«You don’t have the right...», έλεγε με στριγκιά φωνή και βλαχομπαρόκ
προφορά η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου στον Γερμανό πρέσβη, αυτόν τον οποίο
οι κάτοικοι του Διστόμου είχαν καλέσει να καταθέσει στεφάνι.
Το βίντεο, που πολλοί ντράπηκαν ή αηδίασαν να δουν, είχε κάτι
απόκοσμο. Μια μαυροφορούσα έκλεινε με τον όγκο της τον δρόμο προς το
μνημείο, έχοντας το χέρι προτεταμένο και φωνασκούσε για τις γερμανικές
αποζημιώσεις. Ευτυχώς ήταν κοντά ο κ. Μανώλης Γλέζος και αποκατέστησε
την τάξη. Πήρε από το χέρι τον Γερμανό πρέσβη και ο τελευταίος μπόρεσε
να εκπληρώσει την επιθυμία των κατοίκων...
Δεν θα αναλύσουμε όσα γράφει η ίδια σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό
της: «Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στάθηκε απέναντι στον επίσημο εκπρόσωπο της
Γερμανίας, του Κράτους-εγκληματία. Οχι στο “παιδί του εγκληματία”, αλλά
στον επίσημο εκπρόσωπο του Κράτους που θέλει να ξεπλύνει τις οφειλές του
με ψεύτικα στεφάνια, χορηγίες εξαγοράς των ανθρώπων του πολιτισμού, και
εκθέσεις όπως η Documenta 14, που λειτουργεί ως επίσημο εργαλείο... για
την προώθηση της νέας γερμανοκρατούμενης μνημονιακής κυριαρχίας»
(11.6.2017).
Απλώς πρέπει να αναρωτηθούμε: από πού απέκτησε το δικαίωμα η
πρόεδρος ενός ισχνότατου κόμματος να απονέμει και να αφαιρεί δικαιώματα
τρίτων;
Να σημειώσουμε ότι η πλειοψηφία των κατοίκων έδωσε το δικαίωμα
στον πρέσβη, αυτό που φωνασκώντας επιχείρησε να αφαιρέσει η κ.
Κωνσταντοπούλου.
Είναι προφανές ότι στο μυαλό της τέως προέδρου της Βουλής το «ηθικό
πλεονέκτημα» έχει μεταβατική ιδιότητα. Το αποκτά μόλις κάποιος χρίσει
εαυτόν «επαναστάτη». Κατόπιν –ελέω του «πλεονεκτήματος» το οποίο
θρυλείται ότι έχει η Αριστερά– μπορεί να κάνει ό,τι του καπνίσει. Το
γράφει και η ίδια: «Η αντίσταση είναι πράξη και στάση ζωής. Οχι
μουσειακό έκθεμα ούτε ιδιοκτησία κανενός, ούτε μονοπώλιο των ηρώων, που
πρέπει να ζητήσει κανείς την άδειά τους για να διεκδικήσει την ελευθερία
του και να αντιταχθεί στον δυνάστη». Με άλλα λόγια, καθείς μπορεί να
κάνει ό,τι γουστάρει αρκεί να το βαφτίσει «αντίσταση». Ονοματίζει
κάποιους «δυνάστες» και μετά μπορεί να τους πλακώσει και στο ξύλο. Ή
ακόμη χειρότερα, διότι οι δυνάστες δεν είναι παίξε γέλασε· ασκούν
παράνομη εξουσία και η αντίσταση είναι αυτοάμυνα.
Με τέτοιες αρλούμπες μεγάλωσε μια γενιά η οποία...
θεωρεί ότι «η
αντίσταση είναι καθήκον», ακόμη και στη Δημοκρατία, δηλαδή ενάντια στη
θέληση της πλειοψηφίας.
Αυτό εξέφρασε και η κ. Κωνσταντοπούλου, με την
προσβολή όχι στο πρόσωπο του Γερμανού πρέσβη, αλλά στην πλειοψηφία των
κατοίκων οι οποίοι τον κάλεσαν.
Δυστυχώς αυτές τις μπουρδολογίες περί
«ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς», «καθήκοντος αντίστασης» και
λοιπών πολλών ανοησιών θα τις πληρώνουμε επί μακρόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου