Δεν πολυκαταλαβαίνω τη (σχετικά μεγάλη) συζήτηση για την ομόφωνη απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με την οποία ο σύντροφος Πολάκης θα είναι στα ψηφοδέλτια του κόμματος.
Πρώτον επειδή, αφού αυτή ήταν η επιθυμία του αρχηγού, αυτή θα ήταν και η απόφαση των υφισταμένων του.
Δεύτερον, επειδή η απόφαση αυτή ήταν η μόνη συμφέρουσα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπετε, ο σύντροφος Πολάκης δεν είναι ένας μοναχικός καβαλάρης ή ένας εκπρόσωπος μιας τάσης μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κάποιος που εκφράζει με τον πιο καθαρό τρόπο το ήθος, τη νοοτροπία και τις επιδιώξεις ολόκληρου του κόμματος και λειτουργεί ως αντιπερισπασμός για τα υπόλοιπα στελέχη τα οποία στην πλειονότητά τους στο μόνο που διαφέρουν από τον Πολάκη είναι ότι έχουν μάθει πώς χρησιμοποιούνται τα σημεία στίξεως.
Ο Πολάκης δεν είναι λοιπόν μόνο η προσωποποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι και το απολύτως απαραίτητο αλεξικέραυνό του. Είναι αυτός που εμφανίζεται ως ακραίος προκειμένου να ποζάρουν οι υπόλοιποι ως μετριοπαθείς τη στιγμή που τίποτα το διαφορετικό δεν λένε από τον λεβέντη των Σφακιών.
Είναι αυτός που εμφανίζεται ως εξαίρεση και ξεγελά όσους δεν μπορούν να δουν ότι στην πραγματικότητα είναι ο κανόνας.
Στο κάτω-κάτω η «στροφή προς το κέντρο και η μετριοπάθεια» ήταν περισσότερο μια επινόηση (είτε εκ του πονηρού, είτε από ανθρώπους που την ήλπιζαν τόσο πολύ ώστε να αρχίσουν να τη φαντάζονται) παρά μια πραγματικότητα. Και δεν θα μπορούσε να είναι πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι ένα μετριοπαθές, κεντροαριστερό κόμμα με τον ίδιο τρόπο που μια σταρ της πίστας δεν μπορεί να γίνει τραγουδίστρια της όπερας. Θα ήταν σαν να ζητούσε κανείς από την Αυριανή να μετατραπεί σε μια σοβαρή εφημερίδα. Και να το ήθελε ποτέ ο μακαρίτης ο Κουρής, δεν θα το μπορούσε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι ένα μετριοπαθές, σοβαρό, κεντροαριστερό κόμμα εξουσίας γιατί από όλες αυτές τις λέξεις η μόνη που τα στελέχη του καταλαβαίνουν είναι η λέξη «εξουσία». Και αυτό είναι κάτι που το ξέρουν οι ψηφοφόροι. Αυτοί που πρόκειται να τον ψηφίσουν θα τον ψηφίσουν ακριβώς επειδή ικανοποιούνται από τον λαϊκισμό του και οι υπόλοιποι δεν πρόκειται να τον ψηφίσουν έτσι ή αλλιώς. Συνεπώς η αποπομπή του συντρόφου Πολάκη από τα ψηφοδέλτια θα ήταν μια προσποίηση στροφής η οποία θα είχε μόνο χασούρα χωρίς κανένα απολύτως όφελος. Κι έτσι, πολύ λογικά, οι σύντροφοι αποφάσισαν πως, από τη στιγμή που κανείς δεν τσιμπάει στο παραμύθι του μετριοπαθούς και σοβαρού ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει κανένας λόγος να προσποιούνται και έτσι οι εκλογές θα γίνουν με τον Πολάκη στη φυσική του θέση: στα ψηφοδέλτια του κόμματος του.
Υπό αυτήν την έννοια δεν καταλαβαίνω την άποψη σύμφωνα με την οποία η υποψηφιότητα του Πολάκη θα κάνει κακό στον ΣΥΡΙΖΑ (και άρα από σπόντα καλό στη Νέα τη Δημοκρατία).
Ακόμα και χωρίς τον Πολάκη κανείς δεν θα ψήφιζε τον ΣΥΡΙΖΑ για τη μετριοπάθειά του με τον ίδιο τρόπο που κανείς δεν πάει σε χασαποταβέρνα για τα βίγκαν πιάτα της. Και επιπροσθέτως...
η παρουσία του ή η απουσία του καθόλου δεν θα καθορίσει τη διάθεση του ΠΑΣΟΚ να συνεργαστεί μαζί το κόμμα του μπροέδρου Αλέκση.
Το ΠΑΣΟΚ (που εξαιτίας των ξεπερασμένων εμμονών του προέδρου του με «τη δεξιά» έχασε την ευκαιρία να εμφανιστεί ως μια σοβαρή και αξιόπιστη κεντρώα δύναμη) παλεύει για την επιβίωσή του (για την οποία η αποφυγή δεύτερων εκλογών μπορεί να είναι ιδιαιτέρως σημαντική) και δεν έχει την πολυτέλεια να είναι εκλεκτικό. Και μπράβο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου