Δύο δουλειές είχε η, άγνωστη μέχρι πρότινος, Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων.
Η πρώτη ήταν να επιτηρεί ότι τηρούνται οι κανόνες ανταγωνισμού των εταιρειών που επενδύουν σε σιδηροδρομικές μεταφορές. Αυτή εκ των πραγμάτων δεν μπορούσε να την κάνει. Στην Ελλάδα δεν έχουμε μόνο μία σιδηροδρομική γραμμή. Υπάρχει επίσης μόνο μία εταιρεία που δραστηριοποιείται σε αυτή. Επομένως η Hellenic Train –η μόνη επιχείρηση που δέχθηκε να αγοράσει τη σάπια ΤΡΑΙΝΟΣΕ– δεν έχει να ανταγωνιστεί κανέναν.
Η δεύτερη δουλειά ήταν να ελέγχει τους μονοπωλιακούς παρόχους υπηρεσιών στον σιδηρόδρομο αν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Οταν λέμε «μονοπωλιακούς παρόχους» δεν εννοούμε μόνο την Hellenic Train που διαχειρίζεται τους συρμούς. Εννοούμε τον κρατικό ΟΣΕ που διαχειρίζεται το φυσικό μονοπώλιο του σιδηροδρομικού δικτύου (αυτού που τέλος πάντων έχουμε), την κρατική ΕΡΓΟΣΕ που κάνει τα έργα, την κρατική ΓΑΙΑΟΣΕ και άλλα κρατικά αρκτικόλεξα για τη διαχείριση μίας (αριθμητικώς 1) γραμμής.
Οι Ανεξάρτητες Αρχές (έστω εκείνες που είναι κατ’ όνομα ανεξάρτητες από την εκάστοτε κυβέρνηση) είναι ευρωπαϊκή υποχρέωση της χώρας κάθε φορά που ανοίγει μια αγορά στον ανταγωνισμό, έστω κι αν στην περίπτωση της Ελλάδος δεν υπάρχει ούτε αγορά ούτε ανταγωνισμός. Θα περίμενε λοιπόν κάποιος ότι με μισή δουλειά η ΡΑΣ, θα την έκανε καλύτερα. Κι όμως: «Η τελευταία Ετήσια Εκθεση Ασφαλείας της ΡΑΣ εκτείνεται σε 13.000 λέξεις, αλλά δεν αφιερώνει καμία στις τερατώδεις παθογένειες του ελληνικού σιδηροδρόμου, αυτές που κατήγγελλαν σε όλους τους τόνους εδώ και χρόνια οι σύλλογοι εργαζομένων, αυτές που τελικά οδήγησαν στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών» («Καθημερινή», 3.3.2023).
Η πρόεδρος της ΡΑΣ, Ιωάννα Τσιαπαρίκου, δήλωσε ότι «είμαστε ένας φορέας με πολλές αρμοδιότητες: από τη ρύθμιση της αγοράς και τον ανταγωνισμό, τα δικαιώματα των επιβατών και την Εθνική Αρχή Ασφαλείας. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει αυτό που καταλαβαίνετε από τον τίτλο. Αφορά την εποπτεία της τήρησης των διαδικασιών με βάση τα υφιστάμενα συστήματα και τις υποδομές που υπάρχουν αυτή τη στιγμή» (ΕΡΑ 1, 2.3.2023).
Με άλλα λόγια, δέκα χρόνια τώρα, δηλαδή από το 2013 που ιδρύθηκε η ΡΑΣ, πληρώνουμε έναν τίτλο χωρίς περιεχόμενο. Ρύθμιση αγοράς και ανταγωνισμού δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να κάνει, αφού δεν υφίστανται, όσο για την Εθνική Αρχή Ασφαλείας την είδαμε προ ημερών στα Τέμπη.
Οσο για την κυβέρνηση, ίδρυσε πριν από ένα μήνα ένα νέο φορέα, τον Εθνικό Οργανισμό Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφαλείας Μεταφορών. Τώρα...
ησυχάσαμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου