"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ιρλανδία του Νότου ή Μεσσηνία κ. Σαμαρά;


Το μοντέλο της Ιρλανδίας πρόκρινε για την Ελλάδα ο πρωθυπουργός της χώρας μετά τη συνάντηση χθες με τον πρωθυπουργό της Ιρλανδίας κ. Ε. Κένι. 

Όταν είχε αναλάβει ο Γιώργος Παπανδρέου την ηγεσία της χώρας είχε επιλέξει σαν μοντέλο αυτό της Δανίας, προς ανακούφιση του εγχώριου κρατικοδιαιτισμού, ο οποίος διαβιώντας μισό αιώνα πίσω, φαντασιώνεται τη Δανία και τις άλλες σκανδιναβικές χώρες σαν ό,τι πλησιέστερο υπάρχει  στο μοντέλο της «νεκρής» σοβιετίας.
Φευ, όμως σαν ξεστραβωθούν οι ινστρούχτορες και διαβάσουν και τίποτα άλλο πέρα από τα κομματικά φυλλάδια και το σοβιετοκρατούμενο εγχώριο τύπο,  θα διαπιστώσουν πως στη Σκανδιναβία οι αλλαγές μετά το ’90 θα έκαναν την Μάργκαρετ Θάτσερ να πάθει κατάθλιψη λόγω υστέρησης.

Ο κ. Παπανδρέου δεν ευτύχησε να κάνει την Ελλάδα Δανία του Νότου, αλλά κατάφερε να την φέρει πληρέστερα σ’ αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Αργεντινή του Βορρά.  

Ήτο δε τόση η επιτυχία του ανδρός, που εκτός της Ελλάδας στα λίγα χρόνια της προεδρίας του κατάφερε να διαλύσει και την ιστορική  Σοσιαλιστική  Διεθνή, καθώς μια σειρά αριστερά κόμματα με δημοκρατική συνείδηση, αρνούνται να συγχρωτίζονται με διάφορους δικτατορίσκους του τρίτου κόσμου που έτυχε να φορούν κόκκινα αμπέχονα.
Τρία χρόνια μετά τη χρεοκοπία λοιπόν βρισκόμαστε ακόμη στο στάδιο της επιλογής μοντέλου. Δηλαδή στο σημείο μηδέν και από τη Δανία έχουμε μετακινηθεί λίγο δυτικότερα, στην Ιρλανδία.

Σαν δηλ. να μαίνεται τυφώνας και το νοικοκυριό μας να έχει την οικοσκευή στο ύπαιθρο, γιατί το σπίτι έχει γκρεμιστεί και εμείς να σχεδιάζουνε να χτίσουμε νέο και ακόμη να μην έχουν διαλέξει αν θα το χτίσουμε με τούβλα ή πέτρες.

Το μήνυμα που ήθελε χθες να περάσει ο κ. Σαμαράς είναι η μείωση των φόρων, πράξη η οποία μαζί με την αναδιάρθρωση του κράτους θα μπορούσε να προσελκύσει επενδύσεις και να οδηγήσει στην ανάπτυξη.

Αν η μείωση των φόρων είναι η λύση για την ανάπτυξη γιατί δεν τους μείωσε πέρυσι και θα το κάνει μετά από δυο - τρία χρόνια;

Ενώ ο πρωθυπουργός την προαναγγέλλει για το μέλλον, για το παρόν αυξάνει την προκαταβολή του φόρου του επόμενου έτους στο 90% του προηγούμενου. Προκειμένου να συντηρήσει τους πελάτες στο δημόσιο πιο αποτελεσματικό θα ήταν να προκαταβάλουν οι επιχειρήσεις το 150% του φόρου της επόμενης 5ετίας ή 10ετίας. Πρόκειται για αντιφάσεις λόγων και πράξεων που αγγίζουν τα όρια της αστειότητας.

Η μείωση των φόρων συνιστά μια βασική παράμετρο της εξίσωσης που οδηγεί στην ανάπτυξη. Μετά τη διαφθορά, τη σταθερότητα κλπ η αξιοκρατία συνιστά μια άλλη.

Μια κοινωνία που θέλει να πάει μπροστά πρέπει να δίνει την ευκαιρία στα πλέον άξια και ταλαντούχα μέλη της να τραβήξουν το "κάρο", με τα ανάλογα κίνητρα.

Το πράττει αυτό μέχρι τώρα  κ. Σαμαράς;  


Όχι. Εκτός αν οι άξιοι και ταλαντούχοι αυτής της χώρας περιορίζονται στην Μεσσηνία που είναι ο τόπος καταγωγής  και  εκλογική του περιφέρεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: