Τις τελευταίες ημέρες μάθαμε πως η τιμή του μπακαλιάρου ανέβηκε, σε αντίθεση με την τιμή του κ. Πολάκη, η οποία έπεσε.
Στην πολιτική σκηνή ο κ. Πολάκης μοιάζει με είδος σε προσφορά, σε αντίθεση με τον μπακαλιάρο, που πλησιάζει την κατηγορία πολυτελούς εδέσματος.
Θα μου πείτε ο κ. Πολάκης δεν τρώγεται με τίποτε. Ο μπακαλιάρος όμως, ειδικά με το κουρκούτι και τη σκορδαλιά, είναι ένα υπέροχο έδεσμα. Το τρως και αισθάνεσαι περήφανος, σαν να έχεις πάει στην παρέλαση με σημαιάκι και να βλέπεις τα Ραφάλ να περνάνε πάνω απ’ το κεφάλι σου. Είναι η γεύση της εθνικής μας ψυχής, οπότε οποιαδήποτε συζήτηση για την τιμή του έχει να κάνει με την τιμή της ψυχής μας. «Είπαμε, είμαστε πολύτιμοι, αλλά όχι κι έτσι».
Τούτων δοθέντων, ο κ. Πολάκης αποφάσισε να προσφέρει τον εαυτό του στους ψηφοφόρους του σε όσο χαμηλότερη τιμή μπορούσε. «Πιο κάτω δεν με παίρνει». Σε αντίθεση με την τιμή του μπακαλιάρου, η τιμή του λαϊκού ήρωα, του άντρακλα, του αγριμιού του σοσιαλισμού, είναι απολύτως προσιτή. Ειδικά για το κόμμα του, το οποίο με μια χειρονομία σταλινικής μεγαλοψυχίας είπε ότι αφού ο ίδιος ομολόγησε ότι δεν ήθελε να αμφισβητήσει την εξουσία του Ηγέτη, αποδέχθηκε τη γενναία αυτοκριτική του και του πρόσφερε τη θαλπωρή των ψηφοδελτίων του. Δεν βλέπετε πού έχει φτάσει η τιμή του μπακαλιάρου;
Η αλήθεια είναι ότι ο μπακαλιάρος είχε ιδιαιτέρως υποτιμηθεί από τον δημοσιογραφικό λυρισμό. «Μπακαλιάρος» σημαίνει μια έκφραση κοινότοπη, άχρωμη και άοσμη, η οποία εκφέρεται για να καλύψει το κενό σκέψης. Ασέβεια απέναντι στην παράδοσή μας, η οποία επιβάλλει την κατανάλωσή του την ημέρα που γιορτάζουμε την Παλιγγενεσία. Οφείλουμε να τρώμε μπακαλιάρο την ημέρα εκείνη, έστω για λόγους αυτοσυνειδησίας. Και το άκακο σκυλόψαρο ανέβασε την τιμή του μπας και φιλοτιμηθούμε να ανεβάσουμε την τιμή της συνείδησής μας.
Θα μου πείτε ο μπακαλιάρος δεν έχει συνείδηση. Σε αντίθεση με τον κ. Πολάκη, ο οποίος όχι μόνον έχει συνείδηση αλλά, το επαναλαμβάνω, δεν τρώγεται με τίποτε. Ομως το γνωρίζει και ο ίδιος και η παρέα του ότι είναι κομμάτι της εθνικής μας ψυχής. Ο άξεστος, κακοραμμένος πολιτικός δεν έχει ψευδαισθήσεις. Οσο πιο χαμηλά ρίξει την πολιτική του τιμή, τόσο καλύτερες δουλειές θα κάνει.
Λυπάμαι που συνέκρινα ένα τόσο σοβαρό οικονομικό και κοινωνικό θέμα, όπως η τιμή του μπακαλιάρου, με ένα μάλλον αδιάφορο επεισόδιο της πολιτικής μας ζωής, την επιστροφή του κ. Πολάκη στο μαντρί του. Είναι κι αυτός κομμάτι της ψυχής μας. Πριν από μερικές εβδομάδες ήταν η τιμή της λαγάνας και η ημερομηνία των εκλογών. Τώρα η τιμή του μπακαλιάρου και η τιμή του Πολάκη. Σε λίγο θα είναι η τιμή των αμνοεριφίων.
Η τραγωδία των Τεμπών μοιάζει με...
διακοπή των σοβαρών ζητημάτων που μας απασχολούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου