Σαν σήμερα (21/6/ΧΧΧΧ)

 

1908: 250.000 γυναίκες ζητούν δικαίωμα ψήφου σε συγκέντρωση στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου

1945: Λήγει η Μάχη της Οκινάβα, με την επικράτηση των Αμερικανών επί των Ιαπώνων.

1948: Η Columbia λανσάρει τον πρώτο δίσκο 33 1/3 στροφών από βινύλιο. Ήταν δημιουργία του δρ. Πίτερ Γκόλντμαρκ.

1954: Πραγματοποιείται στην Ελλάδα η πρώτη τεχνητή γονιμοποίηση.

1905: Γεννιέται ο γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, που αρνήθηκε να παραλάβει το Νόμπελ λογοτεχνίας που του απονεμήθηκε το 1964 Ζαν Πολ Σαρτρ

1955: Γεννιέται ο θρύλος του ποδοσφαίρου Μισέλ Πλατινί

1527: Πεθαίνει ο πολιτικός στοχαστής που δίδαξε την άσκηση της πολιτικής εξουσίας χωρίς ηθικούς φραγμούς Νικολό Μακιαβέλι

2019 Πεθαίνει στην εντατική του νοσοκομείου της Λευκωσίας σε ηλικία 73 ετών ο  πρώην πρόεδρος της Κύπρου Δημήτρης Χριστόφιας. 

ΠΑΣΟΚ-ο-ΝουΔο-γαλαζαίικα ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Κούλης για πρόεδρος πασοκάρας!

 

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Είναι απορίας άξιον που οι πασόκοι, θορυβημένοι από το σφόλι που έφαγαν στις ευρωεκλογές, προβαίνουν σε κινήσεις πανικού, όπως η προκήρυξη εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη νέας προεδρίας. Χάνουν το δάσος και δεν βλέπουν ούτε το δέντρο. Δείχνουν ότι εστιάζουν στα επουσιώδη, αντί να έχουν τα μάτια, τη μύτη και τα χέρια απλωμένα πάνω στην ουσία του πράγματος.

Επιμένοντας στα δευτερεύοντα, προδίδουν την ίδια τη φύση του κόμματός τους, το οποίο δεν φτιάχτηκε για λαούς, πατρίδες και λοιπά εθνικοαπελευθερωτικά και κοινωνικά «οράματα» (τα οποία τους φαντάζουν πιο ακραία και μεταφυσικά κι από ταινία με ούφο και δράκουλες), αλλά για την εξουσία.

Τι να τις κάνεις τις ιδέες, αν δεν βαστάς γερά την κουτάλα με την καπατσοσύνη ενός επιδέξιου σοσιαλιστού;

Τι να τον κάνεις τον μετασχηματισμό της κοινωνίας χωρίς τη λεζάντα του αφεντικού, τη δικτύωση, τα νιτερέσα με το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο κι όλα τα άλλα συστατικά της νεοελληνέζικης συνταγής, η οποία παράγει χρέος και ξεφτιλίκια σαν τα Ιμια και την υπόθεση Οτσαλάν;

Μία είναι η λύση και το ΠΑΣΟΚ να μένει κραταιό και αντάξιό του αρχηγό να αναδείξει: ο Κυριάκος Μητσοτάκης να γίνει νέος πρόεδρος.

Οχι στα ρεπό του από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά κάθε μέρα. Οι πασόκοι, με δικαίωμα λόγου και ψήφου στα κομματικά όργανα, να αναγνωρίσουν με δημόσια γραπτή διακήρυξη ότι δεν υφίστανται πλέον διαφορές με τη Ν.Δ. και να ενωθούν. Να ανακηρύξουν ηγέτη τους, εφ’ όρου ζωής, σε ειδική τελετή στη Χαριλάου Τρικούπη, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να του απιθώσουν στην κεφαλή πράσινο εννεάκτινο στέμμα ωσάν το έμβλημα του Κινήματος.

Το σπαθί με το οποίο θα τον χρίσουν ηγέτη της τεράστιας, στρογγυλής σοσιαλιστική τράπεζας να έχει σφυρηλατηθεί σε εργοστάσιο της Siemens και να έχουν ψάλει από πάνω του, για να το φορτίσουν με τις επωδούς τους, οι ταμίες της πασοκάρας.

Το τελετουργικό κείμενο θα είναι αποσπάσματα από τις εγγραφές των χορηγιών που έχει λάβει κατά καιρούς το κόμμα.

Η σεμνή τελετή να λήξει με…

ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίικa ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Προβολείς στο ΠΑΣΟΚ

 

Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Ο Κασσελάκης κούρασε. Δεν λέω ότι εξαντλήθηκε, γιατί είναι ανεξάντλητος. Ομως, η υπερέκθεση κούρασε και, επιπλέον, το εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι τέτοιο ώστε να υπόσχεται δραματικές εξελίξεις στο έργο. Ούτε πολύ καλό ήταν, για να πάρει μια στροφή ακόμη η βίδα και να χαρούμε οι θαυμαστές του, ούτε όμως πολύ κακό, ώστε να χυμήξουν αμέσως τα θηρία να τον κατασπαράξουν. Ηταν ένα μέτριο αποτέλεσμα, του είδους που οδηγεί στη μιζέρια της γκρίνιας και της ενδοσκόπησης. Ευτυχώς, παρεμβάλλεται το καλοκαίρι, το οποίο για την Αριστερά είναι πάντα ιερός θεσμός, όπως η εκεχειρία κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαιότητα.

Για όσους μπορεί να μην το γνωρίζουν, να εξηγήσω ότι το καλοκαίρι της Αριστεράς διαρκεί από τέσσερις μήνες, το λιγότερο, μέχρι ακόμη και λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Και, επειδή η κλιματική κρίση επιμηκύνει τα καλοκαίρια, δεν αποκλείεται το καλοκαίρι της Αριστεράς να επεκταθεί σταδιακά ώστε να περιλαμβάνει και τα Χριστούγεννα. Κάνω την υπόθεση, επειδή γνωρίζω πόσο ευαίσθητη είναι πάντα η Αριστερά στα αιτήματα των καιρών. Αυτό, πάντως, είναι που σώζει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι διακοπές του δίνουν επίσης την ευκαιρία να ανανεωθεί και να επανέλθει με φρέσκες ιδέες για να καταπλήξει την Ευρώπη, όπως είχε προβλέψει, γιατί οι προηγούμενες ιδέες, που δοκιμάστηκαν στις ευρωεκλογές, κατέπληξαν μόνο το 14,92% του 41,39% του εκλογικού σώματος στην Ελλάδα. Στην Ευρώπη, την κατάπληξη προκάλεσε ο Φειδίας, όχι ο Στέφανος.

Οπότε, το ενδιαφέρον στρέφεται αποκλειστικά στη σκηνή του ΠΑΣΟΚ. Εκεί διαδραματίζονται τα ωραία, εκεί λάμπουν τα ξίφη των μονομάχων, από εκεί έρχονται οι ιαχές του πλήθους.

Δεν είχα αντιληφθεί, ομολογουμένως, τη δυσαρέσκεια που είχε συσσωρευτεί μέσα στο ΠΑΣΟΚ και νομίζω ούτε και ο ίδιος ο Νίκος Ανδρουλάκης την είχε αντιληφθεί. Το γεγονός ότι, μέσα σε 24 ώρες, όλοι είχαν εκδηλωθεί εναντίον του (ενώ δεν άκουσα κανέναν να τον υποστηρίζει) δεν αφήνει αμφιβολία για τη σοβαρότητα της αμφισβήτησης που αντιμετωπίζει. Αποδεικνύεται τώρα ότι ο Νικόλας, παρότι «κραταιός», όπως τον είχε αναγορεύσει η κ. Ευαγγελία Λιακούλη, απογοήτευσε το κόμμα του πολύ περισσότερο από όσο επέτρεπαν να φανεί τα – αναπόφευκτα στην πολιτική – προσχήματα. Το πενιχρό εκλογικό αποτέλεσμα, όμως, έδωσε την αφορμή σε αυτή την απογοήτευση να εκφραστεί δημόσια.

Υποθέτω ότι το ζήτημα της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ θα ξεκαθαριστεί μέσα στο καλοκαίρι, για τον λόγο ότι η παράταση της εκκρεμότητας βλάπτει το κόμμα συνολικά. Οι διεκδικητές της θέσης του Ανδρουλάκη προτιμούν βέβαια εκλογές το φθινόπωρο, για να έχουν οργανωθεί καλύτερα μέχρι τότε. Αμφιβάλλω όμως αν θα τους κάνει τη χάρη ο «κραταιός», γιατί μόνο στην επίσπευση της διαδικασίας μπορεί να ελπίζει.

Η ηγεσία του είναι εκ των πραγμάτων γκρίζα, διότι αυτός είναι ως προσωπικότητα ο άνθρωπος και – τι να κάνουμε; – δεν μπορεί να αλλάξει. Δεν μπορείς να τον βάλεις σε ένα πρόγραμμα στον υπολογιστή, για να προσθέσει χρώματα στην εικόνα. Αν, λοιπόν, η γκρίζα ηγεσία συμφωνήσει να τεθεί σε εκκρεμότητα για τους επόμενους, π.χ., τέσσερις μήνες, είναι σαν έχει ήδη παραιτηθεί. Ψυχολογικά, δηλαδή, θα έχει παραδώσει την ηγεσία. Επομένως, πρέπει να τρέξει.

 

Πάντως, η σοβαρότερη κριτική για τις ενδοπασοκικές εξελίξεις έρχεται από τον Νίκο Χριστοδουλάκη, ο οποίος καταλογίζει «μικρομεγαλισμό» στο ΠΑΣΟΚ.

Σωστά το λέει, όμως αυτός ο μικρομεγαλισμός είναι μέρος της κληρονομιάς του ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία. Ο μικρομεγαλισμός που συμπυκνώνεται στην ατεκμηρίωτη πεποίθηση ότι, για κάποιον λόγο, «αξίζουμε καλύτερα».

Καλύτερα από τι; Από τις πραγματικές επιδόσεις μας και το πραγματικό μέγεθός μας ως χώρας, είναι η απάντηση.

Γιατί το αξίζουμε;

Επειδή, ξέρετε, όταν οι άλλοι ήταν στα δέντρα και έτρωγαν βελανίδια, οι πρόγονοί μας κ.λπ. κ.λπ.

Αυτό το σχήμα, λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ το μετέφερε στην πολιτική και είναι μέρος της κληρονομιάς που άφησε. Είναι, κατά κάποιον τρόπο, η φιλοσοφική θεμελίωση του λαϊκισμού.

Το ενδιαφέρον, εν προκειμένω, είναι ότι…

ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίικα ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Μικροί αρχηγοί… βρυχώνται στην κεντροαριστερά

 

Του Γιάννη Σιδέρη

Με μαραμένα τα φτερά και με φόβητρο τις διαγραφές, βγήκαν στα κανάλια οι δυο αρχηγοί της καθηλωμένης κεντροαριστεράς - εάν βεβαίως υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στην κεντροαριστερά, επειδή έτσι ισχυρίζεται ως λύση ανάγκης, μέσα στην απόγνωση της πενίας των ποσοστών που κατέγραψαν οι ευρωεκλογές.

Μια εβδομάδα πριν από τη γιορτή του Αγίου Πνεύματος, ο Στέφανος, απηνής διώκτης και τροπαιοφόρος εξολοθρευτής του Μητσοτάκη («Σαούλ τι με διώκεις;»), έλαβε την χάρη της επιφοίτησής του και έστρεψε οφθαλμόν ελπίδας στον Ανδρουλάκη.

Αναγνώρισε την ηγεμονική θέση του ΠΑΣΟΚ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα συνδικάτα, και ζήτησε συνεργασία για να καλύψει την ανυπαρξία του. Διά του ΠΑΣΟΚ δηλαδή να αναδειχθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ συν-ηγεμονεύουσα δύναμη στον αρθρωμένο κοινωνικό χώρο…(ο λαός έχει μια έκφραση γι’ αυτό: Κοντά στον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα)…

Έφτασε δε στο σημείο να αναιρέσει τον χαρακτηρισμό «εκβιαζόμενος» που είχε προσάψει προεκλογικά στον Νίκο Ανδρουλάκη. Τώρα, συρόμενος στην ανάγκη του ΠΑΣΟΚ, ξεπέρασε η βαρύτατη κατηγορία λέγοντας ότι ήταν μια «φραστική υπερβολή» (έτσι ονομάζεται στο Αμέρικα η τραμπική πολιτική ανηθικότητα).

Και δεν ήταν μόνο ο Στέφανος που ξαφνικά ανακάλυψε την συγγένεια με το ΠΑΣΟΚ.

Στην απελπισία του ο Νίκος Παππάς (ο «13-0») πρότεινε (OPEN) να κατέβουν τα δύο κόμματα με κοινό ψηφοδέλτιο στη βάση προγραμματικών συγκλίσεων, με έναν υποψήφιο πρωθυπουργό. «Ένωση κομμάτων κατά το νόμο. Δεν εισηγούμεθα αυτοδιάλυση και ενιαίο φορέα. Υπάρχει όμως η ανάγκη της εκλογικής συνεργασίας», είπε.

Βέβαια «κατά το νόμο» εάν δεν γίνουν ένα κόμμα, εάν διατηρήσουν την αυτοτέλειά τους, δεν θα απολαύσουν το μπόνους των εδρών που παρέχει ο εκλογικός νόμος, και ως εκ τούτου δεν θα σχηματίσουν κυβέρνηση.

Όμως μικρή σημασία έχει. Αρκεί να μην σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση ο Μητσοτάκης και να βρεθούν οι ίδιοι σε ρόλο ρυθμιστών.

Σκέτος αμοραλισμός, αλλά κανείς δεν έχει την αποκλειστικότητα.

Επίδειξη αμοραλισμού είχαμε και από…

 

ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Θέατρο

 

Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Ο πατέρας μου δεν είχε σχέση με την πολιτική. Είχε όμως με το θέατρο.

Συνήθιζε λοιπόν να λέει πως:

– Οταν η παράσταση δεν κόβει εισιτήρια, αλλάζεις πρωταγωνιστή ή έργο. Δεν αλλάζεις τις ταξιθέτριες!

Από μια άποψη είναι μια χρήσιμη συμβουλή και για την πολιτική.

Ολος ο καβγάς που εξελίσσεται μετεκλογικά στο ΠΑΣΟΚ συνοψίζεται σε μια πολύ απλή ερώτηση: πουλάει ή δεν πουλάει ο Ανδρουλάκης;

Αν θεωρούμε πως κόβει εισιτήρια ο αρχηγός, κανένα πρόβλημα. Συνεχίζουμε.

Αν θεωρούμε πως δεν κόβει, πάλι κανένα πρόβλημα. Αλλάζουμε αρχηγό.

Σίγουρα πάντως δεν φταίνε οι ταξιθέτριες.

Ούτως  Ή άλλως, ο Ανδρουλάκης κλείνει δυόμισι χρόνια στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Εκανε ήδη τέσσερις εκλογές (δύο βουλευτικές, ευρωεκλογές, δημοτικές και περιφερειακές). Κι υποθέτω ότι κάθε ψηφοφόρος έχει διαμορφώσει πλέον άποψη για τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του.

Τα άλλα λόγια είναι φτώχεια. Χάσιμο χρόνου και σπατάλη σάλιου.

Φυσικά δεν θα κρίνω εγώ αν πουλάει ή δεν πουλάει ο Ανδρουλάκης. Ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του.

Υπάρχουν όμως δύο σοβαρά ζητήματα αστοχίας.

Πρώτον, η «αντιδεξιά» πολιτική απέναντι στην κυβέρνηση αποδείχτηκε πιο παλιομοδίτικη κι από τα παντελόνια καμπάνα. Οδήγησε το ΠΑΣΟΚ από λάθος σε λάθος (επιστολική ψήφος, ιδιωτικά Πανεπιστήμια, κράτος δικαίου) και το έριξε στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεύτερον, η θεωρία του «ώριμου φρούτου» απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε αποτυχημένη.Εξι μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ διαλυόταν και το ΠΑΣΟΚ έκανε ησυχία μην τους ενοχλήσει. Μετά, έπαψαν να διαλύονται στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είδε την πλάτη τους.

Χαμένες ευκαιρίες;

Πιθανώς. Αλλά η ζωή δεν είναι σαν το τραμ. Οταν φύγει μια ευκαιρία, δεν θα ακολουθήσει απαραιτήτως μια δεύτερη.

Ασε που η πολιτική στις μέρες μας δεν μπορεί να είναι μια κακόγουστη μίμηση της δεκαετίας του ’80.

Διότι το γενικότερο πρόβλημα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έκανε σοβαρά βήματα στον αυτοπροσδιορισμό ή έστω στον επαναπροσδιορισμό του. Αρκέστηκε στις αναμνήσεις ενός ένδοξου παρελθόντος.

Ακόμη κι η συχνή αναφορά στη «σοσιαλδημοκρατία» είναι ουσιαστικά παραπειστική.

Οχι μόνο επειδή το ΠΑΣΟΚ δεν είχε ποτέ αυθεντική «σοσιαλδημοκρατική» κουλτούρα. Αλλά κι επειδή η σοσιαλδημοκρατία σήμερα είναι ένα μπερδεμένο «κάτι από όλα».

Η έλλειψη αυτοπροσδιορισμού άλλωστε χαρακτηρίζει μια ολόκληρη γενιά στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Μιλούν πλέον στην τηλεόραση και χρειάζεται να διαβάσεις το σούπερ στη βάση της οθόνης για να καταλάβεις από ποιο κόμμα είναι ο ομιλητής.

Κι αυτό, θα έλεγε ο πατέρας μου, σημαίνει πως…

ΠΑΣΟΚικά ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Νίκος Παπανδρέου: Μεταπολιτεύσεις

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

 Ο Νίκος Παπανδρέου πέτυχε ένα σπάνιο κατόρθωμα. Στην ηλικία της υποχρεωτικής συνταξιοδότησης από το Δημόσιο εκείνος άρχισε νέα καριέρα, πολιτευόμενος για πρώτη φορά επιτυχώς. (Στην προηγούμενή του απόπειρα να εκλεγεί ευρωβουλευτής, είχε καταταγεί πρώτος επιλαχών).  

Ποιος θα έβρισκε το σθένος να αλλάξει σταδιοδρομία, ύστερα από τόσα έτη προσπάθειας για λογοτεχνική καθιέρωση σε μια αδάμαστη γλώσσα;

Μάλλον αυτή τη συμβολή του στα γράμματα εκτίμησαν οι εκατόν είκοσι τρεις χιλιάδες ψηφοφόροι που τον επέλεξαν. 

Ή μπορεί και όχι. Μπορεί απλώς να αναγνώρισαν το επώνυμό του. Μπορεί η επιτυχία του να οφείλεται σε αυτό το ληξιαρχικό προνόμιο, μιας και δεν είχε βουλευτική ή υπουργική προϋπηρεσία, παρά μόνο τους λίγους μήνες που αντικατέστησε στις Βρυξέλλες τον πρόεδρο του κόμματος.

Είναι λίγο μπανάλ να κατηγορεί κανείς τους Παπανδρέου για νεποτισμό, όταν τη χώρα κυβερνά γόνος έτερης πολιτικής δυναστείας. Ομως, την κοινότοπη κατηγορία προκαλεί ο ίδιος ο ΝΑΠ, όταν, στο κείμενο με το οποίο ζητάει άμεση εκλογή νέας ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, κάνει λόγο για «ευνοιοκρατία» και «γενικευμένη κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης».

Δεν έχει το λήμμα «ευνοιοκρατία» τη φωτογραφία των δύο αδελφών που κρατούν έδρα διαδόχου σε εθνική και ευρωπαϊκή Βουλή;  

Δεν είναι οι ίδιοι συμπτώματα της «κρίσης πολιτικής αντιπροσώπευσης» – ζωντανά παραδείγματα δυσλειτουργικής δημοκρατίας που ανακυκλώνει πριγκιπικώς τους εκπροσώπους μιας στενής ελίτ;

Δεν είναι οι δυναστείες σύμπτωμα της «κρίσης αντιπροσώπευσης»;

Οχι, θα έλεγαν οι υποστηρικτές του. Ο ΝΑΠ –σε αντίθεση με τον ΓΑΠ που ως πρώην πρωθυπουργός εκλέγεται χωρίς σταυρό– ψηφίστηκε από τον λαό. Δεν τον ευνόησε κανείς με διορισμό.

Τι μας λέει λοιπόν για το κόμμα ότι η εκλογική του βάση «σταυρώνει» με κριτήρια πολιτικής νοσταλγίας;  

Μήπως ότι είναι ένας οργανισμός που επιζεί χάρη στα υπολείμματα των ριζωμάτων του στις κοινότητες της περιφέρειας – στα υπολείμματα των παλαιών πελατειακών του δικτύων, που συντηρούν σε ένα μικρό μέρος του εκλογικού σώματος το ΠΑΣΟΚ ως ταυτότητα;

Ο Παπανδρέου επικαλείται ως εργαλείο αναγέννησης τη Διακήρυξη της «3ης του Σεπτέμβρη». Είναι «επίκαιρη όσο ποτέ», λέει.  

Αλήθεια;  

Την έχει διαβάσει πρόσφατα;  

Ταιριάζει ο εθνικοαπελευθερωτικός (σήμερα θα λέγαμε «αντι-αποικιακός») τόνος αυτού του κειμένου στις προτεραιότητες της σημερινής ευρωπαϊκής Ελλάδας;

Οι περισσότεροι –όψιμοι και παλιοί– διεκδικητές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, καθώς και ο βαλλόμενος πρόεδρός του, θα έλεγαν μάλλον ότι, ναι, ταιριάζει. 

Γιατί το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ –του πιο επιτυχημένου κόμματος της Μεταπολίτευσης, αν το μετρήσει κανείς με βάση την επιρροή του στην επικρατούσα πολιτική κουλτούρα– είναι ότι ...

 

ΠΑΣΟΚικά ΕΘΝΙΚΑ ΨΩΝΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Μέγας είσαι κύριε (Δούκα);

Tης ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

Παρακολουθώ τις συνεννοήσεις, τις διεργασίες για την εκλογή νέου αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ, όπως και είναι λογικό να γίνει.

Λογικό;

Ασε μας, βρε Ρέα! Μεγάλη κουβέντα το τι είναι και τι δεν είναι λογικό στα χωράφια της πολιτικής.

Ανάμεσα στους υποψηφίους με έκπληξη βλέπω να παίζει και το όνομα του δημάρχου Αθηναίων κ. Δούκα.

Οπως γνωρίζουμε όλοι, ο κ. Δούκας εξελέγη σε λαχειοφόρο αγορά. Χιούμορ κάνω. Εννοώ ότι, κατά τη συνήθη πρακτική μας, πρωταρχικά αποφασίζουμε ποιον δεν θέλουμε στην εξουσία και σε αντιδιαστολή ψηφίζουμε τον αντίπαλο. Εδώ φάνηκε ότι το παρατραβήξαμε εκλέγοντας ακόμα και «τω Αγνώστω Θεώ». Κοινώς, περίπτωση να σου πέσει λαχείο.

Προς τιμήν του ο κ. Δούκας είχε δηλώσει ότι ούτε ο ίδιος το περίμενε.

Και τι κάνει, αγαπητοί μου, κάθε έρμος θνητός, αν του πέσει το λαχείο;

Ανάβει ένα κερί. Οπου «κερί», ο λαός. Και εν συνεχεία εξελίσσεται μέσα του ένα κονταροχτύπημα συναισθημάτων, εντιμότητας, περηφάνιας και αξιοπρέπειας, να αποδείξει ότι η τύχη του άξιζε. Τη δικαιούνταν. Πρακτικά πράγματα: ορμάει στη δουλειά. Αοκνα. Μετράει και ξαναμετράει ότι δεν τον φτάνει ο χρόνος και άγχεται να τον φτάσει ο χρόνος. Θέλει να ανταποκριθεί στην εμπιστοσύνη, αλλά πιο πολύ από αυτό να κερδίσει και αυτούς που δεν τον γνώριζαν.

Καλά-καλά δεν τον γνωρίζουμε. Μια Αθήνα με ένα σωρό προκλήσεις. Σημεία ασύλληπτης ομορφιάς, σημεία γοητευτικής ασχήμιας, σημεία ντροπής. Υποδομές άστα βράστα. Πεζοδρόμια να παίζεις στοίχημα πέφτω – δεν πέφτω. Ηχορύπανση, έλλειψη πρασίνου, βρώμα, σκουπίδια. Μια πυκνοκατοικημένη κεφαλο-πόλη που βιαίως πολλαπλασιάζεται ο πληθυσμός της μέσω του τουρισμού.

Πότε τα πρόλαβε όλα αυτά ο κ. Δούκας;

Πότε πρόκανε να ανταμείψει την τύχη;

Πότε κατάφερε και έβγαλε ασπροπρόσωπους όσους τον πίστεψαν, και κυρίως πότε κατόρθωσε να συστηθεί ο ίδιος και το έργο του ώστε να βάλει πανιά για άλλες εξουσίες;

Γιατί φιλήδονα δείχνει να «φλερτάρει» με τις φήμες αυτές, αντί να έχει αντανακλαστικά αυτοματισμού να ενημερώσει τον λαό, με ένα σωρό μέσα που διαθέτει ένας σύγχρονος, ότι καθήκον του είναι η ολοκλήρωση της θητείας δημάρχου;

Ακόμα μια φορά, με τρόμο διαπιστώνω ότι…

ΠΑΣΟΚικά ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Η αλαζονεία του 0,9%

 

Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Δεν είχα ποτέ φανταστεί, ομολογουμένως, την οργή των καταπιεσμένων στο ΠαΣοΚ από την παρέα του Νίκου Ανδρουλάκη. Δεν περίμενα ότι θα ετίθετο αμέσως ζήτημα ηγεσίας και μάλιστα από τόσο πολλούς. Αιφνιδιάστηκα, δεν το κρύβω.

Ομοίως θα έχει αιφνιδιαστεί και ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ, δεν αμφιβάλλω, αλλά εκείνος για τελείως διαφορετικούς λόγους. Θα απορεί, προφανώς, με τη μικρότητα των εσωκομματικών αντιπάλων του, που δεν μπορούν να εκτιμήσουν τη βαθύτερη αξία του 0,9%, κατά το οποίο αύξησε τη δύναμη του κόμματος. Λογικό είναι να νιώθει δυσάρεστα, η αγνωμοσύνη πονάει, τον καταλαβαίνω.

Επίσης, η σκέψη μου, αυτές τις κρίσιμες ώρες που κλυδωνίζεται το κράτος του κραταιού Νικόλα, πηγαίνει στην προσφιλή μου κυρία Ευαγγελία Λιακούλη, που και αυτή θα νιώθει προδομένη από τους συναδέλφους της και αηδιασμένη από την αχαριστία τους. Κουράγιο και στους δύο…

Ωστόσο, ότι το ΠαΣοΚ έγινε το κόμμα της ελληνικής επαρχίας δεν είναι κάτι καινούργιο. Το είδαμε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και οι ευρωεκλογές την περασμένης Κυριακής το επιβεβαίωσαν. Δεν μπορώ να πω κατά πόσο φταίνε οι βουλευτές για την καθίζηση του ΠαΣοΚ ιδίως στην Αθήνα, αλλά αυτό πιστεύει η ηγεσία του κόμματος και το λέει. Ούτε ίχνος αυτοκριτικής για το πενιχρό αποτέλεσμα δεν υπήρχε, είτε στις δηλώσεις του Νίκου Ανδρουλάκη είτε στις διαρροές από τους κύκλους του. Με τέτοια αλαζονεία λοιπόν από πλευράς της ηγεσίας, πώς να μην εκδηλωθεί αμέσως και τόσο επιθετικά η αμφισβήτηση;

Ο Ανδρουλάκης πληρώνει την αλαζονεία του 0,9%.

Οσον αφορά, τέλος, τα περί μεγάλης Κεντροαριστεράς και προγραμματικής συμπόρευσης των κομμάτων της ευρύτερης Αριστεράς, συγγνώμη παιδιά, αλλά όλα αυτά είναι βλακώδη.

Πρόκειται για μια άσκηση βολονταρισμού – στον οποίον πάντα διαπρέπει η Αριστερά – και τίποτα περισσότερο. Κλείνουμε τα μάτια, ανοίγουμε τα τσάκρα, συγκεντρώνουμε τη σκέψη στη μεγαλύτερη επιθυμία μας και, ιδού, όταν ανοίξουμε τα μάτια μας έχει πραγματοποιηθεί! Τι καλά! Αυτή η λογική των σχετικών προτάσεων.

Εν μέρει είναι η παράδοση του χώρου που επιβάλλει τέτοιου είδους ξεπερασμένες τελετουργίες, όπως ο μεγάλος διάλογος για τη μεγάλη Κεντροαριστερά, εν μέρει η αμηχανία μπροστά στο αδιέξοδο.

Μάταιος κόπος σε κάθε περίπτωση. Το πρόβλημα του εκσυγχρονισμού της η Αριστερά δεν μπόρεσε να το λύσει όσο κυβερνούσε επί ΣΥΡΙΖΑ. Θα το λύσει τώρα, συρρικνωμένη και πολυδιασπασμένη;  

Ισως ένας αληθινός αριστερός...

 

ΠΑΣΟΚικά ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Δελφίνοι: ο ένας χειρότερος από τον άλλον

 

Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

δελφίνοι (οι) 1. αυτός που έχει τη φιλοδοξία να διαδεχθεί έναν αξιωματούχο «είναι τόσο χαμηλό το επίπεδο της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ που ο καθένας μπορεί να είναι δελφίνος» 2. αυτός που η ανεπάρκειά του δεν τον εμποδίζει να έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του «ο Χάρης δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του, αλλά είναι δελφίνος και νομίζει ότι αξίζει θέση στην ενδεκάδα».

Η πραγματική τραγωδία του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος δεν βρίσκεται στην ανεπάρκεια του προέδρου του.

Βρίσκεται στο ότι κανένας από τους επίδοξους αντικαταστάτες δεν μοιάζει στ’ αλήθεια ικανότερος.

Κανένας από τους δελφίνους αλλά και κανένα από τα υπόλοιπα στελέχη, που κατ’ ευφημισμόν ονομάζουμε «πρωτοκλασάτα», δεν πείθουν ότι θα μπορούσαν να τα καταφέρουν καλύτερα από τον κραταιό Νικόλα, ο οποίος μοιάζει να είναι η περίπτωση του τυφλού που βασιλεύει σε άλλους τυφλούς, οι οποίοι παίρνουν θάρρος από την τύφλα του αρχηγού τους και νομίζουν ότι βλέπουν.

Και εννοείται πως υπάρχει εξήγηση για αυτήν την έλλειψη στοιχειωδώς ικανών στελεχών: το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και πολλά χρόνια ένα μικρό κόμμα και τα μικρά κόμματα σπανίως προσελκύουν ανθρώπους με ικανότητες.

Αντιθέτως, είναι γεμάτα ανθρώπους που…

ΠΑΣΟΚικά ΕΘΝΙΚΑ ΨΩΝΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Χάρη, μάζεψε πρώτα τα σκουπίδια…

 

Του Θανάση Μαυρίδη

«Αλήθεια τώρα πιστεύετε ότι ο Δούκας μπορεί να ηγηθεί της κεντροαριστεράς; Όσοι κατοικούμε στον Δήμο Αθηναίων ξέρουμε ότι δεν μπορεί ούτε τα σκουπίδια να μαζέψει». Έτσι με μάλωσε αναγνώστης με «παρελθόν» στη διαδικτυακή μας σχέση.

Μα, αγαπητέ μου, το θέμα δεν είναι τι πιστεύω εγώ, αλλά ο ίδιος! Κατά τα λοιπά, έχετε δίκιο! Ούτε έξι μήνες δεν έχει στη δημαρχία, δεν προλάβαμε καλά - καλά να μυρίσουμε ο ένας τον άλλον και ονειρεύεται να γίνει Παπανδρέου ή έστω Τσίπρας!

Αν και εφόσον καταφέρει να κατέβει σε εκλογές με τον κ. Ανδρουλάκη και δεν τον «φάνε» στη διαδρομή. Μπορεί ο ίδιος να βλέπει τον εαυτό του σαν ροκ σταρ, αλλά θα το αποδείξει μόνο αν καταφέρει να ανέβει στη σκηνή. Κι ο κ. Ανδρουλάκης δεν προτίθεται να κάνει το λάθος που έκανε ο κ. Μπακογιάννης. Να του δώσει, δηλαδή, «γήπεδο»…

Ανεξάρτητα απ’ όλα αυτά, υπάρχει ένα σημαντικό θέμα: Ο κ. Δούκας εξελέγη δήμαρχος πριν από λίγους μήνες. Και σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα το μόνο που έκανε ήταν να ξεπληρώσει γραμμάτια στην Ανταρσία και στους λοιπούς φίλους και συγγενείς που τον βοήθησαν να εκλεγεί.

Δεν λέμε, δημοκρατία έχουμε και ο καθένας είναι ελεύθερος να διαλέγει τους φίλους του. Από την άλλη πλευρά, οι δημότες της Αθήνας δεν πρέπει να είχαν υπόψη τους ότι το μόνο ενδιαφέρον του δημάρχου θα ήταν οι παλαιστινιακές σημαίες και το μπλοκάρισμα των έργων στην Πλατεία Εξαρχείων και στου Στρέφη…

Γράφει ο αναγνώστης μας: «Έξι μήνες τώρα έχει βρωμίσει εντελώς το κέντρο. Οδοκαθαριστές βλέπουμε με τα κιάλια. Τουλάχιστον τα σκουπίδια και ο φωτισμός λειτουργούσαν καλύτερα με Μπακογιάννη. Έτσι κι αλλιώς πολλές απαιτήσεις δεν έχουμε πλέον από την τοπική αυτοδιοίκηση. Είμαστε ευχαριστημένοι αν μπορούν να κάνουν τα εντελώς στοιχειώδη. Αυτός έχει αποδείξει ότι ούτε αυτό μπορεί»…

Δεν ξέρουμε αν αυτό είναι αληθές ή όχι. Αν οι έξι μήνες είναι αρκετοί για να κρίνουμε τον άνθρωπο ως δήμαρχο. Τα πρώτα δείγματα γραφής υπάρχουν και δεν είναι καλά. Αλλά είθισται να δίδεται μια δεύτερη ευκαιρία σε νέους πολιτικούς. Λες, δεν ξέρει, θα μάθει. Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με πιο σύνθετα θέματα.

Πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε για πολιτικό αρχηγό έναν άνθρωπο που δεν τήρησε την υπόσχεσή του απέναντι στο εκλογικό σώμα;

Διότι υποσχέθηκε να είναι ένας καλός δήμαρχος και όχι ένας «φευγάτος» δήμαρχος.

Επίσης, η κυβέρνηση με ποιον θα συναλλάσσεται για το καλό της πρωτεύουσας; Με τον δήμαρχο Αθηναίων ή με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ;

Και τέλος…

ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίων και λοιπών αριστερών εθνικών σουργελαράδων κωμωδία

 

ΠΑΣΟΚων εθνικών σουργελο-ψωναράδων κωμωδία

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΥΡΙΖΑίων εθνικών σουργελο-ψωναρο-ξεφτιλαράδων κωμωδία

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΥΡΙΖΑίων εθνικών κηφηνο-σουργελαράδων κωμωδία

Ρε μπαγάσα @skasselakis #Κασσελάκης #Σύριζα_τσιρκο #κατι_απο_τα_παλια pic.twitter.com/nOF2PoeGyR

— Velzevoulis (@velzevoulis5406) June 19, 2024

 

 

 

Ελληνόφωνου τηλεοπτικού ψωναρο-σουργελο-ξεφτιλαρο-σκουπιδαριού κωμωδία