Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Αναφέρομαι στην κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Και θεωρώ την ήττα συμβολική και όχι ουσιαστική –αν και ο συμβολισμός πολλές φορές είναι ιδιαίτερα ουσιαστικός– διότι η πανεπιστημιακή αστυνομία ουδέποτε λειτούργησε.
Η κυβέρνηση ήταν επιφυλακτική απέναντι στο συγκεκριμένο σώμα και με διάφορες προφάσεις καθυστερούσε την εμφάνισή του στους πανεπιστημιακούς χώρους. Δεν αντιλήφθηκε πως το συγκεκριμένο μέτρο, παρά τα προβλήματα που θα προκαλούσε επί του πεδίου, θα έπρεπε να το στηρίξει με κάθε τρόπο διότι η ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας είχε προσληφθεί από το κοινό που ακολουθεί τη Νέα Δημοκρατία ως μια προσπάθεια να τερματιστεί όχι το πανεπιστημιακό άσυλο, αλλά το πανεπιστημιακό άβατο.
Ως εκ τούτου, η παρουσία της έλαβε και ιδεολογική μορφή. Ηταν μια σύγκρουση του νόμου και της τάξης με την ανομία και το μπάχαλο.
Σήμερα, όλοι όσοι χειροκρότησαν αυτό το μέτρο αισθάνονται άλλοι μουδιασμένοι, άλλοι απογοητευμένοι, διότι θεωρούν την κυβερνητική υπαναχώρηση ήττα και όχι άδικα. Ηττα με έντονο συμβολισμό.
Η κυβέρνηση από τη στιγμή που ξεκίνησε τις διαδικασίες ίδρυσης της πανεπιστημιακής αστυνομίας –εν μέσω πολλών περιστατικών πανεπιστημιακής βίας– θα έπρεπε να είχε αντιληφθεί και τη συμβολική διάσταση του θέματος. Η εικόνα αστυνομικών να περιπολούν εντός των πανεπιστημιακών χώρων είχε προσλάβει χαρακτήρα πολύ πιο σημαντικό από μια απλή αστυνομική περιπολία. Μερικές φορές ο συμβολισμός γίνεται μέρος της ουσίας της πολιτικής, αποκτά μια επιφάνεια που επικαλύπτει τα συν και τα πλην, τους ψυχρούς υπολογισμούς και παράγει συνειδήσεις, δημιουργεί προσδοκίες των οποίων η διάψευση προκαλεί ένα κενό. Αφήνει μια πικρή γεύση.
Αυτό συνέβη με την προχθεσινή κυβερνητική υπαναχώρηση, η οποία επιπροσθέτως εγείρει και ένα άλλο ζήτημα. Δεν υπάρχει κεντρική κυβερνητική πολιτική;
Ο κάθε υπουργός ασκεί την πολιτική του;
Aλλα αποφάσισε ο Χρυσοχοΐδης, άλλα έκανε ο Θεοδωρικάκος και τα διέλυσε όλα ο Μηταράκης;
Εύλογο το ερώτημα για το οποίο βεβαίως...
ο μόνος που δεν ευθύνεται είναι ο προβληματισμένος ψηφοφόρος του κυβερνώντος κόμματος.
Αφήνω ασχολίαστη την ιδέα της έφιππης αστυνομίας διότι θα ξεφύγω.
Και μόνον η σκέψη να ανακοινωθεί η ίδρυσή της την ίδια στιγμή με τη διάλυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας το λιγότερο που δείχνει είναι πολιτική απειρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου