Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Οι βασικοί υπεύθυνοι για τη σύνθεση της νέας Βουλής είναι
α) ο μπρόεδρος Αλέκσης και ο ΣΥΡΙΖΑ με την απλή αναλογική τους και
β) οι συμπολίτες που πιπίλιζαν επί ένα μήνα τη λέξη «παντοδυναμία Μητσοτάκη».
Δεν είναι όμως απόδειξη καμίας ιδιαίτερης στροφής στην ακροδεξιά και τα λοιπά παρατράγουδα, εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι η στροφή αυτή έγινε μέσα σε ένα μήνα.
α) Η βούληση των ψηφοφόρων αποτυπώθηκε στις κάλπες με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πριν από έναν μήνα. Δυστυχώς αυτή η βούληση δεν ήταν δυνατόν να βρει αντίκρισμα στη Βουλή εξ αιτίας ενός εκλογικού συστήματος το οποίο, παρότι καθόλου λειτουργικό στην Ελλάδα, επελέγη από τον Αλέκση και τον ΣΥΡΙΖΑ ως σανίδα σωτηρίας στις ήττες που έβλεπαν να έρχονται. Ήλπιζαν όχι μόνο ότι η Νέα η Δημοκρατία δεν θα είναι αυτοδύναμη (πώς να βγάλεις αυτοδυναμία σε εκλογές απλής αναλογικής;) αλλά και ότι οι ίδιοι θα επιπλεύσουν συνεργαζόμενοι με κάποιο από τα κόμματα του αυτοαποκαλούμενου «προοδευτικού χώρου». Το αποτέλεσμα ήταν η σαρωτική νίκη της ΝΔ και η πανωλεθρία ΣΥΡΙΖΑ να οδηγήσουν σε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, ένα μήνα μετά, με την βεβαιότητα της νίκης της ΝΔ και της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ να έχει ως αποτέλεσμα τη χαλαρότητα που ευνοεί τα κόμματα των φανατικών που ως φανατικοί δεν χαλαρώνουν το ίδιο.
β) Το παραμύθι της «παντοδυναμίας Μητοστάκη» το οποίο, εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, το πιπίλιζαν σαν καραμέλα και πολλοί έγκριτοι δημοσιογράφοι βοήθησε στη χαλαρότητα (αφού θα βγει γιατί να τον ξαναψηφίσουμε και να τον κάνουμε παντοδύναμο, ας πάμε για μπάνιο) και άρα στην αποχή και άρα στα παρατράγουδα.
Κατά τα άλλα, καμία φοβερή στροφή στην φασιστική ακροδεξιά δεν έγινε χτες το βράδυ. Όχι μόνο γιατί πραγματικές διαθέσεις των ψηφοφόρων αποτυπώθηκαν στις πρώτες εκλογές αλλά και εξ αιτίας του αριθμού των συμπολιτών που ψήφισαν τους συνεχιστές του έργου της Χρυσής Αυγής. Τα ποσοστά από μόνα τους δεν λένε την αλήθεια, αφού μια χαλαρή ψήφος δεν είναι το ίδιο χαλαρή για όλους και σίγουρα ευνοεί τους φανατικούς. Οι αριθμοί είναι κάπως πιο αποκαλυπτικοί και οι αριθμοί λένε ότι :
Οι Σπαρτιάτες πήραν 241.000 ψήφους.
Η Χρυσή Αυγή είχε πάρει 379.000 και 388.000 στις δυο αναμετρήσεις του 2015.
Οι ψεκασμένοι αντισυστημικοί δεξιοαριστεροί ευνοήθηκαν και στις προηγούμενες εκλογές από την κατάρρευση της κυβερνητικής τους έκφρασης που υπήρξε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τόσο ο Βελόπουλος όσο και η Κωνσταντοπούλου έχασαν ψήφους σε σχέση με τις εκλογές του Μαΐου και τη Νίκη την ψήφισαν μόλις 20.000 περισσότεροι. Παρ’ όλα αυτά, όλοι (πλην του φουκαρά του Βαρουφάκη) μπήκαν στη Βουλή εξαιτίας της αυξημένης αποχής που ήταν αποτέλεσμα της παντοδυναμοφοβίας και της επανάληψης των εκλογών (δηλαδή της απλής αναλογικής).
Με λίγα λόγια...
αν θέλουν να κλαφτούν για τη σύνθεση της Βουλής όσοι ήθελαν απλή αναλογική και όσοι φοβήθηκαν την παντοδυναμία Μητσοτάκη, ας κλαφτούν στους καθρέφτες τους. Και μπράβο τους.
Υ.Γ.: Άκουγα χτες τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ σύντροφο Αρβανίτη να διορθώνει έναν συνομιλητή του λέγοντας πως η ψήφος στα ακροδεξιά κόμματα δεν είναι αντισυστημική αλλά φασιστική κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνει (χωρίς να μπορώ να αποκλείσω την πιθανότητα να μην καταλαβαίνει στ’ αλήθεια) ότι η φασιστική είναι απολύτως αντισυστημική ψήφος και ότι η αντισυστημική ψήφος, όταν το σύστημα είναι δημοκρατικό, είναι έτσι κι αλλιώς αντιδημοκρατική είτε ψηφίζονται φασίστες, είτε χριστιανοταλιμπαν, είτε κομμουνιστές, είτε εμμονικοί νάρκισσοι. Η ενοχοποίηση της αντισυστημικής ψήφου και η περιγραφή του συστήματος ως άξιου ανατροπής δεν οδηγεί στον κέντρο, την κεντροδεξιά και την κεντροαριστερά. Ευνοεί τα άκρα που είναι από τη φύση τους ανατρεπτικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου