Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Στον τίτλο υπάρχουν δύο έννοιες τις οποίες η Αριστερά δεν συμπαθεί: οτιδήποτε το αστικό και, βεβαίως, τις εταιρείες, το όχημα δηλαδή του καπιταλισμού.
Ωστόσο, τέτοιο είναι το Ινστιτούτο του Αλέξη Τσίπρα, μια αστική εταιρεία κατά τον νόμο.
Μια ειρωνεία που αξίζει να επισημανθεί, νομίζω. Να τα πάρουμε όμως από την αρχή και πρώτα απ’ όλα το κοσμικό γεγονός, διότι περί αυτού πρόκειται κυρίως.
Αφού εμφανίστηκε στην εκδήλωση του Ινστιτούτου Τσίπρα και ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπιος Παυλόπουλος, μπορούμε να πούμε ότι στα εγκαίνια του Αλέξη έδωσε το «παρών» ο όλος ΣΥΡΙΖΑ (κατά το όλον ΠαΣοΚ, που λέγαμε κάποτε).
Για να μην αυταπατώμεθα, όμως, ήταν μια καθαρά συριζαϊκή υπόθεση το «διεθνές συνέδριο». Διεθνολογικά, γεωπολιτικά και άλλα ηχηρά παρόμοια, με πρόσχημα την επέτειο των Πρεσπών, ήταν η γαρνιτούρα στο πιάτο. Ο Ολάντ, που θα ήταν η εντονότερη ευρωπαϊκή παρουσία, τελικά δεν ήρθε και επικράτησε το βαλκανικό χρώμα που έδωσαν οι κ.κ. Ζάεφ και Τσίπρας.
Ο Νίμιτς είναι μυστήριο γιατί ήρθε. Ισως επειδή είναι καλός άνθρωπος και έχει τύψεις που έβγαλε τόσο πολλά και τόσο εύκολα λεφτά από την υπόθεση.
Πάντως, ακόμη και αν κρίνουμε το «διεθνές συνέδριο» στις πραγματικές, τις βαλκανικές διαστάσεις του, και πάλι εντοπίζουμε σοβαρές παραλείψεις.
Αν η γιορτή έγινε για την περιπόθητη λύση του Μακεδονικού, δεν θα έπρεπε να προσκληθεί ο δημιουργός του, ο Αντώνης Σαμαράς;
Κατά τη γνώμη μου, ήταν επιβεβλημένο! Θα έπρεπε μάλιστα να του απονεμηθεί και τιμητική πλακέτα.
Η ουσία της υπόθεσης ήταν το όνειρο της ανασύνθεσης της μεγάλης Κεντροαριστεράς, για την οποία μιλάνε οι μύθοι.
Λυπάμαι, παιδιά, αλλά πιθανότερο μου φαίνεται να βγει το άλλο με τον μαρμαρωμένο βασιλιά.
Οσοι υποστηρίζουν ότι αρκεί να αθροιστούν οι υπάρχουσες διάσπαρτες δυνάμεις της Αριστεράς, ώστε να προκύψει ένα ισχυρό σύνολο, κάνουν δύο λάθη.
Το ένα το λάθος, να πιστεύουν ότι αν αθροίσεις δύο αποτυχίες ή τρεις και τέσσερις, μπορείς να φτιάξεις μια επιτυχία.
Το δεύτερο είναι ότι αθροίζουν ανόμοια είδη μεταξύ τους. Τι σχέση μπορεί να έχουν, ας πούμε, τα ιδεολογικά κολλήματα της ΝΑΡ-2 με τις σοσιαλδημοκρατικές αξιώσεις του ΠαΣοΚ;
Ολοι αυτοί που χάνουν τον χρόνο τους με τέτοιες αυταπάτες θέλουν ουσιαστικά να γυρίσουν τον χρόνο πίσω, στην εποχή που διαμόρφωσε την πλειοψηφία του 2015. Ομως αυτό δεν γίνεται και αποδείχθηκε από τη διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αντιφάσεις που ποτέ δεν τακτοποιήθηκαν και ούτε καν συζητήθηκαν ήταν αυτό που προκάλεσε την πτώση και την αποσύνθεσή του. Υπό το πρίσμα αυτό, ένωση των υπαρχουσών δυνάμεων σημαίνει: ελάτε, παιδιά, να ξαναφτιάξουμε το πρόβλημα που δεν καταφέραμε να λύσουμε την προηγούμενη φορά.
Για ποιον λόγο;
Οσον αφορά, τέλος, το διεθνές προφίλ του Αλέξη Τσίπρα, όπως επιχειρείται να προβληθεί μέσα από τις δραστηριότητες της αστικής εταιρείας που φέρει το όνομά του, να επισημάνω ότι …
όσο εντυπωσιακή και αν είναι η συσκευασία στην οποία πωλείται η φέτα, το περιεχόμενο παραμένει φέτα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου