Ας υποθέσουμε ότι Μητσοτάκης, Τσίπρας και Ανδρουλάκης παίζουν πόκερ με την τράπουλα που μόλις ανακατεύτηκε.
Ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο ρίσκο;
Είναι ο Μητσοτάκης, ο Τσίπρας και ο Ανδρουλάκης. Αν μπουν σε ένα μπαρ, γίνεται ανέκδοτο. Αν κάτσουν σε ένα τραπέζι, γίνεται σοβαρό.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι κάθονται για να παίξουν χαρτιά με την τράπουλα που μόλις ανακατεύτηκε. Σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από κλισέ και με στοιχειώδη παιδεία περί παιγνίων, θα έπαιζαν πρέφα. Διότι η πρέφα είναι το παιχνίδι που προσφέρεται για πολιτικές προβολές και όχι το πόκερ, όπως, ατυχώς, έχει επικρατήσει. Στην πρέφα ο παίκτης χαράσσει διαρκώς μεταβαλλόμενη στρατηγική, συνάπτει ευκαιριακές συμμαχίες, αμύνεται και επιτίθεται ανά περίσταση. Επίσης η πρέφα είναι το μοναδικό χαρτοπαίγνιο που, αν το επιθυμεί έστω και ένας παίκτης, δεν τελειώνει ποτέ. Ομως δεν ξέρετε πρέφα για αυτό θα τους βάλουμε να παίξουν πόκερ.
Αλήθεια, το κατέχουν το παιχνίδι;
Χμ… Ο Ανδρουλάκης το ξέρει. Η πόκα ανήκει στα συστατικά στοιχεία του ΠΑΣΟΚ, μαζί με τη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη. Αν υπήρχε Ακαδημία ΠΑΣΟΚ πρώτα θα μάθαιναν πόκα και μετά τα υπόλοιπα. Απλώς τα παιδιά θα άρχιζαν το ουίσκι από πολύ μικρά.
Ο Τσίπρας είναι αριστερός. Δηλαδή παίζει απελευθερωμένα. Ακόμα και αν χάσει, δεν θα φταίει ο ίδιος. Θα φταίει η τύχη και οι αυταπάτες του που μάσησε τις μπλόφες. Εκτός των άλλων, δεν θα έπαιζε ποτέ με δικά του λεφτά.
Ο Μητσοτάκης είναι δεξιός. Ενας δεξιός θα προτιμούσε είτε να παίξει με σημαδεμένη τράπουλα, είτε να μπουκάρει η Αστυνομία την ώρα που ο αντίπαλος έχει φλος στο χέρι. Ομως ο Μητσοτάκης δεν θα κατέφευγε σε κάτι τέτοιο. Είναι ο παίκτης με τα περισσότερα λεφτά στο τραπέζι. Οσα κόλπα και αν χάσει, πάλι θα έχει μάρκες μπροστά του. Συνεπώς είναι ο πιο εγκρατής από τους τρεις. Δεν θα τζογάρει παραπάνω από όσο πρέπει και θα το κάνει σταθμίζοντας αυστηρά τις πιθανότητες. Ως ο παίκτης με τα περισσότερα χρήματα, θέλει να εξασφαλίσει ότι θα είναι συνέχεια στο τραπέζι.
Ο Ανδρουλάκης έχει σημαντικά ατού στο χέρι. Παίζει με δύο παίκτες που έχουν προσωπικά μεταξύ τους, αλλά δεν έχουν ιδέα για τον ίδιο. Η τέλεια σύγχυση. Ναι, κάθεται στο τραπέζι με ένα δυσανάγνωστο poker face και οι άλλοι παίκτες δεν ξέρουν ακριβώς με ποιον έχουν να κάνουν. Πότε μπλοφάρει ο τύπος; Και πόσο ρίσκο παίρνει; Βγάζει μετρητά, φρέσκο κολλαριστό χρήμα, από το παντελόνι και τα τοποθετεί δίπλα στις μάρκες του. Ομως δεν θα τζογάρει πολύ, δεν θα σπάσει καρδιές. Περιμένει να χάσουν οι άλλοι για να κερδίσει αυτός.
Ε, τώρα είναι αστείο να συζητάμε αν είναι τζογαδόρος ο Τσίπρας.
Ο άνθρωπος έπαιξε με τη θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, πήγε να χάσει τα κεφάλια όλων μας με μία ζαριά και θα διστάσει να τζογάρει σε αυτό το παιχνίδι;
Μεταξύ μας και εσείς το ίδιο θα κάνατε. Εδώ και αρκετούς γύρους το χαρτί τον προδίδει συνέχεια, δεν σηκώνει ούτε βαλέ. Ολες του οι μπλόφες πήγαν χαμένες και βλέπει τις μάρκες να τελειώνουν.
Τι του έχει μείνει;
Μα...
να παίξει τα ρέστα του, είτε απέναντι στον Μητσοτάκη, είτε απέναντι στον Ανδρουλάκη.
Ποιος θα κερδίσει;
Είναι πιο εύκολο να προβλέψετε ποιος θα μείνει ταπί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου