Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Δημόσιο (το) 1. μυθολογικό τέρας με τα 100 κεφάλια και τις 1000 τσέπες από τις οποίες βγαίνουν 2000 χέρια, «ο 13ος άθλος του Ηρακλή θα ήταν η εξόντωση του Δημοσίου, αλλά όταν πήγε να το αντιμετωπίσει εκείνο τον ρώτησε αν έχει όλα τα έγγραφα που χρειάζονται για τη μάχη, με αποτέλεσμα ο μυθικός ήρωας να φύγει άπραγος και όταν επέστρεψε με τα έγγραφα το τέρας είχε απεργία» 2. ασθένεια που δεν θεραπεύεται, «η ασθένεια του Νίκου δεν είναι δημόσιο επειδή δεν υπάρχει θεραπεία, αλλά επειδή πολλοί βγάζουν λεφτά από αυτήν»
Κανείς δεν πάει χαμένος
Δεκαπέντε χρόνια μετά από μια κρίση, που σε μεγάλο βαθμό και στην ελληνική της εκδοχή είχε να κάνει με τον άρρωστο δημόσιο τομέα (του οποίου οι λειτουργοί ήταν βεβαίως υγιέστατοι), τίποτα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει δραματικά.
Πάρτε για παράδειγμα τον αγωνιστή συμβασιούχο υπάλληλο του ΕΚΠΑ, ο οποίος είχε απομακρυνθεί εξαιτίας της εμπλοκής τους στο σαμποτάζ των εξ’ αποστάσεως εξετάσεων του πανεπιστημίου. Δεν ξέρω αν εκπλήσσεται κανείς αλλά ο εν λόγω αγωνιστής επέστρεψε στο πανεπιστήμιο. Απ’ ό,τι μαθαίνω δεν επέστρεψε στη θέση από την οποία τον έδιωξαν αλλά προσελήφθη με μπλοκάκι, ως βοηθός κάποιου (επίσης αγωνιστή υποθέτω) καθηγητή του πανεπιστημίου, αφού ο σοφός νομοθέτης έχει φροντίσει να μπορεί ένας καθηγητής να προσλαμβάνει ως βοηθό του στο πανεπιστήμιο ακόμα και κάποιον ο οποίος έχει κριθεί επικίνδυνος για τη λειτουργία του ιδρύματος.
Γιατί ο νομοθέτης (δηλαδή η κάθε κυβέρνηση και οι βουλευτές της) είναι η κεφαλή του δημοσίου. Και…
ποια κεφαλή θέλει στ’ αλήθεια να πυροβολήσει τα πόδια της;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου