Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Έχω κοροϊδέψει πολλές φορές τον Στέφανο Κασσελάκη με τα κολλητά ρούχα και είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσω να το κάνω για όσο διάστημα εξακολουθεί να ασχολείται με την πολιτική, αγνοώντας την πραγματική του κλίση που δεν είναι άλλη από την τρας τηλεόραση (αυτή που οι συντελεστές της ονομάζουν «infotainment» ή «lifestyle»). Όμως πρέπει να παραδεχτώ ότι ο τρόπος με τον οποίο ξεβρακώνει το παραμύθι της αριστεράς («αποδομεί» είναι η κυριλέ, αλλά όχι το ίδιο ακριβής λέξη) είναι μοναδικός. Και νομίζω ακόμα πιο αποτελεσματικός από το ξεβράκωμα στο οποίο υπέβαλε την αριστερά ο προκάτοχός του.
Βλέπετε ο μπρόεδρος Αλέκσης ήταν γέννημα θρέμμα της αριστεράς και το ξεβράκωμα ήταν (μάλλον) ακούσιο.
Αντιθέτως ο ηγέτης της Τζάκρη μοιάζει με νεοδημοκράτη που η θολή επιχειρηματική του καριέρα έτυχε να τον φέρει επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Και φέρεται στους συντρόφους αναλόγως.
Το πιο πρόσφατο ξεβράκωμα (και σίγουρα όχι το τελευταίο) έχει να κάνει με την εφημερίδα «Αυγή», μια κομματική εφημερίδα που την αγοράζουν μόνο όσοι ενδιαφέρονται για τις εσωκομματικές ισορροπίες στον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή σχεδόν κανείς. Ο Στέφανος, αφού παραμύθιασε τους συντρόφους ότι τάχα θα κάνει ό,τι μπορεί για να τη σώσει επικαλούμενος την «ιστορικότητά» της (δηλαδή την παλαιότητα), αποφάσισε να σταματήσει την καθημερινή έντυπη έκδοση.
Οι υπόλοιποι σύντροφοι, με τη συνήθη αμετροέπεια των αριστερών, άρχισαν να μιλούν για «φωνή της κοινωνίας» και «φωνή της εργασίας» που φιμώνεται παρ’ ότι μιλάμε για μια έντυπη έκδοση την οποία αγόραζαν μόλις μερικές δεκάδες συμπολίτες. Στη συνέχεια, με τη συνήθη οικονομική τους ανευθυνότητα, απαίτησαν να συνεχίσει να κυκλοφορεί.
Και τότε ο Στέφανος με τα κολλητά ρούχα τους έκανε κάτι που κανείς δεν τους είχε κάνει στο παρελθόν: τους ζήτησε να πληρώσουν προκειμένου να συντηρήσουν αυτό στου οποίου την αξία ορκίζονται.
Προφανώς αυτή η προσβολή στους αγώνες της αριστεράς, η απαίτηση δηλαδή να βάλουν το χέρι στην δική τους τσέπη και όχι στην τσέπη των άλλων, έκανε τους συντρόφους να εξοργιστούν.
Και δικαίως. Αν ήθελαν να βάλουν τα δικά τους λεφτά για να υποστηρίξουν τις απαιτήσεις τους δεν θα ήταν αριστεροί. Γιατί αριστερός είναι αυτός που απαιτεί να πληρώνουν τα κορόιδα οι φορολογούμενοι για να μείνει ανοιχτή η ΛΑΡΚΟ ή για να μη συρρικνωθεί σε ένα λογικό μέγεθος η ΕΡΤ, δεν είναι αυτός που θα πληρώσει από την τσέπη του τη φετιχιστική του λατρεία για την κομματική εφημερίδα.
Έτσι οι «με τα λεφτά των άλλων» σύντροφοι στράφηκαν εναντίον του Στέφανου ο οποίος, με τη μεγάλη του καρδιά, δήλωσε ότι θα προσφέρει 20.000 ευρώ για τα μέσα του κόμματος και κάλεσε και τους υπόλοιπους βουλευτές να προσφέρουν ό,τι μπορεί ο καθένας (το ότι ο Στέφανος θα προσφέρει σχεδόν όλες του τις καταθέσεις –όπως τις αποκάλυψε στον «πόθεν έσχες» που παρουσίασε– δεν δείχνει τίποτε άλλο παρά το μέγεθος του αλτρουισμού του).
Και το πιο αστείο από όλα αυτά είναι ότι όσοι εμφανίζονται ως αντίπαλα μεγέθη στον ηγέτη της Τζάκρη έχουν κοινωνική και πολιτική επιρροή μικρότερη ακόμα κι από αυτήν των στελεχών της Νέας Αριστεράς, δηλαδή εκείνων των συντρόφων που παρασυρμένοι από τη δημοσιογραφικοπολιτική φούσκα στην οποία ζουν, νόμιζαν ότι οι αρλούμπες τους αφορούν την κοινωνία.
Δυστυχώς γι’ αυτούς, ακόμα κι αν φύγουν όλοι οι διαμαρτυρόμενοι από το κόμμα, τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον δεν θα αλλάξουν (χωρίς να αποκλείω την πιθανότητα να αυξηθούν). Οπότε, αν θέλουν να συνεχίσουν να έχουν μοίρα στον πολιτικό ήλιο, θα πρέπει...
να μάθουν να χορεύουν στον ρυθμό του περαστικού που τους πήρε το κόμμα για πλάκα, γιατί οι ίδιοι είναι της πλάκας. Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου