Η σκιά του Αλέκου Κοντού, του επί 13 χρόνια προκατόχου στη θέση του προέδρου της ΣΕΚΕ, πέφτει βαριά πάνω του, αλλά θα τα καταφέρει όπως πάντα. Και, φυσικά, ο Αλέκος πάντα θα είναι διαθέσιμος για απορίες, διευκρινίσεις και τα τοιαύτα..
Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Δεν είναι τυχαίο ότι η Ιστορία τον ονόμασε Ακάματο. Πόσος καιρός πέρασε, θυμάστε, αφότου ο Κώστας Καραμανλής εγκατέλειψε την πολιτική; Τέσσερις μήνες; Αμελητέο διάστημα μετά από μια ολόκληρη ζωή, όπως η δική του, αφιερωμένη πλήρως στα κοινά. Είναι βέβαιο ότι δεν θα πρόλαβε να ξεκουραστεί.
Oμως, όλοι ξέρουμε τι είναι ο Καραμανλής, επομένως καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει τρόπος να συγκρατηθεί η ακατάβλητη ενέργεια που αναβλύζει μέσα του και τον ωθεί στην ακατάπαυστη δράση.
Ποια ξεκούραση λοιπόν και ποιες διακοπές;
Εξω πυρώνει θείος Ιούλιος μήνας, που λέει ο ποιητής, και όσοι δεν καίγονται από τις φωτιές κάνουν διακοπές ή ετοιμάζονται να κάνουν. Και όμως! Εκείνος τώρα έπιασε δουλειά, γιατί τώρα προέκυψε η μεγάλη ευκαιρία και οι ευκαιρίες δεν περιμένουν. Γι’ αυτό, άλλωστε, η Ιστορία αρχικά πήγε να τον ονομάσει «ο Προκομμένος», αλλά τελικά επικράτησε το «Ακάματος».
Να παραδεχτώ ότι αρχικά αντιμετώπισα με επιφύλαξη την επιλογή του Ακάματου να αναλάβει πρόεδρος του ΔΣ της ΣΕΚΕ, λόγω της άγνοιάς μου. Εψαξα, όμως, ρώτησα και διάβασα, κατάλαβα λοιπόν ότι δεν είναι καθόλου αστεία υπόθεση η προεδρία της Συνεταιριστικής Ενωσης Καπνοπαραγωγών Ελλάδος. Πρόκειται για οργανισμό με μεγάλο διεθνές κύρος, παρότι δεν έχει ούτε επιδιώκει να έχει διεθνή παρουσία και δράση. Διπλωματικές πηγές από τις Βρυξέλλες υποστηρίζουν, λ.χ., ότι η ΣΕΚΕ έχει τέτοια βαρύτητα, ώστε θα μπορούσε ακόμη και να μεσολαβήσει μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων για το ζήτημα της εξαγωγής σιτηρών. Πολύ περισσότερο, υποθέτω, αφότου αναλαμβάνει επικεφαλής του οργανισμού ο Κώστας Καραμανλής, ένας πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας, που άφησε τις καλύτερες αναμνήσεις στις Βρυξέλλες, όπου ακόμη τον νοσταλγούν.
Απόδειξη της σπουδαιότητας της ΣΕΚΕ είναι ότι προκάτοχος του Ακάματου στη θέση του προέδρου ήταν ο Αλέκος Κοντός.
Ναι, σωστά θυμάστε. Ο Αλέκος Κοντός, που ως υπουργός Γεωργίας συνεργάστηκε και αυτός με την Ιστορία, αν και δεν του απένειμε τίτλο. Τον θυμάμαι από το περίφημο φεστιβάλ κοτόπουλου ή κάπως έτσι, που είχε γίνει υπό την υπουργική αιγίδα του. Είχα μάλιστα δημοσιεύσει σε τούτη τη στήλη φωτογραφία του την ώρα που τρώει τελετουργικά ένα μπουτάκι κοτόπουλου και διακρίνεται το μακρύ νυχάκι στο μικρό δάχτυλο.
Για να μη μακρηγορώ, τέλος πάντων, είναι σαφές ότι το κύρος του ΣΕΚΕ ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της ελληνικής επικρατείας. Και… Θα το πω κι ας τα ακούσω – γιατί είχα υποσχεθεί να μην το πω. Ξέρετε ότι για τη θέση ήταν υποψήφιος και ο Γενς Στόλτενμπεργκ, που ούτως ή άλλως λήγει η θητεία του στο ΝΑΤΟ;
Προτιμήθηκε, όμως, ο Καραμανλής.
Κοιτώντας λοιπόν την πορεία του Ακάματου Καραμανλή τον τελευταίο χρόνο, διαπιστώνω ότι αυτή είναι η τρίτη «κίνηση ματ», όπως λένε οι δημοσιογράφοι, στην πολιτική σκακιέρα. Πρώτα η ομιλία του στο Μέγαρο, με την οποία προειδοποίησε να κρατάμε αποστάσεις από τη Δύση στο θέμα της Ουκρανίας – θέση η οποία δικαιώθηκε απολύτως, καθώς η Ρωσία όχι μόνο χάνει τον πόλεμο, αλλά κλονίζεται και η σταθερότητα του καθεστώτος. Επειτα, ήταν η ομιλία του στο πνευματικό μνημόσυνο του Ιωάννη Κεφαλογιάννη, ενός μεγάλου της πολιτικής, του οποίου το ήθος πάντα λείπει από όσους τον γνώρισαν. Τώρα, ακολουθεί η προεδρία της ΣΕΚΕ!
Τι άλλο θα ακολουθήσει, αναρωτιέμαι.
Υποψιάζοµαι ότι προετοιμάζεται να χτυπήσει την προεδρία της Κομισιόν, όταν αποχωρήσει η Φον ντερ Λάιεν – θυμηθείτε το… Από την εποχή του αλήστου μνήμης Μπαρόζο δεν έχει υπάρξει πρόεδρος προερχόμενος από μικρή χώρα της Ευρώπης. Ιδού η ευκαιρία λοιπόν. Εξάλλου, με τον Μπαρόζο ήσαν φίλοι, θυμάμαι, ο δε Μπαρόζο είναι εξίσου αγαπητός με τον Ακάματο στο κατεστημένο των Βρυξελλών. Θα μπορούσε, λοιπόν, ακόμη και συστατική επιστολή να του γράψει. Το ίδιο θα έκανε, με ακόμη μεγαλύτερη ευχαρίστηση, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος ακόμη ρωτάει (πάντα με δέος και θαυμασμό) για τον Ακάματο Καραμανλή.
Να εξηγήσω, εδώ, ότι στην Ευρώπη ο Καραμανλής θεωρείται κατά κάποιον τρόπο μια μορφή που υπερβαίνει τα κομματικά όρια. Θεωρείται ως ο Τόνι Μπλερ του Παπανδρεϊσμού, διότι όπως ο Μπλερ, μολονότι προερχόμενος από το αντίπαλο κόμμα, συνέχισε την οικονομική πολιτική της Θάτσερ, παρομοίως και ο Καραμανλής με τον Παπανδρεϊσμό.
Ο µόνος που θα μπορούσε να απειλήσει με αξιώσεις την υποψηφιότητα Καραμανλή για την προεδρία της Κομισιόν θα ήταν, βέβαια, ο προκάτοχός του στην προεδρία ΣΕΚΕ, δεδομένου μάλιστα ότι έχει προϋπηρεσία 13 χρόνων στη συγκεκριμένη θέση, κάτι που τον καθιστά πασίγνωστο διεθνώς.
Ομως ο Αλέκος Κοντός είναι φίλος του Καραμανλή και δεν θα μπει εμπόδιο στον δρόμο του.
Αντιλαμβάνεστε ότι, αν πράγματι ο Καραμανλής διαδεχθεί τη Φον ντερ Λάιεν, τότε είναι προφανές ότι ο Καραμανλής θα πρέπει να εγκαταλείψει την προεδρία της ΣΕΚΕ, οπότε ανοίγει ξανά ο δρόμος για να προωθήσει την υποψηφιότητά του στη ΣΕΚΕ ο Στόλτενμπεργκ.
Εκτός αν προτιμηθεί για τη θέση ο Μπαρόζο! Δεν είναι κακή ιδέα, τον δε Στόλτενμπεργκ μπορούν να τον βολέψουν στη ΣΠΑΤΣΑΜ, που είναι η δεύτερη σε κύρος οργάνωση του είδους. (Συνεταιρισμός Παραγωγών Τσακώνικης Μελιτζάνας, για όσους δεν γνωρίζουν…)
Το ευχάριστο, πάντως, για τον υπόλοιπο κόσμο, τον εκτός Υπαρκτού Ελληνισμού, είναι ότι...
δεν υπάρχει αντίστοιχος συνεταιρισμός για το υπερόπλο της ελληνικής παραγωγής: τη φέτα.
Αν υπήρχε;
Αν υπήρχε, τότε η Γενική Γραμματεία του ΟΗΕ θα ήταν αμιγώς ελληνική υπόθεση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου