Του Engin Ardic
ΤΟΥΡΚΟΥ δημοσιογράφου της SABAH
(Δημοσιεύτηκε το 2009 με αφορμή το νεοοθωμανικό εορταστικό ΚΑΡΑΚΙΤΣΑΡΙΟ που οργανώνουν οι πασάδες κάθε χρόνο για να γιορτάσουν την άλωση της Πολης)
«Τοῦρκοι συμπατριῶτες, σταματῆστε πιὰ τὶς φανφάρες καὶ τὶς γιορτὲς
γιὰ τὴν Ἅλωση, ἀρκετὴ βία ἔχουμε δώσει στὴν Ἀνατολὴ µἐ…. τὶς πράξεις
µἄς…
«ΑΝ ὀργανωνόταν στὴν Ἀθήνα συνέδριο µἐ θέμα : «Θὰ πάρουμε πίσω τὴν
Πόλη»…
ΑΝ ἐφτίαχναν μακέτα µἐ τὰ τείχη τῆς πόλης καί τους στρατιῶτες µἐ
τὶς πανοπλίες τους νὰ ἐπιτίθενται στὴν Πόλη… (ὅπως ἐμεῖς στὴν Τουρκία
κάνουμε κάθε χρόνο !)
ΑΝ ἕνας τύπος ντυμένος ὅπως ὁ περίφημος Ἕλληνας
νικηφόρος καὶ σχεδὸν μυθικὸς Διγενὴς Ἀκρίτας ἐπίανε τὸν δικὸ µἂς
Ulubatlι Hasan καὶ τὸν γκρέμιζε κάτω…
ΑΝ ξαφνικὰ ἔμπαινε στὴν πόλη
κάποιος ντυμένος Αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος πάνω σὲ ἕνα λευκὸ ἄλογο καὶ
δίπλα του ἄλλος ὡς Λουκᾶς Νοταρᾶς, ὡς Γεώργιος Φραντζὴς κι ἔμπαιναν ὡς
ἀντιπρόσωποι τῆς πόλης… ( ὅπως ἐμεῖς στὴν Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο !)
ΑΝ ἐφτίαχναν µια χάρτινη Ἁγία Σοφία ποὺ δὲν εἶχε μιναρέδες ἀλλὰ Σταυρό…
ΑΝ ἔκαιγαν λιβάνι καὶ ἔλεγαν ὕμνους, θὰ µἂς ἄρεσε ;
Δὲν θὰ µἂς ἄρεσε, θὰ
ξεσηκώναμε τὸν κόσμο, μέχρι ποὺ θὰ καλούσαμε πίσω τὸν πρέσβη µἂς ἀπὸ
τὴν Ἑλλάδα.
Τότε, γιατί τὸ κάνετε ἐσεῖς αὐτό, κάθε χρόνο ; Πέρασαν 556
χρόνια καὶ γιορτάζετε (τὴν Ἅλωση) σὰν νὰ ἦταν χθὲς; Γιατί κάθε χρόνο
τέτοια ἐποχή, µ΄ αὐτὲς τὶς γιορτὲς ποῦ κάνετε, διακηρύσσετε σὲ ὅλο τὸν
κόσµο ὅτι: «αὐτὰ τὰ μέρη δὲν ἦταν δικὰ µἄς, ἤρθαµε ἐκ τῶν ὑστέρων καὶ τὰ
πήραμε µἐ τὴ βία». Γιὰ ποιὸ λόγο ἄραγε φέρνετε στὴ µνήµη µἴα ὑπόθεση
έξι αιώνων; Μήπως στὸ ὑποσυνείδητό σας ὑπάρχει ὁ φόβος ὅτι ἡ Πόλη κάποια
µέρα θὰ δοθεῖ πίσω; Μὴν φοβάστε, δὲν ὑπάρχει αὐτὸ ποὺ λένε µἐρικοὶ
ἠλίθιοί της Ἐργκενεκὸν περὶ ὅρων τοῦ 1919.
Μὴ φοβάστε, τὰ 9 ἑκατοµµύρια Ἑλλήνων δὲν μποροῦν νὰ πάρουν τὴν πόλη
τῶν 12 ἑκατοµµυρίων, καὶ ἂν ἀκόμα τὴν πάρουν δὲν μποροῦν νὰ τὴν
κατοικήσουν. Κι οἱ δικοὶ µἂς ποὺ γιορτάζουν τὴν Ἅλωση εἶναι µἴα χούφτα
φανατικοὶ µὄνο ποὺ ἡ φωνὴ τοὺς ἀκούγεται δύσκολα.
Ρὲ σεῖς, ἂν µἂς ποῦνε
ὅτι λεηλατούσαμε τὴν Πόλη τρεῖς µέρες καὶ τρεῖς νύχτες συνεχῶς τί θὰ
ἀπαντήσουμε ; Θὰ ὑπερασπιστοῦμε τὸν ἑαυτὸ µἂς στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο
Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἢ θὰ ἀφήσουμε τὸ θέμα στοὺς ἱστορικοὺς ;
Ἀντὶ νὰ
περηφανευόμαστε µἐ τὶς πόλεις ποὺ κατακτήσαμε, ἂς περηφανευτοῦμε µἐ
αὐτὲς ποὺ ἱδρύσαμε, ἂν ὑπάρχουν. Ἀλλὰ δὲν ὑπάρχουν.
Ἐντάξει λοιπόν, ἀποκτήσαµε µὄνιµη ἐγκατάσταση,
τέλος ἡ νοµαδικὴ ζωὴ καὶ γι’ αὐτὸ ὁ λαὸς ἀγοράζει πέντε – πέντε τὰ
διαµερίσµατα. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ µἂς κουνήσει, ἠρεμῆστε πιά… Οἱ
χωριάτες µἂς ας ἀρκεστοῦν στὸ νὰ δολοφονοῦν τὴν Κωνσταντινούπολη χωρὶς
ὅμως πολλὲς φανφάρες….»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου