Του Γιώργου Κράλογλου
Πριν 12 χρόνια σκεφθήκαμε να κρεμάμε στα "μανταλάκια" τους μπαταχτσήδες φόρων. Κρεμάστηκαν στα 6 και 8 χρόνια, με το κράτος να φιγουράρει σε πρωτιά...
Να μην τα ξεχνάμε αυτά. Ειδικά τώρα που οι οφειλέτες παίρνουν ραβασάκια (τρίτου γύρου), να ξοφλήσουν αυτά που πρέπει, μέσα στον Αύγουστο, για να μη δουν δημοσιευμένα τα ονοματάκια τους.
Ωστόσο, κάποια ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα.
Γιατί μαζεύτηκαν τα "μανταλάκια" και οι καταστάσεις των μπαταχτσήδων μετά τη δημοσιότητα που δόθηκε το 2017 (πρώτη φορά) και τον Ιούλιο του 2019 (δεύτερη και τέλος);
Γιατί από τότε ξεχάσθηκε η εφαρμογή του νόμου 3943, που σοφιστήκαμε το 2011, για να διαπομπεύονται μπαταχτσήδες ώστε να μάθουν τι σημαίνει κράτος... Και να μην το ξανακάνουν...;
Μήπως το 2017 η τότε κυβέρνηση των δυνάμεων της αριστεράς και της προόδου... είδε ότι στους μεγαλύτερους μπαταχτσήδες ήταν το κράτος (η αείμνηστη... Ολυμπιακή Αεροπορία στους πρώτους και μεγαλύτερους) και όλες οι άθλιες κρατικές βιομηχανίες του ψευτοσοσιαλισμού, μαζί με πολλά κρατικά κατασκευάσματα της συμφοράς και είπαν καλύτερα να ξεχάσουμε τη διαπόμπευση...;
Μήπως διερωτήθηκαν (λέμε εμείς τώρα...) ότι, τι δηλαδή, θα βγάζουμε στα "μανταλάκια", 100-200, που είναι πράγματι σε οικτρή οικονομική κατάσταση και με τον τρόπο αυτό, θα νομίζουμε, ότι θα πουλάμε στον λαό δικαιοσύνη...;
Μάλλον, αυτό τους έκανε το 2018 να ξεχάσουν το ρεζιλίκι ως "κόλπο" συνετισμού... των μεγαλοοφειλετών.
Άλλωστε και πολλοί από τους άλλους μπαταχτσήδες της ιδιωτικής οικονομίας, είχαν ήδη περάσει λουκέτο στις επιχειρήσεις τους και άντε να τους βρεις και να πάρεις τους φόρους, Οπότε τι είναι ο κάβουρας και τι το ζουμί του με τη διαπόμπευση...
Τα ίδια και τον Ιούλιο του 2019. Μετά τη δεύτερη διαπόμπευση των μεγαλοοφειλετών. Πάλι το κράτος ο "βετεράνος μπαταχτσής" και η κρατική του οικονομία.
Η κρατική οικονομία "χάος" που πλήρωνε (από το 1976 της σοσιαλμανίας και του ψευτοσοσιαλισμού από το 1980) μόνο ο συνεπής φορολογούμενος ως αιχμάλωτος μιας τούρκικου τύπου φοροεισπρακτικής και μόνο φοροεισπρακτικής φορολογικής μας πολιτικής.
Πάτησαν, λοιπόν, στη δικαιολογία της πανδημίας μετά το 2019 και τα μάζεψαν. Από τότε άρχισαν τα πήγαινε-έλα και με το νόμο του 2011 και τι μπορούν να κάνουν με τα "μανταλάκια". Κανείς όμως δεν είχε το θάρρος να αλλάξει τον σαχλό αυτό νόμο.
Και τώρα, μετά από τα 12 χρόνια του νόμου διαπόμπευσης (θυμίζει και εκείνον που τεντιμποϊσμού... με τα κουρέματα) και 4 χρόνια τα τελευταία μανταλάκια... βλέπουμε ξανά-μανά, τα ίδια...
Το ρεζιλίκι του οφειλέτη στην πρώτη γραμμή. Στα "μανταλάκια" και πάλι.
Και σε όποιον δεν αρέσει ας πάει στα άλλα Βαλκάνια που χαρίζουν και φόρους. Στο κάτω-κάτω ποιος πολιτικός είχε το σθένος να διαμαρτυρηθεί και να πει (με πράξεις) όχι για την επιχειρηματική μετανάστευση έστω και αν ξεπέρασε τις 3.000 επιχειρήσεις μετά τη χρεοκοπία.
Κατά τα άλλα ποιος μπορεί να αρνηθεί το τεράστιο πρόβλημα με το φορολογικό, την φοροδιαφυγή και το εσωτερικό χρέος. Ειδικά από τους επαγγελματίες μπαταχτσήδες. Έντονα αισθητό σε όλη τη λειτουργία της οικονομίας.
Έχουμε όμως και πρόβλημα (πολύ μεγαλύτερων διαστάσεων) και στην οικονομική μας πολιτική.
Δεν μπορούν να μιλάνε ασταμάτητα (όλες οι κυβερνήσεις) για τις αναπτυξιακές πολιτικές τους και να ψηφίζουν νόμους ανάπτυξης, με εκκρεμότητες που τους κάνουν ανεφάρμοστους. Νόμους που τώρα υπόσχονται ολοκλήρωσή τους, που θα έλθουν (λέει) μέσα από τις μεταρρυθμίσεις. Πιάσε το αυγό δηλαδή...
Και μέχρι να δούμε τις μεταρρυθμίσεις (άγνωστο αν θα αφορούν και το φορολογικό) θα κάνουμε τι;
Πριν 12 χρόνια σκεφθήκαμε να κρεμάμε στα "μανταλάκια" τους μπαταχτσήδες φόρων. Κρεμάστηκαν στα 6 και 8 χρόνια, με το κράτος να φιγουράρει σε πρωτιά...
Να μην τα ξεχνάμε αυτά. Ειδικά τώρα που οι οφειλέτες παίρνουν ραβασάκια (τρίτου γύρου), να ξοφλήσουν αυτά που πρέπει, μέσα στον Αύγουστο, για να μη δουν δημοσιευμένα τα ονοματάκια τους.
Ωστόσο, κάποια ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα.
Γιατί μαζεύτηκαν τα "μανταλάκια" και οι καταστάσεις των μπαταχτσήδων μετά τη δημοσιότητα που δόθηκε το 2017 (πρώτη φορά) και τον Ιούλιο του 2019 (δεύτερη και τέλος);
Γιατί από τότε ξεχάσθηκε η εφαρμογή του νόμου 3943, που σοφιστήκαμε το 2011, για να διαπομπεύονται μπαταχτσήδες ώστε να μάθουν τι σημαίνει κράτος... Και να μην το ξανακάνουν...;
Μήπως το 2017 η τότε κυβέρνηση των δυνάμεων της αριστεράς και της προόδου... είδε ότι στους μεγαλύτερους μπαταχτσήδες ήταν το κράτος (η αείμνηστη... Ολυμπιακή Αεροπορία στους πρώτους και μεγαλύτερους) και όλες οι άθλιες κρατικές βιομηχανίες του ψευτοσοσιαλισμού, μαζί με πολλά κρατικά κατασκευάσματα της συμφοράς και είπαν καλύτερα να ξεχάσουμε τη διαπόμπευση...;
Μήπως διερωτήθηκαν (λέμε εμείς τώρα...) ότι, τι δηλαδή, θα βγάζουμε στα "μανταλάκια", 100-200, που είναι πράγματι σε οικτρή οικονομική κατάσταση και με τον τρόπο αυτό, θα νομίζουμε, ότι θα πουλάμε στον λαό δικαιοσύνη...;
Μάλλον, αυτό τους έκανε το 2018 να ξεχάσουν το ρεζιλίκι ως "κόλπο" συνετισμού... των μεγαλοοφειλετών.
Άλλωστε και πολλοί από τους άλλους μπαταχτσήδες της ιδιωτικής οικονομίας, είχαν ήδη περάσει λουκέτο στις επιχειρήσεις τους και άντε να τους βρεις και να πάρεις τους φόρους, Οπότε τι είναι ο κάβουρας και τι το ζουμί του με τη διαπόμπευση...
Τα ίδια και τον Ιούλιο του 2019. Μετά τη δεύτερη διαπόμπευση των μεγαλοοφειλετών. Πάλι το κράτος ο "βετεράνος μπαταχτσής" και η κρατική του οικονομία.
Η κρατική οικονομία "χάος" που πλήρωνε (από το 1976 της σοσιαλμανίας και του ψευτοσοσιαλισμού από το 1980) μόνο ο συνεπής φορολογούμενος ως αιχμάλωτος μιας τούρκικου τύπου φοροεισπρακτικής και μόνο φοροεισπρακτικής φορολογικής μας πολιτικής.
Πάτησαν, λοιπόν, στη δικαιολογία της πανδημίας μετά το 2019 και τα μάζεψαν. Από τότε άρχισαν τα πήγαινε-έλα και με το νόμο του 2011 και τι μπορούν να κάνουν με τα "μανταλάκια". Κανείς όμως δεν είχε το θάρρος να αλλάξει τον σαχλό αυτό νόμο.
Και τώρα, μετά από τα 12 χρόνια του νόμου διαπόμπευσης (θυμίζει και εκείνον που τεντιμποϊσμού... με τα κουρέματα) και 4 χρόνια τα τελευταία μανταλάκια... βλέπουμε ξανά-μανά, τα ίδια...
Το ρεζιλίκι του οφειλέτη στην πρώτη γραμμή. Στα "μανταλάκια" και πάλι.
Και σε όποιον δεν αρέσει ας πάει στα άλλα Βαλκάνια που χαρίζουν και φόρους. Στο κάτω-κάτω ποιος πολιτικός είχε το σθένος να διαμαρτυρηθεί και να πει (με πράξεις) όχι για την επιχειρηματική μετανάστευση έστω και αν ξεπέρασε τις 3.000 επιχειρήσεις μετά τη χρεοκοπία.
Κατά τα άλλα ποιος μπορεί να αρνηθεί το τεράστιο πρόβλημα με το φορολογικό, την φοροδιαφυγή και το εσωτερικό χρέος. Ειδικά από τους επαγγελματίες μπαταχτσήδες. Έντονα αισθητό σε όλη τη λειτουργία της οικονομίας.
Έχουμε όμως και πρόβλημα (πολύ μεγαλύτερων διαστάσεων) και στην οικονομική μας πολιτική.
Δεν μπορούν να μιλάνε ασταμάτητα (όλες οι κυβερνήσεις) για τις αναπτυξιακές πολιτικές τους και να ψηφίζουν νόμους ανάπτυξης, με εκκρεμότητες που τους κάνουν ανεφάρμοστους. Νόμους που τώρα υπόσχονται ολοκλήρωσή τους, που θα έλθουν (λέει) μέσα από τις μεταρρυθμίσεις. Πιάσε το αυγό δηλαδή...
Και μέχρι να δούμε τις μεταρρυθμίσεις (άγνωστο αν θα αφορούν και το φορολογικό) θα κάνουμε τι;
Θα περιμένουμε...
να διαβάζουμε στα πρωτοσέλιδα και στις ιστοσελίδες πόσα ακόμη χρωστάει το κράτος μπαταχτσής στο κράτος... Και ποιοι είναι αυτοί (ονόματα) που μας αυξάνουν, χρόνο με το χρόνο, το ιδιωτικό χρέος;
Είναι η λύση αυτή ή αρχή του τέλους...;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου