Από τον Βασίλη Γαλούπη
Τα πρόσωπα των δύο ιπτάμενων της Πολεμικής Αεροπορίας τα είδαμε μόνο μετά τον τραγικό χαμό τους κι ας πάλευαν κάθε μέρα με την πύρινη λαίλαπα στα μέτωπα
Οι ήρωες συχνά «γεννιούνται» μέσα σε μια στιγμή. Στην περίπτωση, όμως, του Χρήστου Μουλά και του Περικλή Στεφανίδη η διαδικασία είχε ξεκινήσει πολύ πριν. Κάθε πιλότος των «ταλαιπωρημένων» Canadair που αντιλαμβάνεται τα ρίσκα και παρά ταύτα επιμένει να κάνει το καθήκον του είναι, δυνητικά, ήρωας.
Συγκλονισμένο το πανελλήνιο παρακολουθεί από προχθες τον άδικο χαμό δύο παλικαριών της Πολεμικής Αεροπορίας.
Τα ονόματα του 34χρονου σμηναγού και του 27χρονου ανθυποσμηναγού της Πολεμικής Αεροπορίας δεν «απασχόλησαν» ποτέ πριν την επικαιρότητα. Κι ας έδιναν κάθε μέρα τον ίδιο αγώνα που έδωσαν και χθες στην Κάρυστο. Πάλευαν μόνοι τους για το καλό μας, χωρίς καν να τους γνωρίζουμε. Τα πρόσωπά τους τα είδαμε μόνο αφότου έγιναν ήρωες. Μόνο μετά τον τραγικό χαμό τους. Η χώρα βυθίστηκε στο πένθος…
Η 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών, που ήταν μέλη οι δύο πιλότοι, είναι αυτή που έχει υπό την ευθύνη της τα πυροσβεστικά αεροσκάφη Canadair. Η Μοίρα, με έδρα στην Ελευσίνα, απέκτησε τον Δεκέμβριο του 1975 τα πρώτα πέντε αεροσκάφη CL-215, του ίδιου τύπου με αυτό που κατέπεσε χθες στον Πλατανιστό Καρύστου. Κάποια στιγμή τη δεκαετία του ’90 παρέλαβε ακόμα τέσσερα. Η ηλικία των δύο πιλότων ήταν μικρότερη από τα αεροσκάφη με τα οποία πετούσαν…
Οι δυο τους, όπως και όλοι οι πιλότοι της αεροπυρόσβεσης, βρίσκονταν σε ετοιμότητα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο φως της ημέρας κάθε χρόνο από 1 Μαΐου έως 31 Οκτωβρίου, στο διάστημα της αντιπυρικής περιόδου.
Η υδροληψία και η ρίψη είναι οι πιο επικίνδυνες διαδικασίες, με ελάχιστο ύψος, συνήθως στα 100 πόδια. Καμία ρίψη δεν είναι ίδια με την προηγούμενη, συνηθίζουν να λένε οι πιλότοι. Το ανάγλυφο μεταβάλλεται, τα μποφόρ αυξομειώνονται, το ίδιο και το ύψος της φωτιάς. Τα πληρώματα σχεδόν ποτέ δεν γνωρίζουν εκ των προτέρων σε ποια περιοχή θα επιχειρήσουν. Βρίσκονται διαρκώς σε ετοιμότητα 20 λεπτών, χρόνος που αντικειμενικά δεν τους επιτρέπει να σχεδιάζουν λεπτομερώς την αποστολή. Παίρνουν αποφάσεις σε κλάσματα δευτερολέπτου στο πεδίο της «μάχης».
Κάποιες φορές πετούν για μέρες ξανά και ξανά. Η κούραση, η πίεση και η ένταση μετατρέπονται σε τεράστια φορτία που τους συνοδεύουν στην καμπίνα. «Πολεμάνε» ταυτόχρονα με τη φωτιά και τα δικά τους όρια.
Τέτοιες μέρες πριν από επτά χρόνια, 22 Ιουλίου 2016, οι δημοσιογράφοι του news247 είχαν επισκεφθεί τους πιλότους της 355 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών, που βρίσκονταν σε επιφυλακή δίπλα στα πυροσβεστικά αεροπλάνα με το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα.
«Μοναδικά όργανα είναι τα μάτια σου» έλεγε τότε ο διοικητής της Μοίρας, αντισμήναρχος Δημήτρης Δημόπουλος, και περιέγραφε τις στιγμές αγωνίας όταν έπεσε αεροπλάνο στα Δερβενοχώρια, ευτυχώς δίχως θύματα: «Αρχίζεις να λες ποιος είναι; Είναι ο Γιώργος; Είναι ο Δημήτρης; Διότι όλοι έχουν ονοματεπώνυμα. Εδώ είμαστε πιο δεμένοι από οικογένεια. Η πιθανότητα να έχει χαθεί ο Δημήτρης, ο Γιώργος, ο Πέτρος είναι πολύ σκληρή».
Και συνέχιζε: «Το ατύχημα στα Δερβενοχώρια ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη περίπτωση. Γλιτώσανε μεν από την πτώση, όμως το αεροπλάνο έπιασε φωτιά, καιγόταν μέσα – έξω. Ο Γιάννης, ο συγκυβερνήτης, είχε σπάσει τον σπόνδυλό του από την πτώση και δεν μπορούσε να κουνηθεί. Βλέπει τις φλόγες να έρχονται, να στροβιλίζονται μέσα στο αεροπλάνο και συνειδητοποιεί ότι θα καούν, δεν μπορεί να πιστέψει ότι θα γλιτώσει. Φωνάζει στον κυβερνήτη και του λέει: “Φύγε γιατί θα καούμε και οι δύο”. Ο Ταξιάρχης όμως δεν φεύγει. Τον βουτάει και του λέει: “Θα φύγουμε μαζί ή θα καούμε και οι δύο”».
Από προχθες η 355 Μοίρα πενθεί. Μαζί με κάθε Ελληνα πολίτη.
Ο τρόπος που χάθηκαν, πάνω στο καθήκον, με αυταπάρνηση και ηρωισμό ο Χρήστος Μουλάς και ο Περικλής Στεφανίδης θα μας στοιχειώνει για πάντα.
Οπως και οι άλλοι τραγικοί θάνατοι πιλότων σε αποστολές αεροπυρόσβεσης τα τελευταία χρόνια.
Στις 15 Ιουλίου 2000 είχε συντριβεί αεροσκάφος ίδιου τύπου στην Αργαλαστή του Πηλίου, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ο επισμηναγός Ιωάννης Μυλωνάς, 41 ετών, πατέρας τριών παιδιών, και ο ανθυποσμηναγός Ιωάννης Καρασάββας, 25 ετών, από τον Βόλο.
Στις 7 Αυγούστου 2000 σκοτώθηκε ο 28χρονος υποσμηναγός Θανάσης Μπεσλεμές, κατά τη διάρκεια κατάσβεσης πυρκαγιάς στην περιοχή Αλειμματάδες της Κέρκυρας. Ανασύρθηκε ζωντανός λίγο μετά την πτώση του αεροσκάφους, αλλά ξεψύχησε στο Νοσοκομείο της Κέρκυρας.
Στις 25 Αυγούστου 2003 έχασε τη ζωή του ο 42χρovoς Στέφανος Κουρελιάς κατά τη διάρκεια πυρόσβεσης σε δασική πυρκαγιά στα Βασιλικά της Λέσβου. Ο εν αποστρατεία επισμηναγός της Πολεμικής Αεροπορίας είχε ανακληθεί εκτάκτως στην υπηρεσία του.
Στις 23 Ιουλίου 2007 ακόμη ένα Canadair είχε συντριβεί κατά μοιραία σύμπτωση με το χθεσινό τραγικό γεγονός στην Εύβοια, συγκεκριμένα στα Στύρα. Παρέσυρε στον θάνατο τον σμηναγό Δημήτρη Στοϊλίδη και τον συγκυβερνήτη υποσμηναγό Γιώργο Χατζούδη.
Ο σμηναγός Γιάννης Καστάνης έλεγε στη συνέντευξη του 2016: «Μου αρέσει, όταν ξεσπάσει φωτιά, να πετάξω, να βρεθώ εκεί, να την αντιμετωπίσω. Η μεγαλύτερη χαρά είναι όταν δηλώνεις στον ασύρματο...
“κατάσβεση της πυρκαγιάς”. Εκεί ξέρεις ότι έχεις κάνει καλά τη δουλειά σου, πως έχεις προσφέρει ό,τι καλύτερο μπορούσες»…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΟΥΛΑΣ
Σμηναγός
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1989 και έφυγε χθες από τη ζωή. Ο σμηναγός ήταν κυβερνήτης στη μοιραία πτήση του Canadair στην Κάρυστο κατά τη διάρκεια πυρόσβεσης, χειριστής της 355 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών της 112 Πτέρυγας Μάχης.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ
Ανθυποσμηναγός
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1996 και έφυγε χθες από τη ζωή. Ο ανθυποσμηναγός ήταν συγκυβερνήτης στη μοιραία πτήση του Canadair στην Κάρυστο κατά τη διάρκεια πυρόσβεσης, χειριστής της 355 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών της 112 Πτέρυγας Μάχης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου