Χθες, οδηγώντας προς μία επαρχιακή πόλη για να λάβω μέρος σε μία παρουσίαση, άκουσα στο ραδιόφωνο τον γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, να ζητάει από τους ψηφοφόρους να δώσουν στο κόμμα του την ευκαιρία να κυβερνήσουν, εφαρμόζοντας για πρώτη φορά το πρόγραμμά του. Ισχυρίστηκε, μάλιστα, πως την προηγούμενη «πρώτη φορά αριστερά», δεν κυβέρνησαν με βάση το δικό τους πρόγραμμα, γιατί τους δέσμευαν οι υποχρεώσεις που ανέλαβαν έναντι των πιστωτών και των εταίρων μας. Μάλιστα. Και τα έλεγε σοβαρά, ενώ εγώ τα άκουγα και γελούσα. Τι άλλο θα σκαρφιστούν!
Τι θέλουν, δηλαδή να μας πουν; Πώς δεν ήξεραν ποια είναι η στάση της «τρόικας», η οποία μετονομάσθηκε μέσα σε μια νύχτα «θεσμοί»;
Ήταν ανήλικοι δηλαδή και τους ξεγέλασαν ή μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας για να κατανοήσουν την πραγματικότητα;
Έλαβαν παρά τη θέλησή τους μέρος στις εκλογές, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως κανείς δεν πρόκειται να χορέψει, όσο αυτοί θα βαράνε τα νταούλια; Το κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασαν μαζί με τον συνέταιρό τους Καμμένο, το έγραψε κάποιος άλλος και όχι οι φωστήρες του κόμματος;
Γιατί τώρα το απεμπολούν και το αποκηρύσσουν με τόση ευκολία; Δεν είναι περήφανοι για τα πεπραγμένα τους;
Έχουν προσωρινή απώλεια μνήμης;
Αν ναι, τότε ας ρωτήσουν κάποιον από την εχθρικά διακείμενη μεσαία τάξη, σύμφωνα με τη δική τους διατύπωση, την οποία είχαν μετατρέψει στο φορολογικό υποζύγιο, για να τους θυμίσει όλα όσα θέλουν να ξεχάσουν οι ίδιοι και προσπαθούν να τα ξεχάσουμε κι εμείς.
Κοντολογίς, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μηδενίσει το κοντέρ των κυβερνητικών του θητειών, εκλιπαρώντας για μία πρώτη ευκαιρία. Αυτό θυμίζει το σύνθημα που διακινούσαν στις παραμονές του 2015, σύμφωνα με το οποίο «τους άλλους τους δοκιμάσαμε, ας δώσουμε μία ευκαιρία στον Τσίπρα κι αν κάνει το ένα δέκατο όσων υπόσχεται».
Η ευκαιρία δόθηκε και το αποτέλεσμα ήταν ένα τρίτο, αχρείαστο μνημόνιο και η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, των «ασημικών του κράτους» όπως φώναζαν στις τηλεοπτικές εκπομπές, για τα επόμενα 99 χρόνια.
Ψαρεύοντας, ωστόσο, όπως πάντα, σε θολά νερά, ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται πως δεν κυβέρνησε ο πραγματικός ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένας κλώνος του, ώριμο τέκνο της μνημονιακής ανάγκης. Ως εκ τούτου δικαιούται μια δεύτερη ευκαιρία για μια «πρώτη φορά αριστερά», ώστε να εφαρμόσει ανεμπόδιστος το πρόγραμμα του, το οποίο είχε επεξεργαστεί για την πραγματική «πρώτη φορά αριστερά», η οποία, παρόλα αυτά δεν μπόρεσε να το υλοποιήσει, γιατί προσέγγιζε την πραγματικότητα ρομαντικά, όπως δήλωσε και ο κ. Μουζάλας. Ο ψηφοφόρος, βέβαια, θέλει πρακτικές λύσεις στα προβλήματά του και δεν έχει ούτε χρόνο, ούτε διάθεση για ρομαντικές περιπέτειες και μάλιστα με ερασιτέχνες, αριστερούς μάγους.
Ποιο είναι το πρόγραμμα για το οποίο γίνεται τόσος λόγος; Αναρωτιέται ο καλόπιστος αναγνώστης.
Η απάντηση είναι απλή και διασκεδαστική στις μέρες μας: Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι...
μια παραλλαγή του διαβόητου, πλέον, προγράμματος της Θεσσαλονίκης, αφού συνεχίζει να υπόσχεται τα πάντα σε όλους και μάλιστα με ιδιαίτερη γενναιοδωρία. Απλά, άλλαξε λίγο τη φρασεολογία, τη διατύπωση, η ουσία παραμένει η ίδια. Μόνο που κάθε φορά, όταν προκύπτει το ερώτημα: ποιο το κόστος αυτών των μέτρων, αφενός ακούμε διάφορα νούμερα και, αφετέρου, αντιλαμβανόμαστε πως παραμένει εδραία η πεποίθησή του πως τα λεφτόδεντρα εξακολουθούν να καρποφορούν στην πατρίδα μας.
Προφανώς και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ξεχαστεί, να παραδοθεί στη λήθη, να σκεπαστεί από τη σκόνη του χρόνου, η πρώτη κυβερνητική του θητεία παρέα με τους ΑΝΕΛΛ του Πάνου Καμμένου. Μόνο που για να συμβεί αυτό, θα πρέπει στη χώρα να εκδηλωθεί επιδημία συλλογικής λήθης. Κάτι τέτοιο, όμως, μάλλον είναι απίθανο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου