Στην πατρίδα μας η άτακτη υποχώρηση της Αριστεράς γίνεται με διαφορά φάσης από τις άλλες χώρες, αλλά αυτό δεν σημαίνει και τόσο πολλά πράγματα.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον και σημασία να τονιστεί είναι ότι ο λαός μας απορρίπτει πλέον τις διεθνιστικές ουτοπίες και τα ανεφάρμοστα κηρύγματα της Αριστεράς και στρέφεται προς την παράδοση, εκφράζοντας διά της ψήφου αυτή τη στροφή.
Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη πρώτευσε με μεγάλη διαφορά έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το κατόρθωσε πατώντας σε δύο… βάρκες.
Μίλησε για πατριωτισμό, διαφημίζοντας τις αγορές των οπλικών συστημάτων, αλλά προώθησε ταυτόχρονα τη διεθνιστική και νεοταξική ατζέντα, δίνοντας θεσμική και νομοθετική κάλυψη σε παγκοσμιοποιητικές, βλάσφημες και πρόστυχες φιέστες, όπως οι παρελάσεις «υπερηφανείας» των ΛΟΑΤΚΙ. Επιπλέον, προσπαθεί να επιβάλει στη νεολαία αυτή την επιλογή προπαγανδίζοντάς τη στη δημόσια εκπαίδευση.
Το πρόβλημα για τη Νέα Δημοκρατία θα αρχίσει να εκδηλώνεται όταν αποδειχθεί και στον τελευταίο καλόπιστο ψηφοφόρο της αυτή η αντίφαση – όπου εξωτερικά δείχνει να επιλέγει παράδοση και εσωτερικά υπηρετεί πιστά τη νεοταξική ιδεολογία.
Σ’ εκείνη τη φάση τα ποσοστά των κομμάτων στα δεξιά της Ν.Δ. θα μπορούσαν να σχηματίσουν ένα κραταιό πολιτικό ρεύμα κι έναν κομματικό πόλο, που θα έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στις επερχόμενες εξελίξεις.
Για να υλοποιηθεί, όμως, αυτό το σενάριο χρειάζεται να υπάρξει και...
μια ηγετική μορφή, που θα λειτουργούσε ενωτικά για τον πατριωτικό χώρο και θα έστελνε παντού το μήνυμα ότι δεν θέλει μερίδιο της εξουσίας, αλλά σαφή λαϊκή εντολή διαχείρισής της!
Editorial της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου