H ώρα προβολής δυστυχώς δεν με βολεύει, όμως,
όποτε τα καταφέρνω να τελειώσω νωρίς το ημερήσιο κείμενο παρακολουθώ
την αγαπημένη μου εκπομπή στην ΕΡΤ. Το όνομα αυτής: «Αίθουσα σύνταξης».
Προβάλλεται μετά «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι». Επειτα από τόσες δεκαετίες, οι περιπέτειες της αμερικανικής αυτής οικογένειας αποπνέουν τη φρεσκάδα του καινούργιου, χάρη στη ζωντάνια των ιδεών που λείπει από τη ζωή μας. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που η τηλεόραση ήταν ασπρόμαυρη και η Αριστερά στις εκλογές μόλις και έπιανε το όριο για να εκλέξει βουλευτή. «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι» το συμπληρώνει η «Αίθουσα σύνταξης». Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ζωντανό εργαστήριο ιδεών, πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών, ένα δημοσιογραφικό work in progress.
Τις προάλλες, η Ν.Δ. με οξύτατη ανακοίνωσή της ζήτησε την απόλυση της κ. Ακριβοπούλου από την ΕΡΤ εξαιτίας μιας φωτογραφίας που ανήρτησε σε λογαριασμό της, όπου βλέπουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως επαίτη να ζητάει εκλογές. Δηλαδή, μια σοβαρή δημοσιογράφος σαν την κ. Ακριβοπούλου, η οποία δεν μπορεί να αντισταθεί εις τας οδούς της ευφυΐας της, δεν έχει δικαίωμα να κάνει χιούμορ; Και τι χιούμορ! Λεπτό, σε δεύτερο επίπεδο. Ακολουθεί το τρίτο, η περίφημη γαλλική tarte à la crème, κοινώς η τούρτα που πετάει στο πρόσωπο. Ομως το ζήτημα δεν είναι εκεί. Το ζήτημα είναι ότι η κ. Ακριβοπούλου είναι μία από τις πρώτες φωνές στην εκπομπή «Αίθουσα σύνταξης» και αν μας λείψει «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι» θα μείνει κολοβό, χωρίς σύγχρονο sequel. Κάτι που θα στενοχωρούσε ακόμη κι έναν Λάμπη Ταγματάρχη.
Η «Αίθουσα σύνταξης» είναι η αριστερή εκδοχή του «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι». Προβλήματα υπάρχουν, κανείς δεν έχει αντίρρηση, ούτε η κ. Ακριβοπούλου, όμως στο τέλος όλα θα λυθούν γιατί στο τέλος πάντα κερδίζουν οι καλοί. Αν έχετε την υπομονή, αν τα νεύρα σας είναι αρκετά γερά, αν έχετε κόψει το κάπνισμα προσφάτως και θέλετε κάπου να ξεσπάσετε, η εκπομπή αυτή είναι η ιδανική παρηγοριά. Μία ώρα την ημέρα θα αλλάξει τη ζωή σας. Θα καταλάβετε πως...
όλα πάνε καλά σε αυτήν τη χώρα και θα πάνε ακόμη καλύτερα.
Σκεφθείτε μόνον πώς αισθάνεται ένας παππούς ο οποίος συνοδεύει το εγγονάκι του στην παιδική χαρά. Αν ξεπεράσει την πρώτη αντίδραση, «δεν τα αντέχω τα σκασμένα», μπορεί να το διασκεδάσει κιόλας. Σκεφθείτε μια παιδική χαρά όπου δεν είσαι υποχρεωμένος να κάνεις τραμπάλα με το εγγονάκι σου. Είσαι ξαπλωμένος στον καναπέ και απολαμβάνεις. Η ιδανική ψυχοθεραπεία.
Την ΕΡΤ τη σήκωσαν ως λάβαρο για να την εισπράξουν ως τρόπαιο. Τρόπαιο που κανείς δεν ενδιαφέρεται να διεκδικήσει, εκτός από όσους χρήζουν ψυχοθεραπείας. Την πληρώνεις με τη ΔΕΗ, αλλά σε βοηθάει να καταλάβεις ότι στη χώρα μας υπάρχουν ακόμη ευτυχισμένοι τσιγγάνοι, με συγχωρείτε, Ελληνες.
Προβάλλεται μετά «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι». Επειτα από τόσες δεκαετίες, οι περιπέτειες της αμερικανικής αυτής οικογένειας αποπνέουν τη φρεσκάδα του καινούργιου, χάρη στη ζωντάνια των ιδεών που λείπει από τη ζωή μας. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που η τηλεόραση ήταν ασπρόμαυρη και η Αριστερά στις εκλογές μόλις και έπιανε το όριο για να εκλέξει βουλευτή. «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι» το συμπληρώνει η «Αίθουσα σύνταξης». Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ζωντανό εργαστήριο ιδεών, πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών, ένα δημοσιογραφικό work in progress.
Τις προάλλες, η Ν.Δ. με οξύτατη ανακοίνωσή της ζήτησε την απόλυση της κ. Ακριβοπούλου από την ΕΡΤ εξαιτίας μιας φωτογραφίας που ανήρτησε σε λογαριασμό της, όπου βλέπουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως επαίτη να ζητάει εκλογές. Δηλαδή, μια σοβαρή δημοσιογράφος σαν την κ. Ακριβοπούλου, η οποία δεν μπορεί να αντισταθεί εις τας οδούς της ευφυΐας της, δεν έχει δικαίωμα να κάνει χιούμορ; Και τι χιούμορ! Λεπτό, σε δεύτερο επίπεδο. Ακολουθεί το τρίτο, η περίφημη γαλλική tarte à la crème, κοινώς η τούρτα που πετάει στο πρόσωπο. Ομως το ζήτημα δεν είναι εκεί. Το ζήτημα είναι ότι η κ. Ακριβοπούλου είναι μία από τις πρώτες φωνές στην εκπομπή «Αίθουσα σύνταξης» και αν μας λείψει «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι» θα μείνει κολοβό, χωρίς σύγχρονο sequel. Κάτι που θα στενοχωρούσε ακόμη κι έναν Λάμπη Ταγματάρχη.
Η «Αίθουσα σύνταξης» είναι η αριστερή εκδοχή του «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι». Προβλήματα υπάρχουν, κανείς δεν έχει αντίρρηση, ούτε η κ. Ακριβοπούλου, όμως στο τέλος όλα θα λυθούν γιατί στο τέλος πάντα κερδίζουν οι καλοί. Αν έχετε την υπομονή, αν τα νεύρα σας είναι αρκετά γερά, αν έχετε κόψει το κάπνισμα προσφάτως και θέλετε κάπου να ξεσπάσετε, η εκπομπή αυτή είναι η ιδανική παρηγοριά. Μία ώρα την ημέρα θα αλλάξει τη ζωή σας. Θα καταλάβετε πως...
όλα πάνε καλά σε αυτήν τη χώρα και θα πάνε ακόμη καλύτερα.
Σκεφθείτε μόνον πώς αισθάνεται ένας παππούς ο οποίος συνοδεύει το εγγονάκι του στην παιδική χαρά. Αν ξεπεράσει την πρώτη αντίδραση, «δεν τα αντέχω τα σκασμένα», μπορεί να το διασκεδάσει κιόλας. Σκεφθείτε μια παιδική χαρά όπου δεν είσαι υποχρεωμένος να κάνεις τραμπάλα με το εγγονάκι σου. Είσαι ξαπλωμένος στον καναπέ και απολαμβάνεις. Η ιδανική ψυχοθεραπεία.
Την ΕΡΤ τη σήκωσαν ως λάβαρο για να την εισπράξουν ως τρόπαιο. Τρόπαιο που κανείς δεν ενδιαφέρεται να διεκδικήσει, εκτός από όσους χρήζουν ψυχοθεραπείας. Την πληρώνεις με τη ΔΕΗ, αλλά σε βοηθάει να καταλάβεις ότι στη χώρα μας υπάρχουν ακόμη ευτυχισμένοι τσιγγάνοι, με συγχωρείτε, Ελληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου