Γεγονός 1: Υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τουιτάρει πρωτοσέλιδο του Μακελειού το οποίο «αποκαλύπτει» ότι η γυναίκα που κατήγγειλε τον σύντροφο Γεωργούλη έχει ερωτική σχέση με τον Ανδρουλάκη ο οποίος τη χρησιμοποίησε για να στήσει την υπόθεση. Συνοδεύει το πρωτοσέλιδο με τη φράση «Συγγνώμη αλλά δεν είναι απίθανο να είναι έτσι». Μετά από το κράξιμο σβήνει την ανάρτηση, ζητά συγγνώμη και παραμένει υποψήφια του κόμματος σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.
Γεγονός 2: Άλλη υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ γράφει: «Πρώτοι εμείς καταδικάζουμε την παρενόχληση των γυναικών... αν όμως είναι στημένο γεγονός ακριβώς πριν τις εκλογές; Τότε;». Κι εκείνη μετά το κράξιμο αλλάζει την ανάρτηση και φυσικά παραμένει υποψήφια του κόμματος.
Αν στα δύο αυτά αναμφισβήτητα γεγονότα προσθέσετε και το ότι η υπάρχουν ενδείξεις ότι η ταυτότητα της καταγγέλλουσας μπορεί να δημοσιοποιήθηκε πρώτη φορά από υπερφιλικό προς τον ΣΥΡΙΖΑ λογαριασμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αν βάλετε και την αντιμετώπιση από τα φιλοσυριζαϊκά τρολ, τότε σχηματίζεται ένα μοτίβο: στελέχη και φανατικοί υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να εκθέσουν τη γυναίκα που κατήγγειλε τον Γεωργούλη και να δημιουργήσουν αμφιβολίες για την ηθική της.
Το κάνουν οργανωμένα;
Το κάνουν από μόνοι τους;
Το κάνουν πονηρά;
Το κάνουν ενστικτωδώς;
Δεν έχω ιδέα και δεν έχει σημασία. Από τη στιγμή που δεν υφίστανται καμία συνέπεια (μιλώ για τα στελέχη), η δράση τους μοιάζει να είναι αποδεκτή από το κόμμα και η συγγνώμη (όπου ζητήθηκε) μοιάζει με φερετζέ που δεν αλλάζει τίποτα στην προσπάθεια να εκτεθεί η καταγγέλλουσα και να δημιουργηθούν αμφιβολίες για τα κίνητρά της. Με συγγνώμη ή χωρίς το μήνυμα μεταδόθηκε και μένει να δούμε αν θα επιτευχθεί ο σκοπός.
Ποιος σκοπός;
Πρώτον, να δικαιολογηθεί η επιλογή του κόμματος και του αρχηγού του. Να δημιουργηθεί ένα αφήγημα που σκοπό έχει να στηρίξει τους πιστούς του κόμματος που μπορεί να αρχίσουν να αμφιβάλουν: ο αρχηγός επέλεξε τον Γεωργούλη, ο αρχηγός δεν κάνει λάθη, άρα πολύ πιθανόν ο σύντροφος Γεωργούλης να μην έχει κάνει όσα καταγγέλλονται.
Δεύτερον, να δημιουργηθεί μια εικόνα ιδιαιτέρως αγαπητή στην αριστερά. Η εικόνα του κόμματος που το «σύστημα» κυνηγάει και στήνει σε βάρος του σκευωρίες. Το «σύστημα» φοβάται τον αντισυστημικό ΣΥΡΙΖΑ και προσπαθεί με κάθε μέσο να εμποδίσει τη νέα πορεία του προς την εξουσία παγιδεύοντας τον σύντροφο Γεωργούλη ο οποίος «έχει όποια θέλει, γιατί να βιάσει;» (ναι, γράφτηκε κι αυτή η ανοησία από πολλές και πολλούς).
Φυσικά και τα δύο αυτά αφηγήματα φαίνονται αστεία, αλλά μην ξεχνάτε ότι δεν έχουν στόχο εμένα κι εσάς αλλά ανθρώπους που πιστεύουν ότι οι γάιδαροι πετούν και γυρεύουν αφηγήματα να στηρίξουν την πίστη τους κάθε φορά που αυτή κλονίζεται.
Κι ύστερα, είναι και κάτι άλλο.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, υπάρχει και άλλη μια γυναίκα η οποία σκέφτεται να καταγγείλει τον σύντροφο Γεωργούλη αλλά διστάζει γιατί ο διασυρμός που υπέστη η πρώτη καταγγέλλουσα την έχει φοβίσει.
Συνεπώς, η έκθεση και η επίθεση μέσω της έκφρασης πονηρών αμφιβολιών στην καταγγέλλουσα όχι μόνο δημιουργούν αφήγημα για τους πιστούς, αλλά επίσης αποθαρρύνουν όποιον σκέφτεται να κάνει κάτι ανάλογο.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι αυτό γίνεται βάση κάποιου οργανωμένου σχεδίου (δεν χρειάζεται, αρκεί το ένστικτο της επιβίωσης) αλλά το αποτέλεσμα είναι ιδιαιτέρως βολικό για ένα κόμμα που έτσι κι αλλιώς απευθύνεται στα άκρα. Γι’ αυτό άλλωστε και οι δύο υποψήφιες παραμένουν υποψήφιες.
Δεν είναι δα τίποτα φοβερά στελέχη και η απόσυρσή τους από τα ψηφοδέλτια δεν θα στοίχιζε εκλογικά. Όμως...
θα αποθάρρυνε τα στελέχη που μπορεί να θέλουν να τις μιμηθούν κι αυτό θα συνιστούσε σημαντική απώλεια για ένα κόμμα που γεννήθηκε, μεγάλωσε και εξακολουθεί να πορεύεται με μοναδικό καύσιμο την τοξικότητα. Και μπράβο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου