Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΕΡΗ
(...) Ο Τσίπρας επιχειρεί το περίφημο rebranding, αλλά πέραν του ότι είναι ένας «τέως», με όλη τη φθορά και τη λησμονιά που συνεπάγεται αυτό (το έχει τραγουδήσει ο Σπύρος Ζαγοραίος: «Δε ζωντανεύουν οι νεκροί»…), επιχειρεί την επάνοδό του με ένα χρυσοποίκιλτο περίβλημα, χωρίς να έχει αλλάξει περιεχόμενο.
Το περίβλημα είναι το Ινστιτούτο του (ξεπερνάμε την πομπώδη αυτοαναφορικότητα, στα πενήντα του με Ινστιτούτο), και οι υψηλές παρουσίες που εκλήθησαν και μίλησαν.
Όμως παρέμεινε ο ίδιος ως νοοτροπία, ως τρόπος σκέψης, ως κοσμοαντίληψη, όπως τότε που θα βαρούσε τα νταούλια και θα χόρευαν οι αγορές.
Μιλώντας στο Ινστιντούτο είπε ότι οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης, «οι σοσιαλιστές, οι αριστεροί και οι πράσινοι, οφείλουμε να θέσουμε σε δεύτερη μοίρα τις υπαρκτές διαφορές μας».
Σύμφωνοι ως εδώ. Και τι θα κάνουν όλοι αυτοί;
Τα γνωστά από το 2011-2015: Μεταξύ άλλων τη «Δημιουργία ενός μόνιμου Ευρωπαϊκού Ταμείου βασισμένο στην έκδοση κοινού χρέους, για τη στήριξη δημόσιων αγαθών όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η πολιτική προστασία απέναντι σε καταστροφές και η έρευνα».
Με άλλα λόγια οι πλούσιοι Ευρωπαίοι να αναλάβουν «κοινό χρέος» για να στηρίξουν υγεία και εκπαίδευση των φτωχών (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα).
Μια χαρά μας συμφέρει βεβαίως ως φτωχούς εταίρους. Οι πλούσιοι Ευρωπαίοι ηγέτες όμως πως θα το δικαιολογήσουν στους πολίτες τους και οι πολίτες γιατί να το δεχθούν;
Η διαφορά από τον Αλέξη της μνημονιακής αντιπολίτευσης είναι ότι τώρα δεν θα λέει με το ύφος του αγανακτισμένου οργίλου ριζοσπάστη, αλλά του ενσωματωμένου στο σύστημα το οποίο κατήγγειλε, και ιδιοκτήτη Ινστιτούτου (μεγαλεία...).
Παράλληλα αυτή συνασπισμένη «προοδευτική» δύναμη, κατά τον Αλέξη «θα παλέψει όχι για μια ισχυρή βιομηχανική πολιτική που θα ωφελήσει τις ήδη προνομιούχες περιοχές της Ευρώπης, αλλά για ένα ισχυρό χρηματοδοτικό εργαλείο για την περιφερειακή βιομηχανική πολιτική, με σκοπό να αντιμετωπιστούν οι περιφερειακές και κοινωνικές ανισότητες και να υπάρξει όντως δίκαιη μετάβαση στην πράσινη ατζέντα».
Δηλαδή πάλι ο Ευρωπαίοι πολίτες των πλούσιων χωρών θα κληθούν να διαθέσουν τους πόρους τους (και τους φόρους τους) χάριν των περιφερειακών αδυνάτων!
Και πάλι μια χαρά μας συμφέρει. Αλλά αυτοί γιατί να το κάνουν;
Και δεν ξέρει ότι στην Ευρώπη η ακροδεξιά που καταγγέλλει, δεν ανεβαίνει μόνο χάρις στο μεταναστευτικό. Τροφοδοτείται και με ιδέες ενίσχυσης της αυτονομίας του εθνικού κράτους ακριβώς για να μη διαχέονται (και κατ' αυτούς σπαταλούνται) οι εθνικοί τους πόροι στους αναξιοπαθούντες νότιους (οι ανατολικοί πλέον έχουν ξεπεταχθεί και είναι σχεδόν ισότιμοι).
Αυτές ήταν γενικά οι ιδέες του περί ανάπτυξης, η αναγκαστική ελεημοσύνη των βορείων. Θα τον ζήλευε και ο… Δηλιγιάννης!
Βέβαια, ως ευαίσθητος αριστερός τάχθηκε και υπέρ μιας δίκαιης και αποτελεσματικής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής «η οποία θα βασίζεται στον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου, στην προώθηση νόμιμων διόδων και στην επιστροφή των αιτούντων που δεν δικαιούνται άσυλο».
Νόμιμες δίοδοι στην παράνομη μετανάστευση!
Αυτό είναι …
κεντροαριστερή ωριμότητα!
Φευ ο Αλέξης είναι ίδιος. Αυτός που αποδοκιμάστηκε!
Πώς θα μπορούσε να αναλάβει εκ νέου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου