"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Ενας τσαχπίνης δήμαρχος που νομίζει ότι …βρέχει!

 

Από τον Γιώργο Χαρβαλιά

Μαζί με τις έρευνες για το πόσο… βαστάει το εμβόλιο θα ήταν μία εξαιρετική ευκαιρία να γίνουν και μερικές άλλες για το πώς επηρεάζουν τα παλιότερα εμβόλια το DNA των πολιτικών από γενιά σε γενιά.


Στην Ελλάδα, δόξα τω Θεώ, case studies υπάρχουν μπόλικα.  

Ας πούμε, Ελευθέριος Βενιζέλος – Σοφοκλής Βενιζέλος και (ανιψιός) Νικήτας Βενιζέλος. Ή Γεώργιος Παπανδρέου, Ανδρέας Παπανδρέου και… (εγγονός) Γιωργάκης (ΓΑΠ) Παπανδρέου. 

Τι στο καλό συμβαίνει και οι γόνοι καταλήγουν αντίγραφα «μη απολύτου αρτιότητος», όπως έγραφε ο Παπαρρηγόπουλος για τον χαζούλη Οθωνα…

Όποιος αποφασίσει να κάνει μια τέτοια επιστημονική έρευνα, ας ψάξει λίγο και την περίπτωση του Κωστάκη Μπακογιάννη. Δεν μπορεί, κάτι θα βρει για να μας δώσει μια εξήγηση.

Ομολογουμένως το παιδί αυτό ουδέποτε «ακτινοβολούσε» εξυπνάδα. Αλλά ως δήμαρχος της Αθήνας έχει διαπρέψει στις επαναλαμβανόμενες γκάφες με τέτοιο τρόπο, ώστε μας κάνει και διερωτώμεθα αν κάτι δεν πάει καλά μαζί του.  

Είναι απλώς το ζήτημα ότι δεν… στροφάρει ή κάτι άλλο που δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε εμείς ως κοινοί θνητοί;

Το κακό φάνηκε σχεδόν με το «καλημέρα», όταν τη χρονιά της εκλογής του είχε τη φαεινή έμπνευση να αναθέσει τον χριστουγεννιάτικο στολισμό της Αθήνας σε ιδιώτες-χορηγούς. Εν λευκώ. Γιατί η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι «καλό πράγμα».

Πράγματι η ιδιωτική πρωτοβουλία άφησε αξέχαστες αναμνήσεις. Ο καθένας από τους 19 «χορηγούς», εκτός από τα στολίδια, προσέφερε και τη δική του αισθητική ματιά. Με αποτέλεσμα έναν απίθανο αχταρμά, με κυρίαρχο στοιχείο τις φωτεινές «μυγοπαγίδες» που μας έκαναν να νοσταλγούμε την περίοδο Αβραμόπουλου.

Την επόμενη χρονιά, με φουντωμένο το δεύτερο κύμα της πανδημίας και την Αθήνα σε lockdown, ο δήμαρχος άλλαξε τροπάριο. Αποφάσισε λοιπόν να ξοδέψει 1.000.000 ευρώ για να στολίσει την άδεια πρωτεύουσα. Κι επειδή το προσωπικό του δήμου «δεν επαρκούσε», έδωσε και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για το… ξεστόλισμα!

Στο μεταξύ από το καλοκαίρι είχε αρχίσει να στήνει και τον «Μεγάλο Περίπατο» που έκανε τους οδηγούς στο κέντρο και τα πέριξ να αναπέμπουν όλων των ειδών τους ύμνους στο όνομά του. Αλλά εντάξει. Οι μεγάλες πολεοδομικές παρεμβάσεις αξίζουν μια πρόσκαιρη ταλαιπωρία…

Μόνο που η «ανάπλαση» εξαντλήθηκε τελικά στο μπογιάτισμα της ασφάλτου. Η εικόνα Ντουμπάι με ολίγον από Μαλιμπού που είχε στο μυαλό του ο δήμαρχος για την Πανεπιστημίου σκόνταψε σε βασικά αξιώματα κηπουρικής.

Πόσο μυαλό μπορεί να έχει κάποιος για να φυτέψει δέντρα μέσα στο κατακαλόκαιρο, υπό συνθήκες καύσωνα; Ο Κωστάκης που θήτευσε στο εξοχικό Καρπενήσι, και θα έπρεπε μάλλον να ξέρει δυο τρία στοιχειώδη για γλάστρες και φυτά, αποφάσισε να βάλει μέσα στο κατακαλόκαιρο φοίνικες, θάμνους και ουασινγκτόνιες σε θεόρατες τσίγκινες ζαρντινιέρες. Για να… βράσουν μια ώρα αρχύτερα.  

Από την άλλη βέβαια, όταν κάθε ζαρντινιέρα κοστίζει 5.700 ευρώ, ίσως και να άξιζε τον κόπο. Δύο εκατομμύρια πέταξε συνολικά ο δήμος για να διαπιστώσει ότι τα δέντρα το καλοκαίρι θέλουν εξτρά πότισμα.

Αυτά όμως ήταν τα «πιλοτικά». Ο «Μεγάλος Περίπατος» βγήκε και δεν βγήκε, όπως είπε χαριτωμένα ο Μπακογιάννης, και γι’ αυτό τα βασανιστήρια συνεχίζονται. Κάθε λίγες μέρες ξηλώνει την πλατεία Συντάγματος και «αναπλάθει» την Πανεπιστημίου. Σκέφτηκε τώρα να τη στενέψει. Να βγάλει τους τσουρουπιασμένους φοίνικες και να βάλει… πλατάνια»! Που θέλουν έναν ποταμό νερού και μόλις μεγαλώσουν θα ξηλώσουν όλες τις πλάκες των πεζοδρομίων. Ούτε αυτό το έμαθε ο δύστυχος από το Καρπενήσι. Απλά του αρέσει να πειραματίζεται και όταν κάτι δεν «πολυβγαίνει», σκέπτεται κάτι άλλο. Μέχρι να «βγει»… 

Δεν χρειάζεται να σας πω τι ύμνους αναπέμπουν εκ νέου αυτές τις μέρες οι οδηγοί στο όνομα του δημάρχου μας που αποφάσισε να δρομολογήσει τις αισθητικές του παρεμβάσεις μέσα στην εορταστική περίοδο δυσκολεύοντας τις μετακινήσεις μέχρι εκεί που δεν πάει.

Αλλά ο δήμαρχος δεν πτοείται. Απολογείται διαρκώς με ένα γλυκανάλατο ύφος, τιτιβίζοντας και μερικές «εξυπναδούλες». Ότι η γκρίνια των δημοτών είναι, ας πούμε, καθιερωμένη σαν τα κάλαντα. Κι είναι μίζερος όποιος δεν θέλει να πληρώνει τον Ρουβά μια περιουσία για να τον δει το βράδυ του ρεβεγιόν από την τηλεόραση.

Ειλικρινά θα πρέπει να έχει… ποοολύ μεγάλο πρόβλημα ο Κωστάκης για να μην αντιλαμβάνεται ότι...

 

 δεν ξαναβγαίνει δήμαρχος. 

Και ακόμη πιο δύσκολα με αυτές τις επιδόσεις θα διεκδικήσει δημόσιο αξίωμα στο μέλλον

Το κρίσιμο ερώτημα είναι όμως αν τον νοιάζει. Ή απλώς περνάει καλά ξοδεύοντας τα χρήματα του Ελληνα φορολογούμενου για να μαθαίνει την τέχνη…



Δεν υπάρχουν σχόλια: