκοπό τη συκοφάντηση των αντιπάλων του.
Σε λίγο, όπως πάει η ιστορία, ο κ. Τσίπρας θα μας πει ότι δεν είχε καμία σχέση ούτε με τον Πάνο Καμένο. Τον κεντροδεξιό πολιτικό, όπως τον είχε χαρακτηρίσει, ο οποίος μας χάρισε ανεπανάληπτες στιγμές επιθεώρησης με κορυφαία το τρισάγιο(!) στη μνήμη των Σαλαμινομάχων που, αν δεν κάνω λάθος, ουδεμία σχέση είχαν με τα …θυμιατά. Μα τον Δία, είμαι βέβαιος ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν δωδεκαθεϊστές.
Θα πείτε, όλα αυτά είναι περασμένα ξεχασμένα και, γιατί όχι, συγχωρεμένα. Δεν υπάρχει πολιτικός που να μην έχει κάνει λάθη, ουδείς αναμάρτητος όπως είπε και ο Αντώνης Σαμαράς όταν κατέβηκε από τα αντιμνημονιακά κάγκελα. Και κάθε άνθρωπος, ειδικά στην ηλικία του κ. Τσίπρα, μπορεί να αναθεωρήσει, να αλλάξει, να μάθει από τα λάθη του, να γίνει καλύτερος, να χαράξει μια νέα πορεία στη ζωή του.
Το θέμα με τον κ. Τσίπρα είναι ότι και σε αυτή τη νέα πορεία που θέλει να ακολουθήσει, χρησιμοποιεί το ίδιο, παλιό, κόλπο. Προσπαθεί, ίσως γιατί τις έχει και ο ίδιος, να πουλήσει αυταπάτες. Σύμφωνα με τις αυταπάτες αυτές, τις οποίες καταπίνουν αμάσητα και διαδίδουν με μεγάλη ευκολία οι υποστηριχτές του, ο κόσμος της προοδευτικής παράταξης ξυπνά και κοιμάται με το ερώτημα «πότε θα κάνει κόμμα ο Τσίπρας», για να πέσει ο Μητσοτάκης.
Που βρέθηκαν όλα αυτά;
Μα… στα ευρήματα των δημοσκοπήσεων σύμφωνα με τα οποία ένα 25% θα μπορούσε να ψηφίσει το κόμμα Τσίπρα. Με λίγα λόγια, σιγά τα αυγά. Στο ίδιο ερώτημα ένα 48% δηλώνει ότι θα μπορούσε να ψηφίσει το ΠαΣοΚ. Συνεπώς, αν πάρουμε τις μετρητοίς το επιχείρημα των υποστηρικτών του, δεν χρειάζεται να κάνει κόμμα ο Τσίπρας για να πέσει ο Μητσοτάκης. Τον έχει ρίξει, ήδη, ο Ανδρουλάκης!
Το άλλο ωραίο που ακούγεται είναι ότι το κόμμα του κ. Τσίπρα θα πάρει αμέσως την ηγεμονία του προοδευτικού χώρου διαλύοντας και το ΠαΣοΚ και ότι άλλο υπάρχει στον κεντροαριστερό χώρο αφού όλοι θα σπεύσουν να ψηφίσουν Τσίπρα.
Αυτό και αν είναι αυταπάτη. Πώς ο Τσίπρας θα διαλύσει το ΠαΣοΚ όταν το επεδίωξε ευθέως αλλά δεν τα κατάφερε τα χρόνια της παντοδυναμίας του; Με ποιόν ακριβώς τρόπο;
Πάντως, το μεγάλο ερώτημα αυτής της ιστορίας δεν είναι πότε ακριβώς θα κάνει κόμμα ο κ. Τσίπρας. Το αν ο κόσμος τον περιμένει ως Μεσσία, άλλη αυταπάτη και αυτή, θα φανεί.
Αλλού είναι το θέμα. Ότι ο κ. Τσίπρας είναι...