Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Οσοι αριστεροί έχουν απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου δεν τρέφουν αυταπάτες. Καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι, εφόσον παραμείνει στην ηγεσία ο Στ. Κασσελάκης, το κόμμα τους θα μεταμορφωθεί σε κάτι διαφορετικό, στο οποίο οι ίδιοι θα νιώθουν πολύ άβολα.
Την ίδια ώρα, όμως, ξέρουν ότι δεν διαφαίνεται κάποιο πρόσωπο στον ορίζοντα που να απειλεί τον σημερινό πρόεδρο.
Αφού λοιπόν η διέξοδος δεν βρίσκεται ούτε από τη μια πλευρά ούτε από την άλλη, τι κάνουν;
Υψώνουν το βλέμμα προς τα πάνω και ελπίζουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας κάτι θα κάνει – όπως οι πολιορκημένοι Γερμανοί στο Στάλινγκραντ περίμεναν τον Μάνσταϊν για να τους σώσει.
Η ελπίδα ότι κάτι θα κάνει ο Τσίπρας εκτιμώ ότι έχει την ίδια αξία με εκείνο το περίφημο αστείο «θύμωσε ο Καραμανλής», που το λέγαμε την εποχή της αστακομακαρονάδας. Η πίστη των πολιτικών φίλων του στις δυνατότητές του οφείλεται στο ότι συγχέουν το πακέτο με το περιεχόμενό του. Οι αναμφισβήτητες επικοινωνιακές δυνατότητες του Αλέξη είναι το πακέτο, το οποίο όμως μέσα είναι άδειο. Κάποτε είχε μέσα πολλά – ανεξαρτήτως του πώς κρίθηκαν, όταν τα είδαμε να βγαίνουν. Σήμερα, έχουν απομείνει ελάχιστα.
Στα κομματικά, κατ’ αρχάς, έχει χάσει την επαφή τους πλήρως. Το διαπιστώσαμε όταν προσπάθησε τόσο άκριτα και τόσο πρόχειρα να ανατρέψει τον Κασσελάκη, προεκλογικά μάλιστα, για να υποχρεωθεί να κάνει πίσω και έτσι να ενισχύσει περισσότερο εκείνον που πήγαινε να ανατρέψει! Είναι άθλος, δεν λέω. Δεν υποτιμώ καθόλου πόσο δύσκολο ήταν να το καταφέρει. Το ήθελε όμως;
Επειτα, πάμε στο πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο του Τσίπρα. Δεν έχει αλλάξει σε τίποτα. Τα ίδια ματαιωμένα πράγματα κουβαλάει στο κεφάλι του και θρηνεί που η πραγματικότητα δεν διαμορφώνεται κατά τις επιθυμίες και τις θεωρίες της Αριστεράς. Η πρόσφατη ομιλία του σε κάποιο ευρωπαϊκό συνέδριο αυτό ήταν: το παράπονο ενός σταθερά αριστερού ιδεολόγου για την άτιμη την πραγματικότητα που δεν του κάθεται. Κριτική στην πραγματικότητα έκανε δηλαδή ο Τσίπρας, επειδή δεν δουλεύει για τον σοσιαλισμό. Γενικώς, η ιδέα που καλλιεργείται για διεθνείς προοπτικές είναι, μετά συγχωρήσεως, όσο αστεία είναι και τα αγγλικά του προέδρου.
Η ισχυρότερη απόδειξη όμως ότι ο πρώην πρωθυπουργός έχει χάσει επαφή με την πραγματικότητα (και μάλιστα με εκείνη των κινημάτων) βρίσκεται στις προχθεσινές εξελίξεις στο Μεσανατολικό. Μάθαμε χθες ότι Ισπανία και Ιρλανδία αναγνωρίζουν πλέον το κράτος της Παλαιστίνης και δεν αποκλείεται να ακολουθήσουν και άλλες χώρες το παράδειγμά τους. Τυχαία νομίζετε συνέβη αυτό; Οπως, λ.χ., ξεσπά μια πυρκαγιά σε ένα εργοστάσιο την παραμονή του υγειονομικού ελέγχου; (Χρησιμοποιώ ένα παράδειγμα από τη ζωή…)
Οχι, βέβαια! Η αναγνώριση κράτους της Παλαιστίνης από τον Αποστόλη Γκλέτσο ήταν η πεταλούδα που πυροδότησε αλυσίδα αντιδράσεων, που κατέληξαν στην αναγνώριση από την Ισπανία και την Ιρλανδία. Το έκανε τότε «εν γνώσει των συνεπειών» της ενέργειάς του, είχε τονίσει στη δήλωσή του, και ιδού οι συνέπειες μπροστά μας.
Εκεί είναι πια, λοιπόν, η πρωτοπορία της Αριστεράς και ο Αλέξης Τσίπρας αυτό το έχει χάσει. Αν είχε βγει στο TikTok, καπάκι στον Γκλέτσο, για να αναγνωρίσει και εκείνος κράτος της Παλαιστίνης, σήμερα οι χώρες αυτές θα ήταν οπωσδήποτε περισσότερες, λόγω της διαφοράς κύρους μεταξύ των δύο ανδρών. Βλέπετε, όμως, ο Αλέξης δεν ήταν έτοιμος να διακινδυνεύσει όπως διακινδυνεύει ο Αποστόλης, που τώρα κρύβεται από τη Μοσάντ.
Πάντως, διακρίνω κάποιες ενδείξεις προσαρμογής του Αλέξη Τσίπρα στις τάσεις των σύγχρονων κινημάτων της Αριστεράς. Κατά πληροφορίες μου…
που δεν στάθηκε δυνατό να διασταυρώσω και γι’ αυτό τις μεταδίδω με τη σχετική επιφύλαξη, στο διεθνές συνέδριο που διοργανώνει το Ιδρυμα Τσίπρα θα μετάσχει και ο Αποστόλης Γκλέτσος, φυσικά μέσω Skype, όπως και ο Ζελένσκι, διότι για λόγους ασφαλείας κανείς δεν ξέρει πού ακριβώς κρύβεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου