"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΣΥΡΙΖΑίκα ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Κοινωνικό έργο

 

Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Ξέρετε πόσοι νέοι, στην ηλικία του Στέφανου, δεν θα αποκτήσουν ποτέ αυτά που παρουσίασε τη Δευτέρα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στον λαό του;

Τα σπίτια των εκατομμυρίων και τα αυτοκίνητα των 250.000 δολαρίων θα είναι γι’ αυτούς πάντοτε ένα άπιαστο όνειρο, που δεν θα τολμούν να το κάνουν ούτε μεθυσμένοι.

Γι’ αυτό ακριβώς, όταν τα βλέπουν αυτά σε κάποιον της γενιάς τους, μέσα τους χαίρονται και ικανοποιούνται, σαν να τα είχαν οι ίδιοι. Σκέφτονται ίσως ότι θα ήθελαν και εκείνοι να έχουν, αν όχι όλα, τουλάχιστον κάποια από τα περιουσιακά στοιχεία του Στέφανου.

Αμέσως όμως, μια άλλη σκέψη έρχεται να ελέγξει την πιθανότητα της ζήλιας: Τα έχει όμως, σου λέει, ο Στέφανος! Που είναι ωραιότερος, εξυπνότερος και ικανότερος από μένα, οπότε δεν πρέπει εγώ να έχω παράπονο, γιατί ο Στέφανος τα αξίζει, το παλικάρι! Και με αυτό το αίσθημα του δικαίου και την αγαλλίαση που σκορπίζει μέσα τους, κοιμούνται ευτυχισμένοι.

Ολοι εμείς, λοιπόν, που κατηγορούμε τον Στέφανο για επίδειξη πλούτου (περιλαμβάνω τον εαυτό μου), παραβλέπουμε ότι αυτό που στενόκαρδα ονομάζουμε «φιγούρα» είναι στην πραγματικότητα κοινωνικό έργο και προσφορά.

Να σοβαρευτώ όμως – αλλά όχι και υπερβολικά. Φοβάμαι ότι ο χειρισμός της υπόθεσης του πόθεν έσχες εκ μέρους του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν καταστροφικός. Ακριβέστερα, ήταν αυτοκαταστροφικός.

Αντί για θρίαμβος της διαφάνειας, κατέληξε να είναι η επιβεβαίωση των σκιών στο παρελθόν του.

Μόνος του τα έκανε μαντάρα, δεν του φταίει κανείς.

Δεν έχει δίκιο ο Ανδρουλάκης όταν επικρίνει τον Κασσελάκη επειδή επικαλείται τον Ανδρέα Παπανδρέου!

Συγγνώμη, αλλά αν ο Ανδρέας Παπανδρέου ανήκει στην Ιστορία, τότε ανήκει στον καθένα. Δεν νομίζω ότι η κληρονομιά του έχει τεθεί υπό καθεστώς ανάλογο με εκείνο που διέπει το σκήνωμα και τις ιδέες του Λένιν.

Αλλού εντοπίζεται το ανοίκειο της στάσης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Αναρωτιέται, λ.χ., τι θα λέει για τον Ανδρουλάκη ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν τον βλέπει από εκεί ψηλά. Αναρωτήθηκε πρώτα τι θα λέει, από εδώ χαμηλά, ο Αλέξης Τσίπρας, για όσα κάνει και λέει ο Στέφανος;

Γιατί ο Παπανδρέου είναι πεθαμένος και η κληρονομιά του ανοιχτή σε όποιον θέλει να τη διεκδικήσει. Αλλά ο ιδρυτής του ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμη εδώ τριγύρω και, όσο και αν έχει στραπατσαριστεί, παραμένει νέος για τα δεδομένα του αθλήματος.

Ενα ακόμη περιστατικό και αυτό από τα πολλά, που επιβεβαιώνει τη βασική αδυναμία του Στέφανου, στην οποία οφείλει όσα λάθη έχει κάνει μέχρι τώρα:

 

Δεν κοιτάει ποτέ την καμπούρα του, προτού σχολιάσει την καμπούρα των άλλων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: