Στις 11 Μαρτίου 2018, στη στήλη αυτή έγραψα ένα κείμενο με τίτλο: «Το φορολογικό σύστημα για ηλιθίους».
Ούτε στα πλέον τρελά μου όνειρα δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ύστερα από 5 χρόνια και εν μέσω δύο εκλογών θα υπήρχαν πολιτικοί που θα επιβεβαίωναν την απόλυτη ορθότητα του κειμένου μου.
Για του λόγου το αληθές αναδημοσιεύω το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου, παραλείποντας μόνο ασήμαντες λεπτομέρειες, προκειμένου να έχω χώρο να το συμπληρώσω.
«Κυκλοφορεί μια σειρά από εγχειρίδια με τον γενικό τίτλο “…for dummies” (“…για ηλιθίους”). Στα αποσιωπητικά μπορείτε να βάλετε οποιοδήποτε θέμα θέλετε. […] Φαίνεται ότι δεν υπάρχει εύκολος τρόπος για να αναλυθούν και να εξηγηθούν τα διάφορα φορολογικά συστήματα. Βρήκα όμως μια χαριτωμένη ιστορία στο site της Moors and Stephens (UK) με τίτλο “Εξηγώντας το φορολογικό σύστημα – Χρησιμοποιώντας μια αναλογία με μπύρες”. Τη βρήκα πολύ χαρακτηριστική και διδακτική και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας, σε χαλαρή μετάφραση.
“Είναι δέκα φίλοι που συναντώνται κάθε εβδομάδα στο μπαρ και πίνουν τις μπύρες τους. Ο συνολικός λογαριασμός είναι 100 ευρώ. Αποφάσισαν να μοιράζουν τον λογαριασμό, ανάλογα με την οικονομική επιφάνεια του καθενός, δηλαδή όπως το φορολογικό σύστημα. Ετσι, η συμμετοχή του καθενός θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι:
– Οι τέσσερις πρώτοι (οι φτωχότεροι) δεν πληρώνουν τίποτα.
– Ο πέμπτος πληρώνει 1 ευρώ.
– Ο έκτος πληρώνει 3 ευρώ.
– Ο έβδομος πληρώνει 7 ευρώ.
– Ο όγδοος πληρώνει 12 ευρώ.
– Ο ένατος πληρώνει 18 ευρώ.
– Και ο δέκατος (ο πλουσιότερος) πληρώνει 59 ευρώ.
Κάθε εβδομάδα ακολουθούσαν την ίδια διαδικασία και όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Μια μέρα ο ιδιοκτήτης του μπαρ τους είπε: “Επειδή είσαστε καλοί και τακτικοί πελάτες, θα σας μειώσω το κόστος και για τις ίδιες μπύρες αντί να πληρώνετε 100 ευρώ θα μου δίνετε 80 ευρώ”.
Αρχικά σκέφτηκαν να μοιράσουν τα 20 ευρώ στους έξι που πλήρωναν και πριν. Δηλαδή, οι τέσσερις πρώτοι να μην πληρώνουν τίποτα και οι υπόλοιποι να ωφεληθούν κατά 3,33 ευρώ ο καθένας. Αμέσως διαπίστωσαν ότι δεν ήταν σωστή η μοιρασιά αυτή, διότι στον πέμπτο και στον έκτο, οι οποίοι με το προηγούμενο σύστημα πλήρωναν λιγότερο από 3,33 ευρώ, θα έπρεπε να τους πληρώνουν για να πίνουν τις μπύρες τους!
Ο ιδιοκτήτης του μπαρ τούς πρότεινε να μοιραστούν τα 20 ευρώ με διαφορετικά ποσοστά, ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση. Ετσι, οι τέσσερις πρώτοι θα εξακολουθούσαν να μην πληρώνουν τίποτα και να απολαμβάνουν την παρέα και τις μπύρες τους, ενώ οι υπόλοιποι θα είχαν τις ακόλουθες μειώσεις:
– Ο πέμπτος δεν θα πλήρωνε τίποτα (όφελος 100%).
– Ο έκτος θα πλήρωνε 2 ευρώ αντί για 3 ευρώ (όφελος 33%).
– Ο έβδομος θα πλήρωνε 5 ευρώ αντί για 7 ευρώ (όφελος 28%).
– Ο όγδοος θα πλήρωνε 9 ευρώ αντί για 12 ευρώ (όφελος 25%)
– Ο ένατος θα πλήρωνε 15 ευρώ αντί για 18 ευρώ (όφελος 22%)
– Και ο δέκατος θα πλήρωνε 49 ευρώ αντί για 59 ευρώ (όφελος 16%).
Με αυτό τον τρόπο οι έξι που πλήρωναν είχαν σημαντικές μειώσεις ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση και οι τέσσερις πρώτοι, οι φτωχότεροι, θα εξακολουθούσαν να πίνουν τις μπύρες τους με τα λεφτά των άλλων.
Μόλις όμως βγήκαν έξω από το μπαρ, άρχισαν να συγκρίνουν τις μειώσεις που είχαν. Ο έκτος διαμαρτυρήθηκε λέγοντας: “Εγώ πήρα μόνο ένα ευρώ από την έκπτωση των 20 ευρώ που πήραμε, ενώ αυτός (δείχνοντας τον δέκατο) ωφελήθηκε 10 ευρώ”! Με τη σειρά του ο πέμπτος διαμαρτυρήθηκε λέγοντας: “Δεν είναι δίκαιο αυτό. Αυτός, ο δέκατος, ωφελήθηκε δεκαπλάσια από μένα”. Στον χορό μπήκε και ο έβδομος άνθρωπος λέγοντας: “Ετσι είναι, αυτός ο δέκατος έχει έκπτωση 10 ευρώ, ενώ εγώ μόνο 2 ευρώ. Αυτό γίνεται πάντοτε. Οι πλούσιοι, που δεν έχουν ανάγκη, παίρνουν τις μεγαλύτερες εκπτώσεις”.
“Για περιμένετε ένα λεπτό”, φώναξαν μαζί οι τέσσερις πρώτοι: “Εμείς δεν πήραμε απολύτως τίποτα. Αυτό το νέο φορολογικό σύστημα εκμεταλλεύεται τους φτωχούς”! Λέγοντας αυτά, οι εννέα πλάκωσαν στο ξύλο τον δέκατο.
Την επόμενη εβδομάδα ξαναμαζεύτηκαν στο μπαρ για τις μπύρες, αλλά ο δέκατος δεν εμφανίσθηκε ύστερα από το ξύλο που έφαγε. Αφού ήπιαν τις μπύρες τους χωρίς τον δέκατο φίλο τους, όταν ήλθε ο λογαριασμός διαπίστωσαν κάτι πολύ σημαντικό: δεν είχαν αρκετά χρήματα για να πληρώσουν ούτε τον μισό λογαριασμό!
Και αυτό, αγαπητά μου αγόρια και κορίτσια, δημοσιογράφοι και υπουργοί, είναι το πώς δουλεύει το φορολογικό μας σύστημα. Οι άνθρωποι που πληρώνουν τους μεγαλύτερους φόρους θα πρέπει να έχουν και τις μεγαλύτερες εκπτώσεις στην περίπτωση που γίνεται κάποια μείωση της φορολογίας. Αλλιώτικα, αν τους φορολογήσεις σκληρά, τους επιτίθεσαι γιατί είναι πλούσιοι, τότε μπορεί να μην έλθουν ξανά στην παρέα. Στην πράξη μπορούν να αρχίσουν να πίνουν στο εξωτερικό, όπου η ατμόσφαιρα στο μπαρ μπορεί να είναι φιλικότερη.
Για όσους κατάλαβαν την ιστορία δεν χρειάζεται καμία εξήγηση. Για όσους δεν την κατάλαβαν, καμία άλλη εξήγηση δεν είναι δυνατή! […]
[…] Αντί επιλόγου, σας παραθέτω ορισμένα αποφθέγματα επιφανών προσώπων σχετικά με τους φόρους, τα οποία πιστεύω ότι συμπληρώνουν τη διδακτική ιστορία.
Ο φόρος εισοδήματος δημιούργησε περισσότερους εγκληματίες από οποιαδήποτε άλλη κυβερνητική πράξη. Barry Goldwater.
Ο φορολογούμενος είναι κάποιος που δουλεύει για την κυβέρνηση αλλά δεν χρειάστηκε να περάσει από εξετάσεις για να προσληφθεί. Ronald Reagan.
Είναι παράδοξη αλήθεια ότι ενώ σήμερα οι φορολογικοί συντελεστές είναι πολύ υψηλοί, εντούτοις τα φορολογικά έσοδα είναι πολύ χαμηλά και ο μόνος σωστός τρόπος για να αυξήσουμε τα έσοδα είναι να μειώσουμε τους συντελεστές. John F. Kennedy. Σημ. Οταν ανέλαβε ο Kennedy ο ανώτατος συντελεστής ήταν 91% από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο για να κατανοήσει κανείς είναι ο φόρος εισοδήματος. Albert Einstein.
Το πρόστιμο είναι ένας φόρος για κάτι κακό που έκανες. Ο φόρος είναι ένα πρόστιμο γιατί τα καταφέρνεις στη ζωή σου. Mark Twain».
Αυτά, λοιπόν, έγραφα τότε, αλλά αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα ξεπερνούν κατά πολύ την ιστορία με τις μπύρες. Θα προσπαθήσω επιγραμματικά να αναδείξω μερικά μόνο σημεία της τρέλας που έχουμε.
– Δύο κόμματα, ο Σύριζα και το ΠΑΣΟΚ, που δεν φαίνεται να έχουν πιθανότητες να κερδίσουν τις επόμενες εκλογές, διαγκωνίζονται προεκλογικά για το ποιος θα βάλει τους περισσότερους φόρους στους «πλουσίους». Η λέξη φόρος προεκλογικά είναι θανάσιμο αμάρτημα.
– Ο Παναγιώτης Δουδωνής, νέο ανερχόμενο αστέρι του ΠΑΣΟΚ και γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού, ξεκαθάρισε ότι «στόχος του ΠΑΣΟΚ μία πολιτική που δεν θα είναι ευχάριστη για 1.000-2.000 άτομα». Με άλλα λόγια, στοχοποίησε τον πλούσιο που πλήρωνε τα 59 ευρώ για τις μπύρες και την κοπάνησε. Και επειδή ως συνήθως οι πολιτικοί δεν τα πάνε καλά με την αριθμητική, ξέχασε να μας πει πόσο είναι το μέγιστο που μπορεί να εισπράξει κάποιος από τους 2.000 «πλουσίους». Και με την απειλή αυτού του μέτρου, οι 2.000 πλούσιοι την κοπάνησαν από τη χώρα, όπως ακριβώς έγινε στη Μεγάλη Βρετανία επί Εργατικών και χρειάστηκε η Thatcher για να σώσει τη χώρα.
– «Πριν αλέκτορα φωνήσαι», ένας από τους πλέον καταξιωμένους και επιτυχημένους επιχειρηματίες της χώρας μας, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, κεραυνοβόλησε τους θιασώτες των φόρων λέγοντας χωρίς περιστροφές: «Τώρα που ξεμπερδέψαμε από τα μνημόνια, να βρούμε κι άλλους φόρους; Αφήστε την οικονομία λίγο να αυγατίσει». Αλλά πήγε και ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας: «Καλώς ή κακώς στο μυαλό του μέσου Ελληνα οι φόροι είναι συνδεδεμένοι με μνημόνια 10 ετών. Αν ήμουν επικεφαλής κόμματος θα είχα βρει άλλη λέξη. Τη λέξη φόρο δεν θα την έλεγα καν».
Και για όσους δεν κατάλαβαν...
τι εννοεί, το είπε πολύ ξεκάθαρα: σκέφτεται τη μεταφορά της έδρας των επιχειρήσεών του σε άλλη χώρα.
Κάπως έτσι την έπαθαν και οι φίλοι με τις μπύρες.
Ελπίζω ότι εμείς είμαστε εξυπνότεροι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου