Θα προσέξατε ότι δεν γράφω επαγγελματίες πολιτικοί -αυτοί, δηλαδή, που έχουν κάνει την πολιτική επάγγελμα, διότι δεν γνωρίζουν τίποτε άλλο. Τέτοιους, έχουμε μπόλικους.
Η πολιτική χρειάζεται επαγγελματίες. Τεχνοκράτες, που να ξέρουν πόσο κοστίζει κάτι, πόσο χρόνο θα χρειαστεί για να ολοκληρωθεί και με ποια κριτήρια θα προτιμηθεί αυτό και όχι το άλλο, διότι ποτέ οι πόροι, οι άνθρωποι και ο χρόνος δεν βρίσκονται σε αφθονία.
Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα τομέων, στους οποίους η πολιτική ασκείται χωρίς ίχνος επαγγελματισμού και κανόνων. Σ’ αυτό το σημείωμα θα περιοριστώ σε έναν απ’ αυτούς, ενόψει εκλογών: στα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων.
Σκέψου λοιπόν ότι θες να φτιάξεις ένα σπίτι. Πας σε 3 τεχνικά γραφεία, τα δημοφιλέστερα της πόλης, λες πώς περίπου το φαντάζεσαι, και περιμένεις προτάσεις. Έρχεται ο ένας, με τα χέρια στις τσέπες, χωρίς να κρατάει κανέναν φάκελο, και σου λέει "θα σου φτιάξω ένα σπίτι, σούπερ ουάου!". "Κάποιο σχέδιο, έχεις να δω, κάποιον προϋπολογισμό;" ρωτάς με απορία. "Μην ασχολείσαι με αυτά", σε καθησυχάζει. "Δώσε τη δουλειά σε μένα και θα πάθουν πλάκα όλοι!"
Σκέφτεσαι "θα έπεσα σε περίπτωση, δεν στέκει στα καλά του ο άνθρωπος, ας περιμένω τους άλλους". Αλλά και οι άλλοι είναι μια από τα ίδια. "Θα σου φτιάξω ένα σπίτι, να τρίβουν τα μάτια τους οι γείτονες!" λέει ο δεύτερος. "Θα σου φτιάξω μια σπιταρόνα, την καλυτερότερη" λέει ο τρίτος.
Ποιον θα επέλεγες;
Φαντάσου τώρα να αρχίσετε να αξιολογείτε σοβαρά με την οικογένεια κάποιον από τους τρεις, επειδή φοράει ωραίο κοστούμι, επειδή είναι fit, επειδή ο παππούς του ήταν φίλος με τον παππού σου, επειδή έχει ωραίο χαμόγελο, κάτασπρα δόντια, δροσερή αναπνοή, ή είναι γνωστός της κουμπάρας του μπατζανάκη σου.
Πόσο επαγγελματικά είναι όλα αυτά;
Πόσες πιθανότητες έχεις, δίνοντας τη δουλειά σε κάποιον από τους τρεις, να πάρεις ένα σύγχρονο, λειτουργικό σπίτι, στον χρόνο και στο κόστος που πρέπει;
Πάμε τώρα στις εκλογές.
Η διακυβέρνηση της χώρας είναι πολύ πιο σύνθετο project από το χτίσιμο ενός σπιτιού, διαφωνεί κανείς;
Ο Κυριάκος ζητάει ισχυρή εντολή για να "σαρώσει τις παθογένειες" του Δημοσίου. Αλλά δεν λέει ούτε ποιες είναι αυτές, ούτε γιατί δεν τις σάρωσε την πρώτη τετραετία, ούτε τι διαφορετικό θα κάνει από δω και μπρος.
Θα επιτρέψει μήπως στην κανονική αστυνομία να πατάξει την εγκληματικότητα στα ΑΕΙ;
Θα εφαρμόσει τον (δικό του) μόνιμα ανενεργό νόμο για τις διαδηλώσεις;
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται "γενναία στήριξη" στους πάντες. Πόσο κοστίζει αυτό; Πού θα βρεθούν τα λεφτά; Πώς ορίζονται οι δικαιούχοι;
Υπόσχεται "προστασία" της πρώτης κατοικίας. Τι σημαίνει αυτό;
Θα "παγώσουμε" τους πλειστηριασμούς για 3 μήνες, λένε οι σύντροφοι, μέχρι να φέρουμε νομοθετική ρύθμιση. Τα 5 χρόνια που κυβερνούσατε και τα 4 χρόνια που κυβερνούσε η Νέα Δημοκρατία, δεν σας έφταναν για να επεξεργαστείτε μια νομοθετική ρύθμιση;
Και τι θα συμβεί όταν ξεπαγώσουν; Θα πληρώσει κάποιος το υπόλοιπο του δανείου; Ο Τσίπρας; Η φρέσκια Εκλογική Επιτροπή του; Ή μήπως οι τράπεζες;
Και ποιος θα τις ανακεφαλαιοποιήσει, καλύπτοντας την τρύπα των δεκάδων δισ. που θα δημιουργηθεί; Οι φορολογούμενοι; Οι καταθέτες; Ο Μαδούρο;
Τα ίδια υπόσχεται και ο νοσταλγός του πράσινου ήλιου, πασπαλισμένα με αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, αξιοκρατία, διαφάνεια, πιστός στην παπανδρεϊκή παράδοση, σύμφωνα με την οποία κανένας δεν έχασε λέγοντας παχιά λόγια και μοιράζοντας υποσχέσεις με τα σημαιάκια να ανεμίζουν και τις καραμούζες να σφυρίζουν.
Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα, αν οι εκλογές κινούνταν στο επαγγελματικό πλαίσιο ενός κατασκευαστικού διαγωνισμού!
Ιδού τι εννοώ: τα πολιτικά κόμματα, για να πάρουν μέρος στις εκλογές, να πρέπει να καταθέσουν στον Άρειο Πάγο 10 πλήρη νομοσχέδια, τουλάχιστον, δεσμευόμενα να τα εφαρμόσουν στο πρώτο τρίμηνο της διακυβέρνησής τους, αν κερδίσουν τις εκλογές. Δικό τους θέμα ποιους τομείς θα αξιολογήσουν ως τους 10 πιο σημαντικούς. Όμως θα πρέπει οι προτάσεις τους να είναι σχέδια νόμου, έτοιμα προς ψήφιση.
Θες σύντροφε, για να αναφερθώ στο πιο συνηθισμένο ιδεολόγημα της μεταπολίτευσης, να πάρεις λεφτά από τους πλούσιους και να τα δώσεις στους φτωχούς;
Όρισέ το αυτό με νομοσχέδιο. Ποιους θεωρείς πλούσιους; Με ποια κριτήρια; Εισοδηματικά; Περιουσιακά; Με συνδυασμό τους; Πόσα θα τους πάρεις; Ο νόμος, όταν γίνεις κυβέρνηση, θα λέει πως επιβάλλεται πρόσθετος φόρος τόσο τοις εκατό σε όσους έχουν εισόδημα πάνω από τόσες χιλιάδες ευρώ και περιουσία μεγαλύτερη από αυτό το ύψος και θα προβλέπει, φαντάζομαι, μειώσεις για προστατευόμενα τέκνα, υπερήλικες, εξαιρέσεις λόγω δανειακών υποχρεώσεων, εν πάση περιπτώσει, δικό σου θέμα το τι θα γράψεις. Αλλά θα το γράψεις, με κάθε λεπτομέρεια! Όπως θα γράψεις και ποιους θεωρείς φτωχούς, άρα και δικαιούχους της ενίσχυσης. Και αυτό το νομοσχέδιο θα το στείλει ο Άρειος Πάγος στο Γενικό Λογιστήριο του κράτους, για να δούμε αν βγαίνουν τα νούμερα, αν αυτά που θα πάρεις ισούνται με αυτά που θα δώσεις. Έτσι θα μπορούμε να συζητάμε για πραγματική κοστολόγηση προεκλογικών προγραμμάτων και όχι για κατά φαντασίαν κοστολόγηση ευχολογίου. Θα μπορούμε να πιθανολογήσουμε και πόσοι θα μείνουν στη χώρα να παράγουν, αν η φορολογία του Οθωμανοσοβιετιστάν χτυπήσει κόκκινο.
Ο νόμος που προτείνω θα πρέπει να απαγορεύει κάθε αναφορά σε τομείς για τους οποίους δεν έχουν κατατεθεί νομοσχέδια.
Πόσα νομοσχέδια κατέθεσες;
12; Θα αναφέρεσαι σε αυτά τα 12 θέματα και μόνο!
Θες να τα κάνεις 13;
Συμπληρωματικό νομοσχέδιο στον Άρειο Πάγο, αποστολή στο Λογιστήριο, κι αν βγαίνουν τα νούμερα, ΟΚ. Αν όχι, μένεις στα 12. Κιχ δεν θα βγάλεις για το 13ο.
Μερικά παραδείγματα:
Είσαι υπέρ του γάμου ομοφυλοφίλων; Να είσαι, αλλά θα μας πεις και αν ο 20χρονος Πακιστανός που έχει σπιτώσει ο συνταξιούχος ανώτατος δικαστικός και σκοπεύει να τον παντρευτεί, θα ασφαλίζεται στο ταμείο του και θα δικαιούται σύνταξη χηρείας, μετά την αποδημία του.
Είσαι υπέρ της πάταξης της εγκληματικότητας; Θα μας πεις τι σκοπεύεις να κάνεις με τον εξοπλισμό της αστυνομίας, τους κανόνες εμπλοκής, τις κάμερες σε στολές, περιπολικά και δημόσιους χώρους, με τη χρήση αποτρεπτικών ή και θανατηφόρων όπλων, την προφυλάκιση, την φυλάκιση, την ποινή επί υποτροπών.
Διότι τώρα, γίνεται το εξής: διάφορες συντεχνίες ή ομάδες συμφερόντων, προσεγγίζουν τα κόμματα προεκλογικώς για να αποσπάσουν υποσχέσεις. Τα κόμματα, για να μη χάσουν ψηφαλάκια, υπόσχονται πως θα ικανοποιήσουν τα αιτήματά τους, που τα θεωρούν συλλήβδην δίκαια. Το ίδιο ακριβώς υπόσχονται και στην αντίπαλη, επαγγελματικά ή ιδεολογικά, ομάδα. Ναι στις εταιρείες αιολικής ενέργειας, ναι και στους τοπικούς συλλόγους που δεν θέλουν ανεμογεννήτριες.
Όχι, παλικάρια! Για να θίξεις οποιοδήποτε θέμα προεκλογικώς, θα πρέπει να βάλεις τους ανθρώπους σου να δουλέψουν και να συντάξουν αντίστοιχο νομοσχέδιο, ειδάλλως οποιαδήποτε αναφορά σε ένα θέμα που δεν θα συνοδεύεται από πρόταση νομοσχεδίου θα συνεπάγεται ακύρωση της συμμετοχής του κόμματος στις εκλογές, διότι προφανέστατα αποπειράται να εξαπατήσει τους ψηφοφόρους με φλου υποσχέσεις ή δεν έχει την προσήκουσα σοβαρότητα.
Έτσι θα φανεί το στελεχιακό βάθος των κομμάτων, το επιστημονικό τους υπόβαθρο, η ικανότητά τους να νομοθετούν, η κατανόησή τους για τα προβλήματα της χώρας και οι λύσεις που προτείνουν, μετρημένες και ζυγισμένες στο γραμμάριο.
Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο οι προεκλογικές συζητήσεις θα αποκτήσουν ουσία, αλλά θα απαλλαγούμε και από δεκάδες γραφικούς που ιδρύουν κόμμα, λίγες μέρες πριν τις εκλογές και γράφουν στο πρόγραμμά τους τις πιο απίθανες ανοησίες.
Θέλετε να μάθετε ποιο είναι το σχέδιο των χριστιανοταλιμπάν, που έφτασαν ένα βήμα πριν τη Βουλή, για τους κόκκινους δανειολήπτες;
Θα προσλαμβάνονται, λέει, στο Δημόσιο αλλά θα έχουν αυξημένες κρατήσεις, που το Δημόσιο θα δίνει στις τράπεζες για να αποπληρωθεί το δάνειο! Καν’ το λοιπόν, αυτό, δάσκαλε, νομοσχέδιο. Πόσοι θα προσληφθούν, με ποια κριτήρια, σε ποιες υπηρεσίες του Δημοσίου, πόσα θα παίρνουν, πόσες θα είναι οι κρατήσεις, πόσο θα είναι το επιπλέον κόστος του Δημοσίου, μισθοδοτικό και λειτουργικό, και ποιος θα το πληρώνει. (Βγαίνει περίπου 12 δισ. τον χρόνο!)
Ποια λύση προτείνει το κόμμα του Κασιδιάρη για να μειωθεί η τιμή των προϊόντων στα supermarkets, ξέρετε;
Τη δημιουργία κρατικών δικτύων διανομής και κρατικών σημείων πώλησης! Ναι, δεν κάνω πλάκα. Εμπρός λοιπόν, Εγέρθουτοι, κάντε το νομοσχέδιο. Περιγράψτε πώς θα στηθεί ένα πανελλήνιο δίκτυο κρατικών μεταφορέων, αποθηκών, ψυγείων και κρατικών supermarkets, ποιος θα το διευθύνει, πόσοι θα εργάζονται, πόσο κόστος θα έχει όλο αυτό, ποια προϊόντα θα διακινεί και αποδείξτε ότι ο τοματοπελτές σ΄αυτόν τον κρατικό "Σκλαβενίτη" θα κοστίζει λιγότερο απ’ ό,τι στον κανονικό.
Χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλήξει κάποιος στο συμπέρασμα πως όταν ζητάς να κυβερνήσεις τη χώρα ή έστω να νομοθετήσεις θα πρέπει ...
να έχεις αποδείξει πως ξέρεις τον τρόπο με τον οποίο γίνονται αυτά;
Όχι! Είναι αυτονόητο!
Γιατί λοιπόν κανένα κόμμα μέχρι σήμερα δεν έχει φέρει τέτοιο νομοθετικό πλαίσιο;
Διότι θα υποχρεωνόταν και το ίδιο να μην ψαρεύει ψήφους σε θολά νερά με χαμόγελα και υποσχέσεις αλλά με συγκεκριμένες προτάσεις που θα ήταν ταυτόχρονα και δεσμευτικές στην εφαρμογή τους. Στις πρώτες 100 μέρες, με ποινή έκπτωσης! Όχι σε "βάθος τετραετίας"!
Μπορεί να αλλάξει αυτό;
Άκουσα πρόσφατα τον Άδωνι να υιοθετεί, λίγο φοβισμένα, αυτή την πρότασή μου που πρωτοδιατυπώθηκε το 2012, καθώς αντιλαμβάνεται την ευκολία με την οποία οι λαϊκιστές υπόσχονται στους πάντες τα πάντα, και αισθάνεται ότι σ’ αυτό το πεδίο η ΝΔ χάνει έδαφος. Άρα, καλύτερα να μην λαϊκίζει κανένας, παρά οι άλλοι να λαϊκίζουν περισσότερο.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Φαντάζεστε τι θα είχαμε αποφύγει εάν ο Τσίπρας (και ο προηγηθείς Σαμαράς εν Ζαππείω) εξηγούσε πώς η χώρα θα κάλυπτε τις δανειακές της υποχρεώσεις χωρίς τη δανειακή σύμβαση που ονομάσαμε μνημόνιο;
Τι θα έλεγε αυτό το περιώνυμο ένα άρθρο του νόμου με το οποίο ο μικρός τυμπανιστής των αγορών θα μας έβγαζε από την επιτήρηση, φεσωμένους ως τα μπούνια;
Φαντάζεστε την αμηχανία του ΚΚΕ, αν του ζητούσες να καταθέσει στον ΑΠ τα 10 πρώτα νομοσχέδια που θα έφερνε, αν γινόταν κυβέρνηση;
Κάθε φορά που αυτά τα 12 χρόνια μιλούσα για δομικές μεταρρυθμίσεις, ξεπετιόντουσαν οι κομματικοί καλοθελητές, του διαδικτύου κυρίως, και επέσειαν τον φόβο της γενικευμένης ταραχής, των εκτρόπων, των πρωτοφανών απαγορεύσεων που φανταζόντουσαν ότι θα έπρεπε να επιβληθούν και των κατασταλτικών μέτρων που θα έπρεπε να ληφθούν, για να καταλήξουν στο κλασικό νεοελληνικό συμπέρασμα: "αυτά δεν γίνονται".
Γίνονται και παραγίνονται χωρίς να συγκρουσθείς με κανέναν! Αρκεί να αλλάξεις τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού, αναγκάζοντας τους πολιτικούς να γίνουν επαγγελματίες. Χώρια που θα βελτιωθείς κι εσύ.
Θες να χτίσεις το σπίτι μου, μηχανικέ μου;
Σχέδιο, κατόψεις, προσόψεις, τομές, προδιαγραφές, υλικά, κόστος, χρονοδιάγραμμα παράδοσης. Αλλιώς δεν την παίρνεις τη δουλειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου