Συνήθως μετά από κάθε μεγάλη τραγωδία επακολουθεί, αφενός μια δικαστική διερεύνηση που με τις κυρίες διαδικασίες κρατάει σε βάθος χρόνου ως τα όρια της παραγραφής, που την επιδιώκουν και συνήθως την πετυχαίνουν οι δικηγόροι της υπεράσπισης με τη βοήθεια των σχετικών διατάξεων κυρίως της τελευταίας τροποποίησης του άρθρου 349ΚΠΔ, η οποία επιτρέπει τις αλλεπάλληλες αναβολές των δικών ακόμα και με κώλυμα δικηγόρου, αφετέρου μια δημόσια συζήτηση για τα αίτια της, που συνήθως προσφέρεται για πολιτική αντιπαράθεση με αλληλοκατηγορίες μεταξύ πολιτικών κομμάτων με σκοπό πολιτικού κέρδους και φθοράς του αντιπάλου.
Μάλλον, για το δυστύχημα των Τεμπών δεν πρόκειται να δούμε το σκηνικό αυτό, γιατί σε αυτό ενέχονται πολιτικά όλα τα κόμματα εξουσίας που τουλάχιστον τα τελευταία δεκαπέντε έτη κυβέρνησαν τη χώρα. Εξάλλου το δυστύχημα δημιούργησε υποβόσκουσα οργή στους πολίτες, που δεν λέει να καταλαγιάσει, κατά του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων εξουσίας που διαχειρίστηκαν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια τον σχεδιασμό και την εκτέλεση των έργων του εκσυγχρονισμού των σιδηροδρόμων και ως εκ τούτου δεν συμφέρει πολιτικά για κανέναν η όξυνση της πολιτικής αντιπαράθεσης με αλληλοκατηγορίες, αλλά αντίθετα προκρίθηκε η λείανση των πολιτικών ευθυνών και η επικέντρωση στην ευθύνη των φυσικών αυτουργών, όπως φάνηκε από τις συζητήσεις στη Βουλή. Φυσικά, το τελικό αποτύπωμα του δυστυχήματος θα φανεί στις προσεχείς εκλογές, αλλά από τώρα διαγράφεται στις δημοσκοπήσεις.
Μεταπολεμικά, μετά από μεγάλα ατυχήματα, που συμβαίνουν συχνά στη χώρα μας, αρχίζουν, αφενός μια δικαστική διαδικασία για την απόδοση ευθυνών, που διεξάγεται με αργούς ρυθμούς και σε πολλά στάδια, που στο τέλος κανένας, εκτός από τις οικογένειες των θυμάτων, δεν θυμάται την υπόθεση ούτε τον ενδιαφέρουν οι δικαστικές διαδικασίες, εκτός αν έχουν πολιτική σημασία, αφετέρου σειρά συζητήσεων με άρθρα, συνεντεύξεις, εκπομπές πολλές φορές με μεταφυσικές ερμηνείες ή θεωρίες συνωμοσίας και πολιτικές αντιπαραθέσεις, που όλα καταλήγουν στη διαπίστωση των παθογενειών του κράτους και της ανεπάρκειας της δημόσιας διοίκησης για την αντιμετώπιση των εκτάκτων περιστατικών και της ευθύνης των πολιτικών, χωρίς όμως να προτείνονται εφικτές παρά μόνο ουτοπικές λύσεις των προβλημάτων, όπως να αλλάξει το πολιτικό σύστημα.
Όλοι κατηγορούν το πολιτικό σύστημα ως πελατειακό, που σημαίνει ότι ο ηγέτης του κόμματος, που κατέχει την εξουσία και ο στενός κύκλος που τη διαχειρίζεται σε κεντρικό επίπεδο, που συνήθως είναι μια μικρή ελίτ πολιτικών που προέρχεται κυρίως από τον κομματικό σωλήνα και από μεταγραφές, αλλά και σε τοπικό επίπεδο από τους κομματάρχες, διανέμουν πόρους και οφέλη στους οπαδούς τους με αντάλλαγμα την πολιτική υποστήριξη. Τα οφέλη είναι διαφόρων ειδών από, όπως έλεγε ο Ροΐδης "να βυθίσουν το κοχλυάριο τους στο δοχείο του κρατικού προϋπολογισμού" ή μια θέση εργασίας στο Δημόσιο ή μια προώθηση με πολιτικά κριτήρια σε θέση ευθύνης ή μια ανάθεση δημόσιου έργου.
Διαχρονικά, οι με πολιτικό πρόσημο πρακτικές στη διακυβέρνηση της χώρας με το πατρονάρισμα των πολιτών, το νεποτισμό στην πολιτική με την προώθηση γόνων πολιτικών, την ευνοιοκρατία σε ολόκληρο των δημόσιο τομέα, τη δράση των τοπικών κομματαρχών και των κλαδικών δημιούργησαν την κακοδιοίκηση του δημοσίου τομέα που πολλές φορές καταλήγει σε διαφθορά. Το όλο σύστημα με τη βοήθεια της γραφειοκρατίας καθιστά ανεπαρκή τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και προκαλεί τεράστια σπατάλη πόρων χωρίς ουσιαστικό έλεγχο από τα ελεγκτικά όργανα του δημοσίου ή τη δικαιοσύνη, όπως συνέβη με τη σύμβαση 717 του ΟΣΕ για την προμήθεια μηχανολογικού εξοπλισμού στους σιδηροδρόμους, που ενώ με το πόρισμα της ΕΑΔ τεκμηριώθηκε η απάτη σε βάρος του ΟΣΕ, τέθηκε η υπόθεση στο αρχείο από τον Οικονομικό Εισαγγελέα, από όπου, όπως λέγεται, θα ανασυρθεί.
Στην παραπάνω ανεπαρκή λειτουργία του δημοσίου τομέα συνέτειναν η έλλειψη επαγγελματισμού (τραγικό παράδειγμα η τοποθέτηση του άπειρου σταθμάρχη στο ΣΣ Λάρισας) και η έλλειψη λογοδοσίας των στελεχών της δημόσιας διοίκησης, που καταλαμβάνουν θέσεις ευθύνης με πολιτικά ή συνδικαλιστικά και όχι αξιοκρατικά κριτήρια. Σαφώς πρέπει να θεσπισθεί πιο αποτελεσματικός τρόπος αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, γιατί σχεδόν όλοι έχουν αξιολογηθεί ως άριστοι, γεγονός που δυσχεραίνει την αξιοκρατική προώθηση ικανών υπαλλήλων και τον δικαστικό έλεγχο των κρίσεων των υπηρεσιακών συμβουλίων και διευκολύνει τις πολιτικές παρεμβάσεις.
Είναι επίσης γεγονός, ότι εκτός από τις παρεμβάσεις των πολιτικών στη λήψη υπηρεσιακών αποφάσεων, παρεμβαίνουν και οι συνδικαλιστές, συνήθως ανεπίσημα λόγω προσωπικών γνωριμιών, όπως φαίνεται έγινε με την τοποθέτηση του σταθμάρχη στο ΣΣ Λάρισας ή για τη λήψη αναρρωτικής άδειας του επιθεωρητή σιδηροδρόμων χωρίς ιατρική εξέταση λόγω γνωριμίας με τον συνδικαλιστή διευθυντή του ΕΣΥ.
Με την ευκαιρία της χωρίς τις προϋποθέσεις νομιμοφανούς αναρρωτικής άδειας τίθεται το μέγιστο ζήτημα της αφειδούς χορηγήσεως από τους γιατρούς χωρίς έλεγχο και κυρώσεις ψευδών ιατρικών πιστοποιητικών είτε για δικαστική χρήση είτε για αναρρωτικές άδειες ή και ακόμα για χορήγηση αναπηρικών συντάξεων.
Το 2015 που ήμουνα ΓΕΔΔ, 368.000 ελάμβαναν αναπηρική σύνταξη, σε επανέλεγχο που διέταξα για τις συντάξεις λόγω τυφλότητας σε Χίο και Ζάκυνθο μόνο οι μισοί εμφανίστηκαν για έλεγχο, που σημαίνει ότι μεγάλο ποσοστό αναπηρικών συντάξεων είναι "μαϊμού", αλλά μετά την αποχώρηση μου από ΓΕΔΔ κανείς δεν ασχολήθηκε με το θέμα.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ τις αποφάσεις των συνδικαλιστών για την κήρυξη αλλεπαλλήλων απεργιών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για λόγους διαμαρτυρίας της κατάστασης του σιδηροδρομικού δικτύου, που έχει σαν αποτέλεσμα την τεράστια ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού, αφού άλλωστε η κυβέρνηση εξήγγειλε μέτρα για τη βελτίωση του, που και οι επόμενες κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να τηρήσουν.
Το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών κατέδειξε...
την ανεπάρκεια του Δημοσίου Τομέα για την ικανοποιητική παροχή υπηρεσιών στους πολίτες, αλλά κυρίως διαχρονικά των πολιτικών ηγεσιών, που κυβέρνησαν τη χώρα, για τον έλεγχο της καλής λειτουργίας των υπηρεσιών, τη σταδιακή εξάλειψη των αιτίων που την προκαλούν και την εμπρόθεσμη εκτέλεση των δημόσιων έργων χωρίς υπέρβαση στους προϋπολογισμούς τους.
Σαφώς σε πολλούς τομείς απαιτούνται βαθιές τομές, όπως για τη βραδεία απονομή της δικαιοσύνης, τις οποίες οι πολιτικές ηγεσίες τις γνωρίζουν γιατί υπάρχει σωρεία σχετικών εκθέσεων πχ Πισσαρίδη, αλλά δεν τολμούν να εφαρμόσουν για λόγους πολιτικού κόστους και αντιδράσεως των συνδικαλιστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου