Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης
Προσπαθώ να μπω στο μυαλό του Κασσελάκη, όταν αποφασίζει να κλείσει την ημερήσια έκδοση της ιστορικής Αυγής. Θα μου πείτε τώρα, «σιγά μη σε πήρε ο πόνος για την Αυγή», σας ενημερώνω όμως ότι πράγματι με πήρε.
Όχι για λόγους κομματικοπολιτικούς της παρούσας συγκυρίας, ούτε διότι αναμασώ στερεοτυπικές φράσεις σαν την «κάθε εφημερίδα που κλείνει είναι ένα χτύπημα στη δημοκρατία και την ελευθερία της έκφρασης». Το τελευταίο ισχύει βέβαια, αλλά η ιστορία ακούει τα όμορφα τσιτάτα και γελά. Άλλες είναι οι κινητήριες δυνάμεις της.
Η Αυγή ήταν ιστορική εφημερίδα, που γεννήθηκε και για δεκαετίες πορεύτηκε με την ποιότητα και το ήθος της ανανεωτικής αριστεράς. Φυσικά ήταν κομματικό όργανο, οπότε ήταν λογικό και αναμενόμενο, τον καιρό του Τσίπρα και του Κασσελάκη να μεταβληθεί σε εικόνα και ομοίωση των αρχηγών. Τους καιρούς της Συριζαϊκής τοξικότητας δικαίως την κατακεραυνώναμε τακτικά, αλλά τα εξώφυλλα και η ύλη της Αυγής του 2015 δε σβήνουν αυτομάτως τη λαμπρή ιστορία ενός φύλλου που τύπωσε το πρώτο φύλλο του το 1952. Να είμαστε εξηγημένοι επ’ αυτού.
Για να μην παρελθοντολογώ, έχω ορισμένες ειλικρινείς απορίες περί του σήμερα.
Ο Κασσελάκης έκλεισε την Αυγή διότι το κόμμα του δεν έχει λεφτά να συνεχίσει την -έτσι κι αλλιώς οικονομικά ζημιογόνα- έκδοση της;
Την έκλεισε διότι είναι παιδί της καινούριας ηλεκτρονικής εποχής, που μεγαλωμένος στους καιρούς του internet και των social media θεωρεί το τυπωμένο χαρτί ένα άχρηστο απομεινάρι του παρελθόντος δίχως παρεμβατικότητα;
Την έκλεισε μήπως, διότι με τη λειψού βάθους πολιτική του παιδεία και με την ασχετοσύνη του γύρω από τα σύμβολα της αριστεράς, αδυνατεί να αντιληφθεί την πολυεπίπεδη αξία και σημασία που έχει το φύλο για την παράταξη του;
Ή μήπως την αποτέλειωσε διότι αδυνατούσε να την ελέγξει ολοκληρωτικά, οπότε δεν ήθελε να έχει βήμα ο κάθε Καρτερός για να του αλλάζει τα φώτα με το παραμικρό;
Υποθέτω ότι ισχύουν όλα μαζί. Και λεφτά στα κομματικά ταμεία δεν έχει και την αξία της Αυγής δεν πολυκαταλαβαίνει ο Στέφανος.
Προσωπικά δυσκολεύομαι πολύ να φανταστώ τον Κασσελάκη, μόλις μπαίνει το πρωί στο γραφείο του, να ανοίγει πρώτα-πρώτα την Αυγή. Ούτε άλλη εφημερίδα. Μάλλον το fb και το X ανοίγει. Εδώ τα χε κάνει μαντάρα με τον Μπελογιάννη, τον Πλουμπίδη και την Αυγή, τη σημερινή σημασία της εφημερίδας θα αντιληφθεί;
Τέλος πάντων, δικό τους θέμα. Εμείς είμαστε απλοί παρατηρητές των τεκταινομένων στον Σύριζα, απλώς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι…
στα νιάτα μας που το Σάββατο το βράδυ κατεβαίναμε στην Ομόνοια για να πάρουμε ένα πάκο με κυριακάτικες εφημερίδες, απαραιτήτως παίρναμε και μια Αυγή. Όχι διότι ήμασταν ψηφοφόροι του ΚΚΕ εσωτερικού, αλλά για τον πλούτο των άρθρων της, για τα καταπληκτικά διεθνή της θέματα και για τον ευρωπαϊκό αέρα που απέπνεε αυτό το -τότε σεμνό- φύλλο. Πέραν των σκοπιμοτήτων, έχει μια θλίψη όλο αυτό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου