Και εδώ νομίζω ήγγικεν η ώρα της κρίσεως για άπαντες. Διότι ναι μεν φυσικά και έχουν βάσεις όλες οι ενστάσεις περί της «επισύνδεσης» του τηλεφώνου του κυρίου Ανδρουλάκη και μάλιστα βαθύτερη βάση έχει η ένσταση του ότι αν ο κύριος Μητσοτάκης δεν γνώριζε τα πόσα γνωρίζουν ήδη οι υπάλληλοι που διενεργούν μυστικές παρακολουθήσεις, για τέτοιου διαμετρήματος υποθέσεις σαν και αυτή του κου Ανδρουλάκη, τότε ποιος μας φυλάει από τους φύλακες και ιδίως από το ενδεχόμενο μια ομάδα ανθρώπων, ή ακόμα χειρότερα μια ξένη δύναμη, να παραβιάσει τα μυστικά τα οποία δεν γνωρίζει ο κύριος πρωθυπουργός;
Και να βλάψει τη χώρα είτε με συνταγματική και πολιτειακή εκτροπή, είτε ακόμα χειρότερα με παράλυση νευραλγικών τομέων του κράτους σε περίπτωση ταυτόχρονης εξωτερικής απειλής (και για να το εντείνω, και με την ενεργοποίηση θυλάκων ξένων που διαβιούν νομίμως ή μη στην Ελλάδα, την «ώρα της κρίσεως» μιας προσχεδιασμένης « τελείας καταιγίδας απειλών») όπου ένας πρωθυπουργός δεν θα γνωρίζει τις πληροφορίες αλλά θα τις γνωρίζουν άλλοι, και κυρίως αυτοί που δεν πρέπει.
Βέβαια στην περίπτωσή μας ίσως τα πράγματα να είναι λίγο πιο απλά και λίγο πιο φαιδρά, σύμφωνα με κάποιες εκδοχές που ακούω.
Είναι όμως περίεργο το ότι ο κατά τα άλλα λαλίστατος κύριος Τσίπρας ο οποίος διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για τους θεσμούς, προκαλώντας χαμόγελα θυμηδίας και μια ανησυχία και ενστάσεις, ακόμα και από αυτούς στους οποίους αυτόκλητα και πάντα καθ’ υπερβολήν προσπαθεί να «καπελώσει» (Η «αριστερά…) όπως το επιτάσσει ο πονηρός και ερειστικός χαρακτήρας του, δεν εξέφρασε φόβους και για αυτά που περιγράψαμε παραπάνω σχετικά με την εθνική ασφάλεια αλλά επικεντρώθηκε μόνο σε αυτά που τον ενδιέφεραν για την ακόμα μια φορά πρόωρη υφαρπαγή της καρέκλας.
Πιθανόν διότι ένα τέτοιο ακραίο σενάριο θα του έκλεινε τη δυνατότητα να παρεμβαίνει σε άλλα ζητήματα στα οποία καταδεικνύει μια αδικαιολόγητη ευαισθησία, για τους παρανόμους διαμένοντες εν Ελλάδι, όπως και για τις ανησυχίες των κατοίκων αυτής της χώρας οι οποίοι διαβιούν μέσα σε μια αυξημένη εγκληματικότητα λόγο της ώσμωσης παραβατικών ομάδων Ελλήνων και ξένων όσον αφορά και τις δραστηριότητες, αλλά και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά τους.
Πράγμα που σύμφωνα με πολύ κόσμο εκτός κοινωνικών δικτύων, θα του στερούσε τη βοήθεια από αφανείς συμμάχους στο πεζοδρόμιο, σε μια μελλοντική προσπάθεια δημιουργίας «αὐθόρμητης» αναταραχής όπως τα έτη 2008(…) έως και 2015 ("Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση", "αν είσαι από τη σωστή πλευρά που πέφτουν οι μολότοφ").
Αλλά όχι: το θέμα δεν είναι να σωθεί η χώρα ή να θωρακιστεί η ασφάλειά της, το θέμα είναι να φύγει ο κύριος Μητσοτάκης.
Φτου ξελευθερία!
Με βάση τα παραπάνω και όπως φαίνεται ήδη από την πρώτη δημοσκόπηση που εμφανίστηκε στα ΜΜΕ, είναι πιθανόν να δούμε μια πολύ μετρημένη και συνετή αντίδραση εκ μέρους του Ελληνικού λαού. δηλαδή από τη μια να μην περάσει έτσι «αβρόχοις ποσί» ένα τέτοιο περιστατικό, όσο και αν πολλοί πιστεύουν ότι η σημασία του είναι λιγότερη από αυτή που υποκριτικά προσπαθεί να της προσδώσει ο νευρικός αρχηγός της αντιπολίτευσης (δεν καταλύεται το πολίτευμα και δεν έρχεται το τρίκυκλο του Κοτζαμάνη, εδώ δεν καταλύθηκε το 2015 με τις ενέργειες εσχάτης προδοσίας που διαπράττονταν. Από την άλλη όμως το συγκεκριμένο συμβάν καταδεικνύει το λιγότερο μια απώλεια ελέγχου της κυβέρνησης απέναντι σε μια πολύ ευαίσθητης λειτουργίας μυστική υπηρεσία εθνικής ασφαλείας, ή (πράγμα που ο γράφων δεν το πιστεύει) μια κρυφή απόπειρα παρακολούθησης προσώπων η οποία εκπορεύεται από τα ανώτατα κλιμάκια της κυβέρνησης και σκοπό έχει να ποδηγέτησει κάποιες πολιτικές εξελίξεις.
Υπάρχει και η τρίτη εκδοχή, ότι τελικά το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα έχει ο κύριος Mητσοτάκης είναι μερικά οικογενειακά «loose ends» πιο πολλές φορές λειτουργούν ανεξέλεγκτα και το οποίο μπορεί να κοστίσουν πολύ. Ή τουλάχιστον πολύ περισσότερο από ότι ένας υποκριτής ωρυόμενος σαλτιμπάγκος ο οποίος είδε ξανά φως και χορεύει το χορό του πολέμου μην αντιλαμβανόμενος ότι όσον περισσότερο εκθέτει εαυτόν ανερχόμενος τον στύλο της απρέπειας, τόσο περισσότερο εκτίθεται.
Το καμπανάκι των δημοσκοπήσεων που πιστεύω πως θα τις δούμε, θα είναι ένα «μήνυμα με πολλούς αποδέκτες» όπως λέμε και στην ξύλινη δημοσιογραφική γλώσσα:
Προς την κυβέρνηση ένα είδος «εποπτείας» (probation που λένε στα χωριά μας) με κατακράτηση 2 – 3 μονάδων μέχρι τις εκλογές και ωσότου καταδειχθεί η σοβαρότητα του περιστατικού (λαμβανομένου όμως υπόψη και το γεγονός ότι έγινε κατόπιν εισαγγελικής έγκρισης, μην το ξεχνάμε).
Προς δε την αντιπολίτευση, ότι δεν κερδίζει τίποτα ουσιαστικό προσώβρας.
Διότι δεν γίνεται ένας αμετανόητος άνθρωπος σαν τον κύριο Τσίπρα, με τα ανομήματά του κυρίου Τσίπρα να απαιτεί πτώση της κυβέρνησης και διενέργεια εκλογών για ένα συμβάν υπό διερεύνηση το οποίο δεν ξέρουμε και τι θα βγάλει στο τέλος. Ιδίως όταν ο ίδιος τσιρίζει περισσότερο και από τον άμεσα ενδιαφερόμενο, φοβίζοντας μέσα στην αμετροέπεια και την χυδαιότητα του ακόμα και τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Οι οποίοι φοβούνται ότι θα τεθούν προ εκβιαστικών διλημμάτων, είτε να συμμαχήσουν με ένα πολιτικό νευρόσπαστο αδίστακτο αριβίστα για να το βοηθήσουν να αναρριχηθεί επεισοδιακά και σε βάρος της πατρίδας και των εις όφελος των καραδοκούντων εχθρών της στην εξουσία, είτε, αν δεν το κάνουν, αυτός ο περίεργος τύπος να αρχίζει να υβρίζει την ιστορική τους παράταξη και αυτούς ως «δεξιούς» (το έχεδι ξανακάνει) εάν δεν τον βοηθήσουν να αναρριχηθεί -μόνος αυτός- στην κατάληψη μιας πατρίδας-τρόπαιο, με αντάλλαγμα 1-2 υπουργεία.
Και τον όποιο αρχηγό του κόμματός τους να έχει μεταβληθεί απλά σε υπουργικό υπάλληλο, ίσως ούτε καν αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως.
Δεν είναι τόσο γαλαντόμοι οι ΣΥΡΙΖΑίοι όσο οι περιδεείς Νεοδημοκράτες σε αυτά. Τους δίνεις δάχτυλο, σου κόβουν χέρι. Το είχε πει εξάλλου και η κυρία Γεννηματα τέτοιες μέρες το 2015...
Αυτά για την ώρα, τελικά ενδέχεται σε αυτό το στάδιο, ο περίφημος «λαός»...
να φανεί πιο συνετός και πιο ορθολογιστής από τους ηγήτορες του και να απαιτηθεί οι συμμετέχοντες στο πολιτικό παίγνιο εν Ελλάδι να «ιδρώσουν τη φανέλα» για να τον πείσουν να τους δώσει την ψήφο του.
Μακάρι.
Προχωράμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου