Της ΝΙΚΗΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗ
Είναι άραγε τα πρόσωπα που ευθύνονται για την αδυναμία της Κεντροαριστεράς να βρει βηματισμό και κυβερνητική προοπτική;
Είναι που λείπει ένας «χαρισματικός» ηγέτης;
Μα ακόμη και στα χρόνια των καφενείων και των πολυπληθών συγκεντρώσεων, τότε που η χώρα θαβόταν ακόμη κάτω από χιλιάδες μπλε και πράσινα σημαιάκια, οι Ελληνες επέλεξαν για πρωθυπουργό έναν άνθρωπο που ούτε για τη γοητεία του έμεινε στην ιστορία, ούτε για το χαμόγελο ή τη ρητορική του δεινότητα.
Για να δανειστώ την πρόσφατη δήλωση του Αλέκου Παπαδόπουλου, δεν θα αυξηθούν τα ποσοστά μόνο με την αλλαγή προσώπου. Αν ήταν έτσι, θα βρίσκαμε έναν όμορφο κι επικοινωνιακό και ο χώρος θα εκτοξευόταν στη στρατόσφαιρα. Ευτυχώς, δεν πάει έτσι.
Το ερώτημα που αποφεύγει επιμελώς να απαντήσει «ο χώρος» (η Αριστερά, η Κεντροαριστερά, οι προοδευτικές δυνάμεις, η Σοσιαλδημοκρατία, όποια ταμπέλα προτιμάτε) είναι γιατί υπό τέτοιες συνθήκες ανισότητας και ακρίβειας δεν ψηφίζεται από τους πολίτες.
Ενας στους τέσσερις στην Ελλάδα είναι στο φάσμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Τι στο καλό; Τι ψηφίζουν αυτοί οι άνθρωποι;
Κανείς στην Κεντροαριστερά δεν απορεί πώς γίνεται με τόσο δύσκολες συνθήκες για τόσους ανθρώπους, να μην αποτελούν αυτά τα κόμματα την πρώτη επιλογή ή έστω, βρε αδελφέ, το τελευταίο πολιτικό αποκούμπι τους;
Υπάρχει απάντηση.
Κατηγορούμε πολλές φορές το ΚΚΕ ότι δεν εξελίσσεται. Ας δούμε όμως πόσες αντιστάσεις προβάλλει και η Κεντροαριστερά.
Πότε παρήγαγε ρεαλιστική πολιτική σε θέματα-ταμπού όπως το Μεταναστευτικό και η ασφάλεια;
Πότε τόλμησε να αρθρώσει πειστικό και τεκμηριωμένο λόγο για τα ζητούμενα της οικονομίας, των επενδύσεων ή της συμμετοχής των ιδιωτών και των εργαζομένων στην αλυσίδα παραγωγής πλούτου;
Να μιλάς για δικαιώματα και επιδόματα είναι το εύκολο και δεν αρκεί. Ασε που και σε αυτά έχει από καιρό τώρα κάνει επιτυχώς ρεσάλτο ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τα pass και τον γάμο.
Ούτε οι δήθεν «θυμωμένοι» φταίνε μόνο ούτε οι δήθεν «χαρισματικοί» αρκούν. Αν η Αριστερά δεν κοιτάξει κατάματα τον ελέφαντα στο δωμάτιο, δεν θα βγει σε ξέφωτο. Κι εκείνοι που κάποιες φορές το επιχείρησαν, με μεσοβέζικες δηλώσεις και πρωτοβουλίες που έμειναν μετέωρες, θόλωσαν πρώτοι οι ίδιοι το αφήγημά τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ιστορία του ΠαΣοΚ με τα ΑΕΙ.
Τώρα συζητάμε τη συνεργασία. Ας απαντήσει κάποιος πώς ακριβώς θα πορευτεί ο νέος φορέας – π.χ. ΣΥΡΙΖΑ / ΠαΣοΚ / Νέα Αριστερά – όταν…
θα έρθει η αναθεώρηση του άρθρου 16, η οικονομική στήριξη της Ουκρανίας ή μια μεγάλη αποκρατικοποίηση.
Μην έχουμε καμία αμφιβολία. Ο ψεκ ανορθολογισμός και το αντισύστημα καριέρα χτίζουν πάνω στην ακαμψία της (Κεντρο)αριστεράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου