"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΡΩΕΣ και ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΝΕΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η ξεχασμένη λέξη που τη λένε καθήκον (και οι ήρωες του αμύνεσθαι περί πάρτης που στη νεοελληνική πραγματικότητα της αρπαχτής και της λαμογιάς, μοιάζουν τόσο παράταιροι.

 Γράφει το ΕΜΟ ΤΕΑΜ

Ανείπωτος ο πόνος για το χαμό των δύο αεροπόρων
στη μοιραία τελευταία ρίψη του Καναντέρ στην Κάρυστο.

Αυτήν που κατά διαβολική σύμπτωση κατέγραψε ο φακός της ΕΡΤ.

Και όχι δε θα σχολιάσουμε καθόλου τα όσα γράφτηκαν στα κοινωνικά δίκτυα. Αυτά είναι αντικείμενο της ψυχανάλυσης να μη σας πω της Ψυχιατρικής.

Οι πιλότοι μας, αυτά τα παιδιά που έκαναν το παιδικό τους όνειρο πραγματικότητα. Που δεν μετρούν πόσα χρήματα (ελάχιστα) παίρνουν για αυτή τη δουλειά.

Δεν είναι δουλειά. Είναι καθήκον. Να υπερασπιστούν κάθε σπιθαμή του Έθνους κατά παντός εχθρού. Και της φωτιάς εννοείται.

Ακόμη μια ρίψη. Μια τελευταία. Που σημαίνει πως πρέπει να είναι ακριβείας. Βουτιά. Ακόμη λίγο. Να σβήσουμε όλη τη φωτιά στη χαράδρα.

Τα φώτα σβήνουν. Περνούν στην αιωνιότητα. Με δόξα και τιμή.

Στη νεοελληνική πραγματικότητα της αρπαχτής, της λαμογιάς, του αμύνεσθαι περί πάρτης, μοιάζουν τόσο παράταιροι. Και είναι εντελώς παράταιροι.

Και για αυτό τους έχουμε απολύτως ανάγκη.

Ως ήρωες, ως τους ανθρώπους που υπερέβησαν το ατομικό τους συμφέρον, που χάρισαν και τη ζωή τους για να σώσουν λίγο δάσος ακόμη.

Στην Εσπερία θα ξεκινούσαν με την απώλεια του αεροσκάφους και πόσο κόστιζε. Ευτυχώς εδώ η ανθρώπινη ζωή δεν έχει κοστολογηθεί ακόμη.

Ελπίζουμε πως...

 

 η Πολιτεία θα κάνει το καθήκον της προς τους οικείους τους. 

Είναι το λιγότερο, αλλά είναι επιτακτικό να γίνει.




Δεν υπάρχουν σχόλια: