Το τέλος της Μεταπολίτευσης, όπως την προσδιορίζει ο καθένας, σημαίνει ταυτόχρονα και το τέλος/την αποστράτευση όλων εκείνων που έπαιξαν κεντρικό ρόλο. Με τα ίδια πρόσωπα (έστω σε άλλους ρόλους) η Μεταπολίτευση με τα λάθη της θα κυνηγάει το πολιτικό σύστημα σαν τις Ερινύες.
Οι διαπιστώσεις γκριζόμαυρες:
Το βαθύ Κράτος εξακολουθεί να κατισχύει του (λεγόμενου) Επιτελικού Κράτους, ακόμα και του παντοιοτρόπως εξ-ελισσόμενου Παρακράτους.
Οι πολίτες εξακολουθούν να τραγουδάνε άσματα νίκης ενώ γνωρίζουν (ή έστω συναισθάνονται) ότι κανένα θρίαμβο δεν μας επιφυλάσσει η Ιστορία. Τα αριστερά κόμματα αισιοδοξούν ότι δεν θα τους υπερφαλαγγίσουν τα ακροδεξιά.
Οι (μωρο)φιλόδοξοι πολιτικοί, αν και σώρευσαν δεκάδες τίτλους τιμής (που δεν τους άξιζαν), εξακολουθούν να προβάλλονται ως η μόνη εθνική λύση.
Άπαντες εναντίον πάντων και έκαστος δια τον εαυτόν του.
Το αποτέλεσμα;
Οριζοντίως και πλαγίως, διαγωνίως και καθέτως οι τσαμπουκάδες, οι φαφλατάδες και οι σαματατζήδες του ενός κόμματος βρίσκουν κοινούς τόπους συμμαχίας με τους αντίστοιχους των άλλων κομμάτων για να κρατήσουν το "σύστημα ζωντανό" και τους εαυτούς τους στο απυρόβλητο.
Οι ιδεολογίες εξατμίζονται, οι ιστορικοί κομματικοί μηχανισμοί θρυμματίζονται, οι ρεαλιστές σηκώνουν τα χέρια ψηλά και οι σαλταδόροι/σουλατσαδόροι, πετώντας σαν πεταλουδίτσες, από το ένα κόμμα στο άλλο, αναταράζουν/αναδιατάζουν το πολιτικό σκηνικό.
Οι αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων, όταν φοβούνται ότι θα χάσουν το παιχνίδι, θυμούνται λέξεις και έννοιες που παραβίασαν κατά κόρον στη θητεία τους (όπως δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, ισοελευθερία). Οι μικρότεροι μιλάνε για "έντιμες και ειλικρινείς προγραμματικές συμφωνίες", λες και το 35... το 25... και το 15 μπορεί να ισοσκελισθούν χωρίς ιδεολογική αιματοχυσία.
Άπαντες, ως ικέτες αλλά με ύφος αλαζόνα, περιμένουν την ψήφο του ελληνικού λαού για να κάνουν εσωτερικό (ενδοκομματικό) λογαριασμό. Για τον εξωτερικό λογαριασμό (εθνικό όφελος ή κίνδυνος) ουδείς φαίνεται να κόπτεται ιδιαίτερα.
Όλοι ελπίζουν στα θαύματα και στον από μηχανής Θεό, αν και κυβερνούσαν ως αθεόφοβοι.
Νομίζω όμως ότι ...
δεν έχουν μελετήσει καλά τον ξενοδόχο-λαό που τους ετοιμάζει χουνέρι...
ΥΓ. Αναρωτιέμαι για το τι χρειάζονται τα προγράμματα των κομμάτων, όταν μόνον οι αποκαλύψεις "σκανδάλων" καλύπτουν την καθημερινή ειδησιογραφία. Μήπως αντί για πολιτικούς αναλυτές θα έπρεπε να προσλαμβάνουν ιδιωτικούς ντετέκτιβς;
ΥΓ2. "Τ’άλογα καβάλησαν τον καβαλάρη" (Νίκος Καζαντζάκης, Ο Ανήφορος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου