Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ
Η ιστορία είναι λίγο – πολύ γνωστή.
Ο ανθυπολοχαγός Χιρόο Ονόντα ήταν 22 ετών όταν απεστάλη, τον Δεκέμβριο του 1944, στη νήσο Λουμπάνγκ στις Φιλιππίνες. Με την ιδιότητα του αξιωματικού πληροφοριών, βασικό μέρος της αποστολής του ήταν οι δολιοφθορές και ο ανορθόδοξος πόλεμος εναντίον των εχθρικών δυνάμεων, που αποβιβάστηκαν στο νησί τον Φεβρουάριο του 1945. Πολύ σύντομα ο Ονόντα και άλλοι τρεις ήταν οι μόνοι Ιάπωνες στρατιώτες που δεν είχαν παραδοθεί ή σκοτωθεί. Οπισθοχώρησαν στους λόφους, συνεχίζοντας τη μάχη, ως αντάρτες πλέον, και επιβίωναν τρώγοντας μπανάνες, γάλα καρύδας και κρέας από βοοειδή που έκλεβαν. Αν και προς τα τέλη του 1945 άρχισαν να πέφτουν πάνω σε φυλλάδια που έγραφαν ότι ο πόλεμος είχε τελειώσει, οι Ιάπωνες στρατιώτες θεώρησαν ότι ο εχθρός προσπαθούσε να τους ξεγελάσει και παρέμεναν στις θέσεις τους. Οι σύντροφοι του Ονόντα άρχισαν να τον εγκαταλείπουν σταδιακά· ο ένας παραδόθηκε το 1950, ο άλλος σκοτώθηκε δύο χρόνια αργότερα και ο τρίτος έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια επιδρομής της τοπικής αστυνομίας. Τελικά, ο ύστατος μάχιμος στις ζούγκλες των προκεχωρημένων κτήσεων της αυτοκρατορίας αποκαλύφθηκε τον Φεβρουάριο του 1974 από ένα συμπατριώτη του. Και ο απίστευτος Ονόντα επέδειξε το ίδιο φρόνημα και την ίδια αφοσίωση στο στράτευμα αρνούμενος να ακολουθήσει τον σωτήρα του· απαίτησε να έρθει να τον απαλλάξει από το πόστο του κάποιος ανώτερος αξιωματικός, όπως και έγινε.
Την ιστορία αυτή θυμήθηκα διαβάζοντας για την 32η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ στο Νεστόριο και την αναβίωση όλης της εμφυλιοπολεμικής σκηνογραφίας, καθώς ο (γειτονικός) Γράμμος με την αιματοβαμμένη μυθολογία του ήταν στο επίκεντρο των φετινών εκδηλώσεων.
Συμβαίνει τα τελευταία χρόνια από τις αριστερές νεολαίες. Εναλλακτικό κάμπινγκ στον Γράμμο είχε διοργανώσει το 2020 και η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε σχετική ανταπόκριση της ιστοσελίδας του ραδιοφωνικού σταθμού 902 διαβάζουμε ότι «ρίγη συγκίνησης προκάλεσε στα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ το ντοκιμαντέρ “Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε”, που επιμελήθηκε η Κ.Ε. του ΚΚΕ και προβλήθηκε στον χώρο της φετινής κατασκήνωσης». Επίσης, «τα τιμημένα τραγούδια του αγώνα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, του Δημοκρατικού Στρατού, αντήχησαν και πάλι στις πλαγιές του Γράμμου, στο αφιέρωμα στο αντάρτικο τραγούδι», ενώ το αφιέρωμα ξεκίνησε με την ανάγνωση του όρκου του μαχητή του ΔΣΕ, για να ακολουθήσουν τρεις ομοβροντίες προς τιμήν των όπλων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας…
Αναβιώνοντας εμφυλιοπολεμικές παράτες σε μια κωμικοτραγική εκδοχή του Ιάπωνα αξιωματικού.
Οταν ήµουν εγώ μαθητής, οι ακροδεξιές «Γιορτές Μίσους» στον Γράμμο και στο Βίτσι ήταν μια θλιβερή, κωμικοτραγική υπενθύμιση των πιο σκοτεινών σελίδων της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας, με διοργανωτές κάποια παραπολιτικά ζόμπι της εποχής και ξεχασμένους απόστρατους. Αλλά ήταν η δεκαετία του ’80. Και ο Χιρόο Ονόντα ήταν πια ελεύθερος.
Αλλά φαίνεται ότι τα ζόμπι, κάθε απόχρωσης...
δεν το βάζουν εύκολα κάτω.
Ας τους πει κάποιος με τρόπο ότι ο πόλεμος τελείωσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου