Το επόμενο κεφάλαιο αυτής της ιστορίας θα είναι εξίσου δυσάρεστο με τα προηγούμενα, αν όχι χειρότερο. Οι ενδείξεις για την προαναφερθείσα διαπίστωση είναι αρκετές.
Μία από αυτές αφορά τις συζητήσεις που γίνονται μεταξύ των διεκδικητών της ηγεσίας στο ΚΙΝ.ΑΛ. για το δικαίωμα άσκησης βέτο της Ελλάδας στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο Νίκος Ανδρουλάκης σε όλα τα θέματα -πλην της διεύρυνσης της Ε.Ε.- είναι υπέρ της λήψης απόφασης όχι με ομόφωνη άποψη όλων των χωρών, αλλά με «ειδική πλειοψηφία». Ο Γιώργος Παπανδρέου δηλώνει ενάντιος. Όμως, ο κ. Ανδρουλάκης τον «καρφώνει» για παλαιότερες θέσεις του, που υπερασπιζόταν την ειδική πλειοψηφία, λέγοντας τα εξής:
«Το βέτο για τα ενταξιακά δεν αλλάζει, είναι δομικό στοιχείο της Ενωσης. Αυτό που αλλάζει είναι θέματα κυρώσεων, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι η λεγόμενη ειδική πλειοψηφία. Εδώ, όμως, υπάρχει κάτι σοβαρότερο. Αυτά που λέω εγώ τα έλεγε και ο πρώην πρωθυπουργός. […] Συμφωνούσαμε τότε. Τώρα υπάρχει άλλη άποψη από την πλευρά του κ. Παπανδρέου».
Το ζήτημα δεν είναι η ανακολουθία των θέσεων Παπανδρέου, όπως την καταγγέλλει ο κ. Ανδρουλάκης. Το βασικό θέμα είναι ότι η ελληνική σοσιαλδημοκρατία αποτελεί έναν «πασαδόρο» της γερμανικής πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αν υλοποιηθούν οι σχεδιασμοί περί λήψης αποφάσεων στην Ε.Ε. με ειδική πλειοψηφία, τότε η πατρίδα μας χάνει το βασικότερο διαπραγματευτικό όπλο της για μια σειρά από ζητήματα: οικονομικά, αγροτικά, μεταναστευτική πολιτική κ.ά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μία χώρα, πέραν της Γερμανίας, που θα ευνοηθεί από την απαλλαγή από τον πιθανό «βραχνά» του ελληνικού βέτο είναι η Τουρκία.
Τελικά, η σοσιαλδημοκρατία στη χώρα μας είναι μια κατάσταση που έχει έντονο γερμανικό «άρωμα». Ας μην ξεχνάμε πως...
η σύγχρονη γερμανική Κατοχή, οικονομική αυτή τη φορά, επιβλήθηκε επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου, με βασικό πολιορκητικό κριό το έλλειμμα της χώρας μας και όπλο το Μνημόνιο.
Ας μη λησμονούμε την πρόσφατη Ιστορία…
Editorial της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου