ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΚΗΦΗΝΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: (Κομματοσκυλοκηφήνες) Διορισμένοι αορίστως!

Της ΛΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ
 

Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι να απορώ με τη φράση «ιδιωτικός υπάλληλος» που έπρεπε να συμπληρώνω στο πεδίο «επάγγελμα πατρός». Εκτός από σχήμα στριφνό και οξύμωρο, ένιωθα ότι οι δύο λέξεις δεν προσδιόριζαν επ’ ουδενί τη δουλειά του πατέρα μου. Το ίδιο λίγες πληροφορίες αντλούσα και από το «δημόσιος υπάλληλος» που συμπλήρωναν άλλοι συμμαθητές μου. Οτι τι;


Μέχρι σήμερα, εξακολουθώ να απορώ με όσους στην ερώτηση «με τι ασχολείστε;» απαντούν «είμαι δημόσιος υπάλληλος», κατηγορία που περιλαμβάνει από γιατρούς και καθηγητές μέχρι ενστόλους ή ακόμα και κληρικούς. Γραμματείς σε υπουργείο και δικαστικούς υπαλλήλους, οδηγούς και εφοριακούς. Και εκατοντάδες άλλες θέσεις, εξίσου κρίσιμες και χρήσιμες για την κοινωνία. Προς τι η κρυψίνοια;


Φυσικά, κανένας γιατρός, δάσκαλος ή παπάς δεν απαντά «δημόσιος υπάλληλος» σκέτο.  

Υπάρχει όμως μια μεγάλη κατηγορία εργαζομένων στον δημόσιο τομέα με πιο «ρευστές» ιδιότητες και αρμοδιότητες, οι οποίοι πράγματι αισθάνονται περισσότερο «δημόσιοι υπάλληλοι» από οτιδήποτε άλλο. Αυτοί χωρίζονται σε όσους μπορούν εν δυνάμει να καλύψουν διάφορα πόστα, είναι δηλαδή κρατικοί λειτουργοί, και σε όσους μπήκαν στο Δημόσιο και πλοηγούνται σε αυτό με την πρακτική των μεταθέσεων, μετατάξεων, αποσπάσεων.


Η τρέχουσα κρίση στον τομέα της καθαριότητας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την παθογένεια. Οι δήμοι προσλαμβάνουν υπαλλήλους καθαριότητας –για να εργαστούν ως υπάλληλοι καθαριότητας–, οι οποίοι στη συνέχεια «εξαφανίζονται» σε άλλες διοικητικές θέσεις. Τη δουλειά τους καλούνται να κάνουν συμβασιούχοι που εύλογα θα ζητήσουν αργότερα να μονιμοποιηθούν εφόσον είναι αυτοί που καλύπτουν την πάγια ανάγκη των δήμων να έχουν καθαρούς δρόμους και άδειους κάδους. 


Με αφορμή την τελευταία απεργία έχει επανακάμψει η ιδέα της ανάθεσης της αποκομιδής των απορριμμάτων σε ιδιώτες, δηλαδή πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι, αντί για την ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος των πελατειακών μεταθέσεων και αποσπάσεων. 


Μια λύση, την οποία έχει υποδείξει ο Διονύσης Ρηγόπουλος, επιθεωρητής-ελεγκτής δημόσιας διοίκησης, είναι...

 η θέσπιση ενός καθολικού ψηφιακού οργανογράμματος για τη δημόσια διοίκηση, στα πρότυπα της Διαύγειας, όπου μεταξύ άλλων θα αναρτώνται όλες οι αλλαγές στη στελέχωση των υπηρεσιών. 


Με άλλα λόγια, κάθε «εξαφάνιση» υπαλλήλου από τη θέση του θα συνοδεύεται και από το όνομα εκείνου που την ενέκρινε. Ομως φαίνεται ότι το «δημόσιος υπάλληλος» γενικώς και αορίστως εξυπηρετεί όλες τις πλευρές.