Οκ. Γιάννης Μουζάλας είναι αναμφίβολα ένας ευγενικός και μετριοπαθής άνθρωπος. Ως εκ τούτου, προκαλεί ερωτήματα η δήλωσή του πως θα πανηγυρίσει την πτώση του φράκτη του Εβρου όπως πανηγύρισε την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Πιθανόν αυτή η αμετροέπεια να οφείλεται στην έξαψη της τελευταίας προεκλογικής εβδομάδας. Αλλη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω στο πώς ένας μορφωμένος άνθρωπος δεν μπορεί να διακρίνει κάποιες οφθαλμοφανείς διαφορές.
Το Τείχος του Βερολίνου, το επονομαζόμενο και «τείχος του αίσχους», εμπόδιζε «τους μέσα» να κινηθούν προς τα έξω.
Ο φράκτης στον Εβρο εμποδίζει τους έξω να έρθουν μέσα.
Αν θελήσουμε τώρα να μιλήσουμε με όρους ατομικών δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών, το Τείχος του Βερολίνου εμπόδιζε τους Ανατολικογερμανούς να ασκήσουν το αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης. Αυτοί που επιχειρούσαν να αποδράσουν από τον σοσιαλιστικό «παράδεισο» ήταν καλοδεχούμενοι στην άλλη πλευρά των συνόρων.
Στον Εβρο, ο φράκτης προστατεύει σύνορα από την είσοδο ανθρώπων που δεν έχουν τα νόμιμα έγγραφα. Σε τελική ανάλυση, προστατεύει την καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών από την παράνομη μετανάστευση.
Είναι δυνατόν ο κ. Γ. Μουζάλας να μην κατανοεί αυτά τα αυτονόητα;
Αν κρίνω από την υπουργική του θητεία δεν κατανοεί, διότι προσεγγίζει το μεταναστευτικό –ένα πρόβλημα διαχείρισης– με ιδεολογικά κριτήρια.
Ηταν η αλήστου μνήμης εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να αλλάξει την Ευρώπη και ο κυβερνητικός εταίρος του απειλούσε την Ευρωπαϊκή Ενωση πως η Ελλάδα θα την πλημμυρίσει με μετανάστες. Να μην ξεχνάμε πως την περίοδο 2015-2016 εισήλθαν στην πατρίδα μας πάνω από ένα εκατομμύριο μετανάστες – πρόσφυγες. Σημειωτέον ότι ο πόλεμος στη Συρία ξέσπασε το 2011, την ίδια χρονιά που ξέσπασε και η λεγόμενη Αραβική Ανοιξη. Σε αυτή τη διετία 2015-2016 είχαμε και ένα θλιβερό ρεκόρ. Τους περισσότερους θανάτους μεταναστών – προσφύγων στις ελληνικές θάλασσες. Αυτά τα στοιχεία αποδεικνύουν και τα αδιέξοδα της μεταναστευτικής πολιτικής που ακολούθησε η τότε κυβέρνηση.
Προφανώς ο κ. Γ. Μουζάλας απευθύνεται προεκλογικά στο κοινό του που...
τάσσεται υπέρ των ανοικτών συνόρων.
Δεν νομίζω, όμως, πως αυτό το κοινό, το 1989, πανηγύρισε για την πτώση του «τείχους του αίσχους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου