Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
ΠΑΣΟΚ (ο)
ξεπεσμένος αριστοκράτης «ο Κωνσταντίνος ήταν κάποτε μεγάλος και τρανός μέχρι που κατάντησε ΠΑΣΟΚ»
αυτός που δεν μοιράζεται τις σκέψεις του, ο κρυψίνους «ο Νίκος είναι τόσο ΠΑΣΟΚ που δεν λέει ούτε ποιο είναι το αγαπημένο του φαγητό»
αυτός που κάνει σπασμωδικές κινήσεις έχοντας βρεθεί σε αδιέξοδο «η συγκυρία ήταν με το μέρος τους, αλλά οι σύντροφοι τα έκαναν όλα λάθος και τώρα είναι ΠΑΣΟΚ»
στοιχηματισμός, τζόγος «το πάθος του Γιώργου με το ΠΑΣΟΚ τού στοίχισε όλη του την περιουσία».
Ο σύντροφος Ανδρουλάκης, προκειμένου να συνεργαστεί ώστε η χώρα να αποκτήσει κυβέρνηση, απαιτεί να μην είναι πρωθυπουργός κανένας από τους δύο αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων, χωρίς να λέει ποιος θα ήθελε να τοποθετηθεί στο αξίωμα.
Ταυτοχρόνως, δεν λέει ούτε με ποιο κόμμα θα ήθελε να συνεργαστεί.
Φυσικά το μόνο που καταφέρνει έτσι είναι να απωθεί οποιονδήποτε ψηφοφόρο θέλει να ξέρει τι ψηφίζει, πράγμα που σημαίνει ότι οι μόνοι τους οποίους μπορεί να εκφράσει το κόμμα του είναι οι συμπολίτες που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ «κι όπου βγει».
Το μόνο σίγουρο είναι ότι τίποτα καλό δεν θα βγει για ένα κόμμα του οποίου ο αρχηγός, μεγαλωμένος στον πράσινο κομματικό σωλήνα, αποδείχθηκε ανίκανος να εκμεταλλευτεί μια συγκυρία που σίγουρα θα ευνοούσε ένα κεντρώο κόμμα, αν αυτό δεν αυτοπαγιδευόταν στην ξύλινη γενικολογία, στις φοβικές ίσες αποστάσεις και τη μουχλιασμένη αντιδεξιά ρητορική.
Κανέναν δεν πρέπει να εκπλήσσει η ανικανότητα του συντρόφου Ανδρουλάκη. Μιλάμε, άλλωστε, για έναν κομματάνθρωπο που μετά από σχεδόν 9 χρόνια στην Ευρωβουλή δεν κατάφερε (ή δεν προσπάθησε) ούτε αγγλικά να μάθει και δεν πήρε χαμπάρι τίποτα για τη συντρόφισσα Καϊλή, παρότι όλα αυτά τα χρόνια οι δυο τους ήταν το ντουέτο των ευρωβουλευτών που εκλέγει το ΠΑΣΟΚ.
Κρίμα να ζει μέσα σε τόσο μεγάλη φτώχεια
Είδα...
το βιντεάκι με τη συντρόφισσα Δούρου να ανησυχεί για το πώς θα γεμίσει το ψυγείο της και ειλικρινά στεναχωρήθηκα.
Μπορεί να μην τη συμπαθώ καθόλου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μου αρέσει να τη βλέπω να ζει μέσα σε τόσο μεγάλη φτώχεια, ώστε, παρότι λαμβάνει τα διάφορα επιδόματα, να ανησυχεί για το αν θα τα φέρει βόλτα.
Εχθροί παντού…
Κρύο… ανέκδοτο ο αγκυλωτός σταυρός που είδαν κάποιοι σύντροφοι στη φανέλα της Εθνικής.
Η δημιουργία εχθρών είναι η πιο βασική συγκολλητική ουσία μιας παράταξης όπως η Αριστερά, η οποία από προτάσεις για την επίλυση πρακτικών ζητημάτων έχει καταντήσει να προσφέρει (αποτυχημένες) προτάσεις για εύρεση διεξόδου σε προσωπικά ψυχολογικά αδιέξοδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου