Το μεγαλύτερο λάθος της κυβέρνησης στην υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών έχει να κάνει με την μεταφορά της εποπτείας της ΕΥΠ από το αρμόδιο Υπουργείο στο γραφείο του Πρωθυπουργού.
Η Ελλάδα δεν ήταν ούτε φιλοδοξεί να καταστεί "πρωθυπουργική μοναρχία", προκειμένου νευραλγικοί τομείς για την ασφάλεια του καθεστώτος να υπόκεινται στο άμεσο έλεγχο του "μονάρχη".
Το δεύτερο λάθος του πρωθυπουργού ήταν όταν κατά την ανάληψη της ευθύνης ανέφερε πως η παρακολούθηση του κ. Ανδρουλάκη δεν ήταν σε γνώση του και πως αν ήταν δεν θα το επέτρεπε.
Αν συντρέχουν λόγοι παρακολούθησης κάποιου ο πλέον αναρμόδιος να εγκρίνει ή να απορρίψει την ενέργεια είναι ο πρωθυπουργός. Άλλος είναι ο ρόλος του πρωθυπουργού σε μια δημοκρατία, άλλος του αρμόδιου εισαγγελέα για ζητήματα εθνικής ασφαλείας και άλλος του δημοσιογράφου.
Η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών πρέπει να λειτουργεί μακριά από κυβερνητικούς, κομματικούς και πελατειακούς εναγκαλισμούς με βάση κάποιο ισχυρό και διαφανές θεσμικό πλαίσιο που έχουν ορίσει ο νομοθέτες.
Η Υπηρεσία Πληροφοριών ενός σοβαρού δημοκρατικού καθεστώτος θα πρέπει να έχει την δυνατότητα εκ του νόμου να παρακολουθεί οποίον κρίνει όταν συντρέχουν λόγοι οι οποίοι έχουν οριστεί ρητώς και αφορούν το δημόσιο συμφέρον. Ακόμη και το ίδιο τον πρωθυπουργό…
Παράλληλα οι ίδιοι νομοθέτες θα πρέπει να προστατεύουν την ιδιωτικότητα των πολιτών.
Το προϊόν της παρακολούθησης όμως θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για λόγους που έχουν να κάνουν με την εθνική ασφάλεια και την επιβολή του νόμου και όχι για λόγους ανταγωνισμού μεταξύ των κομμάτων ή μεταξύ επιχειρηματικών συμφερόντων.
Η ουσιαστική θεσμική θωράκιση της ΕΥΠ είναι το ζητούμενο της αποδοτικής λειτουργίας της και όχι η επίβλεψη από την κορυφή εκάστης κυβέρνησης.
Τραγικά λανθασμένος είναι ο τρόπο που χειρίζεται την υπόθεση και ο κ. Ν. Ανδρουλάκης.
Ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ έλαβε κάποιο μήνυμα στο κινητό που...
σωστά υπέθεσε αν αποδεχόταν ο έλεγχος του κινητού του θα πέρναγε σε κάποιο τρίτο πρόσωπο ή υπηρεσία.
Ο έλεγχος στην συνέχεια αποκάλυψε πως και η ΕΥΠ παρακολουθούσε το κινητό του κ. Ανδρουλάκη μέσω επισυνάψεων κατόπιν αιτημάτων υπηρεσιών της Ε.Ε., έχοντας εξασφαλίσει τις απαραίτητες νομικές και θεσμικές προϋποθέσεις.
Είναι λάθος του κ. Ανδρουλάκη που δεν προσέρχεται να ενημερωθεί για τους λόγους τους οποίους παρακολουθούνταν. Λάθος είναι να ζητά από την υπηρεσία πληροφοριών να δημοσιοποιήσει του λόγους. Ας πάει να τους μάθει και ας το κάνει ο ίδιος, αν τούτο δεν βλάπτει το δημόσιο συμφέρον και το ίδιο.
Η άρνηση να προσέλθει για ενημέρωση είναι λάθος γιατί αφήνει περιθώρια για την έγερση υποψιών και φαντασιοπληξιών.
Διάβασα με προσοχή το δημοσίευμα των NYT για την υπόθεση των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων. Το βρήκα εντός των ορίων της δημοσιογραφικής δεοντολογίας που θα μπορούσε να έχει μια αντιπολιτευόμενη εφημερίδα( Ίσως ο αρχικός τίτλος να ήταν υπερβολικός, αλλά αυτά συμβαίνουν...). Σε κάποια ώριμη δημοκρατία τα ίδια θα μπορούσε να υποστηρίξει και μια συμπολιτευόμενη εφημερίδα.
Ο ρόλος του τύπου σε μια δημοκρατία είναι να αναδεικνύει και να καυτηριάζει τα λάθη, τις ανεπάρκειες και τις παρανομίες της εξουσίας. Πολύ περισσότερο όταν αυτά αφορούν τις μυστικές υπηρεσίες οι οποίες λόγω της φύσης τους πολλές φορές κινούνται στα όρια της νομιμότητας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου