«Ο καθένας είναι μεγαλοφυΐα, αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητά του να σκαρφαλώσει σ’ ένα δέντρο, θα περάσει όλη του τη ζωή πιστεύοντας πως είναι ηλίθιο» Albert Einstein
Όσοι πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αλλάξει, να γειωθεί με την κοινωνία και να είναι ένα σύγχρονο κόμμα της Αριστεράς, τότε είναι στην καλύτερη περίπτωση αιθεροβάμονες και στη χειρότερη σκέφτονται σαν το ψάρι του Αϊνστάιν. Ο καθένας διαλέγει και παίρνει.
Για τους μουστερήδες, τώρα, του ΣΥΡΙΖΑ που νομίζουν πως η χυδαιότητα και η τοξικότητα είναι «πολιτικά εργαλεία», μάλλον έχουν μπερδέψει την πολιτική με τη λάσπη. Κι από λάσπη έχει «χορτάσει» η Ελλάδα. Φρόντισε γι’ αυτό το κόμμα της ελληνικής ριζοσπαστικής αριστεράς, από το 2012 μέχρι το 2019.
Και ερχόμαστε στα λεφτόδεντρα που «ανακάλυψε» ο αστακοκαραβοκύρης πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και «τέταρτος πολιτειακός παράγοντας». Ολημερίς και ολονυχτίς μοιράζει δισ. ευρώ πιο γρήγορα απ’ όσο αναπνέει.
Είναι χάρμα οφθαλμών να τον βλέπεις να πετάει, κάθε μέρα, χαρταετό με ακοστολόγητες υποσχέσεις, καθώς και να πασχίζει να δείξει ότι στο παίγνιο του λαϊκισμού είναι καλύτερος από τον Βελόπουλο.
Εχει πλάκα να τον ακούει κανείς, με το αλαζονικό ύφος που τον διακρίνει, να λέει ότι στις εθνικές εκλογές του 2027 θα είναι «αυτοδύναμος», ή ότι θα «καταργήσει» τη βουλευτική ασυλία (σ.σ.: μάλλον μ’ έναν νόμο κι ένα άρθρο που θα έλεγε κι ο Τσίπρας).
Και δεν υπάρχει κάποιος από τους συνεργάτες του να τον ενημερώσει ότι η βουλευτική ασυλία προβλέπεται και προστατεύεται ρητά από το άρθρο 62 του συντάγματος.
Εκτός αν έχει κάποιο σχέδιο παράκαμψης του συντάγματος, οπότε σε αυτήν την περίπτωση μιλάμε για άλλες, επικίνδυνες καταστάσεις.
Κοντολογίς…
αυτός είναι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αυτόν έχουν και καμαρώνουν όσα στελέχη και οπαδοί έχουν απομείνει στο «μαντρί» της Κουμουνδούρου.
Τα υπόλοιπα που λέει ο Στέφανος Κασσελάκης είναι να ’χαμε να λέγαμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου