Γράφει ο ΑΛΚΗΣ ο κουρασμένος
Πολλοί φίλοι μου που είχαν συνηθίσει να με διαβάζουν στον καφέ ή το διάλειμμά τους αναρωτιούνται γιατί δε γράφω.
Η απάντηση οφείλεται και στο ότι έρχεται κάποια στιγμή που λόγω ηλικίας αρχίζεις και κουράζεσαι. Όχι τόσο από αυτά που συμβαίνουν αλλά από την τάση επανάληψης τους, δεν πας να χτυπιέσαι κάτω σαν το χταπόδι. "Μα δεν μπορεί να συμβαίνει ΠΑΛΙ ΑΥΤΟ".
Ε, να που συμβαίνει!
Διότι, όταν σου συμβαίνει ΑΥΤΟ το ΠΡΑΓΜΑ στα 20 σου:
Ρε ‘σείς αυτός είναι μεγάλος τρόμπας τελικά! pic.twitter.com/lOxpeMM8tY
— Μπερτολουτσι (@Lalunaromantico) June 27, 2024
Όταν όμως κάτι τέτοιο σου έχει συμβεί ΚΑΙ στα 20, ΚΑΙ στα 30, ΚΑΙ στα 40, ΚΑΙ στα 50 ή τα 60, και το έργο το έχεις ξαναδεί ΧΙΛΙΑΔΕΣ φορές όχι μόνο στην σχολική τάξη, αλλά στο στρατό, στη δουλειά και στο γραφείο, στις δημόσιες υπηρεσίες, στον οσφυοκαμπτικό ιδιωτικό τομέα όπου δεν προχωρούν οι ικανοί αλλά οι ανίκανοι, στην πολιτική, γενικά ΠΑΝΤΟΥ, ε, τότε κουράζεσαι.
Και από τη μια έχεις τους λυσσαλέους πιουρίστες που θυμήθηκαν το πατρίς-θρησκεία-οικογένεια στα γεράματα τους ενώ το είχαν ξεχάσει δεκαετίες, αλλά έχεις και ένα πρωθυπουργό που έχει διαγράψει περισσότερους "δεξιούς" και μόνο "δεξιούς" με το που φταρνίστηκαν, από το "κεντροδεξιό" κόμμα του από όλους τους προκατόχους του μαζί, ενώ ταυτόχρονα "τιμάει τους αγώνες της αριστεράς", έχεις αριστερούς οι οποίοι εκτός από αμετανόητοι τώρα έγιναν και μεταμοντέρνοι δικαιωματιστές, έχεις τον γείτονα και τα τσιράκια του στον εθνικό περίγυρο που κοιτάει να σε κατασπαράξει ενώ οι "δικαιωματιστές" φωνάζουν για "ανοικτά σύνορα", έχεις μια Ευρώπη που διαλύεται και βλέπεις όλα αυτά και τα μελούμενα από τη μία, αλλά και τη σπουδή του νέου φρούτου να μιλάει για "χώρο" και για "χώρα" ενώ έχει να μαζέψει τα σκουπίδια βδομάδες, βλέπεις και όλα τα άλλα και ΤΡΕΛΑΙΝΕΣΑΙ!!!
Και αντιλαμβάνεσαι ότι ο κόσμος κατρακυλάει σε μια Νέα Σκοτεινή Περίοδο που ούτε σε είχε, ούτε σε έχει, ούτε θα σε έχει ποτέ ανάγκη να του πεις οτιδήποτε πέραν της προσωπικής σου εκτόνωσης.
Σε αντίθεση με τον κο Δούκα ο οποίος όπως μας λέει, μύρισε τα νύχια των ποδιών του (eeeeeewwwww!!!!) και... οσμίστηκε το ιστορικό κάλεσμα ενώ, όπως έγραψε φίλος κάπου, "εδώ αυτός ακόμα δεν πρόλαβε να πιεί καφέ στο δημαρχιακό γραφείο του, τι ιστορικά καλέσματα μας τσαμπουνάει;"
Ε, εγώ δήμαρχος με οσμή ποδιών εεε.... ιστορικού καλέσματος θέλω να πω, δεν είμαι, δεν ακούω καμία φωνή να με καλεί, καλοκαίρι έρχεται και λέω λίγο να τεμπελιάσω...
Εξάλλου, ξέροντας εδώ και δεκαετίες τη "σοφία" του Ελληνικού "λαού", βλέπω στα απλανή αυτά μάτια και την βύθια έκφραση μιας απόκοσμης ά(γ)νοιας, το πρόσωπο του νέου εν δυνάμει πρωθυπουργού, όπως έβλεπε τα ίδια πράγματα στο περίφημο "Μαραμπού", ο γνωστός και αγαπημένος καραβοτσακισμένος ποιητής.
Σιγουράκι.
Ήδη η επανάληψη του σκηνικού φέρνει σε...
κινηματογραφική αίθουσα πριν τέσσερις δεκαετίες, όπου κάποιος από την παρέα ακουγόταν να λέει στη σκοτεινή -προ multiplex- αίθουσα κάπου στη σινεμαδούπολη των Αμπελοκήπων: "Παιδιά εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε; Πεινάω ρε μ@^@$ες!!!"
Αυτά και καλό καλοκαίρι. Ή, όπως έλεγε και κάποιος παλιός φίλος από την παλιά "πλατεία": "Άντε και καλή τύχη, μάγκες".
Θα τη χρειαστούμε.
King Kenway II (KKII)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου