Του ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
Οι περίπου 20 μέρες χωρίς τον Παύλο Πολάκη, κατά τις οποίες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης φόρεσε τα ιμάτια του «κεντρώου», με κορυφαία στιγμή τη -συλλεκτική πλέον- συνέντευξή του στο Mega στις 14 Μαρτίου, φαίνεται ότι του έπεσαν πολλές. Κι όταν σε πιέζει κάτι και σε σφίγγει, έρχεται η στιγμή που το βγάζεις από πάνω σου και ανακουφίζεσαι με ένα ξέσπασμα.
Μετά το Σαββατοκύριακο της αυτογνωσίας και τη θριαμβευτική αποκατάσταση του κ. Πολάκη ως… αυτό που πάντα ήταν -η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ- ο Αλέξης Τσίπρας δεν άργησε την Δευτέρα να ξαναβρεί τον παλιό καλό εαυτό του: Πέταξε λυτρωμένος τα ασφυκτικά ιμάτια του «κεντρώου» και του «σοβαρού» και αφήνοντας πίσω τη συντριβή για την τραγωδία, πρόσθεσε στο ρεπερτόριό του ένα ακόμη πολιτικό χάπενινγκ: το γιαπί της Λάρισας.
Το αν είναι ανώτερο από τους αξέχαστους μουσαμάδες του Μετρό της Θεσσαλονίκης, που θεωρείται το αριστούργημα της συριζαϊκής προπαγάνδας, εξαρτάται και από το πλαίσιο —δηλαδή από τις περιστάσεις. Γιατί μπορεί να απαιτεί υψηλά επίπεδα κυνισμού να εγκαινιάσεις ένα ψεύτικο σταθμό του Μετρό ως Πρωθυπουργός, αλλά το να επισκεφθείς ένα γιαπί ως ανύπαρκτο κέντρο τηλεδιοίκησης (δίπλα στο -ανεπαρκές- υπαρκτό), στήνοντας σόου πάνω σε μια τραγωδία, απαιτεί κι αυτό γερό στομάχι. Επομένως, το σόου του κ. Τσίπρα με το γιαπί της Λάρισας, επειδή ακριβώς αποτελεί μια προπαγανδιστική κίνηση που σχετίζεται με ένα τραγικό γεγονός και τον θρήνο για όσους έχασαν άδικα την ζωή τους, εντάσσεται αναγκαστικά στο πιο σκληρό και κυνικό ρεπερτόριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Τοποθετείται δηλαδή δίπλα στο θέατρο του Συντονιστικού της Πυροσβεστικής τη νύχτα που κάηκε το Μάτι και στη σκηνοθετημένη εξαπάτηση του συνόλου των πολιτών στην κυβερνητική συνέντευξη Τύπου με τους (ανύπαρκτους) εμπρηστές και τους δορυφόρους, λίγες ημέρες μετά.
Η επιστροφή των πολιτικών αρχηγών σε προεκλογικά καθήκοντα μετά τις 20 μέρες που η εθνική τραγωδία της 28ης Φεβρουαρίου άλλαξε πλήρως την ατζέντα και επέβαλε παύση δραστηριοτήτων, άρχισε με την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη το περασμένο Σάββατο στο Μαρούσι. Κι αν ο Πρωθυπουργός επικρίθηκε σωστά για τη λάθος χρήση της λέξης «θυσία» για τα νέα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επέστρεψε πραγματικά «με φόρα», όπως θα έλεγε και η ενθουσιασμένη εκπρόσωπος του κόμματος. Στο γιαπί της Λάρισας έγινε ξανά Τσίπρας.
Η αλλαγή στρατηγικής στην Κουμουνδούρου είναι πλέον προφανής. Πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ ομολογούσαν ατύπως το Σαββατοκύριακο ότι ξαναπήγε η ψυχή τους στη θέση της με την επιστροφή του κ. Πολάκη. Πολύ απλά γιατί είχαν αντιληφθεί -με βάση τα στοιχεία από τις μετρήσεις- ότι το «κεντρώο διάλειμμα» που επιχείρησε ο αρχηγός του κόμματος δεν απέδωσε: δεν κέρδιζαν τίποτε από τη λεγόμενη «αντισυστημική ψήφο» με τη γραμμή της μετριοπάθειας.
Μετά την επανεμφάνιση Πολάκη στα… πληκτρολόγια και την ακόμα πιο δυναμική επανεμφάνιση Τσίπρα στον προεκλογικό στίβο με το θεσσαλικό του θέατρο, το σκηνικό αλλάζει και πάλι. Κι αν είδαμε κάτι τέτοιο μόλις 20 ημέρες μετά την τραγωδία, ένας Θεός ξέρει τι άλλο θα δουν τα μάτια μας έως τις εκλογές.
Είναι αλήθεια πικρή η διαπίστωση ότι η ανακωχή λόγω πένθους για την τραγωδία δεν κράτησε πολύ. Επανήλθαμε στην παραδοσιακή προεκλογική αντιπαράθεση και η κάθε πλευρά ξεδιπλώνει τη στρατηγική της με τα δικά της εργαλεία.
Ας ελπίσουμε ότι...
η οργισμένη κοινή γνώμη θα επιβάλει ένα όριο στο πόσο θα εκμεταλλευτούν ορισμένοι τα θύματα των Τεμπών, στην προσπάθεια να καμακώσουν μερικές ψήφους για τις εκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου