Toυ Πάσχου Μανδραβέλη
Η Kεντροδεξιά έχει βρει έναν δρόμο και κουτσά-στραβά πορεύεται σ’ αυτόν. Μπορεί τώρα να έχει το πολύτιμο δεκανίκι του κράτους (στην Ελλάδα παίζει τεράστιο ρόλο ακόμη και στις ιδεολογικές αναπαραστάσεις), αλλά το «αφήγημα Μητσοτάκη» αποδείχθηκε επιτυχημένο, πριν ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης γίνει πρωθυπουργός. Πήρε κεφάλι στις δημοσκοπήσεις το 2016 και έκτοτε συνεχίζει, έχοντας κερδίσει τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις.
Λίγο Κέντρο, λίγο φιλελευθερισμός, αρκετές δόσεις (συγκεντρωτικού) κρατισμού, γενναία μέτρα δικαιωματισμού (π.χ. γάμος ομοφυλοφίλων) με ωμές παραβιάσεις πολιτικών δικαιωμάτων (π.χ. υποκλοπές), κατά καιρούς εθνικισμός (π.χ. συμφωνία των Πρεσπών) μαζί με ψυχραιμία στα ελληνοτουρκικά. Ολα τα έχει ο μπαχτσές της αποκαλούμενης «τριγωνικής πολιτικής», ο οποίος εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ανθηρός.
Στην απέναντι όχθη φαίνεται ότι έχουν λύσει όλα τα ζητήματα πολιτικής στόχευσης γι’ αυτό ασχολούνται με το «πρόβλημα του αρχηγού». Αμετροεπής, ως συνήθως, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι «εάν υπάρχει ένα άτομο το οποίο μπορεί να εμπνεύσει περισσότερο από εμένα, να ενώσει όλο τον προοδευτικό κόσμο, να διοικήσει τη χώρα καλύτερα, να εκπροσωπήσει καλύτερα τη χώρα στο εξωτερικό, βρες τον μου να τον στηρίξω» (ΑΝΤ1, 25.5.2024).
«Να εμπνεύσει» προς ποια κατεύθυνση;
«Να ενώσει τον προοδευτικό κόσμο» σε ποια βάση;
«Να διοικήσει τη χώρα» με τι εχέγγυα;
Ο ίδιος δηλώνει επιτυχημένος επιχειρηματίας στην Αμερική, αλλά ακόμη δεν έχει αποκαλύψει ποιες επιχειρήσεις επιτυχώς (ή έστω ανεπιτυχώς) διοίκησε.
Η κατάθεση του «πόθεν έσχες» του πάει από αναβολή σε αναβολή. Μην ξεχνάμε ότι στη χώρα έχουμε πικρή εμπειρία από «νεανίες – θαύματα» που υποτίθεται είχαν μεγαλουργήσει επιχειρηματικώς στις ΗΠΑ.
Βεβαίως, το βασικό πρόβλημα της Κεντροαριστεράς δεν είναι ο κ. Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος –αν μη τι άλλο– κατάφερε με ένα ρεσάλτο να κουρσέψει το ισχυρότερο κόμμα του χώρου. Για την ακρίβεια, αυτή καθαυτή η επιτυχία του κ. Κασσελάκη αναδεικνύει το ανερμάτιστο του χώρου και το ανερμάτιστο είναι το βασικό του πρόβλημα. Οχι τώρα· από την εποχή του κ. Αλέκου Αλαβάνου και δώθε, με αποκορύφωμα τον αντιμνημονιακό αγώνα.
Η «τριγωνοποίηση της πολιτικής» που επιχειρεί ο κ. Κασσελάκης (λίγο υπέρ της «ιερής συμμαχίας» του ΝΑΤΟ, λίγο υπέρ της Χαμάς ή έστω ενός μέρους της, που «είναι… μετριοπαθείς τρομοκράτες») δεν μπορεί να πάει μακριά.
Οχι μόνο γιατί έρχεται δεύτερος μετά τον παλιό στο κουρμπέτι κ. Μητσοτάκη, αλλά γιατί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου