Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, όλα όσα συμβαίνουν στη Φιλοσοφική του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τις επιθέσεις κατά της καθηγήτριας Βάνας Νικολαΐδου-Κυριανίδου, το πολύ να απασχολούσαν το Αστυνομικό Δελτίο ή, για να μη φτάσουμε και στα άκρα, κάποιο όργανο πειθαρχικού ελέγχου. Τώρα καθόμαστε και τα συζητάμε με τον ίδιο τρόπο που μας απασχολεί ο χουλιγκανισμός. Διότι ο χουλιγκανισμός δεν είναι συνδεδεμένος μόνο με τα γήπεδα. Είναι και με τα Πανεπιστήμια.
Για όσους δεν έχετε παρακολουθήσει την υπόθεση, τα πράγματα έχουν ως εξής:
Η κυρία Νικολαΐδου είναι πρόεδρος της Φιλοσοφικής Σχολής. Τις ημέρες των πρώτων κινητοποιήσεων μετά την τραγωδία των Τεμπών, ανήρτησε στο προσωπικό προφίλ της στο Facebook ένα σχόλι του Λουκά Βελιδάκη, το οποίο στηλίτευε τα υβριστικά συνθήματα που ακούστηκαν στις συγκεντρώσεις. Ο Λουκάς Βελιδάκης και, μεταξύ άλλων, σημείωνε τα εξής: «Σήμερα στη διαδήλωση, τα συνθήματα που κυριαρχούσαν ήταν υβριστικά. Κατά του Μητσοτάκη, κατά της κυβέρνησης, κατά της αστυνομίας και των δημοσιογράφων. Δεν είχαν πολιτικό υπόβαθρο, ήταν βγαλμένα από τα φασιστικά κιτάπια της Χρυσής Αυγής. Υβρεολόγιο – λόγος μίσους. Μία ετεροχρονισμένη Βαϊμάρη με smartphones και apps».
Η ανάρτηση της καθηγήτριας ενόχλησε μια φοιτητική παράταξη που πρόσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Στήθηκε, λοιπόν, μία γενική συνέλευση του συλλόγου φοιτητών, η οποία ήταν παρωδία, με τη συμμετοχή ελαχίστων, από την οποία βγήκε ανακοίνωση με αίτημα παραίτησης της κυρίας Νικολαΐδου από την προεδρία της Σχολής.
Στη σχετική ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής: «Στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook υποστήριξε πως οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που κατέκλυσαν το κέντρο της Αθήνας και σε όλη τη χώρα, με βασικό αίτημα την απόδοση των ευθυνών στους πραγματικούς υπαίτιους, ότι είναι φασίστες. Στοχοποιώντας έτσι αρχικά τις ίδιες τις μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις, τους συλλογικούς φορείς αλλά και τις ίδιες τις αποφάσεις των φοιτητών συλλόγων. Ακόμα και μετά την κινητοποίηση του συλλόγου η ίδια με προκλητικό τρόπο συνέχισε να αναπαράγει και να επιμένει στην αρχική της τοποθέτηση η οποία είναι ίδια με αυτή της Νέας Δημοκρατίας και του Πορτοσάλτε και που αναπαράγουν όλα τα ΜΜΕ».
Ομως τα «παιδιά» έχουν προηγούμενα με την κυρία Νικολαΐδου. Η καθηγήτρια είχε ζητήσει την αφαίρεση του τίτλου επίτιμου διδάκτορα από τον Πούτιν, έχει ταχθεί κατά των αιωνίων φοιτητών, στήριξε, τέλος πάντων, την κατά γράμμα εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου.
Τι έκαναν, λοιπόν, τα «παιδιά»;
Εισέβαλαν στο μάθημά της όπου άνοιξαν πανό, πήγαν με απειλητικές διαθέσεις στο γραφείο της, έγραψαν μακροσκελείς ανακοινώσεις απαιτώντας την παραίτησή της, ουσιαστικά υποστήριξαν ότι η καθηγήτρια δεν έχει το δικαίωμα να εκφράζεται όπως θέλει.
Ναι, φυσικά εκδηλώθηκε κύμα συμπαράστασης υπέρ της καθηγήτριας. Ε, και; Το πολύ τα «παιδιά» να βγάλουν και άλλες ανακοινώσεις για κοράκια με νύχια γαμψά που επιτίθενται στο φοιτητικό κίνημα. Ενδεχομένως να κάνουν κατάληψη, να πετάξουν αβγά και μπογιές στο σπίτι της καθηγήτριας, ίσως να κλειδώσουν και την ίδια στο γραφείο της. Τα «οδηγεί» άλλωστε η επίθεση στον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου –θα θυμάστε τη φωτογραφία με την πινακίδα κρεμασμένη από τον λαιμό του.
Ε, λοιπόν, αυτές οι καταστάσεις δεν τελειώνουν με μισόλογα τύπου Πανεπιστημιακής Αστυνομίας.
Τελειώνουν μόνο με...
μια αποφασιστική απάντηση των ίδιων των φοιτητών απέναντι στον φασισμό.
Ομως, αλήθεια, ποιος φοιτητής θα πάει να σταθεί απέναντι στα φασιστικά τάγματα εφόδου που παριστάνουν τους αντιφασίστες;
Ποιο κανονικό παιδί θα τολμήσει να εναντιωθεί στις πρακτικές τους;
Στην καλύτερη περίπτωση, θα το βρουν με ανοιγμένο κεφάλι.
Σήμερα φωνάζουμε. Αύριο θα το έχουμε ξεχάσει όλοι. Θα πάρουμε τα μάτια και το ενδιαφέρον μας από τη Φιλοσοφική, αλλά αυτοί θα μείνουν εκεί. Στην επόμενη επίθεση κατά της καθηγήτριας, μπορεί και να μη μιλήσει κανείς.
Κάποιοι μάλιστα θα σκεφτούν ότι πήγαινε γυρεύοντας, δεν το βούλωσε για να κάνει τη δουλειά της ήσυχα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου