Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Εντυπωσιάζει, περισσότερο κι από το ίδιο το γεγονός, η έκπληξη που προκάλεσε σε μερικούς. Στους συνήθεις έκπληκτους θεσμούς, αυτούς των οποίων οι εκπρόσωποι συμπεριφέρονται σαν να υπηρετούν θεσμούς μιας άλλης χώρας, οποιασδήποτε εκτός Ελλάδος.
Οποιος δεν έχει ζήσει στη ζωή του ένα περιστατικό σαν αυτό που συνέβη στην Κρήτη, ας σηκώσει το χέρι του.
Ποιος δεν έχει κινδυνεύσει να φάει ξύλο επειδή διεκδικεί το δίκιο του σε ένα κατά τα άλλα αδιάφορο τροχαίο με υλικές και μόνο ζημιές;
Μερικές ημέρες πριν από το περιστατικό με την οικογένεια των Γερμανών τουριστών, κάποιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επικαλέσθηκε τον Εμφύλιο και τις επισυνδέσεις για να απειλήσει αστυνομικούς που τον είχαν σταματήσει επειδή οδηγούσε επικίνδυνα.
Βέβαια, ο φύλαρχος του Μυλοποτάμου το παρατράβηξε. Προκάλεσε ατύχημα, έφυγε, ο οδηγός του άλλου αυτοκινήτου τον κυνήγησε και όταν τον έφτασε, τού επετέθη με το αγροτικό του 4χ4. Οπως καταγγέλλει το θύμα, και τη γροθιά του έδειξε και μαχαίρι έβγαλε.
Πάντως δεν είχε καλάσνικοφ, γεγονός που δείχνει ότι είναι χαρακτήρας μετρίως άγριος, στα όρια του ανεκτού.
Στην πραγματικότητα, η ιστορία ξεκινάει από τη στιγμή που τα θύματα εμφανίζονται στο αστυνομικό τμήμα και δηλώνουν Γερμανοί. Ως τότε η υπόθεση ήταν απλώς ένα καθημερινό επεισόδιο κατάλληλο για μονομελές πλημμελειοδικείο, όπως είπε ο δικηγόρος του φύλαρχου. Και εκεί θα είχε καταλήξει, αν τα θύματα της επίθεσης ήσαν Ελληνες και αντί για Βόλφγκανγκ ο οδηγός λεγόταν Παναγιώτης. Υλικές ζημιές μόνον, ούτε ένας μώλωπας. «Χρόνια πολλά για τη γιορτή σας, θα σας ενημερώσουμε».
Ομως, άλλο πράγμα ο Γερμανός. Του τηλεφωνεί ο ίδιος ο υπουργός Τουρισμού, ξενοδόχοι του προσφέρουν δωρεάν διαμονή και όταν δηλώνει ότι παρ’ όλα αυτά θα ξαναέρθει του χρόνου, όλοι ξεφυσούν ανακουφισμένοι. Αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς το 2011 ήθελαν να πετάξουν τους Γερμανούς στη θάλασσα.
Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δικιά μας μελαγχολία. Ο έλεγχος του τραμπουκισμού είναι θέμα εφαρμογής των νόμων, είναι όμως και θέμα ανατροφής.
Οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, διότι η αστυνομία στους δρόμους τελεί σε λευκή απεργία αορίστου χρόνου.
Οσο για την ανατροφή...
αυτή δα την ξέρουμε.
Μεγαλώνεις μαθαίνοντας πως έχεις πάντα δίκιο. Κι αν σ’ αυτό προσθέσεις την αποθέωση της μαγκιάς και λοιπών συμπλεγμάτων κατωτερότητας που σε εξυψώνουν, ε τότε το να δείξεις τη γροθιά σου είναι το λιγότερο.
Στο όλο επεισόδιο εντυπωσιάζει περισσότερο η έκπληξη, αλλά και η υποκρισία.
Οταν αυτά γίνονται μεταξύ μας, πάει στην ευχή. Ομως, μη μας πάρουν είδηση και οι Γερμανοί. Για μία ακόμη φορά προβάλλει το πραγματικό μας DNA, το πρόσωπο της υπερήφανης δουλικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου