"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Όταν ο τσαμπουκαλεμένος Ανανισμός συνάντησε την ψεκασμένη Δεξιά και την «επαναστατημένη» Αριστεροσύνη!

katsikas.george@gmail.com
Όταν αστοιχείωτοι Γλεζοστρατούληδες προτείνουν  να μπει χέρι στις «μεγαλοκαταθέσεις» των 20.000 ευρώ είναι υπεύθυνη «αριστερή οικονομική πολιτική». Όταν το προτείνει η μαντάμ  Μέρκελ για τα μαύρα πακέτα  της Ρωσικής ολιγαρχίας άνω των 100.000 ευρώ  είναι επέλαση του 4ου Ράιχ !
Όταν επικροτείς την ιδέα να γίνεις οικονομικό γιουσουφάκι του «δημοκράτη» Πούτιν είναι υπεύθυνη «αριστερή διπλωματία» . Όταν  σε διασώζουν οι φορολογούμενοι πολίτες των κρατών – εταίρων σου και η κοινότητα από την οποία μέχρι χθες ξεζούμιζες δισεκατομμύρια επιδοτήσεων τραγουδώντας «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά» είναι νέα κατοχή
Όταν οι τράπεζες αδελφής μπανανίας σβήνουν δάνεια  μεμονωμένων πολιτικών κόπρων είναι σκάνδαλο. Όταν οι τράπεζες της δικής σου μπανανίας  χρηματοδοτούν χρεοκοπημένα κόμματα της ξεφτίλας (συμπεριλαμβανομένου του δικού σου)  με εγγύηση  μελλοντικές εκλογικές επιδοτήσεις  που δεν θα εισπράξουν ποτέ είναι  διαφανής επιδότηση της… Δημοκρατίας!
Όταν καταγγέλλεις το παγκόσμιο τραπεζικό καπιταλιστικό σύστημα και ζεις με το όνειρο της κατάρρευσής του  είναι «αριστερή μαχητικότητα» . Όταν οι πρώτοι τριγμοί ακούγονται από αδελφή τραπεζική μπανανία, οι χτυπητές στον ουρανίσκο σου  γαργάρες είναι υγιής οικονομική θεραπεία     
Όταν ειρωνεύεσαι τον παράδεισο του παπαδαριού  και βγάζεις σπυράκια στο άκουσμα της λέξης θρησκεία (και πολύ περισσότερο Ορθοδοξία)  είναι «αριστερός ρεαλισμός». Όταν  ή εκκλησία έστω και κατά δήλωση , εκφράζει πρόθεση με την περιουσία της να διασώσει τον επίγειο  «αδελφό» τραπεζικό φορολογικό παράδεισο που ξαφνικά υπερασπίζεσαι,  το παπαδαριό γίνεται  ευπρόσδεκτος ρεαλιστής εταίρος!
Όταν αρνείσαι να ορκιστείς στον Θεό των εν λόγω παπάδων βάζοντας πάνω από αυτόν την «τιμή» σου είναι «αριστερός πραγματισμός». Όταν η δίψα σου για εξουσία σε φέρνει να συνεργάζεσαι με κόμμα ανεκδιήγητων καταΚΑηΜΜΕΝΩΝ ψεκασμένων που έχει ως συνιδρυτικό στέλεχος την Παναγιά  την… Ψηφοθηρούσα ο «αριστερός πραγματισμός» σου μπορεί να βγει για έναν υγιεινό περίπατο στα πέρα αμπέλια πιασμένος χέρι-χέρι με την «αριστερή τιμή» σου

EΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Eλληνικές και κυπριακές παθογένειες

Γράφει ο Γιάννης Λούλης

Kύπρος και Eλλάδα βιώνουν κρίσεις με κοινά και διαφορετικά χαρακτηριστικά.  

Στην Eλλάδα, στα θεμέλιά της, έχει σαπίσει, ένα υπερτροφικό, διεφθαρμένο και πελατειακό κράτος. Στην Kύπρο η κρίση δεν είναι τόσο βαθιά. Tώρα, όμως, βρίσκεται στην κορύφωσή της, με δημοσιονομικά και τραπεζικά αίτια. 

Στην Eλλάδα, το κομματικό σύστημα είναι πιο παθογενές. Kοινό χαρακτηριστικό των δύο χωρών είναι ότι αντί να αναλαμβάνουν τις ευθύνες για τα δικά τους λάθη που οδήγησαν στην κρίση, αναζητούν εξωγενείς αποδιοπομπαίους τράγους.

Mετά την τραγωδία του 1974, η Kύπρος πέτυχε έναν οικονομικό άθλο. Όμως, το μοντέλο που διαμόρφωσε είχε και εύθραυστα στοιχεία, παρά την εξωστρέφεια και το εξαιρετικό επιχειρηματικό δυναμικό. Tο μοντέλο απέδωσε εντυπωσιακά αποτελέσματα (όσα και να ισχυρίζεται ο Γερμανός υπουργός Oικονομικών). Στηρίχτηκε πάνω σε υψηλότατου επιπέδου χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, που συνέβαλαν στο 45% του AEΠ. Σημαντική ήταν και η συνεισφορά ενός σταθερού και χαμηλού φορολογικού συντελεστή, που προσέλκυε ξένα και κυρίως ρώσικα κεφάλαια. Eπειδή όμως εδώ υπήρχε μια σκιερή πλευρά, επιβάλλονταν το μοντέλο αυτό να θωρακιστεί μέσα από μια νοικοκυρεμένη οικονομία.

Aπό την ώρα που η Kύπρος ορθώς επέλεξε τη γεωστρατηγική ασφάλεια της E.E., όφειλε να αυτοπροστατευτεί δημοσιονομικά, ώστε η ίδια να καθορίζει τα του οίκου της. Aυτό δεν έγινε. Δεν πάρθηκαν διαχρονικά τα αναγκαία διαρθρωτικά μέτρα. Oι Kύπριοι, όπως και οι Eλληνες, ζούσαν πέρα από τα όριά τους. Eιδικά την τελευταία πενταετία, οι Kύπριοι κυβερνώντες παρακολουθούσαν μαρμαρωμένοι τα τρένα των προκλήσεων να περνούν. Tην ίδια ώρα το τραπεζικό σύστημα, με αφροσύνη, υπερεπεκτάθηκε, αναλαμβάνοντας υπέρμετρους κινδύνους στην κινούμενη άμμο της Eλλάδος. H μια μεγάλη τράπεζα κατέρρευσε. Eνώ η άλλη, μια τράπεζα-θεσμός με μεγάλη προσφορά στην ανάπτυξη του νησιού, ξέχασε το DNA του μέτρου που την χαρακτήριζε διαχρονικά.

H προσφυγή σε μνημόνιο άνοιξε τον ασκό του Aιόλου. H Kύπρος κατέστη ευάλωτη, μέσα σε αρνητικές διεθνείς συγκυρίες, και μάλιστα λίγο πριν από τις γερμανικές εκλογές. H ισοπεδωτική σκληρότητα που της επιβλήθηκε συντελέστηκε σε μια εποχή που η Eυρωζώνη δοκιμάζεται. Eνώ η Eλλάδα παραμένει σοβαρότατη συστημική απειλή, με αιωρούμενες μεταρρυθμίσεις.

Δυστυχώς, οι Kύπριοι ξέχασαν πως οι σκληρές πραγματικότητες δεν αντιμετωπίζονται με συναισθηματικές εξάρσεις. Tο «όχι» της κυπριακής Bουλής ήταν ένα εκτονωτικό άλμα στο κενό. Tο διαβόητο «σχέδιο B» δεν εφαρμόστηκε, διότι εξαρχής δεν υπήρχε, αφού η όποια ρώσικη βοήθεια προϋπέθετε την υπογραφή μνημονίου με την E.E.

ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: «Οχι» να ’ναι κι ό,τι να ’ναι


Υπάρχουν τρεις τρόποι για να διορθώσει κάποιος μια γκάφα. 

Ο πρώτος είναι να την παραδεχθεί, έστω χαριτωμένα όπως έκανε ο λαγός του ανέκδοτου στο λιοντάρι: «λέμε καμιά ανοησία για να περνά η ώρα». 

Ο δεύτερος είναι του ΣΥΡΙΖΑ: «παρερμηνεύτηκαν ή πλαστογραφήθηκαν αυτά που δηλώσαμε». 

Ο τρίτος και χειρότερος είναι να επιμένει στην γκάφα, έστω κι αν του κοστίζει.

Οι πανηγυρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μετά το «όχι« της Κυπριακής Βουλής δεν αποδείχθηκαν μόνο πρόωροι. Ηταν εκτός τόπου και χρόνου. Η ηρωική άρνηση, που δεν συνοδευόταν από μια λογική θέση, έγινε μπούμερανγκ. Η δεύτερη λύση, επειδή εμπεριείχε και το κόστος της αναταραχής που έφερε η άρνηση της πρώτης, θεωρήθηκε από πολλούς χειρότερη. Για τον αριστεροδεξιό λαϊκισμό όμως τα αποτελέσματα δεν μετράνε· λογίζονται κάτι σαν προϊόν του εξαποδώ καπιταλισμού. Βασικός στόχος είναι η αναταραχή, ως θαυμάσια κατάσταση, όπως επανέλαβε πριν από χρόνια ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Σύνθημά τους το «Οχι να ’ναι κι ό,τι να ’ναι». Δεν επεξεργάστηκαν κάποια θέση κρίνοντας τα υπέρ και τα κατά της πρώτης λύσης. Δεν τήρησαν φιλολαϊκή στάση επισημαίνοντας το άδικο της φορολόγησης των καταθέσεων κάτω των 100.000 ευρώ προκειμένου να γλιτώσουν οι μεγαλοκαταθέτες περισσότερα. Ασπάστηκαν άμεσα τη λαϊκιστική προσέγγιση της άρνησης σε όλα.

Ο λαϊκισμός της καθολικής άρνησης δεν οφείλεται μόνο στα υπαρκτά ελλείμματα παιδείας που έχει η ηγεσία της νεόκοπης Αριστεράς. Οσοι ανατρέξουν στα αριστερά κιτάπια της δεκαετίας του ’90 θα διαβάσουν απίστευτες αναλύσεις για το πώς το Διαδίκτυο είναι όχημα του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ, ή πώς η παγκοσμιοποίηση ήταν ένα κόλπο για να μην εκφραστούν επαναστατικά οι λαοί. Από τότε άρχισε να συμπορεύεται με τη λαϊκιστική δεξιά ή/και ακροδεξιά που κατέληξε στον πρόσφατο αρραβώνα του ΣΥΡΙΖΑ με τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Η Αριστερά άρχισε να χρησιμοποιεί το εννοιολογικό οπλοστάσιο της λαϊκιστικής Δεξιάς (περί έθνους, Νέας Τάξης κ.λπ.) και η λαϊκιστική Δεξιά τα συνθήματα της Αριστεράς.

Γράφαμε και παλιότερα (24.5.2004) ότι: 

ΚΥΠΡΟΣ: Αποθωρακισμένοι και αναλώσιμοι

Μπορεί μεν η Κύπρος να μην έχει τυπικώς αχθεί σε άτακτη χρεοκοπία και την παρεπόμενη κατάρρευση (κι αυτό είναι αναμφιβόλως στα κατά τεκμήριον θετικά των τραυματικών εξελίξεων που εβιώσαμε), αλλά: είναι ήδη ατύπως πτωχευμένη.

Και ως εκ τούτου, ανοχύρωτη έναντι άλλων και καθαυτό κρισίμων κινδύνων που επαπειλούν και την ίδια την κρατική της υπόσταση και την εθνική επιβίωση του Ελληνισμού της στην κρεουργημένη του γεωγραφία. Οπου εμφανίζεται οιονεί αναλώσιμος. Εάν δηλαδή δεν υπάρξει ανατροπή των δεδομένων και αναστροφή των εξελίξεων.

Και τις μεν οικονομικές παραμέτρους όσων καταθλιπτικών έχουν ήδη συντελεσθεί (και κυρίως όσων συνέπονται) μπορούν να τις αναλύσουν επαρκέστερα οι επαΐοντες. Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγουν εκείνα που συνάπτονται προς τις ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις στην εύφλεκτη περιοχή, όπου η Κύπρος συνιστά προσδιοριστικό στρατηγικό παράγοντα για λόγους ευνόητους. Ιδιαίτερα καθώς η οσμή των υδρογονανθράκων αναδίδεται και ήδη προσελκύει σιελορροούντες μνηστήρες. Γιατί εδώ βρίσκεται το «ψητό». Και γύρω από αυτό θα εξελιχθούν εφεξής τα στρατηγικά παίγνια.

Γιατί -και χωρίς διάθεση συνωμοσιολογίας- δεν νομίζουμε ότι μπορούν ν' αποσυναρτηθούν όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα με το θέμα των κυπριακών κοιτασμάτων. Οπόταν και οι εταίροι μας ανεκάλυψαν αίφνης συρροήν κακοδαιμονιών στο κυπριακό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οχι ότι αυτές δεν υπάρχουν. Και όχι γιατί δεν χρήζουν θεραπείας. Επώδυνης μάλιστα. Και υπάρχουν και απαιτούν διορθωτικές παρεμβάσεις. Ομως: είναι μήπως σύμπτωση ότι όλα κατά συγκυρίαν συμπίπτουν και με την επιβεβαίωση και των διαστάσεων του κοιτάσματος φυσικού αερίου και της επιτυχούς λειτουργικής ενεργοποιήσεως της εξέδρας στο οικόπεδο «Αφροδίτη»; Οπόταν και είναι δηλαδή θέμα χρόνου η τροχιοδρόμηση διαδικασιών εκμεταλλεύσεώς του, ενώ έπονται νέες αδειοδοτήσεις;

Τυχαίο; Ποιος μη αφελής (ή εθελότυφλος) μπορεί να το νομίζει; 

Το θέμα όμως πέραν αυτών είναι ότι: ενώ η αλκή της κυπριακής οικονομίας επενεργούσε ως θώρακας και πρωταρχική δυναμική αντιστάσεων σε ό,τι αφορά το πολιτικό της πρόβλημα, αίφνης η Κύπρος βρίσκεται κυριολεκτικώς επί κενού! Κι ενώ με μνημονιακές ρυθμίσεις θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να διαχειρισθεί την χρεοκοπία της (που είναι χρεοκοπία του συστήματος από τη βουλιμία της ελίτ που το ποδηγετεί και το αρμέγει), δεν θα έχει πλέον την ισχύ ν' αντεπεξέλθει στα βουλιμικά σύνδρομα της Αγκυρας. Τα οποία και προάγει με πειρατικές διαθέσεις και πρόδηλη επιθετικότητα.

Ενώ λοιπόν ακόμη και πρόσφατα και ως συνέπεια της ευημερίας ακριβώς των ελευθέρων περιοχών της Μεγαλονήσου, οι Τ/Κυπριακές μάζες εξεγείροντο με συνθήματα κατά της Τουρκίας (την οποίαν απροκαλύπτως αποκαλούσαν κατοχική δύναμη), σήμερα το σκηνικό αναστρέφεται. Και οι δυναμικές υποτροπιάζουν. Κι επειδή το Κυπριακό -με όσα οδήγησαν σε παραμέτρους σταθεροποιήσεως της de facto γεωπολιτικής διαιρέσεως- θα οδηγηθεί με βεβαιότητα σε φάση νέων και αποφασιστικών (κατ' ακρίβειαν καταληκτικών) διεργασιών, η αποδυνάμωση της Ελληνικής πλευράς θ' αποβεί έως και μοιραία. Με ολέθριες ενδεχομένως συνέπειες, εάν δεν υπάρξουν τρόποι ανατάξεως, που να ενισχύσουν με όρους πραγματικής στρατηγικής διαχειρίσεως τη Λευκωσία.

Οτι τέτοιες εξελίξεις είναι καθ' οδόν συνάγεται απ' όσα κρισιμότερα συντελούνται στην περιοχή. Επανασυμφιλίωση Αγκυρας-Ισραήλ, παροπλισμός κουρδικής εξεγέρσεως, δραματικές ανατροπές στο μέτωπο της Συρίας, επανάκαμψη της Τουρκίας από θέσεως αλωβήτου ισχύος στον ευρωπαϊκό πυλώνα. Και ο Ελληνισμός, υπό το βάρος όσων η Αγκυρα μεθοδεύει με τη στρατηγική του win-win (kazan-kazan, κατά Ερντογάν) την οποία και ασπάζεται η Ουάσιγκτον.

ΚΥΠΡΟΣ: Αναγκαστική προσθαλάσσωση στην Ανατολική Μεσόγειο...


Στην Αθήνα αλλά και στη Λευκωσία µια παράδοση µε βαθιές ρίζες στο παρελθόν προσλαµβάνει πάντοτε τις προθέσεις και τις επιδιώξεις των ξένων δυνάµεων στα µέτρα των επιθυµιών µας. Ετσι οι γεωπολιτικές αναλύσεις µεταλλάσσονται συχνά σε γεωπολιτικές φαντασιώσεις για να επιβεβαιωθεί πανηγυρικά ο πατέρας της Ψυχανάλυσης Φρόιντ που έλεγε ότι µια πολύ έντονη φαντασίωση καταγράφεται στο υποσυνείδητο ως βιωµένη εµπειρία...

Τα πρόσφατα δραµατικά γεγονότα στη Μεγαλόνησσο έφεραν στις πραγµατικές τους διαστάσεις τον παράγοντα Ρωσία, το Ισραήλ και τα ενεργειακά αποθέµατα στην κυπριακή ΑΟΖ ως διαπραγµατευτικά πολεονεκτήµατα στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε.

Για τη Ρωσία επιβεβαιώθηκε µια σταθερά της σοβιετικής πρώτα και στη συνέχεια της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής από το 19864 µέχρι και σήµερα: Η Μόσχα στηρίζει τη Λευκωσία πολιτικά, στρατιωτικά και οικονοµικά στο βαθµό που δεν έρχεται σε σύγκρουση µε τις ΗΠΑ και µε την Τουρκία.

Στον στρατηγικό σχεδιασµό της ΕΣΣΔ και της Ρωσίας στόχος είναι η επιρροή και τα ερείσµατα σε µια χώρα που ανήκει στη Δύση και για την οποία δεν προσδοκάται ούτε επιδιώκεται ανατροπή συµµαχιών, µια τακτική που παραδοσιακά στην Μόσχα η κατά βάση συντηρητική ρωσική διπλωµατία απεχθάνεται και την χαρακτηρίζει ως adventurism (τυχοδιωκτισµό).

Την Άνοιξη του 1964 η Μόσχα έδωσε πολιτική στήριξη και προσφέρθηκε να δώσει όπλα στον Μακάριο για να αποτρέψει λύση στο Κυπριακό στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, και τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς ο τότε υπουργίας Εξωτερικών Γκροµίκο επισκεπτόµενος την Άγκυρα υιοθέτησε την τουρκική θέση για Οµοσπονδιακή Λύση.

Το Καλοκαίρι του 1974 η ΕΣΣΔ παρακολούθησε ως θεατής το πραξικόπηµα της Χούντας και τον πρώτο και δεύτερο Αττίλα και δεν επεχείρησε καν να εκµεταλευθεί την έξοδο της Αθήνας από το Στρατιωτικό Σκέλος του ΝΑΤΟ.

Είκοσι και πλέον χρόνια αργότερα στα µέσα της δεκαετίας του 90 η Ρωσία πούλησε στην Κύπρο το προηγµένο πυραυλικό σύστηµα S-300 χωρίς να διανοηθεί ότι θα εγγυούταν την εγκατάστασή του στη Μεγαλόνησο εγγυόµενη ασφάλεια απέναντι στις τουρκικές απειλές.

Σήµερα η Μόσχα θεώρησε εξ αρχής την κυπριακή κρίση ως υπόθεση της Ευρωζώνης µε την οποία η σχέση της περνά µε την στενή διµερή συνεργασία µε το Βερολίνο. Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την εικαζόµενη επιθυµία της Ρωσίας για ναυτικές διευκολύνσεις στην Κύπρο επρόκειτο για σενάριο που προϋπέθετε συγκρουσιακή στρατηγική απέναντι στις ΗΠΑ, τη στιγµή που η ρωσική πλευρά ενδιαφέρεται για το αντίτιµο που θα µπορούν να αναµένουν από την Ουάσιγκτον αν εγκαταλείψουν τον Ασσαντ.

Παρόµοια λανθασµένη εκτίµηση έγινε στη Λευκωσία για το Ισραήλ: Το Τελ-Αβίβ θεωρεί σηµαντικό κεφάλαιο την εµβάθυνση των σχέσεων µε την Λευκωσία και την Αθήνα, δεν πρόκειται ποτέ να αναθεωρήσει τη διµερή οριοθέτηση ΑΟΖ µε την Κύπρο και θα συνεργασθεί για την έρευνα και εκµετάλλευση ενέργειας. Οµως η αποκατάσταση σχέσεων µε την Άγκυρα είναι κοινό συµφέρον και των δύο πλευρών µε τον αµερικανικό παράγοντα να πιέζει τον Νετανιάχου για ταχύτατη προσαρµογή σε µια προσέγγιση µε βαρύνουσα σηµασία για τα αµερικανικά ζωτικά συµφέροντα στην περιοχή.
 
Ρωσική... άγκυρα
Ετσι η δήλωση Μεντβέντεφ για τουρκικές διεκδικήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ είναι µάλλον άνοιγµα µηδενικού κόστους σε µια νέα ευνοϊκή για την Αγκυρα ισορροπία µε σπόνσορα την Ουάσιγκτον. Με τα παραπάνω δεδοµένα ναι µεν η Τουρκία δεν µπορεί να παρενοχλήσει τις έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά η πίεση για µεταφορά της ενέργειας µέσω Τουρκίας θα είναι ασφυκτική, καθώς µε καθαρά οικονοµικά κριτήρια είναι η προτιµότερη.

Με δύο λόγια αµερικανική επιλογή για σύµπλευση χωρίς αυταπάτες µε το Μετριοπαθές Πολιτικό Ισλάµ των Ερντογάν-ΑΚΡ δεν αφήνει περιθώρια για ενεργειακή συµµαχία Κύπρου – Ισραήλ - Ελλάδας που θα παρακάµπτει την Τουρκία. Εξυπακούεται ότι στη δυναµική κλεισίµατος εκκρεµοτήτων που προωθεί η Ουάσιγκτον ότι ένα από τα επόµενα αναµενόµενα βήµατα είναι η αµερικανική πίεση για επίλυση του Κυπριακού.

Αλλωστε η Τουρκία από καιρό επιζητά προσέγγιση µε το Ισραήλ µε τη συγγνώµη Νετανιάχου για το Μαβί Μαρµαρά που ζήτησε ο Ερντογάν και επέβαλλε ο Οµπάµα να διευκολύνει τον Τούρκο πρωθυπουργό να αναδιπλωθεί.

Φυσικό Αέριο Mύθος και πραγµατικότητα

ΚΥΠΡΟΣ: Mια ιστορική πορεία ανάμεσα στις Συμπληγάδες

Το «όχι», έστω και στιγμαίο, της κυπριακής Βουλής, στις πρώτες υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη «διάσωση» της Κύπρου, δεν είναι μια τυχαία ενέργεια ξεκομμένη από το παρελθόν. Αποτελεί συνέχεια της μακραίωνης προσπάθειας του κυπριακού Ελληνισμού, απομακρυσμένου κάπως γεωγραφικά από τον κορμό της κυρίως Ελλάδας, να υπάρξει όσο γίνεται πιο αλώβητος, περνώντας ανάμεσα από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη διαφόρων ξένων κατακτητών που πέρασαν από το νησί.
  
Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ', ακριβώς την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, ένας άνθρωπος συντηρητικός γενικά, όμως με ευρύτητα αντιλήψεως, πριν ακόμα από την ίδρυση του ανεξάρτητου κυπριακού κράτους, παραβρέθηκε στην Αφροασιατική Διάσκεψη στο Μπαντούνγκ της Ινδονησίας, τον Απρίλιο του 1955, που κήρυξε έναν τρίτο δρόμο ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις της εποχής, τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ενωση, και τάχθηκε στο πλευρό του αγώνα κατά της αποικιοκρατίας.

Ο Μακάριος και ως πρόεδρος της Κύπρου ανήκε στο χώρο των Αδεσμεύτων, πλάι στον Τίτο, τον Νάσερ, τον Σουκάρνο κ.ά. Στο βάθος αυτός «ο τρίτος δρόμος» αντιμετωπιζόταν αρνητικά από τα στρατόπεδα των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, γιατί μπορούσε ν' αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση.

Η Κύπρος επί Μακαρίου, σε αντίθεση με την Ελλάδα που ήταν δεσμευμένη στο ΝΑΤΟ, είχε αναπτύξει καλές σχέσεις με τη Ρωσία και το ανατολικό μπλοκ, απ' όπου είχε επιζητήσει να προμηθευτεί όπλα για την ενίσχυση της ασφάλειας της χώρας. Δυτικοί επίσημοι είχαν αρχίσει να χαρακτηρίζουν τον Μακάριο ως τον Κάστρο της Μεσογείου.

Τον Ιούλιο του 1974, μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της χούντας κατά του Μακαρίου, η αθηναϊκή εφημερίδα «Εστία» σε κύριο άρθρο της χαρακτήριζε τον Κύπριο πρόεδρο «ρασοφόρο δαίμονα», που η εκκαθάρισή του επιβαλλόταν «προς αποτροπήν κουβανοποιήσεως της Κύπρου».
 
Η Κούβα της Μεσογείου
Σχετικά με την Κύπρο και το συναφές θέμα της διασφάλισης των δυτικών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο, η στρατιωτική δικτατορία ήταν σύμφωνη με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ότι η κυπριακή περιπλοκή έπρεπε να λυθεί με άμεσες συνομιλίες μεταξύ δύο μελών της Ατλαντικής Συμμαχίας, των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Τουρκίας, ερήμην της κυπριακής ηγεσίας και του Μακαρίου. Επρόκειτο για πάγια θέση που προωθούσε και η τουρκική πλευρά στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, προτείνοντας «άμεσες διαπραγματεύσεις μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας», περί την Κύπρο.

Από το 1965, ο Τούρκος πρωθυπουργός Σουάτ Χαΐρι Ουργκιουπλού έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου προς τις δυτικές κυβερνήσεις, τονίζοντας ότι «αποτέλεσμα της συνεχούς άφιξης σοβιετικών όπλων» στο νησί είναι «η Κύπρος να γίνεται μια Κούβα της Μεσογείου».

Ο Μακάριος, αντιλαμβανόμενος τις ΝΑΤΟϊκές τάσεις για διχοτόμηση του νησιού, ώστε να ικανοποιηθούν και η Τουρκία και η Ελλάδα, προσπαθούσε να ελιχθεί για να διασώσει την ανεξαρτησία του νησιού.

Από τότε ανάγονται οι σχέσεις Κύπρου - Ρωσίας, σε μια προσπάθεια των Κυπρίων να εξισορροπήσουν και ν' αποτρέψουν τους κινδύνους. Αυτή η συνεργασία σε καμία περίπτωση δεν σήμαινε ότι η Κύπρος είχε την πρόθεση να προσχωρήσει στο σοβιετικό μπλοκ.

Βέβαια, υπήρχε ένα σημαντικό γεγονός που είχε βοηθήσει τον κυπριακό λαό να ξεφύγει από την οθωμανική κυριαρχία. Και σ' αυτό είχε συμβάλει άθελά της η Ρωσία, καθώς το 1878 η Οθωμανική Αυτοκρατορία παραχώρησε στην Αγγλία, υπό μορφή προτεκτοράτου, την Κύπρο μετά περίπου 300 χρόνια κατοχής (1571). Σε αντάλλαγμα το Ηνωμένο Βασίλειο αναλάμβανε να υποστηρίξει στρατιωτικά την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε περίπτωση που η Ρωσία θα επιχειρούσε να καταλάβει ασιατικά εδάφη των Τούρκων.

Αυτή την αλλαγή φρουράς από τους Τούρκους στους Αγγλους ο κυπριακός Ελληνισμός αρχικά δεν την είδε αρνητικά. Ηδη είχε συσταθεί το ελληνικό κράτος. Κατά την άφιξη στη Λάρνακα του πρώτου «Υψηλού Επιτρόπου» της Βρετανίας, του αντιστράτηγου σερ Τζόζεφ Γούλσλεϊ, τον Ιούλιο του 1878, ο επίσκοπος Κυτίου Κυπριανός τον υποδέχτηκε λέγοντας: «Αποδεχόμεθα την αλλαγή της κυβερνήσεως, διότι πιστεύομεν ότι η Μεγάλη Βρετανία θα βοηθήσει ενδεχομένως την Κύπρον, όπως ακριβώς συνέβη και με τας Ιονίους νήσους, ώστε να ενωθεί με τη μητέρα Ελλάδα».
Αλλά ό,τι συνέβη με τα Εφτάνησα, το 1864, δεν συνέβη στην Κύπρο. Το 1914, αφού η Οθωμανική Αυτοκρατορία τάχθηκε στο πλευρό της Γερμανίας εναντίον της Αντάντ, στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βρετανία ενσωμάτωσε την Κύπρο. Ενα χρόνο αργότερα οι Βρετανοί πρόσφεραν την Κύπρο στην Ελλάδα, με αντάλλαγμα την ενεργό ένταξη της χώρας στο πλευρό της Αντάντ και εναντίον των Βουλγάρων. Αλλά ο βασιλιάς Κωνσταντίνος είχε άλλους προσανατολισμούς. Ο Βενιζέλος, που στάθηκε στο πλευρό της Αντάντ, είχε μάλλον άλλες προτεραιότητες.
Αργότερα, τα βρετανικά σχέδια, μέσα στις νέες συνθήκες καινούργιων κατακτήσεων και επεκτάσεων, έγιναν πιο συγκεκριμένα για την Κύπρο.
 
Βρετανική βάση

ΤΟΥΡΚΙΑ: «Πόκερ» διείσδυσης στα Βαλκάνια μεσω ίδρυσης πανεπιστημίων

Οταν τον περασμένο Σεπτέμβριο ο Ταγίπ Ερντογάν δήλωνε προκλητικά ότι «η Βοσνία είναι οθωμανική κληρονομιά», προφανώς είχε κατά νου ένα ευρύτερο σχέδιο διείσδυσης της Αγκυρας στη βαλκανική χώρα, το οποίο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Κεντρικό ρόλο σε αυτό παίζει ο τομέας της εκπαίδευσης. Στην πρωτεύουσα της Βοσνίας έχουν ιδρυθεί με τουρκικά κεφάλαια δύο πανεπιστήμια, που έχουν καταστεί πόλος έλξης για Τούρκους φοιτητές, οι οποίοι φέρνουν στις αποσκευές τους τον αέρα και τον πολιτισμό της γείτονος.

Ενα εκ των δύο πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, το Διεθνές Πανεπιστήμιο του Σεράγεβο, χρηματοδοτείται από επιχειρηματίες που διατηρούν στενές σχέσεις με το κόμμα του Ερντογάν και σήμερα, δύο χρόνια μετά την ίδρυσή του, έχει 1.500 φοιτητές.

Στις νέες του εγκαταστάσεις θα μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες 5.000 φοιτητών. Τα μαθήματα γίνονται στα αγγλικά, ωστόσο, Βόσνιοι και Τούρκοι σπουδαστές καλούνται να μάθουν ο ένας τη γλώσσα του άλλου. Το έτερο πανεπιστήμιο άνοιξε τις πύλες του το 2008 και φέρεται να έχει επαφές με τον Φετουλά Γκιουλέν, τον μουσουλμάνο κήρυκα που ηγείται ενός διεθνούς θρησκευτικού κινήματος με έδρα την Πενσιλβάνια των ΗΠΑ.

Οι φοιτητές του Διεθνούς Πανεπιστημίου Burch, το οποίο σημειωτέον έχει επισκεφθεί και ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ, είναι περισσότερο συντηρητικοί αλλά τα μαθήματα έχουν καθαρά κοσμικό χαρακτήρα. Αρκετοί Βόσνιοι, πάντως, φοιτούν στα τουρκικά πανεπιστήμια με στόχο αργότερα να εργαστούν εκεί, καθώς η ανεργία στη Βοσνία αγγίζει επισήμως το 46%.

Η τουρκική παρουσία στη Βοσνία ήταν περιορισμένη όσο υπήρχε η Γιουγκοσλαβία, όμως μετά τη διάλυσή της τη δεκαετία του 1990, ξεκίνησαν οι πρώτες επαφές με επίκεντρο την οικονομική ενίσχυση των μουσουλμάνων της νεοσύστατης τότε χώρας. Εκτοτε έχουν ανοικοδομηθεί και επισκευαστεί μνημεία της οθωμανικής περιόδου με τουρκική χρηματοδότηση.

Πλέον η επιρροή της Αγκυρας στο Σεράγεβο είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Το ειδησεογραφικό πρακτορείου Anadolu έχει δικά του γραφεία στη βοσνιακή πρωτεύουσα και μάλιστα επεκτείνει τις δραστηριότητές του. Σε ολόκληρη την πόλη υπάρχουν αφίσες που διαφημίζουν εξαιρετικά φθηνές πτήσεις από και προς την Κωνσταντινούπολη, ενώ στις τηλεοράσεις παίζεται το δημοφιλές και στην Ελλάδα σίριαλ «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής». Οι επισκέψεις διαφόρων Τούρκων αξιωματούχων, από τον ίδιο τον Ταγίπ Ερντογάν, μέχρι τον πρόεδρο Γκιουλ και τον υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, είναι συχνές και φανερώνουν το τουρκικό ενδιαφέρον για την περιοχή.

«Οι Τούρκοι ηγέτες προωθούν μια νέα οθωμανική αυτοκρατορία, αλλά μια ήπια εκδοχή της» εξηγεί στη «Washington Post» ο επικεφαλής του πρακτορείου Anadolu στο Σεράγεβο. «Μια πρώην περιφερειακή δύναμη, η Τουρκία, προσπαθεί τώρα να επιστρέψει δυναμικά και εντυπωσιακά» τονίζει ο Αμίρ Ζούκιτς. Είναι γεγονός ότι από το 2009 και με πρωτοβουλία του Νταβούτογλου, η Αγκυρα επιχειρεί να λειτουργήσει ως μεσολαβητής μεταξύ των πρώην άσπονδων εχθρών στα Βαλκάνια.
 
Τριμερής σύνοδος

ΤΟΥΡΚΙΑ: Οι πασάδες ονειρεύονται την διοργάνωση της Ολυμπιάδας του 2020 δηλώνοντας «Επιτέλους ήρθε η σειρά μας» !


Λένε ότι η τρίτη φορά είναι η φαρμακερή, αλλά αισίως οι γείτονές μας, οι Τούρκοι, διεκδικούν για πέμπτη φορά τη διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων!
 
Οι παταγώδεις αποτυχίες του παρελθόντος δεν φαίνεται να τους πτοούν και η αισιοδοξία είναι διάχυτη στην Τουρκία.
 
«Επιτέλους ήρθε η σειρά μας» είναι το σύνθημα που βγαίνει από τα χείλη των πιο αισιόδοξων στελεχών της Επιτροπής Διεκδίκησης αλλά και πολιτικών, ενώ υπάρχουν και οι εγκρατείς που θυμούνται ότι η Κωνσταντινούπολη συνήθως είτε έμενε έξω νωρίς από την Επιτροπή Αξιολόγησης ή όταν έφτανε στην τελική φάση έβγαινε νοκ άουτ από την πρώτη ή τη δεύτερη ψηφοφορία.
 
Αυτή τη φορά όμως έφτασε μέχρι την τελική τριάδα και οι πόλεις που έμειναν έξω προσέφεραν αίγλη (Ρώμη) ή και χρήμα (Ντόχα και Ντουμπάι).
Η ΔΟΕ δεν λύγισε από τα πετροδολάρια, αφού δεν ήθελε να μπλέξει όπως η ΦΙΦΑ που ακόμα κλυδωνίζεται από τις καταγγελίες δωροδοκίας (παραμένουν περισσότερο θεωρίες συνωμοσίας μέχρι στιγμής αφού δεν έχει αποδειχθεί κάτι) αξιωματούχων της από το Κατάρ για την ανάληψη του Μουντιάλ του 2022.

ΟΙ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΙ. 
Η Κωνσταντινούπολη προκρίθηκε με Τόκιο και Μαδρίτη στην τελική τριάδα, όμως η ισπανική πρωτεύουσα θυμίζει... κουτσό άλογο. Μπορεί να έχει ήδη αρκετές εγκαταστάσεις έτοιμες προς χρήση (έστω με λίγη ανακαίνιση) αλλά η οικονομική καταστροφή επικρέμαται, καθώς η ανεργία είναι 27% και το δημόσιο χρέος πλησιάζει το 1 τρισ. ευρώ.
Το Τόκιο μπορεί να είναι το φαβορί για τους μπουκ, αφού έχει την εμπειρία από τη διοργάνωση του 1964 και αρκετές εγκαταστάσεις έτοιμες, αλλά οι Τούρκοι είναι μια νέα αγορά και στις νέες αγορές η ΔΟΕ δείχνει πάντα ενδιαφέρον.

ΧΡΗΜΑ. 
Επίσης, τα λεφτά ρέουν άφθονα στον αθλητισμό της τα τελευταία χρόνια, τόσο στις μεγάλες ολυμπιακές ομάδες που κατεβάζει στους αγώνες όσο και στο ποδόσφαιρο, όπου προσελκύει σημαντικούς αστέρες. Για το καλοκαίρι ακούγονται τα ονόματα των Ρόμπεν και Ζερβίνιο πως οδεύουν προς Τουρκία, ενώ Ντρογκμπά και Σνάιντερ βοήθησαν τη Γαλατάσαραϊ να φτάσει στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Μάλιστα η σύγκρουση με τη Ρεάλ Μαδρίτης την Τετάρτη υποκρύπτει και μια άτυπη κόντρα των δύο πόλεων λίγους μήνες πριν από τη σύγκρουσή τους στο Μπουένος Αϊρες.
 
Στην πρωτεύουσα της Αργεντινής στις 7 Σεπτεμβρίου θα ανακοινωθεί η νικήτρια πόλη σε μια πολύ σημαντική σύνοδο της ΔΟΕ, αφού θα γίνει επίσης η εκλογή του νέου προέδρου της στη θέση του απερχόμενου Ζακ Ρογκ και θα οριστικοποιηθεί εάν θα βγει ή όχι από το ολυμπιακό πρόγραμμα η πάλη!
 
Οι Τούρκοι παρουσίασαν στην πρόσφατη επίσκεψη του κλιμακίου αξιολόγησης της ΔΟΕ το σύνθημα των αγώνων που ονειρεύονται: «Bridge Together».
«Η Κωνσταντινούπολη είναι μια γέφυρα ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση και ανάμεσα σε διαφορετικούς πολιτισμούς και θρησκείες», τόνισε ο υπουργός Νεότητας και Σπορ της χώρας Σουάτ Κίλιτς.
 
Η γέφυρα του Βοσπόρου που ενώνει την Ευρώπη με την Ασία θα είναι το ισχυρό χαρτί που θα προβάλει η Τουρκία ως σλόγκαν στην τελική ευθεία.
 
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΤΕΣΤ. 

ΤΟΥΡΚΙΑ: Φτιάξτε τέμενος στην Αθήνα για να λειτουργήσει η Σχολή στην Χάλκη

Προκαλώντας για μια ακόμη φορά, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιχείρησε να συνδέσει την λειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης με λειτουργία τεμένους στην Αθήνα και την ανάξειξη μουφτήδων στη Θράκη, ενώ επανέλαβε τις αιτιάσεις περί εκπαίδευσης τρομοκρατών στην χώρα μας. 

Απαντώντας το Υπουργείο Εξωτερικών τονίζει ότι οι αρχές της ισονομίας και της ισοπολιτείας εφαρμόζονται απαρέγκλιτα από την Ελληνική Πολιτεία και ότι «η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει πληγεί από την τρομοκρατία και για αυτό...την αντιμετωπίζει δυναμικά και αποφασιστικά».


Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, χτες το βράδυ,σε συνέντευξη που μεταδόθηκε ταυτόχρονα από τα τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια CNN Turk και Kanal D, όταν ρωτήθηκε για τον αφοπλισμό των ανταρτών του ΡΚΚ στο εξωτερικό, είπε ότι η Άγκυρα συζητά το θέμα με το εξωτερικό και πρόσθεσε:
«Εμείς συζητάμε και με την Ελλάδα και της λέμε κοιτάξτε, υπάρχουν στη χώρα σας στρατόπεδα. Πραγματοποιούμε συναντήσεις υψηλού επιπέδου. Δεν το κάνουμε με κάθε χώρα. Είμαστε γείτονες. Εάν παρά τις διπλωματικές αυτές σχέσεις, εξακολουθούν να βρίσκονται τρομοκράτες ,που χτυπούν ή που θα χτυπήσουν τη χώρα μας, εάν αυτοί εκπαιδεύονται στα δικά σας στρατόπεδα, τότε δεν έχει νόημα η συμφωνία που κάναμε. Μας είπαν ότι θα κλείσει το στρατόπεδο. Πράγματι στη συνέχεια πληροφορηθήκαμε ότι έκλεισαν το στρατόπεδο. Και στη συνέχεια συνέλαβαν 14 τρομοκράτες. Και όμως παρά τη σύλληψη, τα δικαστήρια τους άφησαν ελεύθερους. Εμείς αρχίσαμε φυσικά να πιέζουμε και τους είπαμε άλλα μας είπατε και άλλα έγιναν. Μας απάντησαν λέγοντας ότι το φροντίζουν και ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε. Κι εμείς περιμένουμε».

Ο Ερντογάν είπε στην συνένευξή του στα τουρκικά κανάλια πως το θέμα της Θεολογική Σχολής συζητήθηκε και κατά την επίσκεψη της καγκελαρίου Άγγελα Μέρκελ στην Τουρκία και συγκριμένα κατά τη συνάντηση που υπήρξε με τους θρησκευτικούς ηγέτες των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία. Τόνισε πως ο ίδιος είπε στη συνάντηση αυτή ότι «αυτή τη στιγμή η Ιερά Σύνοδος έχει 21 μέλη, ενώ από την άλλη στη Δυτική Θράκη ο αρχιμουφτής πρέπει να εκλέγεται και όχι να διορίζεται» και απευθυνόμενος στη Μέρκελ τόνισε πως «πρέπει να διορθωθεί το λάθος αυτό».Ο Τούρκος πρωθυπουργός συνέχισε λέγοντας ότι «οι μουφτήδες μας εκεί πρέπει να μπορούν να εκλέγουν τον αρχιμουφτή».


«Τα της εκλογής του Οικουμενικού Πατριάρχη ρυθμίζονται από την ίδια την Εκκλησία επί τη βάσει Κανόνων και παραδόσεων χιλιετιών» αναφέρει το Υπουργείο και τονίζει:
«Η δε αρχή της ισονομίας και της ισοπολιτείας εφαρμόζεται απαρέγκλιτα από την Ελληνική Πολιτεία για τα ζητήματα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη», υπογραμμίζει η ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών. Προστίθεται δε στην ανακοίνωση πως θα πρέπει «να σημειωθεί, ότι όσο και αν δεν είναι θέμα αμοιβαιότητας, η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης θα αποτελέσει δείγμα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θρησκευτικών ελευθεριών και μήνυμα θετικών προθέσεων», καθώς ο τούρκος Πρωθυπουργός συνέδεσε το ζήτημα αυτό με την λειτουργία μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα.
 
Ολόκληρη η ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών


ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Η ελληνική διπλωματία μετρά τις επιπτώσεις


Τις επιπτώσεις από την τραπεζική κρίση στην Κύπρο στο πεδίο άσκησης εξωτερικής πολιτικής μετρά η ελληνική διπλωματία, την ώρα που τη δυσμενή οικονομική κατάσταση, στην οποία περιήλθε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η Κύπρος, επιθυμεί να αξιοποιήσει η Τουρκία, με σκοπό την επιβολή της δικής της άποψης για τον τρόπο επίλυσης του Κυπριακού.
 
Η οικονομική δυσπραγία την οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν Αθήνα και Λευκωσία περιορίζει αισθητά τα περιθώρια άσκησης δυναμικής και ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής, παρά το ότι αμφισβητούνται ανοιχτά από την Αγκυρα τα κυριαρχικά δικαιώματα και των δύο χωρών και ενώ επιχειρείται -με τη συγκατάθεση και υποστήριξη κατά περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας- να ανατραπούν οι γεωπολιτικές ισορροπίες, όπως είναι σήμερα γνωστές, στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.

Την άποψη -η οποία καλλιεργήθηκε σε διπλωματικούς κύκλους- πως η προοπτική αξιοποίησης του φυσικού αερίου της Κύπρου και η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος στη Μεγαλόνησο δεν συνδέονται με την «αναζωπύρωση» του ενδιαφέροντος της Αγκυρας διέψευσε μόλις προχθές ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας.

Ο Αχμέτ Νταβούτογλου σε δηλώσεις του, όπως καταγράφηκαν στον τουρκικό Τύπο, συναρτά το ζήτημα εξεύρεσης λύσης στο Κυπριακό με τον ισομερή καταμερισμό των κερδών από την εκμετάλλευση των κυπριακών κοιτασμάτων φυσικού αερίου ανάμεσα στην ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Η τοποθέτηση αυτή δεν διαφέρει σε τίποτε με ό,τι έχει επιδιώξει μέχρι σήμερα να επιβάλει ως τετελεσμένο στην Κύπρο η Αγκυρα, απλώς σε αυτή την περίπτωση αμφισβητείται πλέον με σαφή τρόπο η συμφωνία που έχει υπογράψει η Κύπρος με το Ισραήλ για τη μεταξύ τους οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
  
  Η έντονη αυτή πίεση των τελευταίων ημερών προκαλεί προβληματισμό στην Αθήνα, η οποία, όπως σημειώνει πολύπειρη διπλωματική πηγή, διατηρεί δύο «βαρυσήμαντα» μέτωπα ανοιχτά: τη Θράκη και το Αιγαίο.

Ειδικότερα, ανάλογη παρέμβαση με αυτήν στην Κύπρο, σε επίπεδο ωστόσο που εντάσσεται στο πλαίσιο της «οικονομικής διπλωματίας», δρομολογεί το τελευταίο διάστημα η Τουρκία στη Θράκη, προσφερόμενη να συνδράμει, μέσω των τοπικών τουρκικών τραπεζικών ιδρυμάτων, επιχειρήσεις και ιδιώτες στην περιοχή που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.

Τη δραστηριότητα και την οικονομική αυτή διείσδυση, όπως σημείωσε προ ημερών στη Βουλή ο υφυπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Τσιάρας, παρακολουθεί το υπουργείο Εξωτερικών, αναγνωρίζοντας το ρόλο του Τουρκικού Γενικού Προξενείου στην Κομοτηνή.

Ωστόσο σε ορισμένους κύκλους του υπουργείου Εξωτερικών το ζήτημα αυτό προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία ακόμη και από τις ευθείες απειλές της Αγκυρας για τη διατήρηση του casus belli στο Αιγαίο, στην περίπτωση που η Αθήνα λάβει την απόφαση να προχωρήσει στην υπόθεση της ΑΟΖ ή στη διερεύνηση του υπεδάφους του Αιγαίου για την ύπαρξη πιθανών σημαντικών πλουτοπαραγωγικών πηγών.

"Επίγεια σοφία"

Θέλεις να ξέρεις ποιος είσαι; Μη ρωτάς. Πράξε. Η πράξη θα σε περιγράψει και θα σε προσδιορίσει.
Τόμας Τζέφερσον, 1749-1826, Αμερικανός πρόεδρος

Αυτό που δε θέλει κανείς να ξέρει για τον εαυτό του καταλήγει να επέρχεται σαν πεπρωμένο.
Karl Jung, 1875-1961, Ελβετός ψυχίατρος

Ο καλύτερος τρόπος για να βρεις ποιος είσαι, είναι να πας σε ένα μέρος όπου δεν μπορείς να είσαι τίποτε άλλο.
Αγνώστου

Σαν σήμερα (31/3/ΧΧΧΧ)

1821: Ο Αθανάσιος Διάκος υψώνει τη σημαία της Επανάστασης στη Λιβαδειά.

1946: Διεξάγονται στην Ελλάδα οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές.

1958: Ο Τσακ Μπέρι κυκλοφορεί τη μεγάλη επιτυχία του «Johnny B. Goode».

1982: Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου βραβεύεται με Όσκαρ για τη μουσική της αγγλικής ταινίας «Δρόμοι της Φωτιάς».

1980: Πεθαίνει ο Τζέσε Όουενς, αμερικανός μαύρος αθλητής του στίβου, που κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου και ανέτρεψε στην πράξη τις θεωρίες του Αδόλφου Χίτλερ περί αρείας φυλής.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Μια γενιά που περιεργάζεται

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Της ΜΑΡΙΑΝΝΑΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗ

Η παρατεταμένη απουσία της εργασίας ή και ο ευτελισμός της ανοίγουν πληγές που μοιραία θα κακοφορμίσουν, καθώς αποκαρδιώνονται οι εργαζόμενοι και απελπίζονται οι περιεργαζόμενοι.

Απευθυνόμενος στους Θεσσαλονικείς, ο Απόστολος Παύλος παρατηρεί: «...Μερικοί από εσάς είναι αργόσχολοι, δηλαδή δεν εργάζονται, αλλά περιεργάζονται τους άλλους». Και στους μη εργαζομένους κάνει έκκληση «να ηρεμήσουν και να εργάζονται κανονικά», ενώ στους εργαζομένους συνιστά να μη συναναστρέφονται τον αργόσχολο, ώστε εκείνος να ντραπεί, και φυσικά να μην τον θεωρούν εχθρό τους, αλλά να τον νουθετούν σαν αδελφό (Β΄ Θεσσ. 3, 6-15).

Τι συμβαίνει όμως όταν οι μη εργαζόμενοι είναι περισσότεροι από τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό, όταν οι άνεργοι αγγίζουν τα δύο εκατομμύρια; 
 
Οι εξ ανάγκης αργόσχολοι περιεργάζονται τους άλλους, περιεργάζονται τον κόσμο ή τον μικρόκοσμο της πολιτικής, της ελαφράς καλλιτεχνίας, της επικαιρότητας και συνήθως τον περιεργάζονται εξ αποστάσεως, μέσω της οθόνης του υπολογιστή, της τηλεόρασης ή του κινητού και αναπτύσσοντας σχέσεις περιορισμένης ευθύνης με τους άλλους.

Μάθετε γράμματα να γίνετε άνθρωποι, να προκόψετε, να ζήσετε καλύτερα από εμάς. Αυτή η νουθεσία, που έχει ειπωθεί από εκατομμύρια δασκάλους και γονείς, τώρα τινάζεται στον αέρα. Το «δεν θέλω» γίνεται «δεν μπορώ (να εργαστώ)» και το περίφημο «ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω» μοιάζει να μας περιγελά.

Μαζί με τους νυν και τους μελλοντικούς ανέργους πληθαίνουν οι «μαθητές του τελευταίου θρανίου», όπως πληθαίνουν και τα «βαθμολογικά ναυάγια» (οι σχεδόν άσπρες κόλλες στις πανελλήνιες εξετάσεις), διαπιστώνουν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Η αίσθηση της ματαιότητας της γνώσης και της προσπάθειας ριζώνει στο πιο τρυφερό και αθώο κομμάτι της κοινωνίας
 
Το αρχικό αίτιο αυτής της παραίτησης μπορεί έχει σχέση με την οικονομία, με τη γενική πτώση του βιοτικού επιπέδου, όμως οι συνέπειες γίνονται με τη σειρά τους εσωτερικευμένα αίτια που γεννούν άλλες, μακροπρόθεσμα διαβρωτικές συνέπειες. Και όμως, σήμερα αξίζει περισσότερο από ποτέ να μαθαίνουν οι νέοι γράμματα, όχι απλώς για να βρουν δουλειά, αλλά γιατί τους έλαχε να ζήσουν σε μια συναρπαστικά δύσκολη εποχή.

ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Σου σφυρίζω...


Τι κοινό έχουν η Εύβοια, το τουρκικό Κιούτσκοϊ και τα Γαλλικά Πυρηναία με το χωριό Λα Κομέρα, χαμένο στην εσχατιά του Ατλαντικού, στα Ισπανικά Κανάρια;
 
Αν δεν πάει ο νους σας, μη χολοσκάτε, λιγάκι δύσκολο να το γνωρίζετε... Και εμείς το αγνοούσαμε μέχρι που ένα ντοκιμαντέρ της εξαιρετικής σειράς Mediterraneo μας έφερε κοντά σε μια παράδοση αιώνων, που όχι μόνο άντεξε στην κοσμογονική πλημμυρίδα της παγκοσμιοποίησης, αλλά διδάσκεται υποχρεωτικά στα παιδιά της Α' Δημοτικού σαν δεύτερη γλώσσα. Και αυτή η δεύτερη γλώσσα είναι η γλώσσα του σφυρίγματος.

Οι δικές μας αναφορές στο σφύριγμα έχουν σχέση με τους τσοπάνους, τους τσιλιαδόρους, το φλερτ (παλαιότερα), το ποδόσφαιρο («Τι σφυρίζεις, ρε μαλάκα!..»), τον τροχονόμο («Μη με γράφεις, δεν έτρεχα»), άντε και το τραγούδι... Σας θυμίζουμε το «Σαν σφυρίξεις τρεις φορές» του αξεπέραστου Μάνου Χατζιδάκι με τη φωνή της Νάνας Μούσχουρη το 1959 από το ντοκιμαντέρ «Ελλάς, η χώρα των ονείρων» και σε β' εκτέλεση με τον Γιάννη Βογιατζή, και ένα χρόνο αργότερα το ομότιτλο «Σου σφυρίζω» των Γ. Οικονομίδη και Γ. Μουζάκη με τον Τώνη Μαρούδα και σε β' εκτέλεση με τη Μάριον Σίβα, κατά κόσμο Ζαχαρούλα Μπουρμπούλα. Και εδώ σταματάμε... Το σφύριγμα αρχίζει και εκλείπει από το κοινωνικό παντοπωλείο της comme il faut συμπεριφοράς μας για να επανέλθει δειλά δειλά όχι σαν γλώσσα επικοινωνίας, αλλά σαν υπόμνηση μηνυμάτων και τηλεφωνικών κλήσεων στα κινητά και τις χύτρες ταχύτητας!

Στο μακρινό όμως Λα Κομέρα, η πολιτεία, δηλαδή οι άνθρωποι, έχουν διαφορετική αντίληψη. Και στην προσπάθεια να κρατήσουν ζωντανή μια πανάρχαια γλώσσα που απειλείται με εξαφάνιση μαζί με άλλες 2.000 διαλέκτους παγκοσμίως, ζήτησαν τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που ανταποκρίθηκε άμεσα.

Ετσι δάσκαλοι-γνώστες μπήκαν στα σχολειά και έπιασαν δουλειά με ζέση και αληθινό ενδιαφέρον για τον άνθρωπο και τις παραδόσεις του. Και είναι αληθινά συγκινητικό να βλέπεις παιδάκια της Α' Δημοτικού, πριν ακόμη διαβάσουν καλά καλά, να βάζουν τα δαχτυλάκια τους ανάποδα στην αριστερή γωνία του στόματος και να σφυρίζουν «καλημέρα» στον δάσκαλο. Και αργότερα, μια τάξη λίγο μεγαλύτερων εκδρομέων σε μια απόμακρη πλαγιά να δίνει αναφορά στον οδοιπόρο του απέναντι λόφου:

«Καλημέρα, είμαι ο Γιάννης».
Και η πλαγιά να ανταπαντάει:
«Καλημέρα Γιάννη, είμαι ο Πέτρος».

Κάπως έτσι, το παιχνίδι των ερωταπαντήσεων, που ξεκίνησε από καθαρή ανάγκη επικοινωνίας, εξελίχθηκε σε μια ζωντανή και παλλόμενη γλώσσα που εμπλουτίστηκε αργά αλλά σταθερά με τόνους και ημιτόνια ικανά να δώσουν όχι μόνο το στίγμα της θέσης αλλά και να εκφράσουν συναισθήματα και καταστάσεις όταν το «διά βοής» δεν εγκυμονούσε κινδύνους...
- Λουτσία, σ' αγαπώ.
- Χουάν μη σφυρίζεις.
- Ελα το βράδυ σπίτι μου.
- Δεν μπορώ. Θα το σφυρίξουν στους δικούς μου!
- Πάμε να δούμε «Το μικρό αηδόνι» με τον Χοσελίτο;
- Αμα βάλει τη «Βιολετέρα» με τη Σαρίτα Μοντιέλ.
- Λουτσία, por favor, έχω καιρό να σφυρίξω.
- Χουάν, ρούφα τ' αβγό σου! «Σφύριξα κι έληξες»!

Με αυτό τον τρόπο το σφύριγμα των λέξεων συνεχίστηκε ανά τους αιώνες για να φθίνει σιγά σιγά με την πρόοδο της τεχνογνωσίας. Και από το αηδόνι της Ανδαλουσίας και την απόλυτη ντίβα της ισπανόφωνης κινηματογραφίας φθάσαμε στους Τρεις Τενόρους και το «Δέσε με» του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Ομως η γλώσσα του σφυρίγματος δεν έσβησε...

Σ' εμάς, αντίθετα, ακόμη και το βόσκημα των αιγοπροβάτων γίνεται με τη χρήση κόρνας (το έχουμε δει), είτε με ειδικό ring tone στο πρόγραμμα «business οικονομικό»! Οσο για τη γλώσσα, εκεί τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Δεν είναι μόνο η λεξιπενία των νέων που κωδικοποιούν το σύμπαν σ' έναν αχταρμά greeklish, δεν είναι η παιδεία που παραδίδεται από διδάσκοντες σε διδασκόμενους σαν πακέτο delivery στην πόρτα, είναι η αδιαφορία της πολιτείας να διασώσει διαλέκτους που χάνονται αλλά και να διατηρήσει τον βασικό κορμό των Ελληνικών όπως επέζησαν ανά τους αιώνες.

Πριν από κάποια βράδια ξυπνήσαμε από έναν εφιάλτη. Μια επιδημία είχε απλωθεί στη χώρα με ταχύτατους ρυθμούς που αποδιοργάνωνε και κατέστρεφε τη γλώσσα. Στην αρχή χάθηκαν όλα τα φωνήεντα. Ως διά μαγείας μίκρυναν οι λέξεις, σούφρωσαν σαν ελιές θρούμπες και έχασαν το χυμό τους. Τα «α» και τα «ο», που έδιναν σχήμα στο στόμα και έννοια στο λόγο, πέταξαν στον αέρα και εξαφανίστηκαν. Ο αέρας πήχτωσε, η μέρα σκοτείνιασε και μια λεπτή στάχτη απλώθηκε στα πράγματα όπως το Σεπτέμβρη του 2001 στη Νέα Υόρκη. Τα στόματα σφράγισαν και κάθε επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους γινόταν με τα χέρια, που έδειχναν όσα δεν μπορούσαν να πουν τα χείλη...

Πανικόβλητοι κατεβήκαμε στο υπόγειο, όπου τα πράγματα έδειχναν ήσυχα. Αλλά με μια ησυχία περίεργη που βόλταρε στα δωμάτια και ακουμπούσε στα περβάζια των μεγάλων ανοιγμάτων της κουζίνας.

Αυτό κράτησε πολύ λίγο γιατί από την πόρτα του κήπου είδαμε να γλιστρούν σαν κλέφτες τα σύμφωνα και να σπάζουν σε μικρά κομμάτια για να κολλήσουν με ζωηρές φωνές δίπλα στα φωνήεντα που ξαναβρήκαν τη σπιρτάδα και το κέφι τους.

Δεν είναι πολύ πίσω η μέρα που ο καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας, από τη θέση του Ελληνα αντιπροσώπου στο ΔΝΤ, εκφώνησε ενώπιον της αφρόκρεμας των τραπεζιτών το λόγο εκείνο που έμεινε στην ιστορία σαν μια από τις πιο ουσιαστικές ενέργειες για την προβολή της ελληνικής γλώσσας.

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1957 ο εκλιπών μίλησε ελληνικά και τον κατάλαβαν όλοι, αν και χρησιμοποίησε καθαρά την αγγλική γλώσσα. Ηταν τόση η έκπληξη και ο ενθουσιασμός των παρευρισκομένων ώστε την επομένη οι «Ν.Υ.Times» και η «Washington Post» το είχαν πρωτοσέλιδο, για να περάσουν σε όλο τον κόσμο το μήνυμα πως η ελληνική γλώσσα μπορεί να λειτουργήσει σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες.
 
Κι εμείς ;