Των DARSHANA M. BARUAH, και CAROLINE DUCKWORTH / CARNEGIE Network
Ο Ινδικός Ωκεανός υπήρξε ένας κρίσιμος εμπορικός δρόμος για αιώνες, επιτρέποντας την παγκόσμια αποστολή μπαχαρικών, τροφίμων, μετάλλων και τώρα ενεργειακών πόρων που τροφοδοτούν μεγάλες οικονομίες. Από τις δέκα χώρες που προμηθεύουν τα τρία τέταρτα του αργού πετρελαίου της Κίνας, οι εννέα βασίζονται σε έναν ασφαλή και σταθερό Ινδικό Ωκεανό για τη μεταφορά των εμπορευμάτων τους.
Η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Αυστραλία και η Ινδία βασίζονται επίσης σε ναυτιλιακές λωρίδες στον Ινδικό Ωκεανό για να προμηθευτούν κρίσιμους ενεργειακούς πόρους και άλλα σημαντικά αγαθά όπως ο άνθρακας και τα θαλασσινά μεταφέρονται μέσω της περιοχής του Ινδικού Ωκεανού.
Παρά τη σημασία του Ινδικού Ωκεανού, υπάρχει περιορισμένη κατανόηση της γεωγραφίας της περιοχής και των βασικών παραγόντων της. Αυτό το μειονέκτημα εμποδίζει την ικανότητά μας να αξιολογούμε πλήρως τη σημασία του για τον παγκόσμιο ανταγωνισμό.
Ο Ινδικός Ωκεανός συχνά χωρίζεται μεταξύ των περιοχών της Νότιας Ασίας, της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, αλλά αυτές οι τεχνητές διαιρέσεις τονίζουν τις χερσαίες μάζες και θεωρούν την θαλάσσια περιοχή περιφερειακή. Επιπλέον, κινούν τις ανησυχίες και τις προτεραιότητες των νησιωτικών εθνών, που διαφορετικά θα λειτουργούσαν ως σημαντικοί περιφερειακοί παίκτες, κάτω από τις προκλήσεις των ηπειρωτικών ομολόγων τους. Στο πλαίσιο αυτό, η Σρι Λάνκα και οι Μαλδίβες θεωρούνται μέρος της Νότιας Ασίας, ενώ ο Μαυρίκιος και οι Σεϋχέλλες θεωρούνται μέρος της Αφρικής. Αν και αυτές οι περιφερειακές διαιρέσεις υποδηλώνουν ότι αυτά τα έθνη έχουν μεγάλες διαφορές στους οικονομικούς στόχους και τις ανάγκες ασφάλειας, είναι ενωμένες σε ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, η σημασία της πολυμερούς προσέγγισης και η επιδίωξη της βιώσιμης ανάπτυξης μέσω της προώθησης της γαλάζιας οικονομίας.
Αλλά τώρα, για να παρακολουθήσουμε πλήρως και να απορροφήσουμε τις βασικές εξελίξεις σε αυτόν τον στρατηγικό θαλάσσιο τομέα, ο Ινδικός Ωκεανός πρέπει να θεωρείται ως μια ενιαία περιοχή.
Για την αντιμετώπιση της τεχνητής διαίρεσης του Ινδικού Ωκεανού και τη διευκόλυνση της μελέτης της περιοχής, η Πρωτοβουλία Ινδικού Ωκεανού του Carnegie Endowment κυκλοφόρησε έναν ψηφιακό, διαδραστικό χάρτη που στοχεύει να εκσυγχρονίσει τη θεμελιώδη κατανόησή μας για την περιοχή. Η πρώτη φάση του χάρτη περιλαμβάνει επίπεδα για τα θαλάσσια σύνορα, το εμπόριο, τις διαφορές, τις ναυτιλιακές διαδρομές και τους περιφερειακούς παίκτες.
Έχει αποκαλύψει τέσσερα βασικά σημεία που υποστηρίζουν περαιτέρω την ανάγκη ολιστικής εξέτασης της περιοχής:
Ο Ινδικός Ωκεανός έχει τρία σημεία ελέγχου κρίσιμα για την ενεργειακή ναυτιλία: το στενό της Μάλακας, το στενό του Ορμούζ και το στενό του Μπαμπ-ελ-Μαντέμπ. Το Κανάλι της Μοζαμβίκης δεν ταξινομείται ως σημείο ελέγχου, αλλά είναι μια εμπορική οδός κλειδί , εναλλακτικός δίαυλος διέλευσης, επομένως το χαρακτηρίσαμε ως τέτοιο. Το επίπεδο των διαδρομών αποστολής του χάρτη καταδεικνύει τη σημασία αυτών των σημείων ελέγχου στο διεθνές εμπόριο και πώς η ακύρωση ενός μπορεί να έχει δραστικές επιπτώσεις στη μεταφορά μέσω ενός άλλου.
Σκεφτείτε, για παράδειγμα, την απόφραξη της διώρυγας του Σουέζ της Αιγύπτου για έξι ημέρες από το πλοίο Ever Given τον Μάρτιο του 2021. Ενώ το κανάλι ήταν αποκλεισμένο, ορισμένα πλοία εξέτασαν το ενδεχόμενο να πλεύσουν γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Αλλά μια τέτοια προσπάθεια θα ήταν δαπανηρή και επικίνδυνη (η περιοχή είναι διαβόητη για ναυάγια) και θα είχε προσθέσει περίπου δέκα ημέρες στο ταξίδι. Τα περισσότερα πλοία επέλεξαν απλώς να περιμένουν να ανοίξει ξανά η Διώρυγα του Σουέζ αντί να επιχειρήσουν την εναλλακτική διαδρομή. Αυτή η απόφαση, επίσης, είχε ένα τίμημα – οι καθυστερημένες παραδόσεις φορτίου είχαν ως αποτέλεσμα αυξημένα τέλη έως και 30.000 $ την ημέρα ανά εμπορευματοκιβώτιο.
Περίπου 1 εκατομμύριο βαρέλια πετρελαίου διέρχονται από τη Διώρυγα του Σουέζ την ημέρα. Φανταστείτε, αντ’ αυτού, μια παρόμοια κρίση να είχε συμβεί στα στενά του Ορμούζ, απο όπου μεταφέρονταν 21 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου κάθε μέρα το 2018, ή το στενό της Μάλακα, απο όπου μεταφέρονταν 16 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και άλλα υγρά κάθε μέρα το 2016. Ένα γεγονός θα μπορούσε να αλλάξει σοβαρά το παγκόσμιο εμπόριο καθώς οι χώρες που βασίζονται σε αυτές τις ροές αναζητούν νέες πηγές ή διαδρομές για τον εφοδιασμό τους.
Αυτά τα σημεία ελέγχου είναι επίσης σημαντικά στρατιωτικά. Η ικανότητα προστασίας ή διακοπής των ναυτιλιακών λωρίδων μέσω αυτών των ζωνών θα προσφέρει σημαντικά στρατηγικά πλεονεκτήματα στους περιφερειακούς παράγοντες.
Η ικανότητα ενός έθνους να διατηρεί ελεύθερες και ανοιχτές τις θαλάσσιες γραμμές επικοινωνίας (SLOCs, ή θαλάσσιες οδούς για εμπορικές και στρατιωτικές αναπτύξεις) σε καιρό ειρήνης, του επιτρέπει επίσης να διαταράσσει αυτές τις ζώνες κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης.
Πάρτε την ικανότητα του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ να διαταράξει τα SLOC της Ιαπωνίας κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, γεγονός που του παρείχε ένα σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Η σύλληψη του Ινδικού Ωκεανού ως ενιαίας περιοχής αντί για σιλό θα επιτρέψει στο ναυτικό να διαμορφώσει καλύτερα μια συνεκτική στρατηγική για τον Ινδικό Ωκεανό που θα εκτείνεται από τις ακτές της Αφρικής έως τις δυτικές ακτές της Αυστραλίας.
Ενώ η Κίνα θεωρείται συχνά ο κύριος εμπορικός εταίρος για τα νησιωτικά έθνη του Ινδικού Ωκεανού, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) συχνά ξεπερνούν την Κίνα, την Ινδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες τόσο σε εξαγωγές όσο και σε εισαγωγές προς αυτές τις χώρες. Τα ΗΑΕ είναι και η κύρια χώρα εισαγωγής και εξαγωγής για τις Σεϋχέλλες και κατατάσσονται στους πέντε κορυφαίους εισαγωγείς ή εξαγωγείς για κάθε νησιωτικό έθνος του Ινδικού Ωκεανού. Οι χώρες της Μέσης Ανατολής, οι ευρωπαϊκές χώρες, οι αφρικανικές χώρες και οι χώρες της Νότιας Ασίας έχουν επίσης ιστορικούς και εμπορικούς δεσμούς με αυτά τα σημαντικά νησιά και νέοι παίκτες όπως το Κατάρ και η Τουρκία είναι πιθανό να συμμετάσχουν στη διαμάχη. Η ολιστική εξέταση της περιοχής επιτρέπει στους ερευνητές και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να προσδιορίσουν καλύτερα τη συχνότητα με την οποία οι μικρότεροι παίκτες εμπλέκονται στον Ινδικό Ωκεανό. Με απλά λόγια, η Κίνα δεν είναι ο μόνος παίκτης που αρχίζει να κατανοεί τη σημασία των νησιών του Ινδικού Ωκεανού.
Η Ινδία, η Αυστραλία και η Γαλλία έχουν η καθεμία νησιωτικές περιοχές στον Ινδικό Ωκεανό, γεγονός που τις καθιστά φυσικούς εταίρους σε μελλοντική συνεργασία. Αυτές οι χώρες μοιράζονται κοινούς στόχους τόσο στη στρατιωτική όσο και στην εμπορική ασφάλεια και θα πρέπει να εξετάσουν τον καλύτερο τρόπο ανταγωνισμού με άλλες περιφερειακές δυνάμεις. Οι προτεραιότητες των χωρών του Ινδικού Ωκεανού —όπως η διατήρηση της γαλάζιας οικονομίας και η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής— θα είναι απαραίτητες για την επίτευξη των περιφερειακών τους στόχων.
Η εξέταση του Ινδικού Ωκεανού ως ενιαίας μονάδας μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε περισσότερες συνδέσεις σε αυτήν την τεράστια περιοχή. Αυτή η φάση του χάρτη εστιάζει στη δημιουργία μιας θεμελιώδους κατανόησης της περιοχής, επισημαίνοντας σημεία ελέγχου, εμπορικούς εταίρους, ναυτιλιακές διαδρομές και εδαφικές διαφορές.
Η επόμενη φάση του χάρτη...
θα απεικονίσει τη στρατιωτική παρουσία και τις δυνατότητες στον Ινδικό Ωκεανό για να υπογραμμίσει τους παραδοσιακούς και αναδυόμενους παίκτες στην περιοχή. Χτίζοντας και επεκτείνοντας αυτό το έργο τους επόμενους μήνες, ελπίζουμε να μετατοπίσουμε την κατανόηση των βασικών παραγόντων της περιοχής σε ένα πιο ακριβές παράδειγμα: τη θεώρηση του Ινδικού Ωκεανού ως ενός θεάτρου.
Η Darshana M. Baruah είναι συνεργάτης του Προγράμματος Νότιας Ασίας στο Carnegie Endowment for International Peace όπου ηγείται της Πρωτοβουλίας Ινδικού Ωκεανού. Η κύρια έρευνά της επικεντρώνεται στη θαλάσσια ασφάλεια στην Ασία και στο ρόλο του Ινδικού Ναυτικού σε μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας.
Η Caroline Duckworth είναι James C. Gaither Junior Fellow στο Carnegie South Asia Program.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου